Hunter Valley

Dinsdag 31 maart, 23 gr, Tuggerah

Wel op tijd op. De weerberichten uitgeplozen en tot de conclusie gekomen dat het beter is om vandaag niet naar Sydney te gaan. Dat is vast niet leuk als er zoveel zware buien langskomen. Dan maar naar Newcastle. Als het daar regent is het niet zo belangrijk. Toevallig is Newcastle in de buurt maar je gaat niet speciaal ergens voor naar Newcastle. Het is wel na Sydney de oudste (koloniale) stad van Australie. Dat is met de trein de andere kant op. Iets dichter bij. Paraplu’s, jassen en plastic regencapes mee. Op alles voorbereid. Gewoon in de korte broek, dat wel want de temperatuur is goed. De trein was mooi op tijd en wij ook. Dat scheelt weer. Mooie trein, alleen waanden we ons weer in Hong Kong. We zaten net in een Chninees treinstel. Kan oook Koreaans ofzo zijn; we zien het verschil niet. In ieder geval een hele groep kwekkende mensen. Zij gingen kennelijk naar Hunter Valley om de wijngaarden te bezichtigen. Willen wij later ook nog naar toe. Toen ze eruit waren was de trein meteen leeg en stil. In Newcastle eerst op zoek naar de information. Was een heel eind weg. We zouden een stadswandeling gaan maken met als hoogtepunt: het fort. Kleine bijkomstigheid was dat het Fort 6 dagen per week open is en alleen niet op….dinsdag. Ai, helaas. Maar we konden er natuurlijk wel heen wandelen om het van de buitenkant te bekijken. Eerst maar eens koffie gedronken in : zoals de brochure het aangaf:”een levendige straat met veel restaurants en cafe’s” Nou, het was er maar een dooie boel. Wel een leuk tentje gezien en daar neergestreken. Het was inmiddels al lunchtijd dus ook maar meteen spaghetti besteld. Smaakte goed. Het werd ineens ook wat drukker. Kennelijk veel werkende mensen die hun lunch daar eten. We gingen verder met onze wandeling. Het ging nog goed, geen regen. De Christchurch Cathedral staat op een heuvel en dat was te merken. Het was haast orkaankracht daar boven. In de kerk loeide het ook. We zagen bloemen en een bandje. Zeker een bruiloft op komst. Maar nee, het was een begrafenis. Van daaruit keek je over de oceaan en we zagen de golven hoog opspatten. We vervolgden onze Heritage (geschiedenis) wandeling. Richting vuurtoren en pier. We zagen wat surfers er heengaan en dachten: die zijn gek. Het water sloeg over de pier heen. En er waren huizenhoge golven. Meer mensen stonden te kijken. Het begon erg te regenen en we hadden niks aan onze paraplu’s met die wind dus werden we zeiknat. Maar het was wel spectaculair wat die surfers lieten zien. En andere mensen bleven ook gewoon in hun korte broek en shirtje lopen. Nou ja. We gingen later winkelen om op te drogen. Grote warenhuizen, veel personeel dat druk met elkaar aan het kletsen was maar….geen klant te bekennen. Wij liepen daar zo’n beetje als enigen in die winkels. Raar, kwam dat door het weer, de recessie, de dinsdag? Wie zal het zeggen. Toen we later een glaasje kochten bij een winkel kwamen we aan de praat met de eigenaresse. Het is altijd rustig hier, zei ze. Komt niet door het weer. Ze waren zo blij met al dat water, gelukkig maken jullie de hitte niet mee, dit is veel prettiger, zei ze. Hm, verschil van inzicht zullen we maar zeggen. Maar we praatten heel gezellig met haar. Toen we weggingen schudde ze onze hand: Nice talking to you. Zeker, wederzijds..Op de terugweg vanuit de trein zagen we een mevrouw zielig bij haar auto staan. Er was net een boom op gevallen.. Het zal je toch gebeuren. ’s Avonds op het nieuws zagen we de overstromingen 250 km ten noorden van ons. Of ze daar de mening van die mevrouw delen? Ik betwijfel het. En we zagen de surfers die de hoge golven trotseerden op het nieuws. Kennelijk toch wel heel bijzonder. Morgen wordt het weer hier nog slechter dus we hebben niks op het programma.

Woensdag 1 april, 22 gr Tuggerah

En de buien kwamen en gingen. De hele dag door zware buien. Ik geloof er niks van dat Australie zo’n droog land is. De watertank zit weer helemaal vol. Gelukkig zijn er in huis genoeg boeken, dvd’s enzo. Dat is het voordeel van een gewoon, comfortabel huis. EN het staat nog op een heuvel ook dus we zullen niet zo gauw overstromen. Het huis heeft 10 deuren naar buiten. En nog steeds loop ik wel eens de verkeerde kant op. Blijft ingewikkeld. En die arme auto. Die staat altijd in de garage als het mooi, zonnig weer is. En nu het zulk nat weer is laten wij hem buiten staan (met Ron’s goedkeuring) omdat wij de draai naar de garage niet durven maken. Er hangt ook niet voor niets een stootmatras dus het is echt lastig.Vanmiddag wel boodschappen gedaan in het shoppingcenter. Alle 250 winkels nog eens bekeken. We hadden alleen niks nodig. Alleen een nieuwe simkaart. Prepaid. Lijkt een eenvoudig klusje. Maar nee, Peter moest helemaal zijn paspoort tonen en twee formulieren ondertekenen in opdracht van de Regering. Zo ben je altijd te traceren als je gekke dingen met je mobieltje doet. Verder was er een gigaboekwinkel. Ik ken iemand, mijn zus dus, die daar wel een dagje zou kunnen bivakkeren. Dat kan ook, er staan makkelijke stoeltjes en zo kun je lekker gaan zitten lezen. Een boek gekocht. Kan niet te veel want dat is natuurlijk ballast. Maar Engels zal toch wel iets langzamer gaan dan normaal Nederlands denk ik. Ook nog voor dinsdag een afspraak bij de kapper gemaakt. Daarna zouden we er 8 weken tegen moeten kunnen. We liepen eerst bijna een nagelstudio in. Zijn er twee van. En nog wat health winkels waar je een check-up kunt laten doen enz. De scholen waren net uit en het winkelcentrum werd bevolkt met kinderen in schooluniformen. Dat was in Nieuw Zeeland ook al zo alleen zag het er daar nog truttiger uit. Zelfs op het college in Christchurch droegen ze schooluniformen. Geen gezeur, allemaal hetzelfde aan. Zit wat in. Vanavond naar de Australische boer zoekt vrouw gekeken. Dat wil zeggen, de hel avond: 5 min programma en 5 minuten reclame. Haast niet naar te kijken maar verder wel leuk.

Donderdag 2 april, 25 gr Tuggerah

Het ergste leed is geleden. Nog een zware bui en verder wat kleintjes en de zon scheen ook regelmatig. We gingen weer op pad. Naar Hunter Valley, het wijndistrict. Er lagen hier zoveel foldertjes van, dat moest wel bijzonder zijn. Een leuke rit erheen. Niet via de snelweg, dan zie je geen dorpjes. De wegen waren wel erg slecht. Diepe gaten waar we omheen moesten manoevreren. We hebben heel wat wineries gezien. Allemaal wijngaarden dus met grote huizen erop. We wilden ook nog naar wat galeries en een glasblazerij maar die waren alleen in het weekend open. We hebben geen wijnen geproefd want we moesten natuurlijk nog rijden he. En echte wijnkenners zijn we toch niet dus we proeven het verschil tussen de verschillende soorten toch niet echt. Alleen tussen lekker, gaat wel en niet lekker. Er was ook nog een beerery. Met honderden soorten bier van over heel de wereld. Ook veel Nederlandse. Grappig, hadden we nog nooit gezien. We hebben nog wel wijn gekocht. En weer waren ze erg blij met de regen. Goed voor de grapes. Jaja. Tenslotte konden we kiezen: bezoeken we een bloementuin bij de winery of de gevangenis een plaats verderop. Wij kozen de laatste en gingen niet langs af maar meteen naar de gevangenis in Maitland. Deze had tot 1997 nog dienst gedaan. Echt zo’n gevangenis zoals je bijv ziet in The green mile. Hele zware gevangenen hadden er in gezeten. Moordenaars en verkrachters. Zelfs een buitengevangenis: een kooi met alleen een afdakje boven de wc. Niet voor te stellen dat mensen nogmaals in de fout gaan als ze eenmaal in zo’n gevangenis hebben gezeten. En alle verhalen er omheen over ontsnappingen en het leven in de gevangenis kregen we te horen. Erg interessant. Toen we naar buiten kwamen vroeg het meisje: of we het leuk gevonden hadden. Ja zeiden we, waarschijnlijk wel leuker dan de gevangenen die hier gezeten hebben. Kwartje viel niet meteen maar toen moest ze wel lachen. Thuis konden we gelukkig weer buiten zitten. De papegaaien waren erg druk aan het vliegen en krijsen. Zijn zeker blij dat het weer droog is.