Glowworm Caves

Zaterdag 7 maart. 22 gr Okato near New Plymouth
Vannacht heeft het heel hard geregend. En de kat wilde naar binnen. Hij riep steeds:
Nouwwhoorr.. Maar niemand liet hem binnen. Sneu. Wel ging er een soort alarm af en ging er iemand haastig met de auto naar beneden om 2.30 uur. Dus er gebeurde van alles om ons uit de slaap te houden. We vroegen ons af wat voor weer het zou worden maar als je in Nieuw Zeeland vraagt wat voor weer het wordt dan krijg je als antwoord: 10 knopen of 20 knopen. De wind is belangrijker dan de temperatuur of de zon. Maar goed, het waaide niet maar het regende heel hard en heel recht naar beneden vanmorgen. Ons ontbijt was heel goed. Fruit, yoghurt, French toast en bacon en eggs. Nounou. Weer geen lunch nodig. We ontbeten met een Engels stel. Zij zou gaan abseilen en hij raften. Ik wilde eigenlijk ook wel abseilen want dat heb ik nog nooit gedaan. Het leek me wel spannend (als er tenminste geen leeftijdsgrens aan verbonden zou zijn). En zo’n grot hebben we wel eerder gezien. Dus, nadat we nog wat geinternet hadden gingen we op pad naar de cave. Het was inmiddels droog en ook warm. Daar bleek dat het abseilen 5 uur in beslag zou nemen en 200 NZ dollar zou kosten. Nou, dat was echt te duur en te lang, dus dan maar niet abseilen. Toch maar de cave en glowwormtour genomen. En daar hebben we echt geen spijt van gehad. Eerst een tour door de Annui Cave. Eigenlijk gewoon een druipsteengrot maar toch weer erg mooi. Omdat het ook een vulkanische achtergrond heeft zijn er toch ook weer nieuwe elementen die we nooit eerder zagen. De grotten zijn gevormd door zeedieren en planten die miljoenen jaren geleden leefden en stierven. Die werden samengeperst wat verschillende kalklagen veroorzaakte. Maar doordat er breuken in die lagen kwamen kon het water er doorheen sijpelen. Met die kalk en het water werden de stalagmieten en stalagtieten (oid ik kan het nooit precies onthouden) gevormd. Mede door de lava en andere stoffen kwamen er ook nog kleuren bij. We zagen ook hele grote insekten, soort crickets maar dan groter. Gelukkig bleven die lekker in de cave. Na deze tour een bushwandeling gemaakt. Er was een mevrouw flink aan het uitpuffen. Poe, zei ze, wat een wandeling. Gelukkig had ze haar paraplu mee want het was glad en veel stijgen en dalen. Nou hebben wij ook stokken achterin de auto dus voor de zekerheid die maar meegenomen. Het was een prachtige wandeling maar de stokken waren niet echt nodig. We moesten natuurlijke tunneltjes door en de rivier bulderde onder ons. Dit was een echte route die Maori’s vroeger gevolgd hebben om door de bush van de ene naar de andere stam te komen. Alleen hadden ze toen niet zo’n goed aangelegd pad. Echt mooi. Toen we weer beneden waren waren we mooi op tijd voor de gloeiwormentour. We mochten er weer niet fotograferen maar we maakten een boottripje onder een gloeiwormensterrenhemel door. Niemand mocht tijdens het tochtje iets zeggen. Mooi, met 40 mensen in stilte in een boot door de grot. Grappig is dat de gloeiwormen zichzelf ook in stand houden. De gloeiworrm is een larve. Die zich ontpopt als vlieg. Als ze vlieg geworden zijn kunnen ze weer verstrikst raken in de draden van de gloeiwormlarven en door die larven opgegeten worden. Circle of life. Het was prachtig weer geworden. Wij gingen op weg naar New Plymouth. Echt een hele mooie weg. Eerst door de bergen en daarna langs de Tasmanzee die inblauw is. In de verte doemde Mount Taranaki ofwel Mount Egmond al op. We vonden de weg naar onze farmstay al gauw. Maar deze weg eidigde in het niets, En in het niets stond een bordje met Patuha Lodge. 2 km. Nog 2 km verder in het niets. Waar komen we terecht??? Het was een onverharde weg die ons leidde naar….een paradijs in volkomen eenzaamheid. We werden verwelkomd door de gastvrouw en we waren de enige gasten. We konden nog lekker buiten zitten. Om half acht werd, alleen voor ons diner, geserveerd. Heel apart ja. Jammer dat het maar voor een anchtje is..