Schuddend en hobbelend door E woestijn

17 oktober 22gr
Best wel weer vroeg op. Half zes. We werden weer gewekt maar waren al op. Peter had nog vreemd gedroomd. Over dat hij een dominee op de fiets naar zijn plek moest brengen. Toen was die ds zelf gegaan gaan lopen dus Peter hoefde niet meer te rijden, hij was daarom toen heftig verontwaardigd. Vreemd he. Toen ingepakt en naar het ontbijt. Simpel maar voldoende. Toen we terug kwamen stond het personeel al te wachten op onze koffers. Nou, we waren op tijd hoor. Om 7 uur in de bus. Er zaten er nogal wat alleen deze keer dus we zaten aardig achterin. Dat maakt niet uit, als je maar meekomt. We hadden een lange reisdag voor de boeg dus alles stond weer klaar om ons ondeweg te vermaken. Boeken, puzzelboekjes, spelltjes, nou ja alles. En ook de krant gedownload. Ik probeerde het verslag van gisteren te schrijven. Maar we zaten op een nogal hobbelige weg. De schraper was kennelijk hier niet geweest. We schudden en hopsten dat het een lieve lust was. En probeer dan maar eens de juiste toetsen in te drukken. Dus het duurde nogal maar ik had dus de tijd. Het landschap was weer mooi. De Namib woestijn. Op den duur werd het echt zand dus zoals wij denken dat de woestijn eruit ziet. In Solitaire hadden we een stop, meteen ook een sanitaire stop wat voor iedereen wel nodig was. We kregen koffie uit de pot maar de wereldberoemde appeltaart moesten we zelf betalen. Oei, we hadden het geld in de bus gelaten. Maar Andries bracht redding. Hij stopte ons 200 namibische dollars toe; konden we zo weer terug betalen. Maar het duurde allemaal nogal lang. Daarom werd de appeltaart ook uit de pot betaald. Hoefde niemand apart te bestellen en af te rekenen. Dus was Andries zijn geld niet nodig. Nog een rondje gelopen. Er was nog een museumpje bij waar uitleg ove namibische dieren en vogels.
Hier een foto van gemaakt zodat we het kunnen teruglezen. Weer verder. Eerst door het Kiesergebergte (ofzo, ik kon het niet verstaan/vinden). Erg mooi. Daarna bij de Canyon Hooglanden. Wat een prachtig gebied. We mochten van Andries niet te gevaarlijk doen. Niet bij de rand komen. We wandelden een stuk. Er waren ook kokerbomen met een bijzondere bast. Leek wel houtsnijwerk. Iedereen maakte voor en van iedereen foto's. we kwamen bijna te laat in de bus (nou ja, hij rijdt heus niet zonder ons verder). De verdere weg was spectaculair te noemen. Niet vanwege het uitzicht. Want het moet gezegd: niks aan, alleen zand. Maar de weg liet ons heen en weer hobbelen, niet normaal. Elke keer met ons hoofd tegen het plafond. Om half 2 in Swakopmund. Een leuk dorp (ik vind stad als het 50000 inwoners heeft). Met Duitse invloeden zegt men, omdat het een duitse kolonie is geweest. Ok, mensen spraken wel Duits en er was ook een Bismarckstreet en Kaiser Wilhelmhotel, maar verder vond ik het niet echt Duits. We aten ergens een tosti. Daarna naar zee gelopen. Er was een lange pier waar de branding soms overheen sloeg, zo wild. Prachtig gezicht, kregen wel natte kuiten. We liepen een soort souvenirwinkeltje binnen. Natuurlijk geen glaasje. Wel een kroesje met Namibie. Die maar gekocht. En dat zal je nou altijd zien. Later toch nog een gevonden. Die ook maar gekocht. Verder zie je hele mooie afrikaanse dingen. Maar ja, hoe moet je heEt vervoeren.. Dus dan maar niet. Nog een keer het stadje doorgelopen. Erg leuk. We moesten ook nog kijken waar we zouden dineren. We kwamen bij een pub. Leek gezellig dus gereserveerd. Nog even naar het hotel. Verkleed en weer terug. Lekker gegeten. Het was ook wel weer eens leuk zonder de rest van de groep hoewel het ons erg meevalt om deel van de groep te zijn.
Ik ben nog het e.e.a. Vergeten te schrijven. We kwamen langs 2Walvisbaai, waar we morgen ook heen gaan. Midden in de woestijn lag een prachtig e weg, ja, nog in aanbouw. De chinezen hebben dat gefinancierd. Nog nagaan wat het belang van de chinezen hierin is. Het zou eerst een 8 baansweg worden maar de nieuwe president vond dat niet nodig dus nu is het een vierbaans. Over die weg rijden dan vrachtwagens af en aan vanaf de granietmijn. En er wordt uranium vevoerd vanuit de mijn(belang van de Chinezen?) Die weg wordt gemaakt met behulp van zout. Dat is er toch genoeg uit de zee en er zijn heel veel zoutpannen.dan is daar ook nog een Ontziltingsfabriek. Dus hier hoeven de mensen niet zuinig te doen met water. Het komt allemaal uit de atlantische oceaan. Walvisbaai is lang engels geweest. Ook toen Namibie duits werd mocht Walvisbaai bij Zud Afrika blijven horen wat toen engels was. En dan nog dit: we lopen hier niet zoveel al thuis. Dus je zou denken dat ik niet aan mijn 12000 stappen per dag kom. Niets is minder waar. Door het gehobbel in de bus, waardoor je soms tot aan het plafond schiet, denkt mijn fitbit dat ik loop. Dus onderweg: ja, je hebt je doel voor vandaag bereikt, 12000 stappen. Nou dan!