Boottocht en duinen

m Bewolkt en zelfs een heel klein miezertje toen we opstonden. De wandeling naar de ontbijtzaal gaat deels onoverdekt dus vandaar dat we het merkten. Goed ontbijt met echte kaas en broodjes o.a. Al gauw hoorden we van verschillende kanten: we zochten jullie gisteravond. O ja? Hoezo? De rest van de groep was met elkaar naar een zuid-afrikaans restaurant geweest en wilden ons ook roepen. Enkelen waren elkaar tegengekomen en hadden de rest geroepen. Maar ja, waren toen al naar de pub. Geeft niks, het was ook wel eens lekker zonder groep. Het enige is dat ze wormen geproefd hadden en er was een muziek/dansgroep geweest. Dat hebben we dan wel gemist. We dchten; dan gaan wij daar vanavond wel heen. Om 8 uur stond iedereen klaar voor de excursie. We wilden al in onze eigen bus, maar nee, er stonden twee kleine busjes klaar om ons te vervoeren. Eerst naar de pier. Nou moe, zo'n klein stukje hadden we ook wel zelf kunnen lopen. Maar dat was alleen om kaartjes te kopen. Hm, best duur voor alleen een boottochtje naar de zeehonden/robben en dolfijnen. Nou ja, ze moeten er hier wel aan verdienen natuurlijk. We gingen nog ongeveer een half uur verder, naar Walvisbaai. Bijzondere nederzetting of dorp in de woestijn maar aan de atlantische oceaan. Overal ommuurd tegen het inwaaiende zand. Moeten ze op de dijk ook doen om te voorkomen dat het zand op de rijbaan komt. Best mooie huizen ook erbij. Namibie ziet er helemaal niet arm uit hoewel Andries zeidat het tot de tien armste landen hoort. Onderweg stopten we bij een hele kudde/zwerm of zoiets, flamingo's. Prachtige vogels, mooi rose van de garnalen. Een van de jongens wilde iets te dichtbij filmen en toen liep de hele zwerm hard naar de andere kant. Grappig gezicht. Ze kwamen gelukkig even hard weer terug. Bij de baai aangekomen konden we aan boord. Er waren ook nog 'losse' mensen, niet alleen onze groep. Gauw allemaal de trui of jas aan want het was nogal frisjes. Je kon binnen of buiten zitten. Wij gingen natuurlijk buiten zitten op het hoogste dek. Uiteraard zaten er ook al twee anderen van onze groep. De koningin en haar page. En wij mochten ook…. We kregen uitleg. Er was een tamme zeeleeuw en die kon je aaien. De rest niet. En ja hoor, boele kwam met een grote sprong op de boot. Hij kreeg ook vis. Er kwam nog een tamelijk tam dier. Ja ze weten natuurlijk precies dat er wat te halen valt. Een grote pelikaan zeg neer. Toen hij weer opvloog kreeg Peter een deel van een flats op zijn hoofd en mij raakte hij met een vleugel. Ook een beste klap, sterke vogel hoor. Maar goed, in plaats van dat ik een pelikaan aaide kreeg ik een aai van een pelikaan. We zagen, en roken, al gauw een zeehonden en -leeuweneiland. Leuk hoor, we kwamen er vlakbij. Er waren ook kleintjes. De schipper vertelde dat een mannetje wel 40 vrouwtjes kan hebben. Hij 'doet' eht zo vaak dat die arme vrouwtjes maar 7 dagen per jaar niet zwanger zijn. Toen verder voor de dolfijnen en de maanvis. En als wee geluk hadden misschien een walvis. Nou ongelukkig, helemaal geen walvis en zelfs ook geen dolfijnen. Waarschijnlijk te koud vandaag. De maanvis hebben we wel goed gezien. Wat een groot beest. En diverse mooie rooie kwallen. Er waren allerlei hapjes en drankjes aan boord, we werden goed verwend. Het was dan ook de luxe boottocht, dat je het maar weet. De zon kam ook nog een beetje door. Hetwas een prachtig relaxt tochtje, we werden helemaal zen. Heowel, een paar Duitsers lieten hun - kleine- kinderen akelig dicht bij de reling staan. Ze konden er zo onderdoor. Brrr.
een uur weer terug op de kde. We gingen allemaal maar even plassen want je weet nooit wat er verder komt. Nou, dat wisten we zeker niet. We wilden weer terug in de busjes gaan maar die stonden er niet meer. Wel 5 4WD safariauto's stonden klaar. Huh? Wat gaan we doen dan? Een living desert safaritocht. Wat een verrassing. De helft vn de groep was hier maar van op de hoogte. In ieder geval was het niet duidelijk overgekomen. Dus wij in de jeep met twee anderen, de Hoornaars. En de avontuurlijke tocht kon beginnen. En dat was het. Eerst over een zandweg, uiteraard. Nou dat was al mooi. Toen langs de oceaan over het strand. Nou ja, wj noemen dat dan strand maar hier is het meteen de woestijn. Prachtige tocht langs dde zee. De golven klapten zo nu en dan oveer het strand zodat we even moesten wachten of meeglibberden. Prachtige vergezichten. Links gigantische duinen en rechts de oceaan en 5 safariauto's daar tussenin. De chauffeurs hadden contct met elkaar via een ouderwets bakkie. Ze hadden zelf ook lol. Sms voor een fotomoment eruit. Ook voor een uitleg over de desert. Een van de gidsen kwam met zijn hand gebogen. Houden jullie van slangen enzo? Nou wij wisten eht niet. Hij deed zijn hand open en..nee geen slang maar een woestijngekko. Een doorzichtig beest. Hij had hem net van het zzand geraapt. Hij vrtellde dat de gekko nooit zijn ogen dicht deed maar zijn ogen met zijn tong vochtig houdt (wisten we al wel). Maar ook dat de gekko elke avond een nieuw hol maakt. Mag niet te diep zijn want hij heeft het nodig om te weten welke temperatuur het buiten is maar hij moet wel beshcut zijn tegen de hitte. Mooi beestje. Een paar jaar geleden hadden we in Portugal ook een gekko in huis. Die waszwart. Hij liet het beest weer los en we zagen hoe hij een holletje groef. En weg was hij. We crossten weer verder. Nounou, het leek Parijs-Dakar wel maar dan zonder Parijs. Op een gegeven mment stonden we stil. Er lag een jakhals onder een struik te slapen. Mooi zeg. Op een gegeven moment lieten we de oceaan rechtsliggen. We gingen de duinen in. Nou en toen begon de rally pas echt. Duin op duin af. Een van ons zei: dat is nou net de reden waarom ik nooit naar de Efteling ga. Dus als we het van tevoren geweten hadden was er toch een deel van de groep afgehaakt. We werden door elkaar en tegen elkaar gegooid, echt een achtbaan is er niks bij. Wat een adrenalinestoot. Onderweg kregen we uitleg van Marius (ja, je komt die bekende naam echt overal tegen, zelfs in Namibie). De vraag was waarom de duinen bij Sossusvlei rood zijn en de duinen hier gewoon geel. Beide duinen hebben ijzer in zich. Hij liet met een -= cft536eyrui~KJJ"lzx/cvfgbnhm magneet zien hoeveel. Iemand kreeg een hoopje zand op haar hand. Hij eronder met de magneet. De ijzerkorreltjes haalde hij er zo uti. En toen hij de magneet andersom deed dansten de ijzerkorreltjes er bovenuit. Dus in ieder geval lag het aan ijzer. Het rode duin was eerst geoxydeerd en toen verroest. Bij het gele duin was er wel oxidatie opgetreden maar geen roest. (Ik dacht eigenlijk dat roest en oxidatie hetzelfde was maar het blijkt van niet dus) gele duinen krijgen nog steeds nieuw zand uit zee en lopen elk jaar zo'n twintig meter. Die hebben dus geen tijd om te roesten. De rode duinen zijn al miljoenen jaren stabiel. Die lopen niet meer en er is ook geen nieuwe aanvoer. De Namibwoestijn de oudste ter wereld. 24 miljoen. Een vraag was: wat ligt hier onder het zand van de woestijn. Nog een woestijn met verdroogde bomen enz. En zo dieper en dieper hetzelfde. Mooi verhaal. Dat het een woestijn is komt doordat er per jaar minder dan 15 mm regen valt. En er valt zo weing regen omdat er een koude golfsroom langskomt. Warmte stijgt op en vormt wolken en dus regen maar koude stijgt niet dus geen wolken en geen regen. Weer verder en zo nu en dan eruit voor een fotomoment of om even bij te komen. Halverwege werd er een tafel neergezet bovenop een duin en daar kwamen weer hapjes en drankjes tevoorschijn. Het was een heel hoog duin. De jongeren onder ons werden gejonast en van het duin afgegooid. En dan moeizaam weer naar boven klauteren. Zij liever dan ik. Op het laatst werd ook Marius zelf naar beneden gegooid. Je denkt dan: pas op, hij moet nog rijden maar ok. Lol hadden ze wel. Er werd een groepsfoto gemaakt die goed gelukt is. En weer verder.we zagen ineens nog twee jakhalzen. Mooi. En bij een bosje kregen we uitleg over die planten die altijd water bevatten dus de woestijndieren eten dat. Het werd steeds driester. Daar hebben we misschien nog wel spierpijn van maar het was wel supergaaf. Een duin hopoff en hop-on gebeuren. dat excursiebedrag van vandaag bleek toch niet zo hoog nu dit er ook bijhoorde. Pas om 6 uur terug in het hotel. Geen zin meer om uitgebreid naar een restaurant te zoeken. Dichtbij was een napolitaans restaurant. Lekker pasta met zalm gegeten. Vanavond even met zuslief geskypt. Dat kan hier met die goede wifi. Morgen niet zo vroeg weg, pas om half 10.