koeien encounter

Zondag 15 maart, Stavely, 22 gr

We hadden nog MB’s over dus konden we nog emt zowel Marius als Louise skypen. Daarna gauw uitgecheckt want we hadden nog een stukje te gaan. Het was stralend weer. Dat is wel fijn als je gaat rijden. Het ziet er allemaal veel mooier uit. Onderweg ergens cappochino gedronken. We konden lekker buiten zitten. Verderop oin het plaatsje Oxford er ook nog uit. We waren al veel oude auto’s tegengekomen en in Oxford bleek het hoe en waarom. Kennelijk had men daar: Oxford op wielen, net zoals wij Wieringerwerf op wielen. Ik weet niet wie het van wie heeft afgekeken. Ook waren er veel bikers. En een gezellige kofferbakmarkt. Verderop ons brood opgegeten aan een rustig weggetje. Nou ja, rustig totdat al die bikers het ook ontdekt hadden (waar hebben we dat eerder meegemaakt? Antw: Hummelo). Nog bramen geplukt en gegeten als toetje. We wilden niet te laat aankomen bij onze farmstay in Stavely want we wilden het farmleven nog meemaken. Nou, dat gebeurde hoor. We kwamen om 2 uur aan en toen kwam ons een auto tegemoet. De ‘lady of the house’. Zij moest nog even weg om ergens een opening mee te maken en te speechen, maar Alan zou ons wel wegwijs maken. De bewuste Allan zat op zijn grasmaaiertje het gazon te maaien en het duurde even voor hij ons zag. Maar toen was hij ook wel gastheer.Samen met zijn hond Spot. Hij wees ons onze mooie kamer. Het huis is al 100 jaar oud. Hij zette (slappe) koffie voor ons en vertelde dat hijzelf gepensioneerd was maar dat hij ons zou rondleiden bij zijn buren. Maar eerst moest hij een buurman helpen zijn tractor los te trekken want die zat vast. Wij wachtten en in de tussentijd kwam Lorna, zijn vrouw, weer thuis. Gezellig gepraat. Zij doen dit al 29 jaar. Haast elke dag gasten over de vloer en ze vinden het nog steeds leuk. Toen gingen we met Allan mee. Eerst naar de Dairyfarm van de buren. Dat betekent dat hij melkkoeien heeft. We gingen de stal binnen waar ze gemolken werden. Soms even gauw wegspirngen want koeien kijken niet in welke richting ze plassen en soms spetterde het nogal. Maar goed, het was heel interessant. Ze hadden 420 koeien en ‘smorgens duurt het meken 1,5 uur en ’s avonds 1 uur. De koeien kwamen graag binnen want ze krijgen dan ook eten. Ze kwamen een voor een de ring in en draaiden dan rond. Automatisch weden de uiers gedesinfecteerd. De boer (en dochter) sloten te melkmachine aan en als de koe klaargemolken was dan viel de machine er vanzelf af en kon de koe weer uit de caroussel stappen. Ik vroeg of er ook wel boeren helemaal automatisch melken met een robot(zoals we gezien hebben bij een boer in Wieringerwerf) maar dat bleek van niet. In heel Nieuw Zeeland is er maar een. De koeien hier blijven het hele jaar buiten hoewel het toch ook wel onder nul kan zijn. Een enkele keer -10. Om de andere dag wordt de melk gehaald en naar de fabriek gereden.(in het voorjaar elke dag) Vroeger had men meer vleeskoeien maar melk levert meer op. Het wordt merendeels geexporteerd naar bv China, Zuid Amerika, enz, zelfs nog naar Nederland.. Leerzaam. Toen gingen we verder naar de andere buurman. Deze had, net zoals Allan vroeger, een hertenboerderij. Jajja, dat bestaat ook. Prachtige beesten die worden gehouden voor het vlees (wij hebben immers ook hertenvlees gegeten) en de horens. Daar schijnt medicijn tegen arthrose in te zitten en in China gebruiken ze het ook voor het libido. (maar dat dat helpt is nooit bewezen zegt Allan). De eerste herten hadden ze gewoon uit het wild naar de boerderij gehaald. Verder nog het bos in om de zwarte berk te bekijken. Deze heeft een soort paradiet waardoor de berk nectar maakt. De bijen halen die op en de bijen van de imkersmaken er honing van die dan weer verkocht wordt. De boom gaat er op den duur wel dood aan. Toen hebben we de schapen nog gevoerd en Spor liet zien dat hij een schapenhoeder was. Haalde alle schapen op. Leuk. Weer terug op de boerderij gewacht op de vier andere gasten die nog moesten komen. Ze kwamen pas om 7 uur. Alle vier Nieuw Zeelanders. Ze waren bezig met een 6-daagse 4-wheeldrive rondrit. Ze kwamen met flessen wijn binnen die Allan ontkurkte. Wij hadden geen wijn meegenomen en we voelden ons al bezwaard. Dachten dat dat de gewoonte was. Maar het bleek dat het bij ons bij de reis inbegrepen was en bij hen niet. Dus eerst wat gedronken daarna diner. Erg geanimeerd gepraat over van alles. Ze spreken prachtig engels, nog engelser dan de engelsen. Ook Dancing with the stars, kwam weer langs. Dat is wel de hit in Nieuw Zeeland.Verder natuurlijk over alle reizen. Ze zijn zo’n beetje overal geweest. Het leek net alsof iedereen iedereen al heel lang kende. Ze vonden het heel grappig dat onze Tomtom was ingesproken door Marius. Pas om half elf werd de zitting opgeheven en ging iedereen naar zijn kamer.