Gamedrives
Blijf op de hoogte en volg Oetske
22 Oktober 2019 | Namibië, Windhoek
Zaterdag 19 oktober Otjiwarango 32 gr
Kalm aan vanmorgen. Pas om 9 uur de koffers buiten. Half 10 weg. Toch weer 5 uur reistijd voor de boeg. Maar we hebben genoeg te doen en buiten is over het algemeen ook genoeg te zien. Nou ja, de woestijn niet zo maar verder wel. Er werd een muziekje op gezet. Eerst was het aardig maar later werd het r&b. Brr.zal wel een lijst van een van de jongeren zijn geweest. Dus Eigen muziek maar geluisterd. Na anderhalf uur een informele plaspauze. Dat betekent dat het damestoilet achter de bus was en de heren vooraan. Nou ja, de mannen gingen ook wel aan de zijkant. Doel van vandaag was de Spizkoppe. Een granieten berg die imposant boven eht landschap uitsteekt. Daar was in het niets ook een restaurant. Om daar te komen moesten we eigenlijk door een haag van geimproviseerde stalletjes heen waar halfedelstenen en sieraden aangeboden werden door kinderen. Andries zei: we gaan hier voorbij want we willen geen waar kopen van mensen die hun kinderen hiervoor inzetten. Dus reden we door naar het restaurant. Daar onze lunch opgegeven en doorgereden naar 'onze verrassingsexcursie. Ik heb eienlijk het idee dat deze excursie er is gekomen doordat ik met Andries gepraat heb over dat we zo weinig te zien krijgen van de cultur en het echte leven hier. Dus gingen we met een gids rotstekeningen van bosjesmannen bekijken en kregen er een heelverhaal bij. Erg interessant. Er waren tekeningen van neushoorns en giraffes. Die tekeningen waren tot 4000 jaar ud. Het waren geen uitingen van kunstzinnige expressie maar aanwijzingen waar er bv water te vinden was. De bosjesmannen volgen de giraffen als ze water zoeken. Olifanten kan ook maar als die omdraaien en een slechte bui hebben dan kunnen ze gevaarlijk worden.
De enige keer dat een giraf zijn kop naar beneden doet is als hij water drinkt. Als de bosjesmannen dan bij het water zijn dan gebruiken ze de kop van een struisvogel om water te scheppen. Lijkt mij dat het bij de oogkassen er weer uitsijpelt maar ja, je moet wat als bosjesman. Verder legde hij uit dat hoe hun taal met de klikklanken werkt. Ze hebben vier verschillende klanken. Eentje kan heel ver reiken, wel tot een kilometer ver. Dat is om de ander te waarschuwen vanwege water of juist wild. Als het te ver weg is dan gebruiken ze de hoorn van een kudu. De oudste tekeningen zaten boven en de nieuwere (2000 jaar) onder. Dat is omdat de grond door erosie wegslaat. Weer trug naar het restaurant. Onderweg lagen mensen onder kale struikjes te slapen. Zeker lunchpauze… Wij kregen onze lunch maar moesten veel geduld hebben. We aten daar om de lokale bevolking te steunen maar er waren bv maar twee gaspitjes. Maar goed , iedereen kreeg wat. Andries gaf een fooi uit onze pot en we hoorden vanuit de keuken een vreugdeschreeuw en gezang. Deden we kennelijk toch iets goeds. Mooi. Door het nieuwe landschap, struikjes ipv zand togen we verder naar het wildpar Etosha. Onderweg al een klein voorproefje. Er zaten nogal wat wrattenzwijntjes langs de weg. Kleiner dan ik gedacht had. En natuurlijk ook wel spitsbokken en springbokken. Mooie dieren. Veel termietenheuvels. Vaak rood maar ook grijs. We zagen ook Kuduboerderijen, Dus ze houden daar kudu's voor het vlees. Onderweg kwam Andries geld innen voor de twee toekomstige gamedrives. Huh? We konden toch alles met de creditcard betalen? Ja, bijna alles, zei hij, alleen deze niet. Zou eht dan aan onze neus voorbij gaan? Nee toch? We hadden de helft van het geld cash in rand maar dan hadden we niet meer genoeg over om bij Andties dollars te wisselen voor het visum voor Zimbabwe. Want die hadden wij, provinciaaltjes ook al niet van tevoren meegenomen. Hadden we eigenlijk ook in Amersfoort moeten doen. Nou ja, het geld gegeven en we zien wel. Maar… onderweg kwamen we toch nog langs ee geldautomaat. Dus Naibische dollars gepind, Andries betaald en wat we aan rand gegeven hadden weer terug gekregen. Hehe, we kunnen mee morgen. Gewoon dom van ons. We kwamen langs allerlei soorten mijnen. Namibie zou eigenlijk schatrijk moeten zijn. Koper, zink, goud, uranium, van alles. Hoe kunnen ze dan toch zo arm zijn? En zo kwamen we aan in onze nieuwe lodge. Allemaal huisje naast elkaar met een bankje ervoor. Er was ook een zwembad. De koffers werden uitgeladen door een paar stevige tantes. Andries drukte de mannen op het hart niet te gaan helpen. Dat tast hun eer aan, dus iedereen stond met de handen op de rug te kijken hoe zij de koffers droegen. Al gauw gingen er mensen naar het zwembad. Wij ook. Het was nogal een grote stap om erin te komen dus voorzichtig maar. T was wel even lekker. Het diner werd geserveerd aan een lange tafel waar we allemaal konden zitten. Heel goed geregeld. Ik zat naast Nolan, onze chauffeur. Hij liet vol trots zijn pasgeboren dochtertje zien. 3 weken. Binnenkort gaat hij ander werk doen want nu is hij veel te lang achter elkaar van huis. Zijn eerste dochter is 14. Kun je nagaan hoe weinig hij thuis is (zijn eigen woorden hoor) Morgen weer vroeg op. 7 uur weg een slavenbestaan. Je kunt ook zeggen: we doen net of er wel een tijdsverschil is. 3 fur eerder naar bed, drie uur eerder op.
Zondag 20 oktober 40 gr etosha
We waren er al uit maar ten overvloede ging de telefoon om ons te wekken. Dus hier geen gebons op de deuren. We hadden o.a. Scones bij het ontbijt maar die waren wel erg droog en de koffie hoorde in de categorie slootwater maar verder was het in orde. We zouden niet zo vroeg weg maar omdat om 7 uur de elektriciteit eraf gaat gaan we voor die tijd all weg. Vlak voor we weggingen zag ik mijn badpak nog hangen. De koffer was al weg dus gauw in een tas gepropt. Onderweg koffie gedronken bij supermarkt annex restaurant. Hoe het zit met de lunch was ons niet duidelijk. Onderweg riep Andries ineens: seatbelts aan. O, we wisten niet eens dat de bus die had. Maar er was controle dus snel iedereen braaf in de riemen. Mochten doorrijden. Al om kwart over elf kwamen we aan bij onze lodge in Etosha. Doodse stilte daar. Niemand had op ons gerekend. Nou dat is ook wat. Het volk begon al wat te murmureren. Nou ja, sommigen dan, de geijkten. Na een poosje ging het zwembad wel open. En wie had geluk? Ja juist, mijn badpak zat in mijn tas dus ik kon zwemmen samen met een van de meisjes. Lunchen konden we daar niet en onderweg naar het park ook niet dus dat sloegen we over. Ik had nog wat biltongs (afrikaanse gedroogde vleesreepjes) in mijn tas en daar namen we, dat was wel genoeg. Om 12 uur naar de huisjes. Wij hadden een riante met wel 4 bedden, koelkast, waterkoker en 2 zitjes. Best mooi. Hier blijven we twee nachten. Toen weer naar het zwembad. Iedereen ging er nu in. Het werd een baldadig uurtje met bommetjes enzo.vooral de mannen. Die hadden te lang in de kooi gezeten. Om 2 uur stonden we klaar voor de echte gamedrive. Met de bus naar de ingang van het park. Daar stonden 3 safariautos voor ons klaar. Wij waren samen met de Achterhoekers en de Brabanders. We zaten eerst achterin op een verhoging maar we hoorden daar de gids niet dus wisselden we en mochten voorin. Ik gaf door en vertaalde wat de gids vertelde. Verder konden we niet meer wisselen want we mochten de auto niet meer uit omdat we dan als prooi zouden fungeren, dus we bleven voorin. Het was bepaald winderig te noemen. Een hete wind. We reden eerst een lange weg en daarna gingen we allerlei kleine weggetjes in. Op zoek naar wild. We zagen giraffen. Geweldig. Soms zag je ze helemaal niet want dan stonden ze achter een boompje. En dan denk je: huh, klein boompje maar ja, samen met de schutkleur zag je ze dus niet. We leerden van onze gids dat een giraf met donkere kleuren oud is en met mooie vlakken nog jong. Daarna zagen we heel veel zebra's. Plainzebra's heetten ze omdat ze opde open vlakte voorkomen. Tekening is gelig, zwart en een overgangsschaduw. Op een gegeven moment ging er een hee kudde vlak voor ons oversteken. Wel 50. Een soort zebrapad zeg maar. We gngen weer verder en zagen wat beroering bij de auto's voor ons. Er zal wel wat te zien zijn. En inderdaad. We zagen twee leeuwen. Zo zeg meteen raak. Een mannetje en een vrouwtje. De man liep het vrouwtje achterna. Opeens sprong hij op het vrouwtje. Bijzonder, de eerste keer dat je een leeuw ziet; zijn ze meteen met elkaar bezig. Nou, zei de gids, zo verwonderlijk is het niet want dit gebeurt 30 tot 50 keer per dag. O, juist, maar dan toch is het bijzonder dat wij er getuige van zijn. En even later ging het vrouwtje weer verder en de man er achteraan. Dat hoort zo. Het vrouwtje gaat altijd voorop en de man volgt. Als het vrouwtje eet wacht de man, daarna eet hij. En als zij dan weer doorloopt heeft hij misschien niets gegeten want hij moet volgen. Ik dacht altijd dat het andersom was. Dit is dan een dominant territorium mannetje. Die heeft een vrouwtje. Andere territiriale mannetjes niet. Maar omdat hij zoveel sekst en vaak niet aan eten toekomt wordt hij zwak. Dan heeft een ander territoriaal mannetje de kans om dominant te worden en het over te nemen. Dan kan hij zich weer terugvechten als hij weer aangesterkt is. Over hoe het vrouwtje zich voelt bij zoveel seks heb ik overigens niemand gehoord. Niet belangrijk zeker. We volgden het 'echtpaar' en zagen later dat ie het nog een keer deed. Het was allemaal prachtig en heel bijzonder. Na een poosje gingen we verder. We wilden eigenlijk ook wel olifanten zien maar ja, jehebt het niet in de hand. Wel lagen overal gigantische drollen, sommige vers dus je zou denken dat je zo een olifant tegen zou komen. Maar nee, niet dus. Verder op onze toer zagen we eerst een hyena en toen nog andere, wel vijf. Ze jagen natuurlijk welaltijd in een groep maar ze waren nu niet ergens op uit. Bij een waterhole zagen een giraffen drinken. Eerst een poos rondkijken of de kust wel veilig was en daarna: benen wijd en kop naar beneden om te drinken. Giraffen brengen de meeste tijd bij het water door, vertelde onze gids. Ze kijken langdurig rond en als ze dan gaan drinken dan kan dat maar 15 seconden. Want het bloed gaat dan naar de hersenen en ze worden dan duizelig. Dan moeten ze eerst weer overeind. Nou ja, dat kan dus lang duren. Lijkt mij toch een foutje in de natuur. Overal tussendoor dartelden de springbokjes en de impala's (of is dat hetzelfde?) Toen we weer een ander pad ingingen zagen we een jakhals liggen. Verder velden met gnoes en kudu's. En een trap. Prachtig allemaal. Onze eerste echte gamedrive. Toen we bijna weer terug aan het begin van het park waren moesten we snel uit de auto's want de leeuwen waren bij een waterhole bespeurd. Dus wij op een holletje 200 meter verderop. En inderdaad zagen we ze weer. (Misschien waren het niet dezelfde). Dus onze dag kon niet meer stuk. We moesten haasten om o tijd, voor zonsondergang, het park uit te komen. In de lodge moesten we meteen aan het diner want we waren al te laat. Het was gezellig, een lange tafel. Overal kaarsjes. Dat kwam goed van pas want ineens```; floep, lichten uit. We riepen eerst`; wat romantisch, leuk. Maar ja toen ook het buffet bijgeschenen werd met zaklampjes begrepen we toch wel dat de elektriciteit was uitgevallen. Moeilijk om de weg terug te vinden. In onze lodge de ledlampjes opgezocht. Een hoofdlampje en een mannetje met ledlichtje. Die in de douche gezet zodat we daar licht hadden. De apparaten konden niet opgeladen worden en de koelkast werkte niet. We gingen nog buiten zitten om sterren te kijken. Toen zagen we Nolan ook buiten. Ja, wij kijken sterren, vinden we leuk. O, nou ja, hij was buiten omdat er een spin in zijn huisje liep. Hij durfde hem niet te pakken. Peter dacht al om hem met een glas te vangen ofzo. Wij liepen dus mee met hem. Nolan was meteen al in de weer met een grote spuitbus tegen muggen. Waar is de spin? Nou zeg, helemaal geen grote. Peter had zijn schoenen nog aan en stond er even op en dood was het monster. Nolan blij en wij weer terug. Met veel moeite de Klamboe om ons heen gedrapeerd. Geen dekens want het was nog meer dan 30 gr. En ineens ging de koelkast aan. De elektriciteit deed het weer.
Maandag 21 oktober Etosha, tot 46 gr
Half zes op. Half 7 ontbijt. Bij het ontbijt hoorden we wat er gisteren allemaal mis was gegaan. Deze lodge hoort bij een boerderij. Er was gisteren een bolke gepakt door een cheetah vlak bij ons. Jammer (of niet) niet gezien. Toen was er ook nog ontdekt dat er gestolen was door een werknemer. En het mailtje van Andries dat we eerder kwamen kwam pas aan op het moment dat we er waren. Hoewel, die elektriciteit kwam door die cheetah. Hoe precies weet ik niet. De boer/gastheer had zich ook nog erg gebrand tijdens het herstellen van de elektriciteit. Soort wet van Murphy dus. Om 7 uur op pad. Het was nu nog redelijk koel, 24 gr. Nu met 18 mensen, 2 bleven achter. Bij de ingang van het park kregen we weer dezlelfde gids en auto als gisteren. We zagen een bus bol zwarte mensen, Afrikanen dus. Die moesten er allemaal uit en met honden werd de bus en alle bagage gescreend. Ook wij moesten er engszins aan geloven. Er werd ook onder de motorkap gekeken. Zochten ze drugs ofzo? Nee, stroperij is nog steeds een probleem dus werd er gezocht naar wapens. Toen we doormochten pakte Peter ons gele rugtasje en zei: mooi, t is ons weer gelukt' We zaten weer met dezelfde YEP's als gisteren. YEP is een term van Trouw. Betekent:Young Elderly Persons. We gingen nu veel dieper het park in want we hadden een hele dag voor de gamedrive. De wind was heet en stoffig maar het was beter dan stil zitten. Bij de eerste stop ging iedereen natuurlijk al weer naar de wc want als de gelegenheid er is moet je het doen. Hoewe, we drogen aardig op heoveel water je ook drinkt. Er was ook een winkeltje bij. Daar heb ik gauw een neiuw hoedje gekocht want dat strooien hoedje lukt niet. Dat kan niet worden opgevouwen en gaat stuk. Verder. De namen de hoofdweg en telkens een zijweg als er iets te zien was. We hoopten vandaag op olifanten. Zoveel poep en zo weinig olifanten. Wel heel veel giraffen en zebra's. En….., we hdden weer geluk: een mooie jonge mannetjesleeuw. Die kon je traceren omdat er twee gieren hoog in de boom zaten. Het mannetje had net een flinke maaltijd achter de rug en de gieren wachtten tot zij konden aanvallen op de restjes. We zagen niet wat de leeuw had gehad. Prachtig. Een eindje verderop lag er nog een. Volgens de gids kon daat zijn broer zijn en hadden ze de maaltijd gedeeld. Mannetjes nog zonder vrouwtje. Maar waar zijn nou de olifanten? Verder gehobbeld: we zagen een tonny eagle en een go away bird. Nou dat klopt want net toen ik hem wilde fotogeraferen vloog hij weg. Verder een Hardebeast. Nooit van gehoord. Ook een soort Kudu. Toen, olifantenalarm. En ja, heel in de verte konden we een olifant zien. Onze eerste. Met flink inzoomen toch een mooie foto gemaakt. Net zoiets als vorig jaar het Noorderlicht. We hebben het gezien maar het kan mooier. We hadden lunch aan de andere kant van het park. Daar zagen we nog een soort neushoornvogel en een gewoon eekhoorntje. Toen verder voor de middag gamedrive. Uren hobbelen maar je verveelde je geen moment. Aan de oostkant van het park waren de bomen veel groener. De gids verelde dat er hier wel regen valt. Zo'n 30 mm per jaar. Dat verklaart de groene bomen. Opnieuw een olfant in de verte. Steeds oude mannen die niet meer bij de kudde horen. Valt mij tegen van olifanten. Ik dacht dat ze zo sociaal waren, maar nee, oud betekent kennelijk, verstoten worden. De gids stopte. Was er wat te zien? Nee, noodgeval zei hij, en ging achter de jeep staan plassen. En wij dan? Wij mogen de 'kooi' niet uit. Hoefde ook niet hoor. Opgedroogd. We kregen wel genoeg water en cola. We gingen er nog een keer uit om bij een waterhole op een soort tribune te kijken naar de dieren die zouden komen drinken. Maar de voorstelling ging hier niet door. Weinig dieren. Ja, springbokjes en zebra's. Maar ja, na een dag zijn we al zo blase dat we denken: die hebben we al gezien. Erg he. Wel een schattig grondeekhoorntje. Toen de dag al ver gevorderd was voltrok zich het wonder alsnog. Een waterhole met wel 4 olifanten. Ze stonden te drinken en te badderen. Ook kwamen er springbokjes, zebra's en giraffen. Echt bijzonder mooi. Onze auto was er stil van. Wij gingen zelfs fluisteren. Bij de andere auto hoorden we mensen roepen om nog meer water of over een andere plek op de wereld vertellen. Snap ik niet. Mensen: geniet even van het hier en nu. Het is bijzonder dat we dit mogen meemaken. ja, dat deden wij wel gelukkig. Een prachtig plaatje. De olifanten gingen uitgebreid poepen dus we zagen wel hoe al die hopen gemaakt zijn.Er hield zich ook ng een hyena op verdekt in de struiken. Maar een hyena jaagt denk ik niet alleen dus hij deed niks, alleen loeren. Uiteindelijk zijn we toch weer doorgereden. We konden daar nog wel een paar uur staan kijken maar ja, voor zonsondergang moet je het park uit zijn. Nog even in een museum gekeken. Bij de lodge stond Maria, de eigenaresse, klaar met welkomstdrankjes. Die waren we gisteren misgelopen vanwege de chaotische aankomst. Daarna gauw gedoucht en toen het zwembad in. Even afgekoeld en daarna een glaasje wijn. Om 7 uur eten. Lekker buffet. Speciaal voor ons gemaakt: pompoenkoekjes. Die waren gauw op. Nog buiten gezeten en op onze nieuwe tijd (22.15 uur) naar bed. Misschien houden we die tijd er thuis wel in (denk het niet). Morgen niet vroeg. Kunnen uitslapen tot half acht
Kalm aan vanmorgen. Pas om 9 uur de koffers buiten. Half 10 weg. Toch weer 5 uur reistijd voor de boeg. Maar we hebben genoeg te doen en buiten is over het algemeen ook genoeg te zien. Nou ja, de woestijn niet zo maar verder wel. Er werd een muziekje op gezet. Eerst was het aardig maar later werd het r&b. Brr.zal wel een lijst van een van de jongeren zijn geweest. Dus Eigen muziek maar geluisterd. Na anderhalf uur een informele plaspauze. Dat betekent dat het damestoilet achter de bus was en de heren vooraan. Nou ja, de mannen gingen ook wel aan de zijkant. Doel van vandaag was de Spizkoppe. Een granieten berg die imposant boven eht landschap uitsteekt. Daar was in het niets ook een restaurant. Om daar te komen moesten we eigenlijk door een haag van geimproviseerde stalletjes heen waar halfedelstenen en sieraden aangeboden werden door kinderen. Andries zei: we gaan hier voorbij want we willen geen waar kopen van mensen die hun kinderen hiervoor inzetten. Dus reden we door naar het restaurant. Daar onze lunch opgegeven en doorgereden naar 'onze verrassingsexcursie. Ik heb eienlijk het idee dat deze excursie er is gekomen doordat ik met Andries gepraat heb over dat we zo weinig te zien krijgen van de cultur en het echte leven hier. Dus gingen we met een gids rotstekeningen van bosjesmannen bekijken en kregen er een heelverhaal bij. Erg interessant. Er waren tekeningen van neushoorns en giraffes. Die tekeningen waren tot 4000 jaar ud. Het waren geen uitingen van kunstzinnige expressie maar aanwijzingen waar er bv water te vinden was. De bosjesmannen volgen de giraffen als ze water zoeken. Olifanten kan ook maar als die omdraaien en een slechte bui hebben dan kunnen ze gevaarlijk worden.
De enige keer dat een giraf zijn kop naar beneden doet is als hij water drinkt. Als de bosjesmannen dan bij het water zijn dan gebruiken ze de kop van een struisvogel om water te scheppen. Lijkt mij dat het bij de oogkassen er weer uitsijpelt maar ja, je moet wat als bosjesman. Verder legde hij uit dat hoe hun taal met de klikklanken werkt. Ze hebben vier verschillende klanken. Eentje kan heel ver reiken, wel tot een kilometer ver. Dat is om de ander te waarschuwen vanwege water of juist wild. Als het te ver weg is dan gebruiken ze de hoorn van een kudu. De oudste tekeningen zaten boven en de nieuwere (2000 jaar) onder. Dat is omdat de grond door erosie wegslaat. Weer trug naar het restaurant. Onderweg lagen mensen onder kale struikjes te slapen. Zeker lunchpauze… Wij kregen onze lunch maar moesten veel geduld hebben. We aten daar om de lokale bevolking te steunen maar er waren bv maar twee gaspitjes. Maar goed , iedereen kreeg wat. Andries gaf een fooi uit onze pot en we hoorden vanuit de keuken een vreugdeschreeuw en gezang. Deden we kennelijk toch iets goeds. Mooi. Door het nieuwe landschap, struikjes ipv zand togen we verder naar het wildpar Etosha. Onderweg al een klein voorproefje. Er zaten nogal wat wrattenzwijntjes langs de weg. Kleiner dan ik gedacht had. En natuurlijk ook wel spitsbokken en springbokken. Mooie dieren. Veel termietenheuvels. Vaak rood maar ook grijs. We zagen ook Kuduboerderijen, Dus ze houden daar kudu's voor het vlees. Onderweg kwam Andries geld innen voor de twee toekomstige gamedrives. Huh? We konden toch alles met de creditcard betalen? Ja, bijna alles, zei hij, alleen deze niet. Zou eht dan aan onze neus voorbij gaan? Nee toch? We hadden de helft van het geld cash in rand maar dan hadden we niet meer genoeg over om bij Andties dollars te wisselen voor het visum voor Zimbabwe. Want die hadden wij, provinciaaltjes ook al niet van tevoren meegenomen. Hadden we eigenlijk ook in Amersfoort moeten doen. Nou ja, het geld gegeven en we zien wel. Maar… onderweg kwamen we toch nog langs ee geldautomaat. Dus Naibische dollars gepind, Andries betaald en wat we aan rand gegeven hadden weer terug gekregen. Hehe, we kunnen mee morgen. Gewoon dom van ons. We kwamen langs allerlei soorten mijnen. Namibie zou eigenlijk schatrijk moeten zijn. Koper, zink, goud, uranium, van alles. Hoe kunnen ze dan toch zo arm zijn? En zo kwamen we aan in onze nieuwe lodge. Allemaal huisje naast elkaar met een bankje ervoor. Er was ook een zwembad. De koffers werden uitgeladen door een paar stevige tantes. Andries drukte de mannen op het hart niet te gaan helpen. Dat tast hun eer aan, dus iedereen stond met de handen op de rug te kijken hoe zij de koffers droegen. Al gauw gingen er mensen naar het zwembad. Wij ook. Het was nogal een grote stap om erin te komen dus voorzichtig maar. T was wel even lekker. Het diner werd geserveerd aan een lange tafel waar we allemaal konden zitten. Heel goed geregeld. Ik zat naast Nolan, onze chauffeur. Hij liet vol trots zijn pasgeboren dochtertje zien. 3 weken. Binnenkort gaat hij ander werk doen want nu is hij veel te lang achter elkaar van huis. Zijn eerste dochter is 14. Kun je nagaan hoe weinig hij thuis is (zijn eigen woorden hoor) Morgen weer vroeg op. 7 uur weg een slavenbestaan. Je kunt ook zeggen: we doen net of er wel een tijdsverschil is. 3 fur eerder naar bed, drie uur eerder op.
Zondag 20 oktober 40 gr etosha
We waren er al uit maar ten overvloede ging de telefoon om ons te wekken. Dus hier geen gebons op de deuren. We hadden o.a. Scones bij het ontbijt maar die waren wel erg droog en de koffie hoorde in de categorie slootwater maar verder was het in orde. We zouden niet zo vroeg weg maar omdat om 7 uur de elektriciteit eraf gaat gaan we voor die tijd all weg. Vlak voor we weggingen zag ik mijn badpak nog hangen. De koffer was al weg dus gauw in een tas gepropt. Onderweg koffie gedronken bij supermarkt annex restaurant. Hoe het zit met de lunch was ons niet duidelijk. Onderweg riep Andries ineens: seatbelts aan. O, we wisten niet eens dat de bus die had. Maar er was controle dus snel iedereen braaf in de riemen. Mochten doorrijden. Al om kwart over elf kwamen we aan bij onze lodge in Etosha. Doodse stilte daar. Niemand had op ons gerekend. Nou dat is ook wat. Het volk begon al wat te murmureren. Nou ja, sommigen dan, de geijkten. Na een poosje ging het zwembad wel open. En wie had geluk? Ja juist, mijn badpak zat in mijn tas dus ik kon zwemmen samen met een van de meisjes. Lunchen konden we daar niet en onderweg naar het park ook niet dus dat sloegen we over. Ik had nog wat biltongs (afrikaanse gedroogde vleesreepjes) in mijn tas en daar namen we, dat was wel genoeg. Om 12 uur naar de huisjes. Wij hadden een riante met wel 4 bedden, koelkast, waterkoker en 2 zitjes. Best mooi. Hier blijven we twee nachten. Toen weer naar het zwembad. Iedereen ging er nu in. Het werd een baldadig uurtje met bommetjes enzo.vooral de mannen. Die hadden te lang in de kooi gezeten. Om 2 uur stonden we klaar voor de echte gamedrive. Met de bus naar de ingang van het park. Daar stonden 3 safariautos voor ons klaar. Wij waren samen met de Achterhoekers en de Brabanders. We zaten eerst achterin op een verhoging maar we hoorden daar de gids niet dus wisselden we en mochten voorin. Ik gaf door en vertaalde wat de gids vertelde. Verder konden we niet meer wisselen want we mochten de auto niet meer uit omdat we dan als prooi zouden fungeren, dus we bleven voorin. Het was bepaald winderig te noemen. Een hete wind. We reden eerst een lange weg en daarna gingen we allerlei kleine weggetjes in. Op zoek naar wild. We zagen giraffen. Geweldig. Soms zag je ze helemaal niet want dan stonden ze achter een boompje. En dan denk je: huh, klein boompje maar ja, samen met de schutkleur zag je ze dus niet. We leerden van onze gids dat een giraf met donkere kleuren oud is en met mooie vlakken nog jong. Daarna zagen we heel veel zebra's. Plainzebra's heetten ze omdat ze opde open vlakte voorkomen. Tekening is gelig, zwart en een overgangsschaduw. Op een gegeven moment ging er een hee kudde vlak voor ons oversteken. Wel 50. Een soort zebrapad zeg maar. We gngen weer verder en zagen wat beroering bij de auto's voor ons. Er zal wel wat te zien zijn. En inderdaad. We zagen twee leeuwen. Zo zeg meteen raak. Een mannetje en een vrouwtje. De man liep het vrouwtje achterna. Opeens sprong hij op het vrouwtje. Bijzonder, de eerste keer dat je een leeuw ziet; zijn ze meteen met elkaar bezig. Nou, zei de gids, zo verwonderlijk is het niet want dit gebeurt 30 tot 50 keer per dag. O, juist, maar dan toch is het bijzonder dat wij er getuige van zijn. En even later ging het vrouwtje weer verder en de man er achteraan. Dat hoort zo. Het vrouwtje gaat altijd voorop en de man volgt. Als het vrouwtje eet wacht de man, daarna eet hij. En als zij dan weer doorloopt heeft hij misschien niets gegeten want hij moet volgen. Ik dacht altijd dat het andersom was. Dit is dan een dominant territorium mannetje. Die heeft een vrouwtje. Andere territiriale mannetjes niet. Maar omdat hij zoveel sekst en vaak niet aan eten toekomt wordt hij zwak. Dan heeft een ander territoriaal mannetje de kans om dominant te worden en het over te nemen. Dan kan hij zich weer terugvechten als hij weer aangesterkt is. Over hoe het vrouwtje zich voelt bij zoveel seks heb ik overigens niemand gehoord. Niet belangrijk zeker. We volgden het 'echtpaar' en zagen later dat ie het nog een keer deed. Het was allemaal prachtig en heel bijzonder. Na een poosje gingen we verder. We wilden eigenlijk ook wel olifanten zien maar ja, jehebt het niet in de hand. Wel lagen overal gigantische drollen, sommige vers dus je zou denken dat je zo een olifant tegen zou komen. Maar nee, niet dus. Verder op onze toer zagen we eerst een hyena en toen nog andere, wel vijf. Ze jagen natuurlijk welaltijd in een groep maar ze waren nu niet ergens op uit. Bij een waterhole zagen een giraffen drinken. Eerst een poos rondkijken of de kust wel veilig was en daarna: benen wijd en kop naar beneden om te drinken. Giraffen brengen de meeste tijd bij het water door, vertelde onze gids. Ze kijken langdurig rond en als ze dan gaan drinken dan kan dat maar 15 seconden. Want het bloed gaat dan naar de hersenen en ze worden dan duizelig. Dan moeten ze eerst weer overeind. Nou ja, dat kan dus lang duren. Lijkt mij toch een foutje in de natuur. Overal tussendoor dartelden de springbokjes en de impala's (of is dat hetzelfde?) Toen we weer een ander pad ingingen zagen we een jakhals liggen. Verder velden met gnoes en kudu's. En een trap. Prachtig allemaal. Onze eerste echte gamedrive. Toen we bijna weer terug aan het begin van het park waren moesten we snel uit de auto's want de leeuwen waren bij een waterhole bespeurd. Dus wij op een holletje 200 meter verderop. En inderdaad zagen we ze weer. (Misschien waren het niet dezelfde). Dus onze dag kon niet meer stuk. We moesten haasten om o tijd, voor zonsondergang, het park uit te komen. In de lodge moesten we meteen aan het diner want we waren al te laat. Het was gezellig, een lange tafel. Overal kaarsjes. Dat kwam goed van pas want ineens```; floep, lichten uit. We riepen eerst`; wat romantisch, leuk. Maar ja toen ook het buffet bijgeschenen werd met zaklampjes begrepen we toch wel dat de elektriciteit was uitgevallen. Moeilijk om de weg terug te vinden. In onze lodge de ledlampjes opgezocht. Een hoofdlampje en een mannetje met ledlichtje. Die in de douche gezet zodat we daar licht hadden. De apparaten konden niet opgeladen worden en de koelkast werkte niet. We gingen nog buiten zitten om sterren te kijken. Toen zagen we Nolan ook buiten. Ja, wij kijken sterren, vinden we leuk. O, nou ja, hij was buiten omdat er een spin in zijn huisje liep. Hij durfde hem niet te pakken. Peter dacht al om hem met een glas te vangen ofzo. Wij liepen dus mee met hem. Nolan was meteen al in de weer met een grote spuitbus tegen muggen. Waar is de spin? Nou zeg, helemaal geen grote. Peter had zijn schoenen nog aan en stond er even op en dood was het monster. Nolan blij en wij weer terug. Met veel moeite de Klamboe om ons heen gedrapeerd. Geen dekens want het was nog meer dan 30 gr. En ineens ging de koelkast aan. De elektriciteit deed het weer.
Maandag 21 oktober Etosha, tot 46 gr
Half zes op. Half 7 ontbijt. Bij het ontbijt hoorden we wat er gisteren allemaal mis was gegaan. Deze lodge hoort bij een boerderij. Er was gisteren een bolke gepakt door een cheetah vlak bij ons. Jammer (of niet) niet gezien. Toen was er ook nog ontdekt dat er gestolen was door een werknemer. En het mailtje van Andries dat we eerder kwamen kwam pas aan op het moment dat we er waren. Hoewel, die elektriciteit kwam door die cheetah. Hoe precies weet ik niet. De boer/gastheer had zich ook nog erg gebrand tijdens het herstellen van de elektriciteit. Soort wet van Murphy dus. Om 7 uur op pad. Het was nu nog redelijk koel, 24 gr. Nu met 18 mensen, 2 bleven achter. Bij de ingang van het park kregen we weer dezlelfde gids en auto als gisteren. We zagen een bus bol zwarte mensen, Afrikanen dus. Die moesten er allemaal uit en met honden werd de bus en alle bagage gescreend. Ook wij moesten er engszins aan geloven. Er werd ook onder de motorkap gekeken. Zochten ze drugs ofzo? Nee, stroperij is nog steeds een probleem dus werd er gezocht naar wapens. Toen we doormochten pakte Peter ons gele rugtasje en zei: mooi, t is ons weer gelukt' We zaten weer met dezelfde YEP's als gisteren. YEP is een term van Trouw. Betekent:Young Elderly Persons. We gingen nu veel dieper het park in want we hadden een hele dag voor de gamedrive. De wind was heet en stoffig maar het was beter dan stil zitten. Bij de eerste stop ging iedereen natuurlijk al weer naar de wc want als de gelegenheid er is moet je het doen. Hoewe, we drogen aardig op heoveel water je ook drinkt. Er was ook een winkeltje bij. Daar heb ik gauw een neiuw hoedje gekocht want dat strooien hoedje lukt niet. Dat kan niet worden opgevouwen en gaat stuk. Verder. De namen de hoofdweg en telkens een zijweg als er iets te zien was. We hoopten vandaag op olifanten. Zoveel poep en zo weinig olifanten. Wel heel veel giraffen en zebra's. En….., we hdden weer geluk: een mooie jonge mannetjesleeuw. Die kon je traceren omdat er twee gieren hoog in de boom zaten. Het mannetje had net een flinke maaltijd achter de rug en de gieren wachtten tot zij konden aanvallen op de restjes. We zagen niet wat de leeuw had gehad. Prachtig. Een eindje verderop lag er nog een. Volgens de gids kon daat zijn broer zijn en hadden ze de maaltijd gedeeld. Mannetjes nog zonder vrouwtje. Maar waar zijn nou de olifanten? Verder gehobbeld: we zagen een tonny eagle en een go away bird. Nou dat klopt want net toen ik hem wilde fotogeraferen vloog hij weg. Verder een Hardebeast. Nooit van gehoord. Ook een soort Kudu. Toen, olifantenalarm. En ja, heel in de verte konden we een olifant zien. Onze eerste. Met flink inzoomen toch een mooie foto gemaakt. Net zoiets als vorig jaar het Noorderlicht. We hebben het gezien maar het kan mooier. We hadden lunch aan de andere kant van het park. Daar zagen we nog een soort neushoornvogel en een gewoon eekhoorntje. Toen verder voor de middag gamedrive. Uren hobbelen maar je verveelde je geen moment. Aan de oostkant van het park waren de bomen veel groener. De gids verelde dat er hier wel regen valt. Zo'n 30 mm per jaar. Dat verklaart de groene bomen. Opnieuw een olfant in de verte. Steeds oude mannen die niet meer bij de kudde horen. Valt mij tegen van olifanten. Ik dacht dat ze zo sociaal waren, maar nee, oud betekent kennelijk, verstoten worden. De gids stopte. Was er wat te zien? Nee, noodgeval zei hij, en ging achter de jeep staan plassen. En wij dan? Wij mogen de 'kooi' niet uit. Hoefde ook niet hoor. Opgedroogd. We kregen wel genoeg water en cola. We gingen er nog een keer uit om bij een waterhole op een soort tribune te kijken naar de dieren die zouden komen drinken. Maar de voorstelling ging hier niet door. Weinig dieren. Ja, springbokjes en zebra's. Maar ja, na een dag zijn we al zo blase dat we denken: die hebben we al gezien. Erg he. Wel een schattig grondeekhoorntje. Toen de dag al ver gevorderd was voltrok zich het wonder alsnog. Een waterhole met wel 4 olifanten. Ze stonden te drinken en te badderen. Ook kwamen er springbokjes, zebra's en giraffen. Echt bijzonder mooi. Onze auto was er stil van. Wij gingen zelfs fluisteren. Bij de andere auto hoorden we mensen roepen om nog meer water of over een andere plek op de wereld vertellen. Snap ik niet. Mensen: geniet even van het hier en nu. Het is bijzonder dat we dit mogen meemaken. ja, dat deden wij wel gelukkig. Een prachtig plaatje. De olifanten gingen uitgebreid poepen dus we zagen wel hoe al die hopen gemaakt zijn.Er hield zich ook ng een hyena op verdekt in de struiken. Maar een hyena jaagt denk ik niet alleen dus hij deed niks, alleen loeren. Uiteindelijk zijn we toch weer doorgereden. We konden daar nog wel een paar uur staan kijken maar ja, voor zonsondergang moet je het park uit zijn. Nog even in een museum gekeken. Bij de lodge stond Maria, de eigenaresse, klaar met welkomstdrankjes. Die waren we gisteren misgelopen vanwege de chaotische aankomst. Daarna gauw gedoucht en toen het zwembad in. Even afgekoeld en daarna een glaasje wijn. Om 7 uur eten. Lekker buffet. Speciaal voor ons gemaakt: pompoenkoekjes. Die waren gauw op. Nog buiten gezeten en op onze nieuwe tijd (22.15 uur) naar bed. Misschien houden we die tijd er thuis wel in (denk het niet). Morgen niet vroeg. Kunnen uitslapen tot half acht
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
