Aankomst in Tuggerah

Donderdag 26 maart, 22 - 25 gr, Tuggerah

We hadden geen ontbijt dus even in de buurt een winkeltje opgezocht om sandwiches te halen. Gauw gevonden. Alles grondig ingepakt en om half 10 onze auto opgehaald bij het andere hotel. De auto kwam werd netjes voor ons uit de garage gehaald. We reden richting het vliegveld naar het Antarctic Center. We konden mooi zo onze laatste Nieuw Zeelandse dollars opmaken. Het was een zeer interessante ervaring. Wij wilden o.a weten of er ook zoiets als Zuiderlicht bestond, daar hadden we nog nooit iets van gelezen. Het blijkt inderdaad te bestaan als Borealis Australis maar het is alleen te zien op Antartica. We nwaren mooi op tijd voor de pinguins. De kleine bleuwe pinguin. Voornamelijk beesten die iets mankeren worden daar gebracht. Vaak zijn ze aangevallen door honden of katten. We konden hen zien zwemmen en van de rotsen in het water duiken. Ze zijn heel behendig in het water. Daarna werden ze gevoerd en er werd bijgehouden hoeveel vis (hollandse haring) elke pinguin kreeg. Een bijzondere attractie was de ruimte waar je een antactische storm kon ervaren. Eerst moesten we overschoenen en een dikke jas aan. Nou, het werd best koud hoor. Het werd 28 gr onder nul en een storm! Natuurlijk niet al te lang want de mensen moeten er geen letsel van ondervinden maar je kreeg wel een idee. Nog een attractie was een ritje in een soort legervoertuig op rupsbanden was een sensatie. Zo worden ze ook gebruikt op de Zuidpool. We moesten bergjes nemen van 44%. Erg steil, we werden danig door elkaar gehusseld. Je mocht er ook niet in als je een zwakke nek of rug had. Maar wel leuk. We kregen verder uitleg van het wetenschappelijk nut van de Zuidpool. De ijslaag is 3 km dik waardoor de Suidpool het hooste continent is. Verder zagen we een film van het leven daar. Heel mooi. Eigenlijk is de Zuidpool ook het droogste continent. Het regent er nooit en er valt maar 5 cm sneeuw per jaar. Na deze ervaring zochten we de parkeerplaats voor de rental cars op. Was vlakbij. We wilden de auto even uitmesten maar meteen kwam er al een mannetje mop osn af die de sleutels wilde. Dat kon en we kregen toch nog even de tijd om alle spullen bij elkaar te halen. Alles was in orde met de auto dus konden we de vertrekhal gaan opzoeken. Het inchecken en alles ging soepeltjes. Niet te veel bagage en wij hoefden ook niets te openen bij de douane. Dus mochten we naar Australie vertrekken. We hadden een zeer voorspoedige vlucht. Zagen onderweg Mount Cook nog onder ons voorbijgaan zo helder was het. Na 2.55 u kwamen we in Sydney aan. Helaas moesten we erg lang op de koffers wachten. We hoopten dat het busje dat ons naar de Smithjes zou brengen wel op ons zou wachten. Toen we na een uur de hal verlieten zagen we een mannetje met een naambordje staan. We zeiden al: vast voor ons en ja, dat was ook zo. Er zaren nog 3 mensen in het busje te wachten. Veel later vertrokken ze vanwege ons maar ze vonden het geen probleem (zeiden ze). Een lange rit door Sydney en de omliggende dorpen volgde. We zagen zo al heel wat. Pas om half negen kwamen we in Tuggerah aan. Het was al stikdonker. Ron en Marg kwamen direct de oprijlaan af (jaja, dat hebben ze hier) Meteen flink klimmen naar hun huis want de oprijlaan gaat ook steil omhoog. En wat voor huis!! Elke keer als we ruilen verbazen we er ons weer over wat voor gigantische huizen de mensen waarmee we ruilen, hebben. Dit is een achtkantig huis rondom een binnentuin gebouwd. Hebben ze zelf ontworpen en gebouwd. Echt prachtig. En daar mogen wij dus de komende twee weken gebruik van maken. Marg en Ron zijn superaardige mensen. Gezellig zitten kletsen tot half twaalf. Voor ons was het toen al half twee want de tijd is twee uur terug gegaan.