Abel Tasman National Park

Woensdag 11 maart, 21 gr. Marahau, Abel Tasman NP
Heel vroeg op. Alles moest weer netjes in de koffers passen want we moesten met de ferry mee naar het Zuid eiland. Om half zeven uitgecheckt. Het was maar 10 min rijden naar de boot. Wel wat anders dan de Texelse boot. Onze bagage werd ingecheckt. En wij zoeken naar een kantoor van Europacar. Maar de sleutel moesten we tegelijk met de bagage afgeven. Wij vertellen dat we de papieren kwijt waren. O do n’t worry, je kunt gewoon mee met de ferry en aan de overkant zullen ze er ook geen probleem van maken, zei die man. Gewoon opnieuw invullen. We waren als een van de eersten op de boot. Liepen even door en zagen een atrium. Maar die deur was dicht. Dus terug om ergens anders een plekje te zoeken. Maar toen hoorden we een fluitje. Nou ben ik niet gewend te reageren als mannen fluiten, maar ja, het gebeurt zo weinig tegenwoordig dat ik toch omkeek. Een man wenkte ons. Het atrium was open en we konden gaan zitten. Nou, riant hoor. Lekker achter glas keken we uit over het schip en een prachtig ujitzicht rondom. Wij vermaakten ons wel de komende 3 uur. Tijdens de reis ook nog op het laptopje geschreven, de krant en een boek gelezen en om ons heen gekeken. Toen we net op open water zaten zagen we dolfijnen achter de boot springen. Ze waren of wat kleiner dan die wij al gezien hadden of eht was verder weg, kan ook natuurlijk. Om half 12 in Picton. De koffers waren er ook snel en wij zochten onze nieuwe auto op. Onze verdwenen papieren gaven inderdaadngeen problemen. Wel het computerprogramma van Europacar. Er stond in dat wij de auto in Auckland moesten inleveren. Ja zeg, we gaan toch mooi niet terug. Uiteindelijk kregen ze het goed en konden we gebruik maken van een witte Colt. De achterbak is wat kleiner dan de Honda. En toen we instapten dachten we dat we met een schakelauto te maken hadden maar men verzekerde ons dat die pook aan het stuur ook een automaat was. En zo was het ook. Op naar het Abel Tasman National Park. Het was steeds weer prachtig weer maar soms was de wind koud. Een hele mooie weg. Wiij wilden ook een keer een iets te mooie weg ingaan maar die was niet verhard. We zagen veel winery’s. Heel veel van de Nieuw Zeelandse wijnen (vooral witte) komen it deze streek omdat hier de meeste zonuren zijn. Toen we dichtbij onze eindbestemming kwamen hadden we iet zoveel erg in die zonuren want ineens spoelde het van de regen. Kan zomaar gebeuren. In Marehau was het weer droog. Bij de receptie van ‘ ocean view chalets’ ons gemeld. De beheerder nam ons mee omhoog naar een chalet met onmiskenbaar ocean view. Prachtig, zicht op de diepblauwe Tasmanbaai met strand en eilandjes. En om het geheel nu nog even te complementeren werd er voor deze keer een perfecte regenboog vij geserveerd. Ee n dubbele zelfs. Fascinerend. Op het balkon gezeten.
Vanavond een eindje verderop gaan eten. Heel gezellig. We namen o.a hertenvlees. Wel zielig eigenlijk maar ze waren toch al dood voor we het bestelden. Later vanavond nog geprobeerd te internetten maar dat ging niet zo goed. Morgen maar proberen.