walvis encounter

Zaterdag 14 maart Kaikoura, 20 gr
6 Uur op. Het was bewolkt maar het leek goed weer. Dus wij om 7 uur op naar de Whalewatching. We hoorden een verhaal van mensen voor ons. Hun tocht was gisteren gecanceld en zij vroegen of ze nu nog meekonden. Dat kon niet dus waren ze voor niks in Kaikoura. Nou dan hadden wij toch maar geluk…dachten we. Maar helaas, onze toch werd ook gecanceld ivm ruwe zee. Maar wij konden nog bij half drie. Misschien dat die wel ging. Dat wilden we wel, we zijn hier toch 2 dagen. Daar sta je dan om half acht. Wat te doen? We zouden vandaag ook nog naar de zeehondenkolonie en naar de wijnboer. Meteen naar de zeehonden. Die hadden ook nog niet op ons bezoek gerekend. Ze lagen nog te slapen en deden zo nu en dan een lui oog en een grote bek open. Lagen op de rotsen of in het gras. Leuk hoor zo dichtbij. Later zagen we pas het bordje dat waarschuwde niet dichterbij te komen dan 10 meter. We zagen de bergen ook ontwaken in de opkomende zon. Een heel mooi gezicht. Natuurlijk te veel foto’s van genomen. Gooien we er wel weer wat weg. Er lag ook nog een pad dat omhoog leidde langs de kaap. Dat konden we nietzomaar laten liggen, veel te uitnodigend. We meosten tussen de koeien door. Mooi pad. Om half 10 ‘thuis’ koffie gedronken. En de internetcode opgehaald bij de receptie. In de buurt van Kaikoura wordt ook wijn gemaakt (op een winery dus). Daarheen. Bij binnenkomst vroegen ze ons al of we wijn wilden proeven. Het was half elf!. Nou, nee nog maar even niet. We werden naar de wijnkelder gestuurd. Maar nauwelijks wijn te bekennen, wel kunst van lokale artiesten. Heel aardig maar daar kwamen we niet voor. We vroegen naar een rondleiding. Jazeker dat kon ook. Maar wilden we niet eerst wijn? Nee, nog steeds niet, dan maar koffie. Heerlijk in de zon onze koffie gedronken; onderwijl was een beeldhouwer bezig emt beeldhouwen. Om 11 uur de rondleiding. Alleen voor ons. Heel leerzaam. Wij wisten bv niet dat het beter voor witte wijn was om in flessen emt schroefdop te rijpen. Dan gaat het langzamer doordat er geen lucht bijkomt. En in Nieuw Zeeland gebruiken ze een druppeltje melk of ei om de wijn te zuiveren. In Europa mag dat niet vanwege kans op BSE of kippenpest. Daar gebruiken ze klei. En ja, toen kwam het toch tot proeven. Eerst sauvignon, toen chardonnay en tenslotte rose. (bodempjes hoor) We bedankten voor de andere wijnen. Alleen de rose wordt hier echt verbouwd, voor de andere wijnen worden de druiven aangeleverd en tot wijn gemaakt. Aan het eind nog een fles rose gekocht en een glaasje van Kaikoura. Betaald. In de auto realiseerden we ons dat we alleen de rose en het glaasje hadden betaald en niet de koffie en de rondleiding. Wat nu? Gewoon wegrijden en het zo laten? Dat konden we niet over ons hart verkrijgen dus gingen we terug om de rest te betalen. We willen niet dat Nederlanders een slechte naam krijgen. Ze waren ons erg dankbaar. In onze studio gegeten en in de zon gezeten. Om 2 uur weer naar de Whalewatch. Er was nog wat onduidelijkheid maar het bleek gelukkig dat onze excursie wel doorging. Na ons werd alles weer gecanceld. Wel was er een ernstige waarschuwing voor zeeziekte. Medicijnen waren te krijgen. Maar wij dachten dat niet nodig te hebben. Ook was het niet duidelijk of we wel walvissen zouden zien omdat de mannetjes steeds verder weggingen om achter de vrouwtjes (zeg maar vrouwen) aan te zitten. We stonden nogal vooraan en ik zei: zullen we bovenin gaan zitten? Maar nee Oetske, leer dat nou eens, voor de veiligheid moet je eerst binnen zitten met zoiets. Later mag je pas naar butien.Die fout heb ik al eerder gemaakt. We moesten wel een uur varen. We dansten (maar meestal botsten) we op de golven. Sommigen werden onderdaad zeeziek. Het leek op de achtbaan in een pretpark. En uiteindlijk werden de sonargeluiden opgevangen. Walvissen! Toen het sein gegeven werd stormde iedereen, voor zover dat mogelijk is op een ruwe zee, naar boven om alles goed te zien. Goed te zien hoor, Een 18 meter lang gedrocht lag in het water te spuiten. Je ziet maar een derde van het beest. De kop zie je niet en dat is maar goed ook. Ze weten zeker zelf ook wel dat ze lelijkerds zijn. Echt een voorwereldlijk uiterlijk. Soort zeekoe. En dan ook nog achter de vrouwen aanwillen. Maar die zien er ook wel zo uit denk ik. Maar het was een machtig gezicht toen het beest ging duiken en zijn staart (550 pk) de lucht instak. Ze kunnen wel 2500 meter diep duiken. Onderwijl werd er van alles over deze sperm whale (zeker nogal vruchtbaar ook) verteld. Ze kunnen wel 100 jaar worden. We zagen vier walvissen. Echt een belevenis en het weer werkte ook mee voor het plaatje. Onderweg zagen we ook nog albatrossen door de lucht zeilen. Na drie uur weer terug naar Kaikoura. Zo, dat hadden wij toch maar weer mooi gezien. In onze lodge magnetronmaaltijd gegeten. Hebben we nog nooit eerder gehad maar het smaakte wel. Vanavond kalm aan gedaan. Nog even met Marius geskypet. Alles was daar goed.Louise was nog niet on line..