Kajakken

Dinsdag, 24 maart 19 gr, Hokitika

Vroeg op. Om 10 voor half acht uitleg over het kajakken. Peter deed toch mee dus samen met 2 andere stellen kregen we kajakles. En het was hartstikke leuk. Eerst zwemvesten aan. Niet te hopen dat ze nodig waren want het water was 8 gr. Als het niet goed zou gaan zouden we altijd nog met een touw getrokken kunnen worden. Maar dat wil je natuurlijk niet. Het ging best goed al tolden we wel soms om onze as en hield ik de peddel te hoog. Daardoor werden mijn broekspijpen zeiknat, maar goed, we kwamen vooruit. Eerst de rivier en daarna het meer op. Onderwijl werden we bijgepraat over alles wat in en om het meer groeit. Dus kajakken en luisteren, lastig hoor. Het meer zit precies op de breuklijn van Pacific plaat en de Australische plaat.Soms is er elke dag wel een aardbevinkje. Hm, we hoorden gisteren wel wat rommelen…We konden niet filmen maar de gids maakten wat foto’s van ons, anders zou men ons niet geloven natuurlijk. Dus als het nog eens ons pad kruist…wij kunnen kajakken hoor. Toen uitgebreid ontbijt. En weer naar het volgende adres. We waren ent een kwartier onderweg toen Peter zijn zonnebril wilde pakken. Die was er niet. He, laten liggen. Dus weer terug en gelukkig lag hij inderdaad in de hotelkamer. Nou ja. En op naar de gletsjers: Fox en Franz Jozef. Het was er weer goed weer voor. Eerst kwam de Fox Glazier. We moesten nog wel een poosje lopen om er te komen. We hadden ook met een helicopter gekund maar toch maar niet gedaan.
Het was een mooi gezicht. ZO, aan het eind van de zomer ziet zo’n gletsjer er natuurllijk niet op z’n voordeligst uit. Veel gesmolten, en oud ijs. (Nou ja als het gesmolten is is het uiteraard niet veel). Maar het blijft indrukwekkend.. Op 26 km afstand de tweede gletsjer: Franz Jozef. Daar kon je niet zo dichtbij komen. Een pad genomen en volgens het bord zou het een goed zicht opleveren en ook toegankelijk voor rolstoelers. Nou gaandeweg vonden wij dat er wel heel erg geklommen moest worden voor een rolstoeler. Bleek dat we al te ver gelopen waren, dat uitzicht was ook niet zo spectaculair dus maar een ander pad genomen. Toen konden we hem wel goed zien. Nee, helaas, we konden er niet op dus dat hebben we niet meegemaakt. Maar ja, dit was ook goed. Weer verder gereden. Toen we in Hokitika aankwamen waren we wel een beetje stijf. Van al dat geklim en gekajakker. En veel jeuk van de bulten. Peter heeft overal blaasjes opgelopen van die rotvliegjes. Dus pleisters gekocht. We hebben weer een leuke chalet/studio. We konden op onze waranda zitten in het zonnetje. Lekker. Bijna de laatste dag. Morgen naar Christchurch.