Rit Auckland - Pahia

Zondag 1 maart
Om 8 uur op. Dus even lekker de slaap ingehaald. Nu moet het verder wel goedgaan. Om half 9 ging de telefoon. Of de auto over een ahlf uur gebracht kon worden. Tuurlijk! Wij Alles ingepakt. De koffers werden weer voor ons naar beneden gebracht en in de auto gezet. Het was een oranje Honda. Leuk wagentje met een minpuntje: het stuur zit rechts. Maar ja dat hebben ze hier uiteraard allemaal. We moesten eerst nog naar het kantoor om de formaliteiten te voldoen. Het rijbewijs werd gevraagd. Ik pakte mijn portmonnee en keek beduusd in het lege vakje waar mijn rijbewijs en creditcard in hoorden te zitten maar er dus niet meer waren. Ook een pasje was verdwenen. Hoe kon dat?? Het eerste wat in ons opkwam: gerold! Maar wie dan? Die aardige mevrouw in dat restaurant? Dat meisje dat ons uitleg gaf over het museum? We hadden nog wel het kaartje met het telfnr om alles te blokkeren. Maar hoeveel haden ze er al af kunnen halen sinds gisteren? Daar zit je niet op te wachten op de eerste echte vakantiedag. Wat een narigheid. Nog eens gekeknen, niks natuurlijk…tegen beter in nog eens de tass doorzocht en ja … daar lagen de pasjes los in de tas. Kan niet uit de protemonnee gevallen zijn. Nou hoe het is gegaan weet ik niet maar ze waren er. Misschien met mijn jetleghoofd verplaatst? Nog best trillend de handtekenig gezet onder het huurcontract en weg konden we met onze auto. Eerst reed Peter. De TomTom deed het meteen al goed en loodste ons netjes Auckland uit. Wel zei hij steeds: blijf links rijden, een meedenkende computer dus. Rondom Auckland was het best wel druk. Het was mooi weer en zondag, dus overal dagjesmensen met boten, surfplanken en gewoon zonaanbidders. Wij boften want het was dagen slecht weer geweest, dat zag je ook aan de afgerukte takken. Maar (heel zachtjes gezegd) dat overkomt ons wel vaker dat we geluk hebben met het weer. Wij gingen op naar de Bay of Islands. Via de westkant, eigenlijk een omweg maar een prachtige weg. In Puka een historische plaats, wilden we koffie drinken. Even een afstapje af. O, had ik weer niet gezien omdat ik het kaartje las. Dus daar lag ik weer eens. Beetje geschaafde hand maar meer niet. De koffie smaakte goed maar wat we erbij hadden was zo mierzoet dat de mieren het niet zouden lusten. Verder gereden. Door het kaurielandschap. Hadden we nog van gehoord maar Kauriebomen zijn hele grote naaldbomen. We kwamen langs het Kauriemuseum. Dat leek een aardig klein museumpje maar bleek heel groot te zijn. Toen de Europeanen in 1865 naar Nieuw Zeeland kwamen hadden ze meteen door dat er weer wat te halen viel. De kariebomen werden geveld en van dat hout maakten ze prachtige meubelen en andere dingen. Maar niet alleen voor het hout ook voor de hars is de kaurieboom geveld. Prachige dingen werden er van gemaakt zoals miniatuurkerkjes, klokken, schalen, ed. Heel mooi om te zien, dat wel. Een enorme gomverwerkende industrie. We zagen zagerijen op stoom en handmatig. En een koloniaal huis van ene heer Stirling. (is die niet van het zilver?) . Gegeten en weer verder. Naar de grootste nog levende kaurieboom ter wereld. Tan Manutu (God van het woud) Eerst reden we door een jungle. Een prachtige weg en bijna niemand te bekenne. We dachten de reus al gemist te hebben toen we er toch kwamen. Een pas door de jungle leidde ons erheen. De geluiden waren zo echt dat het nep leek want zo klinkt het ook in Burgers Bush. Maar goed, zo is het dus echt. En daar stonde de boom. Inderdaad een reus hoor maar in de Wieringermeer zou hij wel beter uitkomen. 71 meter hoog en heeeel dik. Er stonden nog mensen bij en natuuurlijk waren dat weer Nederlanders. Je ziet ze toch ook overal. Even een praatje gemaakt. En weer verder gereden. We kwamen al in de buurt. Elke keer kregen we de Tasmanzee of de Pacific Ocean weer te zien als we door het land slingerden. Prachtig. We zagen nog een roofvogel een muis pakken en weer opstijgen. Om 18.15 kwamen we in Paihia aan. Ons hotel meteen gevonden. Mooie kamer. Aan zee . Een echt toeristisch gebied. Heerlijk weer. 28 gr. Opgeknapt en naar een restaurant gezocht. Een hele leuke gevonden. Lekkere uitgebreide maaltijd. Dat mogen we3 twee keer per week van onszelf. De rest wordt het zelf eten kopen of pizza, broodjes, eenvoudige maalrijdjes dus. Je kunt niet elek dag uitgebreid dineren, 3 maanden lang.Maar deze keer dus wel. Heerlijk en gezellig met zeezicht. Weer vroeg naar bed. Morgen eens zien of we op dolfijnencruise kunnen.