Machtige Mount Aoraki (Mount Cook)

Maandag 16 maart, Twizel, 24 gr

Om acht uur ontbijt, weer met z’n allen. Iedereen nam een uitgebreid ontbijt en wij konden natuurlijk niet achterblijven. Het beloofde een stralende dag te worden hoewel het nog maar 6 gr was vanmorgen. In onze kamer was het ook best koud maar dat kon kloppen, we hadden het raam opengelaten. Er werden over en weer foto’s en hartelijk afscheid genomen. En op pad. Nog maar net op pad zagen we rook. Nee, toch geen rook, het was mist! Nee he, we zouden vandaag naar Mount Cook en het zou daarvoor juist een hele goede dag worden. Op mist hadden we niet gerekend. In Geraldine, een plaats 50 km verderop koffie gedronken en kaarten gekocht. En daar waren de andere gasten ook weer. Zo krijg je nog bekenden in Nieuw Zeeland. De ene, Kayle, vroeg me mijn naam op te schrijven want ze kwam er toch niet uit. Zeker om tegen haar vriendinnen te vertellen van die leuke Nederlanders die ze ontmoet had. Toen de bergen in het zict zouden moeten komen, begon het toch langzaam weer wat op te klaren en ja hoor…. Daar was Mount Cook. 3764 m hoog. Eerst nog omringd door wolken maar later in volle glorie te zien. Heel indrukwekkend.. De meren die eromheen lagen waren ook prachtig. Lake Mueller (oid) zag er mysterieus uit. Diepblauw met mistslierten er overheen hangend. Als je nog nooit van de kleur blauw had gehouden zou je nu plotseling van mening veranderen. Deze meren werden ook gebruikt voor de opnames van de Lord of the Ring. Wij hadden al 20 foto’s gemaakt eer we werkelijk bij Mount Cook Village aankwamen. Je weet maar nooit wanner hij weer achter de wolken versdwijnt immers. Maar dat deed hij niet, de hele dag verder zichtbaar. Het was warm geworden. Eerst gepicknickt. Toen bij het visitorcenter eens gevraagd wat er te doen viel. We konden met een helicopter of vliegtuigje eromheen vliegen. Dat leek wel wat maar dan moesten we eerst weer 25 km terugrijden. Nee toch maar niet. Een 4wd naar de gletsjer dan. Dat wilden we wel. Maar helaas, daar waren we te laat voor. Dus werd het een meer dan prachtge Alpenwandeling naar Mount Cook toe..Wel zo lekker eigenlijk om gewoon buiten te zijn. We hadden de sandalen aan. Die hebben we eigenlijk voor Australie gekocht maar we dragen ze nu ook steeds. Het is te hopen dat ze niet voor die tijd al versleten zijn. Hetzelfde geldt voor ons trouwens… Over een mooi rotsachtig pad met hangbruggen die schommelend en zwaaiend over een diep onder ons gelegen wildwaterrivier hingen. En niet gevallen dit keer, dat is ook wat waard. De wandelaars die we tegenkwamen groetten zo vriendelijk. Dat doen ze overal in de parken waar we komen. Het lijkt Wieringerwerf wel. Die helicoptervlucht houden we tegoed voor de Fox of Franz Jozef gletsjer. Dat komt nog. Hopen dat het dan ook zulk stralend weer is. Hoe mooi het was is eigenlijk niet in woorden uit te drukken. Misschien dat de foto’s het goed laten zien. Toen we terugreden leek het net of we weer van Dalsnibba afkwamen (bekend bij ingewijden). Om 6 uur weer terug. Ons bed vanavond staat in een chalet in Twizel, een klein dorpje. Leuk onderkomen hoor. We hebben weer gewassen en in het dorpje lokale zalm gegeten. Een beste moot. Maar erg lekker. Niet te laat naar bed want morgen weer een nieuwe uitdaging. We weten nog niet welke maar het zal er ongetwijfeld wel weer een zijn.