Louise, Lucca en Pisa

Zondag 15 april, 23 gr
Helemaal bewolkt vandaag. In het dal hing een nevel. Dus geen weer om buiten te zitten. En morgen zal het ook regenachtig zijn wordt er gezegd. Nou ja, maar afwachten. Natuurlijk vandaag steeds met Louise geappt. Ze is natuurlijk best zenuwachtig. Op het laatste moment zag ik nog dat er geen badbak/bikini in de koffer zit. Gauw nog doorgegeven want je weet niet of het zwembad aan het eind van de week toch nog warm genoeg is. Het kon nog in de rugtas en ook nog een paraplu. Om half elf appte ze dat ze gehaald werd. Marius en Hilde waren er om haar naar Schiphol te brengen. Fijn dat ze dat doen. Later appte Marius dat ze haar tot de douane hadden gebracht. Ze gingen nog vliegtuig spotten. (Louise zei later: spottyfly) Maar van Louise hoorden we niets. Ze zal toch wel ingestapt zijn? Maar ja, juist als ze niet was ingestapt hadden we het wel gehoord. Dus….. Om half drie gingen wij op pad. Naar Pisa. Het ging allemaal niet zo snel. Bijna de hele weg was het 50 rijden. En rond Lucca was het flink opletten want eigenlijk ga je door de stad. Maar we kwamen goed in Pisa aan en we reden zo de juiste parkeerplaats op. Vlak voor de aankomsthal. Het vliegveld was niet zo groot en mooi overzichtelijk. We zagen al gauw dat het vliegtuig gepland stond om 15.47 ipv 16 uur. Dus ze hadden zeker harder gevlogen dan de maximum snelheid. We stonden al klaar. Maar het duurde toch nog een poosje. Marius appte ook al dat ze geland was. En ja hoor, om 1600 uur: daar was ze hoor. Helemaal gezond en wel aangekomen in Pisa. Het had nog even geduurd want ze moest van het vliegtuig naar de aankomsthal met de bus. Maar het scheelde dat ze niet op haar bagage hoefde te wachten want dat had ze niet. Hadden wij al meegenomen. Dus alles was goed gegaan. Louise vertelde nog wel dat ze even niet had geweten wat er op haar ticket stond. Welke gate moest ze nou hebben? Iets aan de zeekant? Raar. Maar bij nader inzien stond er wat anders; nl: see at airport. O ja, klein foutje…Het kwam dus goed. Wij weer terug. Het regende een beetje. `nou moe. Louise vond het nog best een lange rit naar Pescia. In Pescia kwam dus de bijzondere rit naar boven. Best eng. Ze begreep ineens wel waarom we liever niet ’s avonds uitgaan en in het donker thuis willen komen. Je zal maar over de rand kieperen. Echte haarspeldbochten. Het huis laten zien en alles eromheen. En ziedaar. De zon ging weer schijnen. Dus boven bij het zwembad koffie en iets lekkers gegeten. Louise wilde graag pasta eten maar dat hadden wij gisteren net gehad. Er was nog een restje dus dat wilde ze wel. Wij aten gewoon aardappelen en sla en worstjes. Vanavond keken we(nou ja, ik eigenlijk) naar de kampioenswedstrijd van PSV. Ze kleineerden Ajax gewoon. Lekker! Daarna deden Louise en ik een spelletje rol it. We deden er even over om de spelregels helemaal te begrijpen maar toen was het ook een leuk spel. En wie won? Niemand. Gelijk spel. Louise ging naar bed. Hopen dat ze lekker slaapt.

Maandag, 16 april, 26 gr
Hoezo, regen op maandag. Het was een stralende dag. `meteen al naar buiten. Louise ws het eerst op. Ze kon het brood niet vinden en had maar een koekje genomen. Later dus buiten ontbeten.Verder ook steeds buiten. Alleen lastig voor Louise dat we buiten geen wifi hebben. Dus moet ze of binnen haar internetdingetjes doen of buiten zonder. Wat een dilemma. Maar op een van onze tablets kan ze wel dingen uitgesteld terugkijken, dat scheelt. Wij gingen zonnen. Nu 3 stoelen op ons terras. Steeds weer verkleden. Lange broek met shirtje? Nee toch korte broek met topje of …..
En toen gingen we ook nog tafeltennissen. Eerst louise en ik, daarna met Peter. Het gaat lekker. Zo krijgen we genoeg beweging. Ook Zara kwam nog. Wat is het toch een grappig, lelijk hondje. Hij sprong meteen op Louise af. En ging met de bal spelen. Als lunch had Louise weer het pastarestje van gisteren en wij gewoon brood. Om half drie weer verkleed. Nu om naar Pescia te gaan. De stad doorlopen en laten zien aan Louise. Maar ook om een Italiaans ijsje te nuttigen en pizza te eten. Want je bent Italië of niet.Eerst even de Lidl in. Paar dingetjes nog gekocht. Bij de kassa stond een man voor ons met twee grote verpakkingen water. Hij ging even weg de winkel in, het water bleef staan. Die man? Nooit meer teruggezien. Vanaf de Lidl liepen we meteen naar de Gelateria af. Die wisten we te vinden. Maar helaas, hij was niet open. Maandag zeker. Dus verder naar de stad. En ja hoor een lekker ijsje gescoord. Fragole en yoghurt (Peter), yoghurt en chiocolato (Louise) en lemone en crème (ik). Volgende keer weer andere smaken net als Peter in het boek van Hendrik Groen las.
Nog enkele winkels bekeken. Louise had haar souvenir. Koelkastmagneetje van Pescia. En een bijzondere winkel van allerlei huisraad maar dan mooier. En Svarowskispul. Ook mooi. Daarna op zoek naar een Pizzeria. Maar, zoals gezegd, het is maandag. Ze zijn helaas niet allemaal open. Plotseling kwamen we toch voor de pizzeria die ik op mijn lijstje had staan. Campanile. Het bord stond buiten dus deze moest wel open zijn. Maar de deur werkte niet echt mee. Dus toch dicht. Op het bordje stond dat hij op dinsdag dicht is. Huh? Het is toch echt maandag hoor. Maar nee, hij bleef dicht. Wel onthouden voor de volgende keer want het zag er gezellig uit. Weer terug naar de binnenstad. En daar was toch nog een pizzeria open. Een simpel zaakje maar met een vrolijke, sympathieke pizzabakker. Hij had verschillende soorten in de oven. Nou, geef ons maar wat, zeiden we. En dat deed hij. 9 slices. Ieder drie. Met mozzerella, met ham en eh, nog een Lekker hoor. (Hoewel, het had wat warmer mogen zijn). Mooi op tijd, ruim voordat het donker werd, gingen we weer terug. De zon was inmiddels weg en het was wat frisser geworden. Ik zei: ik zeg altijd maar: het is pas april. Wat zeg je, zei Peter en ik weer: ik zeg altijd maar het is…. O ja, hij had me wel verstaan. Vanavond naar de huldiging van PSV gekeken en naar de finale van curvy models: daar kijkt Louise altijd naar. Morgen naar Lucca.

Dinsdag 17 april, 27 gr
Louise was wat later. `Net toen ik dacht`; ik ga maar eens roepen was ze op. De wekker was niet afgegaan. Nou dat maakt niet zoveel uit, het is vakantie. Wij hadden de ontbijttafel buiten al klaar. Het was prachtig weer. Maar volgens `wunderground kon er ook een bui vallen zo tussen 2 en 4. Dus toen we om half elf op pad gingen waren we overal op voorbereid. Ook 3 paraplus mee en de jassen in de auto. Op naar Lucca. De tomtom ingesteld op een parkeergarage want daar hoef je dan niet elke twee uur geld in te gooien. Maar toen we net de stadspoort in Lucca onderdoor waren zagen we al een mooi parkeerplekje. Hebbes. Voor de hele dag 5,25. Jammer dat hij geen geld teruggaf van de 6 euro die we er in gooiden maar dan valt het nog mee. Louise had voor vandaag het fitbitbandje om. Eens zien hoeveel stappen zij maakt. Even rondgeneusd in een muziekwinkel maar er was geen geschikte bladmuziek. Toen de muur/stadswal op. Zo heb je een mooi uitzicht over de stad. Gelukkig de jassen in de auto gelaten want die hadden we echt niet nodig. Heerlijk weer. Er waren heel wat mensen aan het sporten over de stadswal. Zou ik ook doen als ik hier woonde. Mooi rondje. Maar wij deden nu niet alles uiteraard. Na een poosje naar beneden. Meteen al met onze neus in een souvenirkraampje gevallen. Louise kocht maar meteen een koelkastmagneetje van Lucca en ook alvast van Pisa. Heeft ze dat maar gehad. Wij hoefden geen glaasje; dat hebben we al van Lucca en ook Pisa. Dat hebben we maar van tevoren genoteerd want anders heb je er twee. Verder de stad ingelopen. Erg leuk. Op een gegeven moment hadden we wel zin in iets. Dus in een restaurantje crêpes genomen. Peter en Louise een met Nutella en ik met sinaasappelsmaak. Ik heb nl in Parijs vorig jaar een crêpe met Nutella gehad en dat was voor mij bijzonder genoeg om het bij een keer te houden. Het waren wel kunstwerkjes. Crêpes omlijst met cacaopoeder en daarin getekend. Met cappuccino erbij. Wij konden er weer tegen. Op zoek naar het amfiteatre. Daar moet je wel geweest zijn als je in Lucca bent. Eerst weer een ander kraampje waar Louise een leuke tas kocht. En toen kwamen we langs een toren waar we op konden klimmen. Dat doen we, die toren met de bomen op het dak. Die zie je al van verre; leuk. We kregen allemaal korting. Wij omdat we 65+ zijn en Louise omdat ze student is. Nou ja, je moet het zo zien, je leert elke dag dus in wezen zijn we allemaal student. We konden ook nog voor 2 torens tickets kopen. Nee een is wel genoeg. Dus wij de toren beklommen. 207 treden. Maar onderweg zagen, en hoorden, we wel klokken, maar bovenop groeiden geen bomen. Die zagen we wel toen we boven stonden maar dan op een toren een eindje verderop. Er zijn er ook zoveel. We telden wel 15 torens. Ja pik dan maar eens de goede uit. Maar deze torro d' oro was ook een goede hoor, mooi klokkenmechanisme en het uitzicht was prachtig. Peter was aan het filmen hoe wij de trap op zwoegden. Maar helaas het klepje ervoor. Niks gefilmd dus. Maar het kon over met de terugweg. Hij zei op de film dat hij het opnieuw filmde en Louise zei terwijl de camera draaide: sukkel. O,o, Zo praat je niet over je vader en helemaal niet als het opgenomen wordt. Foei! Beneden ging onze zoektocht naar het amfiteatre weer verder. Ik had thuis wel diverse plattegronden van Lucca gezien maar och, waarom zou je er een meenemen he. Geen bordjes meer. Wel van de Cathedrale en Duomo. Ook mooi. Wij de kerk binnen. Staan we daar: Tickets? 4 euro. Nee, dat hadden we er niet voor over. Jammer dan, we konden het aan de zijlijn ook wel een beetje zien. Alle kerken zijn gratis en hier moet je ervoor betalen. Mooi niet. Het huis van Puccini was ook in de buurt. Die komt ook uit Lucca. We kwamen ook in winkelstraten. Omdat Louise er nu bij is gaan we de winkels ook daadwerkelijk in, Dat doen we anders nooit. Zo zie je toch ook wel eens mooie dingen. Kleding die we mooi vinden maar uiteraard niet kopen. We kwamen mooie pleinen tegen maar nog steeds niet waar we naar op zoek waren. In mijn mobieltje maar eens het amfitheater ingetoetst. Zo kregen we de route ernaartoe op mijn mobieltje. En zo kwamen we er toch. En wat bleek…..we waren er al lang langs gekomen. We stonden er met onze rug naar toe toen Louise haar tas kochten. Maar mooi hoor. Je kunt zien dat het vroeger een amfitheater is geweest maar dat er later huizen rond gebouwd zijn. Erg gezellig ook. Overal terrasjes. Louise trakteerde weer op ijs. Op een chic terras. We vroegen nog of we daar ook voor ijs wel mochten zitten en ja hoor. We werden naar ons tafeltjes begeleid en de ober kwam zelfs met kussentjes voor de dames. (Peter had al). Het werd nu kers, chocola, fragola en ander lekkers. Ging er weer goed in. Er kwam nog een man langs met een kat over zijn schouder. Hij lag er wel lekker. Zo langzamerhand gingen we weer terug naar de auto. Weer via de stadswal. Om 5 uur terug. Bij de Coop nog boodschappen gedaan. Louise bleef even in de auto. Er kwam nog een afrikaan naar haar toe om te vragen of ze iets wilde kopen. Er zijn overal wel erg veel afrikanen (waar vandaan dan ook) die je wat aan willen aansmeren/verkopen. Maar ook bij de COOP waren geen aanmaakblokjes. De enge weg naar boven werd gefilmd. Het blijft een avontuur. Thuis konden we boven bij het zwembad nog even van een glaasje genieten. Martin was bezig met het zwembad. Wie weet, kan het nog. Vanavond met zijn drieën een spelletje rolit gedaan. Peter voor het eerst. Maar ja, beginnersgeluk he. Hij won nipt. De fitbit zei dat `Louise een uitslover was. Ze had meer dan 15000 stappen gedaan. We aten buiten. Asperges en pasta. Weer was de verwarming niet aan. Toch is het fris ’s avonds. Het kleine radiatortje maar gepakt. We keken nog op de ticketsite van Pisa. Och he, er waren geen tickets meer voor de toren voor 18 april. Was het dom dat we niet eerder online tickets besteld hebben?

Woensdag 18 april, 26 gr
En de volgende stad stond op het programma. Pisa. Jaja die van die scheve toren. Niet te laat op. Ik ging nog even naar de auto vanmorgen. Irene vroeg of ik de rooie kat onlangs had gezien. Hij is verdwenen. Of ik alle deuren open wilde zetten. Natuurlijk. Maar wij kunnen toch de slaapkamers niet in? Ja hoor dat kan wel, zei Irene. (O? Eerder niet). Die kat die zaterdag naar binnen wilde is dus kwijt. Maar hij was er niet hoor. Ik zei nog dat we gisteren en bv vrijdag geen verwarming hadden gehad. O, Martin werd er weer bijgehaald. Zij dachten van wel. Maar dan moeten we het zeggen. Maar ja dat wil ik juist niet. We willen niet afhankelijk zijn. Louise had vannacht het fitbitbandje omgehad. Nou ik heb volgens de statistieken nog nooit zo lang en lekker geslapen. Wel 9 uur. Om 10 uur weg. Dezelfde weg weer, dat wel. Via Lucca naar Pisa. Weer een parkeergarage ingetoetst. Ging bijna helemaal goed. Extra rondje rotonde op het laatst, dat was het enige minpuntje. We konden een plattegrond uit een automaat halen. Dan hebben we dat dus maar. We liepen snel naar het belangrijkste punt. Want we moesten nog tickets hebben voor de toren. Er waren toch nog wel ergens plekken voor ons? Misschien pas om 5 uur ofzo maar we hoopten van eerder. Louise dacht: waarom lopen we zo hard, ik wil foto’s maken. Wij zeiden: die foto’s komen later wel. Eerst die tickets. Dus kwamen we daar aan. Eerst een prachtig gezicht: De toren en de duomo. En de toeristen. Maar dat viel eigenlijk wel mee. En dat bleek. Bij het ticketoffice hadden we alle keus. Er waren genoeg tickets over. O, o en wij in de rats dat er niks meer zou zijn. Stom. Lachwekkend gewoon. We kozen voor 13.00 uur. Ook een kaartje voor de battistero. Maar Louise wilde eerst wel wat eten, want zo’n klim; daar moest je wel eerst brandstof voor hebben. Een kraampje met hotdogs. Nou dat doen we dan. Dus dat deden we. Niet echt Italiaans. Maar dat halen we wel weer in. We zagen heel veel mensen in allerlei rare standjes foto’s nemen. Bv mensen die leken te yogaen ofzo maar in werkelijkheid deden ze de beentjes omhoog om de toren (voor de foto)optisch om te trappen. Verder mensen die de toren zgn omduwden, ed. Louise voegde er een dimensie aan toe. Ze wilde de toren omarmen. Heel veel pogingen en er zal er wel een gelukt zijn. Andere mensen gingen dat nadoen. (Nou ja, Louise had het ook van internet, maar het zag er leuk uit). Om 10 voor een moesten we onze tassen in een locker doen. Ticket laten zien en iemand begeleidde ons naar de locker. En vandaar in de rij staan voor de toren. Militairen aanwezig in vol ornaat. Geweer in de aanslag. Peter werd er uitgehaald. Zijn cameratasje was te groot; dat moest ook in de locker. En op een drafje ging Peter terug naar de lockerroom. Moest nog wachten ook maar de cameratas kreeg een eigen plekje. Streng allemaal hoor. Ook nog gescanned. En zo gingen we de toren in. Rare gewaarwording. De ene keer word je naar links gevoerd en dan naar de rechterkant gesmeten. Echt een gek gevoel, bijna 300 treden hoog. Uitgesleten marmeren treden. Ook glad. We zagen buiten nog iemand die zeer modegevoelig daar rondparadeerde op hoge hakken. Ik denk niet dat zij de toren op is gegaan. Een heel bijzondere gebeurtenis. Twee keer konden we naar buiten. We maakten heel veel foto’s, onsies en lollige opnames. Mooi uitzicht en echt een bijzondere belevenis. Genoeg ruimte en tijd. Je hebt wel een tijdslot om naar boven te gaan maar dan kun je blijven zolang je wilt.
Beneden nogmaals allerlei foto’s genomen. Toen naar de Battistero, de doopkapel. Dus er wordt niet in de kerk gedoopt maar in deze speciale kapel. Erg mooi. Peter en ik gingen ook nog naar de galerij. De preekstoel van deze kapel werd gemaakt door de zoon van de maker van de preekstoel van de Dom. Dus wel een familiebedrijf. Knap hoor, en dat 500 jaar geleden. We gingen dus ook naar de Duomo. Ticket please….. Huh, het was toch gratis? Ja, dat wel maar alleen met een kaartje van de Battistero. O, bedoel je dat met gratis. Nou ja dat kaartje hadden we. Dus wij gingen inderdaad ‘gratis’. Stilte, kerk, stond er. En Louise had haar blote armen bedekt met een vestje. Maar ja, het was toch een herrie in de dom. Hij stond in de steigers en werd gerenoveerd. Dus niks silencio. Maar wel mooi. Veel schilderijen en uiteraard de preekstoel. Jammer van de blauwe plastic stoeltjes. Dat slaat nergens op. Neem dan een bijpassende kleur. We namen nogmaals foto’s. Verder weer. Niet dezelfde weg naar de auto. In het toscaneboekje stond ook nog de palazzo cavalieri interessant was. Dus dat opgezocht. Dat was een goede keuze. We kwamen door leuke echte pisiaanse straten. Het plein zelf was echt bijzonder. Met mooie gebouwen zoals een school met allerlei sterrenbeelden op de muur. Verder kwamen we in het mondaine gedeelte van Pisa. Veel dure winkels. Sommige winkels ook binnen gegaan. We hadden trek. Het was wel geen etenstijd maar ja…. Bij een restaurantje crêpes (peter en `louise) en pizza gegeten en ook met elkaar gedeeld. Peter wilde crêpe zonder Nutella en met banaan. Ok dat kon. Louise wilde hetzelfde dus kregen ze: crêpes met Nutella en met banaan. Nou ja. De pizza gedeeld zodat iedereen in Pisa ook pizza heeft gegeten. Nu kwam er een man langs met een lange hond, een teckel, in zijn armen. We keken nog bij een winkel met allerlei schaakspelen. Van de romeinse tijd tot waterloo en zelfs western Amerika. Wel duur. En toen kwamen we bij de Arno. De belangrijkste rivier van Italië. Mooi met de bruggen en de gebouwen er langs. Louise filmde ons terwijl wij over de brug liepen. Om half zes terug. De terugreis ging goed. Thuis een glaasje op het terras gehad. Maar wat moesten we nu verder eten? Ik zette aardbeien, slaatjes en stukjes stokbrood neer. Maar dat stokbrood matchte niet met de slaatjes. Het waren cakestukjes (tulband). Was ook lekker met de aardbeien. Net een high tea. Nou ja, low tea dan. Louise haar raam was open. Had zij zelf niet gedaan. Was Irene binnen geweest? Die andere kamers waren nu immers ook open. Hm. Misschien nog op zoek naar de rode kater. Het huis naast ons is ineens ook bewoond, lijkt het. Er stond en auto en er zaten twee mensen op een bankje, dus…. Louise ging al vroeg naar bed. Morgen een vrije dag.