Aankomst Nieuw Zeeland

Zaterdag 28 februari
Om half acht kwamen we heelhuids in Auckland aan. Het was een heel gedoe om door de douane te komen want je mag niets van etenswaar invoeren op straffe van een boete of zelfs gevangenis. Gelukkig mochten onze snoepjes ed wel en hadden we de andere dingen op. Onze koffers stonden entjes op ons te wachten. Zelfs de nordic walking stokken zaten er nog aan. Buiten gekomen stonden er heel wat mensen op een rij met bordjes van passagirers omhoog. Op een daarvan stond O Sennema. Dat moest ik dus wel zijn. Deze amn kwam ons halen om naar het hotel te brengen. Er ging ook een chinees meisje mee. Ze sprak maar weinig engels en dat klopte ook want ze vertelde dat ze 10 maanden op talencursus zou zijn en dan in huis bij een familie. Dat herinnerde mij aan zo,n 40 jr geleden dat ik ook zo Amerika binnen kwam. We zetten haar af bij haar huis. Eerst het verkeerde toen het goede. En ons bravht hij naar het Rendez vous hotel in Auckland. Het regende en stormde en het was inderdaad noodweer geweest de afgelopen dag en nacht vertelde de chauffeur. Dat hadden wij dus ook wel gemerkt tijdens het vliegen. Onze koffers werden naar onze (mooie) kamer gebracht. Er meost ook nog een enveloppe in dit hotel voor ons zijn met de reisbescheiden voor de rest van de reis in Nieuw Zeeland. Maar nee, ze zeiden dat dat niet was aangekomen. Oei, dat zou toch wel…… Nog eens aangedrongen om te kijken: niet bij Kuijl maar dan misschien bij Vander? En ja, gelukkig wel. Het eerste wat we den is eens flink douchen want diat hadden we twee dagen niet kunnen doen. Brr. Het was inmiddels 11 uur en we hadden wel zin in koffie. We moesten ook ngo geld hebben en een telefoonkaart voor Nieuw Zeeland. Op pd dus. Het regende zo nu en dan ineens hard en dan weer droog. Wel warm. WE kwamen bij de Sky Tower, het visitekaartje van Auckland. Uiteraard zouden we naar boven zijn gegaan als het goed en mistig bovenin weer was geweest maar dat had nu weinig zin. Het was grijs. Wel alles bekeken. We kwamen ook een telefoonwinkel tegen en haalden geld. Alle opdrachten voor vandaag gelukt. En toen was er…koffie. In een aardig zaakje koffie gedronken. Vriendelijke mensen. We bestelden een klein brroodje dat niet zo heel klein bleek en een mevrouw wist ons meteen te vertellen dat het toch echt lekker was. Er kwam nog een brandweerauto met veel lawaai langs. Herrieschopper. WE vroegen of het museum op loopafstand was wat dat stond ook op het programma. Een meisje kwam ons uitleggen hoe we moesten lopen. Het leek erg ver maar we deden het toch. Er was een omleiding en we hadden al een hele poos gelopen. Het leek erop dat we het museum niet zouden zien. Bij een afgesloten weg zagen we ineens die brandweerauto weer. En een auto die op zijn kop lag. Vandaar dus. Ook toevallig. We liepen een mooi pad langs. Het leek al wel de jungle. Palmen en andere voor ons onbekende bomen. Er was verder geen kip op de weg. En ziedaar, het museum. Toch nog. En druk dat het was. Iedereen had kennelijk ook zijn kinderen meegenomen. Het bleek later kiinderdag in Nieuw Zeeland te zijn. Wij konden de highlighttour, de gewone of de performance nemen met tentoonstelling over Maori’s. Die dus gedaan want daar kwamen we voor. Een optreden van een Maorigroep die e.e.a. uitlegden over hun cultuur. Een strijdlied, manieren om mannen te verleiden ed. Ook een liefdeslied. Het was duidelijk polynesisch want de muziek vertoonde veel overeenkomsten met de kilema hawaiens en ook met de liedjes van de Molukse meisjes die vroeger in mijn klas zaten. De tentoonstelling gaf te zien dat de Maori’s prachtige boten maakten en alle andere bijzonderheden over hun leven. Heel interessant. Toen we het museum weer verlieten was het mmoi weer. Een bruidspaar liet foto’s maken op de museumtrap. Wij wandelden weer terug naar het hotel. Later die avond zagen we datzelfde bruidspaar een feest geven in ons hotel. Het lijkt hier wel een dorp maar het is toch een miljoenenstad. Ik had helemaal geen last van een jetleg. Kon nog wel een nacht zonder slaap, zei ik. We namen alleen n og een boterham, ver geen zin meer in eten. Toen ik wilde gaan schrijven en lezen
ging in mijn hoofd het licht uit. Ineens was het op. Om 8 uur naar bed en meteen in slaap gevallen.