snorkelen bij het Great Barrier Reef

Vrijdag 15 mei, Darwin, 32 gr

Vannacht heeft Peter Marius nog even gesproken. De computer was aan en marius kwam op Skipe. Verder heerlijk geslapen. Maar niet al te lang want we gingen ontbijten. Lekker weer een uitgebreid ontbijtbuffet. Dit Atriumhotel is wel erg mooi. Een glazen lift gaat in het midden Peter. Na het ontbijt moest de was weer eens gedaan worden. Daar ontkom je niet aan. Gelukkig kon dat hier ook weer. Volle bak. En er moest weer van alles op internet gezet worden, foto’s uploaden en verslag op de site. Ging allemaal redelijk goed. Maar je kunt natuurlijk niet de hele dag op je hotelkamer blijven zitten. De schoonmaakster kwam al vragen wat er moest gebeuren. Nou ja, vooral nog koffie wilden we. Dat is wel goed van die hotels in Australie en Nieuwe Zeeland. Je hebt bij allemaal koffie/thee en een waterkoker op je kamer. (en melk voor in de thee) Maar goed, wij erop uit. Darwin bekijken. We zitten aan de Esplanade dus die liepen we af. De boulevard dus. We konden niet echt bij de zee komen. Dat was zo’n beetje dichtgegroeid met Mangroven. We hadden nog steeds last van stijve benen. Niet door het lopen maar van het zitten in de bus. Langs het pad waren diverse historische memorial plaatsen. Duidelijk werd wel dat Darwin tijdens de tweede WO het hard te verduren heeft gehad. Op 19 feb 1942 een bombardement op de marinestad die Darwin toen was. Door de Japanners natuurlijk. Heel veel foto’s waren er te zien. En een tunnel bekeken die in WW II gebruikt werd als opslagplaats voor olie. Er waren wel 6 gangen maar er waren er 2 open als museum. Terug de was in de droger gedaan. En alles weer ingepakt. En nog maar even van de faciliteiten van dit hotel gebruik gemaakt. De spa en het zwembad. Het werd nog best druk daar. Ook een enge man, zo’n soort Hells angel maar dan zonder motor en kleren. Alleen een zwembroek natuurlijk en overal heel veel haar. Brrr. Maar toen een ander echtpaar met hem aan de praat kwam bleek het verder toch een gewone man te zijn. Vanavond maar even fish en chips gehaald. En niet te laat naar bes want morgen moeten we al om 7 uur vliegen anar Cairns De taxi komt om half zes.

Zaterdag 16 mei, Mossman Gorge, Daintree National Park, 28 gr

Onze trouwdag, 34 jaar. De taxi stond er al toen we gingen utichecken. De taxichauffeur was nogal een praatgraag iemand. En dat om half 6. Maar hij bracht ons netjes naar het vliegveld. Eerst bagage inchecken. Net als vorige keer liepen we naar de eerste desk. He, Nederlanders, zei het neisje achter de desk. Ja dat klopt. Wat neit klopte is dat wij bij die desk stonden, dat was Virgin Blue en wij meoeten naar Qantas. Alles rond het vliegen liep soepeltjes. Het vliegtuig zelf gelukkig ook. De tijd moest weer een half uur vooruit en om 10 uur waren we al in Cairns. De koffers kwamen ook gauw. Tenminste twee stuks. De band was leeg, stopte en nog had Peter zijn tas niet. He, het ging allemaal zo goed en is er nu een stuk bagage achtergebleven? Nee, gelukkig niet. Hij had al lang op de band gestaan maar wij hebben hem niet gezien. Gelukkig. Net een taxi naar Kea campers. Onze camper stond al netjes klaar. En we kennen inmiddels het klappen van de zweep. Om 12 reden we al richting Port Douglas. Het was wisselend bewolkt maar de temp was goed.. Onderweg gegeten en voor een week boodschappen gedaan. Langs de oceanroad, de James Cook Highway gereden. We zouden naar Port Douglas maar kwamen niet verder dan het visitorcentre. Gevraagd welke maatschappij het beste is om het Great Barrier Reef te bezichtigen. Ze raadde er een aan die niet zo massaal is. We konden er wek heenrijden maar misschien was hij al dicht. Dan maar bellen. Dat ging niet zo makkelijk. De man aan de andere kant kon mij niet horen, dus opneiuw gebeld. Toen zat er iemand anders tussen op de ljn en tenslotte lukte het nog. Morgen kunnen we al mee, Dat komt goed uit. Naar de Mossman Gorge gereden, misschien konden we daar overnachten. Het was een drukte van belang op de parkeerplaats. Hele groepen. Inderdaad een mooie cascade en een rivier, groen als smaragd. Er waren nog heel wat mensen aan het zwemmen..Een mooie gorge. We hebben gewacht tot iedereen weg was. Er zijn ook toiletten en wij dachten: mooi zo, lekker makkelijk. Maar nee.ze zijn gesloten. Heel veel mensen liepen er voor niks naartoe. Eindlijk was oom 6 uur de laatste toerist weg en bleven wij over. Voor de nacht. Helemaal alleen diep in het rainforest van Daintree. Wat wil een mens nog meer. Vanavond nog buiten gezeten. Peter zag nog een mooie vallende ster. De avond van onze trouwdag bijna in stilte doorgebracht. De natuur had haar eigen geluidem. Wat hebben wij daar nog aan toe te voegen? Nog wel even met een glaasje wijn getoost op ons.

Zondag 17 mei, 28 gr Mossman Gorge

Vanncht hadden we toch het dekbed nodig want het koelde aardig af. Buiten ontbeten. Er waren al wat fanaten die in de gorge gingen zwemmen. We hadden voordat we op vakantie gingen een financieel cadeautje gekregen. Dat hebben we steeds speciaal bewaard voor the Great Barrier reef. En dat konden we er vandaag dus voor gebruiken.. Leuk cadeau dus. Bedankt. En zo gingen we om half acht op weg naar ons snorkelavontuur. We waren iets te vroeg dus eerst naar de markt in Port Douglas. Wel even leuk. Om half 9 op de boot. Tijdens het voorafpraatje merkten we dat er hele kleine vervelende 1 mm grote beestjes waren die wel beten. Verder merkten we er niets van. Er werd ons gevraagd of we, naast een wetsuit ook een stickingsuit wilden. Tegen de boxjellyfish en verbranden. Nou we zagen verder niemand met zo’n ding en ze zeiden dat de tijd van de jellyfish voorbij was dus wij zeiden dat dat niet hoefde. Er werden suits gepast. En zwemvliezen. Hebben we ook nog nooit aangehad. Gevraagd werd voor wie het de eerste keer was. Ja, voor ons dus. We werden geinstrueerd over het aandoen en opzetten van de duikbrillen. Ze hadden er voor Peter zelfs een met ongeveer zijn sterkte. Er waren maar 15 mensen aan boord dus alle ruimte. Eerst moesten we een heel eind varen naar het oujter reef. De boot ging aardig tekeer. Soms sloegen de golven naar binnen en werden we zeiknat. Voorproefje. Er waren antizeeziektepillen aan boord en sommige mensen namen die. Maar eentje werd toch nog ziek. Als je van plaats wilde verwisselen meost je je erg vasthouden en nog slingerden we van de een naar de andere kant. Na anderhalf uur varen kwamen we bij onze eerste plaats. Iedereen de wetsuits aan. Bleek dat iedereen wel zo’n apart pak had. Wij alsnog eentje gekregen want hoewel de kans klein is, we willen niet door de (dodelijke) jellyfish gestoken worden. Toen het water in. Wij als laatsten want we waren natuurlijk de kneusjes van de groep. Wij hadden meer aandacht nodig. Midden op de oceaan dus voor het eerst snorkelen. De eerste keer het hoofd onder water, meteen zagen we al wat van het rif. Maar heel eventjes wat met de volgende ademhaling meteen een slok zeewater anar binnen. Paniek. Hu, hooe..hie. Gauw hoofd weer boven water. Mondstuk eruit leegmaaken en weer proberen. Nou dat duurde wel even. Ik deed ongewild steeds mijn lippen van elkaar maar je meot de lippen juist strak om het mondstuk houden. En dan op het mondstuk bijten. En dan ook nog niet te ver onder warer want dan komt er ook weer water in het pijpje. Peter stak zijn armen al omhoog om hulp te roepen. En dan ook nog emt die zwemvliezen uit de weg kunnen. We kregen apart even les en bij mij ging het al gauw beter. Na een poosje ging het bij Peter ook goed en ook hij vond het geweldig.En als je dan echt onder water kijkt dan gaat er echt een wereld voor je open. Wat een schouwspel. Zoveel vissen en dan die kleuren. En al die soorten koraal. Alsof je in een levensgroot aquarium rondzwemt. En dat is natuurlijk ook zo. Al die filmpjes en foto’s die we ooit hiervan gezien hebben: ze overdrijven niet, het ziet er echt zo uit. We moesten weer de boot op. Dat was nog best een eindje omhoog.. Ik deed net alsof ik er geen moeite mee had, met dank aan de pillen voor soepele gewrichten. Er stond koffie, muffins en fruit voor ons klaar. De boot ging met een vaartje wee een eind verderop. Daar was nog mooier reef. De marinebioloog die ook aan boord was vertelde over het reef. Hoe het was ontstaan en hoe het groeit. Het reef ontstaat eigenlijk aan de kust van een land. Maar dit reef ligt zo’n beetje 60 km erbuiten. Dat komt doordat de kustlijn van Australie voor de ijstijd veel verder in zee lag. Met de ijstijd is het waterpeil veel hoger komen te liggen. Het koraal is eigenlijk wit maar door biljoenen algen wordt het gekleurd. De algen voorzien het koraal van een soort suiker. Mocht de zee te warm worden door global warming dan kunnen de algen niet meer bestaan,verliest het koraal haar kleur, krijgt geen voedsel meer en sterft. De groep werd nu in tweeen gedeeld. De goede snorkelers gingen met de biologe mee om het koraal verderop te ontdekken en de andere groep (wij dus) kwamen met een andere gids erachteraan in een kalmer tempo. Toen we net in het water kwamen kwam er een hele grote vis langs, maorivis. Deze kon je gewoon aaien. Hij kwam zelf naar ons toe. Deze vissen kunnen als het zo ujitkomt gewoon van sexe verwisselen. Een mannetje heeft een harem van bv 6 vrouwtjes. Als het mannetje overlijdt of verdwijnt dan wordt een van de vrouwstjes een man. Dat gebeurt ook met andere vissen. Een ander in onze groep had een haai gezien maar wij niet. Het zwemmen met de zwemvliezen ging wel als ik op mijn rug zwom, dan kwam ik tenminste vooruit (eigenlijk achteruit) Een hele school vis kwam langs. Ze schrikken helemaal niet van ons. Weer de boot op. Nu was er een uitgebreide lunch neergezet. Waaronder bv garnalen en rosbeef. En veel fuit zoals meloenen en ananas. Broodjes, ham, beef, garnalen, kreeftrolletjes ei, tomaten, Na dit heerlijke eten weer de oceaan in. Nu ging het helemaal goed en we konden aardig lang onder blijven en ook vooruit komen. We zagen nu alles. Vissen in alle kleuren van de regenboog. Echt gote en alle ander formaten. En als echte bijzonderheid kwam er een reuzenschildpad heel sierlijk langszwemmen. Ik zwom wel een minuut boven hem mee. Ze lijken op land zo onhandig maar in het water is het echt heel mooi, als een vogel. Peter was een eindje verderop en zag de schildpad ook. Kortom, een geweldige “once in a lifetime” ervaring. Het was pittiger dan we van tevoren dachten maar het was geweldig. Op de terugweg kregen we nog een afternoon tea. En er was een cd met foto’s gemaakt want zelf hadden we daar natuurlijk geen tijd (en geen geschikte camera) voor. We gingen maar weer naar ons stekje van gisteren toe. Dat is goed bevallen. Eerst stond er ook nog een ander busje maar dat ging toch weg dus waren we weer alleen. Erg vroeg naar bed.

Maandag 18 mei, 28 gr, Mareeba

Peter had vanncht nogal veel last gehad van de beten van de kleine zandvliegjes van gisteren. En ik doe er niet veel voor onder. Grrr. En we hebben stijve kaken van het mondstuk vasthouden van gisterenToen we om half acht met de koffie bezig waren kwam er een auto aanrijden. Een dame in uniform kwam op ons af, Och he… En ja, ze was van de lokale overheid. Of we hier overnacht hadden. Tja konden we moeilijk ontkennen, ja dat hadden we. Nou dat mocht niet want je mag er niet kamperen. Wij zeiden dat wat wij doen niet echt kamperen is want we hebben immers alles aan boord. maar ja, zo zijn de regels in Queensland.Wij kregen een waarschuwing, nog geen bekeuring maar ze noteerde wel onze naam en kenteken vd camper. Kunnen we dus verder niet meer doen deze week. Ze kletste verder heel gezellig hoor maar ja. Toen ik later met de koffie naar buiten kwam kwamen er nog twee agenten ook. Die ook nog? Maar nee, ze zeiden: en voor ons twee met suiker, doelend op de koffie. Vandaag naar Cape Tribulation geweest. Zo genoemd door James Cook omdat hij hier veel narigheid met de Endeaver ondervond. Mooie rit ernaartoe. Met de ferry de Daintreeriver over. Weer geen krokodillen gezien. En zo kwamen we in het echte tropische regenwoud. Al gauw zagen we bordjes dat we langzaam moesten rijden ivm overstekende casuarissen. Nou die wilden we wel zien. Dus wij langzaam rijden. Maar wie od wat er kwam, geen casuaris. Jammer. Er stak wel een kangoeroe heel onbezonnen precies tussen twee auto’s over. Ging net goed. Maar aar waren dan ook geen bordjes van. We reden eerst helemaal naar de kaap. Ja, je kunt nog veel verder omhoog naar Cape York, maar daar heb je weer een 4WD voor nodig. Er was een strand met een diep mangrovenbos. .Er mocht in het prachtig blauwe water niet gezwommen worden want er kond jellyfish inzitten en ook krokodillen en zelfs zeekoeien, maar die zijn natuurlijk niet gevaarlijk. We deden twee uitgezetten wandelingen door het regenwoud. Prachtig allemaal. Tientallen meters lange lianen, kronkelende takken, Mangroven, palmen in alle soorten en maten bloemen, vlinders en van alles. Er werd op bordjes uitleg bij gegeven. Er zouden ook veel dragons (soort reptiel) zitten maar die hebben we niet gezien. Toen ik naar de wc ging daar keek ik zomaar eens even omhoog. En daar zat bovenop de wcdeur een of ander reptiel. Ik zei het tegen iemand die er ook was. O, zei ze is dat een slang? Nee, natuurlijk niet, slangen hebben geen poten. Maar een leguaan ofzo, tamelijk groot in ieder geval. Nou in ieder geval een bijzonder ding. En erg mooie wandelingen. Terug via PORT douglas om de cd van gisteren op te halen. En naar ons nachtadres gereden. Maar onderweg stonk het nogal in onze camper. En wij waren het niet. Misschien ligt het aan het afvalwater. Een camping gevonden. Lag wel een eindje van de route maar ja. Daar het afvalwater geloosd en gespoeld. Een dumppoint hebben ze niet. Dat moet in de stad gebeuren. En internet is er ook niet. Toen we de stekker erin deden deed de electriciteit het niet meteen. Nou moe. Maar na wat gepuzzel toch wel gelukkig.Lekker gedoucht vanavond. Dus toch een goed stekje.