Blue Mountains

Zaterdag 4 april, 20 gr, Tuggerah

Rustig dagje ervan gemaakt na alle ervaringen van gisteren. Het was ook geen mooi weer dus binnen gebivakkeerd. De site bijgewerkt. Alle foto’s van Nieuw Zeeland eraf gehaald en Australie ervoor in de plaats. Verder de boodschappen voor de rest van ons verblijf hier binnengehaald. Hoewel we allicht wel weer het eea vergeten zullen zijn. Gelukkig is het winkelscentrum vlakbij. Jammer dat de mensen hun karretjes zomaar laten staan. Langs het voetpad staan er altijd een heleboel. Sommige in elkaar gereden (dat stond trouwens vroeger ook op een bordje in de supermarkt in Ede: “gelieve de karretjes in elkaar te rijden”). Dat is niet leuk. Het wordt tijd dat ze hier ook ervoor moeten betalen dan zou het waarschijnlijk wel minder worden.

Zondag 5 april, 20 gr, Tuggerah
Vandaag wel weer op pad. Naar de Blue Mountains. We wilden niet via de Highways maar liever rustig binnendoor. Dat ingetypt op de Tomtom. Dan zouden we er 3.40 over doen. Dat leek ons iets te veel. Dan maar wel over de tolwegen. We hebben een chipkastje voor het rekening rijden. Op rekening van de Smithjes dan maar zij hoeven maar 50 cent per maand te betalen omdat ze gepensioneerd zijn. Nou ja, wij profiteren er ook van. Het was dus nu ook nog best een eind rijden. Onderweg was het 24 gr. Mooi weer dus. Peter was zijn trui of jas vergeten mee te nemen. Dat hebben we toch niet nodig, dachten we. Maar de thermometer ging naar 22, 20….zelfs 16 graden en de zon verdween ook. Hm. Dan moet je maar een trui kopen of een jackje van Australie, is ook leuk. Maar toen we in Katoomba aankwamen brak de zon door en die is niet meer weggeweest. Dus had Peter het goed ingeschat. Geen trui nodig. We volgden de borden meteen maar naar Scenic World. Er zou “ het steilste treintje ter wereld” rijden. Nou inderdaad. En niet alleen een treintje. Er waren drie manieren om naar beneden te komen. Wij stonden op een berg en je kon naast het treintje, ook met twee soorten kabelbaan naar beneden. Best spectaculair. Een kabelbaan had een glazen bodem waardoor je goed het ravijn in kon kijken. En een goed zicht op “The three sisters” drie beroemde stukken kalksteenrots waar een aboriginalverhaal bij hoorde. Drie zussen werden achternagezeten door het kwaad. Hun vader trachtte hen te redden door hen met een stok tijdelijk in een rots te veranderen. Het kwaad sloeg toen de stok uit vaders handen en sindsdien is hij nog steeds op zoek en zijn zijn dochters nog steed rots. Gelukkig maar want als ze weer teruggetoverd zijn is er hier een attractie minder. De man kun je nog horen roepen in de klank van de Lyrabird.. Die Lyrabird hebben we helaas niet in het echt gehoord want dat is een apart fenomeen. Hij kan alles en iedereen nadoen. We hebben op youtube gekeken (http://www.youtube.com/watch?v=HatwDWfnkbA) en er erg om gelachen. Maar goed wij liepen dus in de Blue Mountains waar inderdaad een blauwe gloed omheen hing waaraan ze de naam te danken hadden. Veroorzaakt door de olieafscheiding van de gombomen zoals de eucalyptus. Beneden aangekomen waren er verschillende wandelroutes door de bush. De route die wij kozen leidde naar een uitkijkpunt. Het pad stond voor een groot gedeelte onder water maar dat konden wij aan, met onze sandalen –die-tegen-water-kunnen. (dat ze niet zo snel opdrogen vertellen ze er dan niet bij). Bij het uitkijkpunt aangekomen begrepen we dat dit een zeer toeristische trekpleister is. Heel China was weer uitgelopen. Maar het was echt de moeite waard. Weer teruggelopen en met het beruchte treintje naar boven. Dat treintje is meer een achtbaan, je zit er niet in maar je ligt. Heel grappig. Vroeger werd de rails gebruikt om mijnwerkers naar boven te brengen. Toen we nog een route liepen zagen we nog overblijfselen en uitleg daarvan van de steenkolenmijnen. We konden niet zo heel lang meer blijven want omdat de wintertijd vandaag is ingegaan is het al om 6 uur donker. Toen we wegreden maakte de auto een raar geluid. Dan denk je van alles maar gelukkig bleek het alleen een vastzittende stok te zijn. Op een ander punt nog naar Wentwordth Falls gewandeld. Maar we hadden geen tijd om helemaal tot aan de waterval te lopen. Ik reed terug. Nog 20 minuten in het donker maar het ging toch best. Thuis nog een poos geskypt met Marius en :Louise. Zo zijn we weer helemaal op de hoogte van het thuisfront. We wilden eens proberen of we via Voip phone naar Nederland konden bellen. We hebben het steeds geprobeerd maar helaas lukte het niet.