Doubtful Sound

Vrijdag 20 maart, Te Anau, 17 gr

Niet zo vroeg op. Vandaag zouden we naar de Doubtful Sound. Om half elf werden we door een grote bus opgehaald. We waren (nog) de enigen. In Te Anau zelf stapten nog twee echtparen in. We werden 20 km verderop, bij Pearl Harbour (hoe verzinnen ze het) in Manapouri afgeleverd. We kregen een voucher, om die 20 m verderop weer in te leveren voor een lunchpakket. Een mooie boot kwam aan. Wel 100 mensen gingen eraf. Onze lichting had niet zoveel mensen dus ruimte genoeg. Deze bootreis voerde nog niet door de Doubtful Sound, alleen via Lake Manapouri erheen. Eerst maar binnen gezeten. Er was ook nog iemand met een blinden geleide hond. De hond vond de boottocht niet leuk en de blinde man zag er ook niet uit of hij zich amuseerde. Ja, zo’n tocht is toch het meest voor het zien en als je binnen zit kun je ook niet horen en ruiken wat er zich buiten afspeelt. Zo nu en dan naar buiten om even uit te waaien en foto’s te maken. Na een klein uur kwamen we bij de waterkrachtcentrale aan. Die wordt gezien als een door mensen gebouwd wonder. Hij is 230 meter onder de grond gebouwd. We stapten in een bus en via een 2 km lange, spiraalvormige tunnel kwamen we daar. Wij zeiden nog tegen elkaar: het lijkt wel een James Bondfilm. Daarin bouwen de schurken ook altijd iets onder de grond. En ja hoor, toen we daar kwamen stond er op een bordje: “For your eyes only”, “het is net een James Bondfilm maar het is toch echt”. Dat vonden wij dus ook. Het was een indrukwekkend geheel. Er wordt water uit het meer gehaald en er wordt met gigantische generatoren elektriciteit opgewekt voor een aluminiumfabriek in het zuiden van Nieuw Zeeland. Het gebruikte water wordt dan weer geloosd in de Doubtful Sound. Van 1958 tot 1969 is er met 1800 mensen aan gewerkt. De tunnel is door handwerk gebouwd. Toen er in 2003 een nieuwe tunnel kwam ging het een stuk sneller omdat een gigantische boor het werk deed. Die centrale is juist hier gebouwd omdat hier gebruik wordt gemaakt van de enorme hoeveelheid regen die hier valt. Meer dan 7 meter per jaar. Als je dan nagaat dat er in Nederland (wat wij dus een nat landje noemen) 60 tot 90 mm valt (dus minder dan een meter) dan weet je dat het hier heel veel regent. 7 van de 10 dagen. Maar, gelukkig niet vandaag. Het was geen stralend weer maar het regende niet. Nadat we de centrale hadden bezocht werden we met een bus over een bergpas naar de Doubtful Sound gebracht. Onderweg werden we gewezen op verschillende begroeiingen. Langs de hellingen van de bergen ligt het regenwoud met alle bijzondere vegetatie. Soms gingen we uit de bus om dingen beter te bekijken en te voelen. Er waren heel veel soorten mossen en bijzondere bomen. Bij de Doubtful Sound op de boot die ons deze fjord door zou brengen. We gingen nu meteen boven zitten want de zon scheen en het leek een lekker tochtje te worden. De zon verdween ook weer en het waaide flink boven maar het was een leuke ervaring. Een extra trui aan, dat wel. Toch heel anders dan een Noorse fjord. De bergen in Noorwegen zijn steiler en kaler. Een Sound is een riviervallei die na de ijstijd is volgelopen met water en een fjord is ontstaan doordat rotsen door ijs uitgesleten werden en na de ijstijd ook volliepen met water. Dat verklaart waarom de bergen in Noorwegen steiler uit het water komen. De toch duurde 3 uur. We kwamen ook weer een rots tegen waar zeehonden op zaten. Blijft leuk. Op een gegeven moment zette de schipper de motoren uit en moest iedereen naar het dek om te horen hoe de stilte klinkt in zo'n fjord. En het was inderdaad muisstil. Prachtig. We werden pas om 8 uur weer teruggebracht naar onze cottage. Iedereen had het erover dat we het toch heel goed getroffen hadden met het weer. En dat zal dan ook best.