Tablelands en skyrail

Maandag 18 mei, 28 gr, Mareeba

Peter had vannacht nogal veel last gehad van de beten van de kleine zandvliegjes van gisteren. En ik doe er niet veel voor onder. Grrr. En we hebben stijve kaken van het mondstuk vasthouden van gisteren Toen we om half acht met de koffie bezig waren kwam er een auto aanrijden. Een dame in uniform kwam op ons af, Och he… En ja, ze was van de lokale overheid. Of we hier overnacht hadden. Tja konden we moeilijk ontkennen, ja dat hadden we. Nou dat mocht niet want je mag er niet kamperen. Wij zeiden dat wat wij doen niet echt kamperen is want we hebben immers alles aan boord. maar ja, zo zijn de regels in Queensland.Wij kregen een waarschuwing, nog geen bekeuring maar ze noteerde wel onze naam en kenteken vd camper. Kunnen we dus verder niet meer doen deze week. Ze kletste verder heel gezellig hoor maar ja. Toen ik later met de koffie naar buiten kwam kwamen er nog twee agenten ook. Die ook nog? Maar nee, ze zeiden: en voor ons twee met suiker, doelend op de koffie. Vandaag naar Cape Tribulation geweest. Zo genoemd door James Cook omdat hij hier veel narigheid met de Endeaver ondervond. Mooie rit ernaartoe. Met de ferry de Daintreeriver over. Weer geen krokodillen gezien. En zo kwamen we in het echte tropische regenwoud. Al gauw zagen we bordjes dat we langzaam moesten rijden ivm overstekende casuarissen. Nou die wilden we wel zien. Dus wij langzaam rijden. Maar wie of wat er kwam, geen casuaris. Jammer. Er stak wel een kangoeroe heel onbezonnen precies tussen twee auto’s over. Ging net goed. Maar daar waren dan ook geen bordjes van. We reden eerst helemaal naar de kaap. Ja, je kunt nog veel verder omhoog naar Cape York, maar daar heb je weer een 4WD voor nodig. Er was een strand met een diep mangrovenbos. Er mocht in het prachtig blauwe water niet gezwommen worden want er kon jellyfish inzitten en ook krokodillen en zelfs zeekoeien, maar die zijn natuurlijk niet gevaarlijk. We deden twee uitgezette wandelingen door het regenwoud. Prachtig allemaal. Tientallen meters lange lianen, kronkelende takken, Mangroven, palmen in alle soorten en maten bloemen, vlinders en van alles. Er werd op bordjes uitleg bij gegeven. Er zouden ook veel dragons (soort reptiel) zitten maar die hebben we niet gezien. Toen ik naar de wc ging daar keek ik zomaar eens even omhoog. En daar zat bovenop de wcdeur een of ander reptiel. Ik zei het tegen iemand die er ook was. O, zei ze is dat een slang? Nee, natuurlijk niet, slangen hebben geen poten. Maar een leguaan ofzo, tamelijk groot in ieder geval. Nou in ieder geval een bijzonder ding. En erg mooie wandelingen. Terug via PORT douglas om de cd van gisteren op te halen. En naar ons nachtadres gereden. Maar onderweg stonk het nogal in onze camper. En wij waren het niet. Misschien ligt het aan het afvalwater. Een camping gevonden. Lag wel een eindje van de route maar ja. Daar het afvalwater geloosd en gespoeld. Een dumppoint hebben ze niet. Dat moet in de stad gebeuren. En internet is er ook niet. Toen we de stekker erin deden deed de electriciteit het niet meteen. Nou moe. Maar na wat gepuzzel toch wel gelukkig.Lekker gedoucht vanavond. Dus toch een goed stekje.

Dinsdag 19 mei, 26 gr Lake Eacham

Vannacht ging k even naar de wc. Een lichtje van de wc brandde. Was dat altijf al? Nee, dat betekende dat de toiletcontainer vol is. Wel raar, zou helemaal nog niet moeten. De vraag is dan: was hij wel goed leeg en schoon toen we hem kregen? Dus moesten we verder wel naar de camping wc.
Ik zat vanmorgen al om 8 uur buiten mijn verslag bij te werken en Peter sliep een beetje uit. Na het ontbijt kregen moesten we er toch weer aan geloven. Het toilet moest geleegd. Dat kon dus niet op de camping maar ergens een eindje buiten de stad. Maar waar?Op de tomtom ingesteld. Die bracht ons naar een plek waar het zou moeten zijn. Het is vast een wcblok, zei Peter maar toen er twee mannen uitkwamen hadden we door dat het een gewoon huis was. Het moest er nog achter zijn. En dat klopte. Alles weer leeg en schoon. Voor vandaag hadden we een route langs Lake Tinaroo. Eerst bij een lookout nog koffie gedronken. Er liep een prachtige weg langs het meer. Nog een dam ook. Niet lang daarna werd het mooie weggetje een unsealed road. Dat stond niet op de kaart. Het was zo wel spannend want het nog net geen 4WD weg maar toch…Officieel mogen we daar niet op rijden van Kea. Maar het was een hartstikke leuk ritje. We kwamen langs een kratermeer. Daar was een regenwoudwandeling uitgezet. Nou ja uitgezet, gewoon een pad dwarsdoor de jungle gemaakt. Echt wild hoor. Er stak nog een zwart beest, muskuskangaroo, over. Verder waren er veel vogels te horen. Een eind verderop was er een heel bijzondere boom. The cathedral Fig. Een inmens hoge boom die om meerdere andere geweven was. Een Australisch echtpaar stelde voor een foto van ons samen te maken. Daarna raakten we nog wat aan de praat. Als je een Australier iets vraagt of iets zegt dan krijg je meteen een heel verhaal. Bij een ander meer ons brood opgegeten wat niet onopgemerkt bleef door wat eenden. Nog een bushwalk gedaan naar o.a 2 kauribomen. Je bent beslist in een andere omgeving hier in Queensland. Er zijn bananenplantages, Mango, citroen en sinaasappelbomen. Verder nog thee en koffieplantages. Zoiets hoorden we wel eens van Indonesie maar hier is het ook allemaal. Bij Yungaburra moest ook een bijzonder boom staan. Curtainfigtree. Inderdaad was daar hetzelfde gebeurd als bij de cathedral. Een vogel laat een zaadje vallen op een tak van een boom. Dat zaadje ontkiemt en vormt een nieuwe boom. Zijn luchtwortels omstrengelen dan de moederboom die langzaam sterft. Er komen andere wortels en zo is het een heel netwerk om de oorspronkelijke moederboom heen. Heel bizar maar mooi. Er was in deze plaats ook nog een uitkijkpost voor de platypus, het vogelbekdier. Nou ja die zou ik ook wel in het echt willen zien, zo bijzonder. Maar we moesten ook nog een campingplaats opzoeken. Dat toch maar eerst gedaan. Dan maar geen vogelbekdier. Een mooi plekje aan een meer, Lake Eacham. Er is hier internet dus we konden weer heel wat op de site zetten. Het is vandaag wel wat frisser, dus vanavond niet meer buiten gezeten en truitje aan.

Woensdag 20 mei, Millaa Millaa, 25 gr

Rustig aan vanmorgen. We waren zo;n beetje de laatsten die de camping verlieten. Maar goed, we zijn aan het afbouwen. Eerst dichtbij naar het lake Eacham. We liepen het pad rond het meer. Ook op dit pad kwamen we weer een gigantische boom tegen die overgenomen was door de luchtwortels van de fig. Een mooie wandeling van 3 km. Bij het meer dronken we koffie. Er waren nog Australiers met een kleinere camper. Ze vroegen ons of de Kea goed bevalt. Ja, ons wel maar wij hebben hem natuurlijk gehuurd. Zij hadden een eigen. Ze kwamen uit Coff’s Harbour waar twee maanden geleden zoveel overstromingen waren. Het water was tot aan hun balkon gekomen, heel eng. Ze hadden nog nooit zoveel regen gehad. Toen we weer op pad gingen waren de watervallen die deze regio rijk is aan de beurt. De eerste, de millaa millaafalls was meteen al een schot in de roos. We hoorden hem al van verre. Als een gordijn viel een hoge waterval naar beneden. Net alsof het geen natuurlijke was maar namaak. Het is maar goed dat het natte seizoen nog maar net afgelopen is, nu doen ze het nog allemaal. Een echtpaar vroeg of we samen op de foto wilden met de waterval.. Nou best, dus dat deden ze en wij deden hetzelfde voor hun. Niet ver hiervandaan was de volgende waterval. De Zillie Falls. Ook heel moo maar we konden er niet heel dichtbij komen.. Daarna de Ellinjaa Falls. Het was een beetje lastig pad om er te komen. Wij waren nu een beetje experts om ze te beoordelen. Deze waren een beetje rommelig vonden wij. Maar weer heel bijzonder. De Atherton Tablelands waar we door kwamen zagen eruit als een tekenfilmachtergrond of zoals je een speelgoed trein landschap neerlegt. Heel mooi en heel vriendelijk. We hadden het rondje gemaakt maar hadden nog wel tijd voor meer. Dus plakten we er nog wat aan vast. Bij de Papina Falls.wilden we lunchen. Jaja, bij al die nadere watervallen waren keurige picknickplaatsen met toiletten en alles. En hier was helemaal niks. Dus de stoeltjes buiten gezet. Maar ik liep er door het gras en opeens prikte er wat in mijn enkel. Och he, gebeten? Of was het een soort brandnetel? Waarschijnlijk brandnetelachtig. Je weet het hier niet he, maar het prikte wel erg maar bleef beperkt tot mijn voet. We zaten lekker in de zon gewoon vakantie te houden. Verder gingen we richting Ravenshoe. Het hoogstgelegen stadje van Queensland. Ijsje gehad. Leuk, rustig plaatsje. Weer naar Millaa Millaa want we moesten wee een camping opzoeken. Bij een uitzichtpunt nog even in dubio gestaan. Zullen we hier overnachten? Er stond nergens: no camping, maar we deden het toch maar niet. De camping in Millaa Millaa bleek erg mooi. Bijna geen gasten. We stonden helemaal alleen in de natuur, net alsof we wild kamperen. Toen het donker werd hoorden we van alles om ons heen. De bushturkey zocht een slaapplaats boven ons in de boom. We gingen even lekker douchen want dat is natuurlijk wel lekker op een camping. We hadden nu ook tv en zagen dat er weer overstromingen zijn in deze staat. Nou we hopen daarvan verschoond te blijven. Het zal je toch gebeuren dat je wakker wordt in een drijvende camper. Maar goed, het wordt hier morgen in ieder geval weer mooi weer. Vanavond 4 spelletjes Yahtzee gedaan en ik heb ze allemaal verloren. Ach ja, kan gebeuren.

Donderdag 21 mei, Babinda, 28 gr

Vanmorgen zat er in de boom boven ons rustige stekje een kookaburrastelletje. Voor het eerst deze vogels kunnen fotograferen en filmen. Kijken of het wat geworden is. Voor we weggingen nog even mail gecheckt en gestuurd. Na ons ontbijt hadden we geen brood meer maar we hadden nog wel wat mueslirepen voor het geval dat…We waren nog niet zo lang op weg toen er een bord kwam: Henrietta Creek. Wat er te doen was wisten we niet meer maar het stond ergens in een boekje dus zou het wel wat zijn. Er was inderdaad wat. Een free camping (hadden we dus ook kunnen staan) en picnicarea en een bushpool. Daar gingen we even kijken. Er zou ook een wandelpad naar de Nandroja Falls zijn maar daarvan zagen we het begin nog niet. Bij de pool kwamen we een man tegen die ons vroeg of we de casuaris ook gezien hadden. Nee dus. Iemand had gezegd dat er daar een was. Hij legde ons ook even uit waar we het hikingpad konden vinden. Hij tekende het uit op de grond (een Australische gewoonte). Langs het toiletbloc, daar staat een mobil home (ja, die van ons dus) en dan over de loopbrug. Ok we vonden hem. Een lange of korte route. De lange van 7 km genomen want het was waarschijnlijk osne laatste wandeling. Het werd een prachtige wandeling echt door het regenwoud heen. We moesten (volgens de borden) voorzichtig zijn voor een bepaald blad want daarvan kon je vervelende pijnlijke huid oplopen. Dat was het gisteren waarschijnlijk ook. Over verschillende snelstromende riviertjes en langs watervalletjes om bij de grote te komen. We kwamen die man ook weer twee keer tegen. Nu ging hij ons uitleggen dat er in die rockholes gezwommen kon worden en welke vruchten er hingen. Hij woont in West Australie maar komt hier vaak omdat het zo mooi is. Was pas ook nog in Broome geweest. Hij had al vaker een vogelbekdier gezien hier. Wij natuurlijk weer niet. En hij kwam nog weer terug om te vertellen dat er verder ook nog twee watervallen waren. De mueslireepjes kwamen nu goed uit want we hadden wel wat energie nodig onderweg. We zagen ook wilde bananenplanten en ook weer kauries. Veel hagedisjes ook. Om half twee waren we weer terug. Een eindje verder was de calopywalk. Daar ook even heen hoewel we geen idee hadden wat calopy in moest houden. In ieder geval was er wel een kraampje waar we een sandwich konden halen. Ach, sandwiches waren op, nou, pizza dan. Even later: ach oven is kapot. Pie dan? Nee moet ook in de oven. Uiteindelijk aten we een koud deegdingetje met jam en slagroom. Nou de slagroom was wel lekker en we hadden ook weer wat binnen. Een echtpaar dat er ook zat wilde wel even uitleggen wat een calopywalk was: het bleek een boomtopwandeling te zijn. Na even wikken en wegen deden we het toch maar niet. Misschien leuker voor mensen die een echte bushwandeling niet kunnen of willen maken. Dus verder. In Innisfail even een supermarkt aangedaan voor de laatste Australische boodschappen. We reden door een echt wonderbaarlijk mooi landschap. Bananenplantages, thee, suikerriet, en allerlei ander fruit zoals papaya’s en mango’s en uiteraard palmen, veel palmen. En dat tegen een bergachtige achtergrond, bijzonder mooi. De Atherton Tablelands zijn misschien niet wereldberoemd maar dat zou best wel mogen. In Babinda was een vrije camping bij de Boulders, wat dat in dit geval dan ook zou inhouden. We reden de campsite op en het leek alsof er geen plaats meer was maar gelukkig toch nog een. Een man wenkte al. Er staan nu 8 campers in een rondje om een toiletgebouw heen. En toen we even keken zagen we tientallen vlinders om een boom heen cirkelen. Blauwe, gele, witte en van alles. Wel 10 cm breed. Heel bijzonder, we zaten er een hele poos in onze stoeltjes naar te kijken. We dachten dat we hier toch iets moesten betalen, maar nee twee dagen vrij kamperen. En onze buren voor een dag kwamen een praatje maken. En uiteraard op zijn Australisch weer van alles uitleggen en goede raad geven enzo. De mensen naast ons zijn ook al 3 maanden op pad in een 4WD. Ze kwamen net van Cooktown; dat was wel heel ruig geweest. Ze wonen even ten noorden van Brisbane waar nu die overstromingen zijn. Ze dacht wel dat het goed zou zijn met haar huis. Ze verkopen hun 4WD nu. Kopen en aan het eind van een tour weer verkopen zal uiteindelijk wel goedkoper zijn dan 3 mnd huren. We gingen nog naar de Boulders kijken, Grote ronde keien in een wilde rivier. We zagen ook diverse schildpadden in het water. En net natuurlijk weer de camera’s niet mee. Gauw toch nog gehaald, ze waren er gelukkig nog. Na het eten nog een poosje buiten naar de sterren gekeken. Iedereen is erg rustig hier, allemaal 50ers, zoals wij. Ouwetjes dus.

Vrijdag 22 mei, Kuranda, 27 gr

Op tijd op want we wilden er een lange, eigenlijk laatste, dag van maken. We ontbeten in onze stoeltjes buiten maar het was erg nat van de dauw dus kregen we wel een natte kont. Vroeger gingen we op de laatste dag ook altijd wat leuks doen. Toen ik nog kind was gingen we altijd naar een pretpark zoals de Waarbeek of Anna’s Hoeve. En toen we met z’n vieren vakantie hielden deden we dat ook. Wij wilden vandaag naar Kuranda. Daar zouden verschillende attracties zijn. Onze tijdelijke buurman had het gisteren over een skyrail en een treinrit over en door het regenwoud. Dat leek ons ook wel leuk. We gingen daarom eerst naar Karunda om een camping te zoeken en vandaar naar de attracties. Dat deden we dus. We reden over een bochtige stijgende weg en kwamen al om 10.15 uur in Karunda aan. De vraag was of we al terecht konden op de camping. En dat kon. Zo heb je wel meer plezier van je plaats. Eerst even koffie gedronken op onze plek en daarna naar het dorp. Het was 10 minuten lopen volgend de campingmevrouw. Gewoon langs het spoor lopen. Nou dat was maar een raar pad, eigenlijk stonden er borden dat het streng verboden was. Maar waarschijnlijk zou er toch geen trein langskomen. Dus liepen we naast en over het spoor. Ik moest nog wel aan die film denken van die jongetjes die over de rails liepen. (they always come back, don’t they, oid) maar gelukkig kwam er geen trein aan. We kwamen dus precies bij het station uit en daar moesten we eigenlijk ook zijn. Een ticket gekocht voor de treinreis, dan bus en dan skyrail. Benieuwd wat het zou zijn. En verder naar het dorp. Nounou, dat hebben we de laatste tijd niet meer meegemaakt. Wat een toeristisch gebeuren. Overal eettentjes, souvernirs, ed. Wel gezellig hoor. Je zag precies dat het allemaal groepen waren. Ze hadden allemaal verschillende etiketjes op. Waren waarschijnlijk in Cairns opgestapt en moesten vanmiddag weer terug. Wij gingen naar de grote vlindertuin. Gisteren hadden we al een voorproefje gehad maat dit was echt fenomenaal, al die soorten vlinders. Heel moeilijk om daar foto’s van te maken want ze blijven maar vliegen. En als de Ulyssusvlinder, de mooie blauwe, dan gaat zitten doet hij zijn vleugels omhoog en dan is hij viesbruin, zoals een mot. Er was ook een laboratorium waar de rupsen op de plantjes gezet worden. Daar kunnen ze pop worden en cocon. Heel bijzonder allemaal. Leuk. Zoals gezegd, er waren tientallen eettentjes en iedereen was wel wat aan het eten maar wij aten gewoon onze klaargemaakte broodjes uit een zakje, op op een bankje. Wij verdoen niet veel tijd met ergens te gaan zitten eten. Nog even langs de rivier gelopen en daarna naar het station. We hadden mooie plaatsen. Het was een hele mooi rit. De trein was nog heel authentiek van rond 1920. Geen stoom maar diesel. Bij de Barron Falls stopte de trein 10 minuten en konden we eruit om foto’s te nemen. We begonnen heel hoog en na anderhalf uur kwamen we beneden aan. Achter ons zat iemand die het Axe effect wat te letterlijk nam. Alle geuren van het regenwoud kwamen bij hem samen. Poeh, wat een stank. Maar goed,onderweg hadden we diverse vergezichten op watervallen, de rivier, Cairns, de zee en de bergen. Bij het station Freshwater eruit. Een bus zou ons naar de skyrail brengen die ons weer naar Kuranda zou voeren. Maar dat ging nogal chaotisch. Er stonden heel wat bussen en het duurde even eer we de goede bus hadden gevonden. Het ging allemaal ook nog op naam dus erg omslachtig. Bij de skyrail hadden we een cabine voor onszelf hoewel er 6 mensen inkunnen. Het voerde ons hoog boven de bomen. Onderweg nog twee keer overstappen. Op die plekken kon je ook nog en wandelingetje maken over een boardwalk. Echt bijzonder allemaal. Bij de tweede wandeling kwam er een werknemer kijken of er nog mensen liepen want wij zaten in de laatste gondel van die dag. Bij het eindpunt wilden we al gauw eruit maar we moesten nog blijven zitten omdat er een foto gemaakt werd. Die hebben we ook genomen want het is natuurlijk wel leuk dat we er allebei opstaan. Terug, weer over de rails naar onze camping. Een magnetronmaaltijd gegeten want we hadden nu natuurlijk stoom. We hadden eigenlijk geen zin in douchen maar deden het natuurlijk toch. En dan morgen nog opruimen en camper inleveren. Peter probeerde de gsm nog even en belde Louise. Dat lukt dus we hebben haar even gesproken.

Zaterdag 23 mei, Cairns, 29gr

Frisjes vannacht. Vanmorgen dus de camper weer netjes gemaakt en alles ingepakt. Voor de laatste keer. Tot nu toe was het zo dat we het een afsloten om weer een nieuw onderdeel van onze reis te beginnen maar nu niet meer. Afgesloten, geen nieuw avontuur meer. Helaas. Uiteraard moesten we weer de wc legen bij een dumppoint. Er waren diverse putten op een rijtje. We hebben er maar een uitgekozen. Het is te hopen dat we het niet in een verswatervoorziening hebben gedumpt. Maar dat zal wel niet. En als het wel zo is…wij zijn dan al lang weer weg. We zouden nog naar het rainforeststation. Daar zouden nog diverse attracties zijn waaronder een optreden van een aboriginal groep. Maar jammergenoeg treedt die groep om 12 en 2 uur op. En wij moesten de camper om half een inleveren. Dat ging dus niet door. En de andere attracties, zoals koala’s aaien of papegaaien zien hoefden we niet meer. Dus waren we Al eerder dan gepland bij Kea. De camper werd goedgekeurd en we kregen nog een voucher voor de taxi. Die bracht ons toen gratis naar ons hotel. De kamer was nog niet klaar maar we lieten onze bagage achter en gingen lopend naar Cairns. Langs de boulevard liepen we. Heel gezellig. Iedereeen was aan het wandelen, hardlopen, spelen en later ook shoppen. En alles in gepaste rust. Nergens overdreven herrie ofzo. Heel relaxed. We kochten nog een glaasje van Cairns en Great Barrier Reef en een smoothie. Lekker veel vruchten. Onze kamer was inmiddels wel klaar. In een resort. Net zoiets als Broome maar dan kleiner. Onze kamer komt uit op de pool dus we dachten daar vanmiddag door te brengen. We hadden al handdoeken gehaald Maar er was helemaal geen zon en in de schaduw zit je ook maar doelloos buiten. Dus gingen we weer naar de boulevard maar dan de andere kant op. Op een bankje in de zon naar alle voorbijkomende mensen en vogels gekeken. Er is hier ook aan alles gedacht. Zelfs voor honden is er een apart fonteintje waar ze vers water in een bakje kunnen krijgen. Er hangen ook plastic zakken voor hondenpoepjes. En uiteraard waren er weer voldoende keurige en gratis toiletten langs de boulevard. In het hotel gedoucht en de koffers klaargemaakt voor morgen. Vanavond in het restaurant gegeten. Het bleek een indisch restaurantte zijn. Het eerste gerecht was: een balinese rijsttafel. Het stond er in het Nederlands omdat indonesie Nederlands geweest is (zei de serveerster). We namen een kalmere maaltijd want we moeten er morgen geen last van krijgen. Nou, wat we gegeten hebben was ook niet mis. Grote lamsbouten met gele rijst en susjes en een zeer pittig (zeg maar heet) soepje. Omdat we de gsm niet meer voor nood nodig hebben kunnen we hem nu ook voor gewoon gebruiken. Daarom Marius even gebeld en ma. Ma vond het gelukkig leuk. Ze dacht dat we al thuis waren. Hm, nee. Nog niet, eerst nog een flinke reis.Morgen worden we om 7 opgehaald door het shuttlebusje. Dus weer lekker vroeg op.