Naar het Fjordland

Donderdag 19 maart, 17 gr Te Anau

Er waren vannacht wel pittige buien maar vanmorgen was het droog. Uitgecheckt om half 10. Nog wel gevraagd waarom wij geen SPA hadden want daar wordt overal wel reclame voor gemaakt. En wij hadden maar een tutstraaltje in de douche. Bijna geen spa tje. Hij moest dan nog even in de papieren kijken of er soms iets mis was gegaan. Maar wij vonden het helemaal geen punt, voor een nachtje zeker niet. Ik wilde het alleen even gezegd hebben…Onderweg begon het helaas weer te regenen. En wij zouden nog naar het versteende bos gaan kijken. Dat deden we ook in kou, harde wind en regen. We kwamen nog een man tegen die zei: yeah folks, this is the end of the world” en daar had hij gelijk in. Dit punt was het dichtst bij niets, nou ja, de zuidpool nog. Ik weet niet wat voor fantasieen we hadden over een versteend bos uit het Jura tijdperk (van de dinosaurussen dus) maar wat we zagen sprak niet erg tot de verbeelding. Het leken gewone platte rotsen op het strand. Maar ja, wetenschappelijk zal het wel bewezen zijn dat dit een versteend bos moet zijn. Wel van 170 miljoen jaar geleden dus dan is het wel te begrijpen dat het er niet meer zo fris uitziet als in het begin. Deze kust is zo gevormd toen het grote Grondwana uit elkaar dreef. Dat is wel een aardig idee, dat hier heeeel vroeger Nieuw Zeeland, Australie en ook Afrika enz nog aan elkaar gezeten hebben. Maar daar bleven we niet te lang bij stilstaan, veel te nat. Verder op een gravelweg. En zelfs daar waren ze nog met de weg bezig. Nw Zeeland heeft maar 4 miljoen inwoners maar heel veel daarvan zijn wegwerkers denk ik. Overal zijn ze bezig, zelfs dus om nieuw gravel aan te brengen. We bleven nergens verder echt stilstaan. De weg was mooi maar saai. Ik kon mijn ogen soms niet open houden. Die raken waarschijnlijk ook al versleten door al het kijken en zien. Na Invergilness werd het weer beter. En we kwamen in de stralende zon in Te Anau aan. Werden hartelijk verwelkoms door Annette en Paris. (Paris is de hond). Een prachtige cottage kregen we tot onze beschikking met uitzicht op de bergen. In ons tuintje koffie gedronken. Annette belde of er nog plaatsen voor morgen zijn voor de Doubtful Sounds. Een van de mooiste fjorden van Nieuw Zeeland. Ja dat kon nog maar dan moesten we zelf naar het kantoor in Te Anau komen. Daar alles besproken. Alleen de cruise duurt 3 uur dus die namen we. Bleek later toch dat alles met elkaar de tocht 8 uur duurt. Ook nog een bezoek aan de ondergrondse waterkrachtcentrale en een andere boottocht. We zien wel. Genoten van de zon verder en van ons tijdelijke onderkomen.