Josephine Baker en Lascaux: allemaal (pre)historie
Blijf op de hoogte en volg Oetske
28 Juni 2017 | Frankrijk, Sagelat
Maandag 26 juni 27 gr
We dachten dat het vanmorgen al op zou zijn met het mooie weer maar daar was niets van waar. Gewoon buiten ontbijt. Tussen de middag dachten we maar eens boodschappen te gaan doen. Naar de bakker moesten we in ieder geval want we hadden geen brood meer. Maar misschien was de bakker wel dicht. Dat zijn ze hier natuurlijk. Wij naar Siorac. Nou de bakker was we open hoor dus brood gekocht. Maar wat was het stil op de grote parkeerplaats. Nou ja, de meeste mensen doen ’s morgens boodschappen. Maar nee, de deur van de supermarkt opende zich niet toen we ervoor stonden. De supermarkt was juist dicht tussen 12 en half 3. En er stond een groot bord dat hij altijd open is. Nou ja, we hadden eigenlijk ook niets echt nodig. Alleen onze olijfjes-met-amandel waren op en die zijn juist zo lekker. Dus weer naar huis. Na het eten eens even in de buurt aan de wandel gegaan. Volgens weather online zou dat nog wel gaan. Het was best weer warm geworden, vochtig warm, dat wel. Dus zouden we een rondje Sagelat doen. Rondje linksom. Eerst maar eens gekeken bij de buren: het chambres d’ hote dat te koop staat. Maar er bleken toch mensen te zijn. Er stond een deur open. Dus als zij willen (maar waarom zouden ze) kunnen ze toch bij ons in de tuin kijken. Wij maar weer terug. De weg naar links ging behoorlijk omhoog. En het was langer tot de volgende afslag dan we dachten. Maar we gingen toch goed. Een mooie weg. Mooi al die huizen in de buurt. Allemaal met zwembad. Boeren wilden hun balen met gedroogd gras wel graag binnenhalen. Ja, als het vanavond gaat regenen dan wil je wel. We kwamen in Sagelat aan. Nounou, een miniem schooltje, een dorpshuis en een eindje verderop een kerkje. Waar kennelijk geen diensten meer worden gehouden. Ziedaar Sagelat. We hadden het toch warm gekregen. Daarom toch maar even zwemmen. Het water was een stuk frisser geworden. Eigenlijk oneerlijk. Als het warm is wordt het water ook warm en als het kouder is dan koelt het water ook af. Logisch maar jammer. Dan zou je uiteraard een verwarming/koeling moeten hebben. We mogen blij zijn met wat we nu hebben. We konden nog gewoon buiten zitten en eten. Om ons heen stapelden wel donkere wolken op en hoorden we het rommelen maar bij ons niet.
Dinsdag 27 juni, 27 gr
Het chateau: Des Milandes stond op het programma. Wij verwachten elke keer de enorme buien die eraan komen maar totnutoe gaat het goed. Eerst even gewassen. Nu kan het nog. Om 11 uur waren we in het chateau. Het is het kasteel waar Josephine Baker gewoond heeft met haar 12 adoptiekinderen. Daar was een tentoonstelling voor ingericht. We kregen een koptelefoon mee met beschrijving in het Nederlands. Dat is wel lekker makkelijk. Overal stonden nummertjes bij en als je dat intoetste dan hoorde je de uitleg. Simpel toch? Ja, eigenlijk wel. Maar we begonnen bij 1, mooi, toen twee ook goed en toen…36? Gaan we nou weer verkeerd? Wij konden 3 niet vinden. Maar toen we zo aan het zoeken waren hoorden we een stem via een luidspreker. Wij op het geluid af en we volgden de mensen die die kant opliepen. En nog een ander geluid, gepiep, gekrijs echt het geluid van… roofvogels?! Ja klopt, er was een roofvogelshow gaande. Was nog maar net begonnen dus we hadden geluk. En er kwam een keur aan vogels langs. Natuurlijk hebben we al best wel eens zoiets gezien maar het was erg leuk. Valken uit alle windstreken, uilen in allerlei soorten en maten en nog vogels die we niet kennen, uit Zuid Amerika en Rusland ed. Ze vlogen heen en weer en kwamen uiteraard op een hand of een paaltje terecht. Ook was er op t laatst een vogel die uit de lucht zijn prooi opving en het op het gras verorberde. Mooi. Toen weer verder op cijferjacht. Nou 3 t/m 10 hebben we nooit meer gezien maar verder ging het goed. Er was een prachtige tuin aangelegd met fonteinen en hele mooie grote magnoliabomen met enorme bloemen. Verder ook nog volières met andere exotische vogels. We deden maar eerst de tuin want het was nu nog mooi weer. Toen naar binnen. We kregen, via de koptelefoon een hele geschiedenis te horen van alle mensen die in het huis gewoond hadden en alle oorlogen en moorden en huwelijken die erbij hoorden. Het leek wel een gesproken roman. Erg spannend. Ik maakte nog een foto van een soort gobelin. Maar, o nee, je mocht binnen niet fotograferen. Sorry… En daar kwam de geschiedenis van Josephine Baker. Sjonge, wat een bijzondere geschiedenis. Ik wist niet meer dan dat ze daar gewoond had met al die kinderen en dat ze een revueartieste was. Maar..ze was ook activiste tegen rassendiscriminatie. Ze heeft ook samen met Martin Luther King de demonstratie gelopen en toen hij vermoord was hebben ze haar gevraagd het verder te leiden. Dat deed ze niet omdat “haar kinderen te jong waren om hun moeder te verliezen.’ En in de oorlog is zij in dienst geweest van de geheime dienst van Frankrijk. Door middel van haar shows kon ze geheime codes doorspelen. Die waren verstopt in bv haar partituur. Ze is zielig aan haar eind gekomen. Het kasteel moest verkocht worden. Maar het kasteel en het hele verhaal eromheen was indrukwekkend. Op de terugweg langs St Cyprien gegaan. Langs het station. We willen donderdag met de trein naar Bergerac. We zagen nergens een loket ofzo. Maar je moet je bij de conducteur melden als je een kaartje wilt. De trein gaat ongeveer om de twee uur. Dat moet kunnen. Vanuit Siorac gaat hij maar twee keer per dag. Dat is wel heel krap. Nog even boodschappen gedaan bij de Carrefour. De laatste boodschappen. Daar moeten we het mee doen. We hebben ons glaasje inclusief lekkere olijfjes, nog wel buiten kunnen nuttigen. Met hele zwarte lucht om ons heen. Daarna toch gauw naar binnen en ja, vanavond kwam die langverwachte bui met onweer dan toch. Maar ja, wij zaten binnen. Wel gek om binnen te eten. Vanavond nog Yahtzee gedaan en Peter won alle drie de spelletjes glansrijk.
Woensdag, 28 juni, 23 gr
Vroeg op. Beduidend koeler. Vanmorgen 17 gr. Dus lange broek aan. We konden ze eerst niet eens vinden. Zaten nog in de koffer. Al die tijd niet nodig gehad. Maar goed lange broek dus en dichte schoenen. Niet alleen vanwege het weer. Ook omdat we naar de grotten van Lascaux gingen. En dat is uiteraard fris. Vroeg weg want het zal best druk zijn. Eigenlijk moet je je kaartje via internet bestellen want er is een tijdslot. Je koopt je kaartje bv voor 11 uur en dan moet je er zijn. Is die groep vol dan moet je op een andere tijd. Het was een uur rijden. De TomTOm zou ons wel brengen. Jaja, dat wel maar hoe? Eerst kwamen we al vast te zitten in St Cyprien. We moesten smalle straatjes door en toen kwamen we voor een afsluithek te staan. Er was markt. Zie dan maar eens dat je terug komt. Daarna wilde hij ons allerlei kleine weggetjes in laten slaan. Nou ja, uiteindelijk gingen we ook via hele kleine kronkelweggetjes. Ook wel leuk natuurlijk. Gelukkig kwamen we inderdaad uit bij Lascaux. We waren er dus. Het was helemaal niet druk. Maar ja, dit was Lascaux 2 en ik had gelezen dat er inmiddels een Lascaux 4 was. Hypermodern en in december 2016 geopend. Toch naar binnen bij 2. Bij de kassa naar 4 gevraagd. Ja dat was nog een eindje terug langs de weg. Hadden wij natuurlijk niet gezien omdat we via zo’n alternatieve route waren gekomen. Tja, of toch maar Lascaux 2? Daar zie je 90% van de oorspronkelijk grot en in 4 zie je 95%. Zoveel verschil is dat toch niet? Maar, in 2 was geen engelse tour, alleen frans. Nou ja, dan toch maar naar 4. Ik vraag me wel af wat die mensen die bij Lascaux 2 waren er eigenlijk deden. Misschien wisten ze niet dat er ook een andere geopend was? Dus wij verder. En ja, een enorm gebouw en dito parkeerplaats waar toch al heel veel auto’s stonden. Wel druk dus. Naar binnen. In de rij. Maar duurde ongeveer 10 minuten. Gevraag naar de Engelse tour. Dat kon om half een. Dus dat betekende twee uur wachten. Dat hadden we ervoor over. Het leek net een luchthaven. Soms werd omgeroepen dat de mensen voor de groep van zus en zo laat zich moesten melden. En de rest zat te wachten. Onderwijl nog rondgelopen en naar de boetiek. Geen glaasjes. Er kwamen nog wat Amerikanen om half 12. Zij konden pas eind van de middag mee met de engelse tour. Viel het bij ons nog mee. Om 12 uur nog even naar de auto en gegeten. En ja, daar gingen we. We kregen koptelefoon op en kastje eraan. ZO konden we de gids goed horen. Eerst de ontdekking van de grot in 1940. En dat de echte grot in 1963 gesloten was ivm verontreiniging door uitademing en zweet van mensen. Toen is in 83 Lascaux 2 geopend. Een perfect nagemaakte replica van de echte. Lascua 3 is een replica die op wereldtentoonstellingen getoond word. En nu dus Lascaux 4. Een replica gemaakt via 3D lasertechniek. We stapten de (bijna)echte grot in. Ook de temperatuur was zoals de originele en elk scheurtje, vlekje of wat dan ook was exact hetzelfde. We zagen veel paarden, koeien, eenhoorns, rendieren, een bison etc. Ik had wel steeds de boeken over Ayla in gedachten. Knap zoals ze dat allemaal zo gemaakt hadden. Maar nog steeds tast men in het duister over het hoe en waarom van de schilderingen. Kunst? Iets sjamaans? Spiritualiteit? Ze zijn zo’n 20000 jaar geleden gemaakt door de CroMagnon mens. Maar van de mens is er maar een afbeelding gemaakt en dat is eigenlijk ook nog een karikatuur. We waren erg blij dat we toch naar Lascaux 4 zijn gegaan. We hadden toch heel wat gemist als het alleen in het Frans was geweest. Na de rondleiding van een dik uur mocht je zelf verder op ontdekking in een andere ruimte. Daar hadden we de koptelefoon en het kastje voor nodig. Als je in de buurt van een replica van een replica schildering kwam dan kreeg je uitleg. Daar mocht je wel foto’s maken. Erg interessant allemaal. Verder een 3d film en, en daar zaten we echt op te wachten, een tentoonstelling met de invloed van deze grottekeningen op de moderne kunst. Ook allemaal digitaal. Er hingen ook wat moderne kunstwerken. Vreemd genoeg was daar bijna geen publiek. Het was allemaal heel bijzonder. Een kleine kanttekening: het enige wat ik miste is een uitleg hoe die Cro Magnonmens er dan uitgezien heeft. Toen we klaar waren hoorden we het toch kletteren op het dak. Een enorme bui. Dus nog maar even wachten. Dat deden meer mensen. Het zat vol. Toch was dit volgens de gids een erg rustige dag. Dan moet je eens in juli of augustus komen…. Ja dat zal best. Sneu eigenlijk voor alle mensen die gedwongen zijn in het hoogseizoen vakantie te nemen. Alles is al duurder en dan ook nog drukker. Nou ja, hadden wij vroeger natuurlijk ook. In Frankrijk bestaat er overigens geen seniorenkorting. Je bent volwassen en klaar ben je. Toen het weer droog was terug naar huis. Het bleef nog droog. Glaasje buiten. Wel binnen gegeten maar daarna konden we toch nog even buiten zitten.
We dachten dat het vanmorgen al op zou zijn met het mooie weer maar daar was niets van waar. Gewoon buiten ontbijt. Tussen de middag dachten we maar eens boodschappen te gaan doen. Naar de bakker moesten we in ieder geval want we hadden geen brood meer. Maar misschien was de bakker wel dicht. Dat zijn ze hier natuurlijk. Wij naar Siorac. Nou de bakker was we open hoor dus brood gekocht. Maar wat was het stil op de grote parkeerplaats. Nou ja, de meeste mensen doen ’s morgens boodschappen. Maar nee, de deur van de supermarkt opende zich niet toen we ervoor stonden. De supermarkt was juist dicht tussen 12 en half 3. En er stond een groot bord dat hij altijd open is. Nou ja, we hadden eigenlijk ook niets echt nodig. Alleen onze olijfjes-met-amandel waren op en die zijn juist zo lekker. Dus weer naar huis. Na het eten eens even in de buurt aan de wandel gegaan. Volgens weather online zou dat nog wel gaan. Het was best weer warm geworden, vochtig warm, dat wel. Dus zouden we een rondje Sagelat doen. Rondje linksom. Eerst maar eens gekeken bij de buren: het chambres d’ hote dat te koop staat. Maar er bleken toch mensen te zijn. Er stond een deur open. Dus als zij willen (maar waarom zouden ze) kunnen ze toch bij ons in de tuin kijken. Wij maar weer terug. De weg naar links ging behoorlijk omhoog. En het was langer tot de volgende afslag dan we dachten. Maar we gingen toch goed. Een mooie weg. Mooi al die huizen in de buurt. Allemaal met zwembad. Boeren wilden hun balen met gedroogd gras wel graag binnenhalen. Ja, als het vanavond gaat regenen dan wil je wel. We kwamen in Sagelat aan. Nounou, een miniem schooltje, een dorpshuis en een eindje verderop een kerkje. Waar kennelijk geen diensten meer worden gehouden. Ziedaar Sagelat. We hadden het toch warm gekregen. Daarom toch maar even zwemmen. Het water was een stuk frisser geworden. Eigenlijk oneerlijk. Als het warm is wordt het water ook warm en als het kouder is dan koelt het water ook af. Logisch maar jammer. Dan zou je uiteraard een verwarming/koeling moeten hebben. We mogen blij zijn met wat we nu hebben. We konden nog gewoon buiten zitten en eten. Om ons heen stapelden wel donkere wolken op en hoorden we het rommelen maar bij ons niet.
Dinsdag 27 juni, 27 gr
Het chateau: Des Milandes stond op het programma. Wij verwachten elke keer de enorme buien die eraan komen maar totnutoe gaat het goed. Eerst even gewassen. Nu kan het nog. Om 11 uur waren we in het chateau. Het is het kasteel waar Josephine Baker gewoond heeft met haar 12 adoptiekinderen. Daar was een tentoonstelling voor ingericht. We kregen een koptelefoon mee met beschrijving in het Nederlands. Dat is wel lekker makkelijk. Overal stonden nummertjes bij en als je dat intoetste dan hoorde je de uitleg. Simpel toch? Ja, eigenlijk wel. Maar we begonnen bij 1, mooi, toen twee ook goed en toen…36? Gaan we nou weer verkeerd? Wij konden 3 niet vinden. Maar toen we zo aan het zoeken waren hoorden we een stem via een luidspreker. Wij op het geluid af en we volgden de mensen die die kant opliepen. En nog een ander geluid, gepiep, gekrijs echt het geluid van… roofvogels?! Ja klopt, er was een roofvogelshow gaande. Was nog maar net begonnen dus we hadden geluk. En er kwam een keur aan vogels langs. Natuurlijk hebben we al best wel eens zoiets gezien maar het was erg leuk. Valken uit alle windstreken, uilen in allerlei soorten en maten en nog vogels die we niet kennen, uit Zuid Amerika en Rusland ed. Ze vlogen heen en weer en kwamen uiteraard op een hand of een paaltje terecht. Ook was er op t laatst een vogel die uit de lucht zijn prooi opving en het op het gras verorberde. Mooi. Toen weer verder op cijferjacht. Nou 3 t/m 10 hebben we nooit meer gezien maar verder ging het goed. Er was een prachtige tuin aangelegd met fonteinen en hele mooie grote magnoliabomen met enorme bloemen. Verder ook nog volières met andere exotische vogels. We deden maar eerst de tuin want het was nu nog mooi weer. Toen naar binnen. We kregen, via de koptelefoon een hele geschiedenis te horen van alle mensen die in het huis gewoond hadden en alle oorlogen en moorden en huwelijken die erbij hoorden. Het leek wel een gesproken roman. Erg spannend. Ik maakte nog een foto van een soort gobelin. Maar, o nee, je mocht binnen niet fotograferen. Sorry… En daar kwam de geschiedenis van Josephine Baker. Sjonge, wat een bijzondere geschiedenis. Ik wist niet meer dan dat ze daar gewoond had met al die kinderen en dat ze een revueartieste was. Maar..ze was ook activiste tegen rassendiscriminatie. Ze heeft ook samen met Martin Luther King de demonstratie gelopen en toen hij vermoord was hebben ze haar gevraagd het verder te leiden. Dat deed ze niet omdat “haar kinderen te jong waren om hun moeder te verliezen.’ En in de oorlog is zij in dienst geweest van de geheime dienst van Frankrijk. Door middel van haar shows kon ze geheime codes doorspelen. Die waren verstopt in bv haar partituur. Ze is zielig aan haar eind gekomen. Het kasteel moest verkocht worden. Maar het kasteel en het hele verhaal eromheen was indrukwekkend. Op de terugweg langs St Cyprien gegaan. Langs het station. We willen donderdag met de trein naar Bergerac. We zagen nergens een loket ofzo. Maar je moet je bij de conducteur melden als je een kaartje wilt. De trein gaat ongeveer om de twee uur. Dat moet kunnen. Vanuit Siorac gaat hij maar twee keer per dag. Dat is wel heel krap. Nog even boodschappen gedaan bij de Carrefour. De laatste boodschappen. Daar moeten we het mee doen. We hebben ons glaasje inclusief lekkere olijfjes, nog wel buiten kunnen nuttigen. Met hele zwarte lucht om ons heen. Daarna toch gauw naar binnen en ja, vanavond kwam die langverwachte bui met onweer dan toch. Maar ja, wij zaten binnen. Wel gek om binnen te eten. Vanavond nog Yahtzee gedaan en Peter won alle drie de spelletjes glansrijk.
Woensdag, 28 juni, 23 gr
Vroeg op. Beduidend koeler. Vanmorgen 17 gr. Dus lange broek aan. We konden ze eerst niet eens vinden. Zaten nog in de koffer. Al die tijd niet nodig gehad. Maar goed lange broek dus en dichte schoenen. Niet alleen vanwege het weer. Ook omdat we naar de grotten van Lascaux gingen. En dat is uiteraard fris. Vroeg weg want het zal best druk zijn. Eigenlijk moet je je kaartje via internet bestellen want er is een tijdslot. Je koopt je kaartje bv voor 11 uur en dan moet je er zijn. Is die groep vol dan moet je op een andere tijd. Het was een uur rijden. De TomTOm zou ons wel brengen. Jaja, dat wel maar hoe? Eerst kwamen we al vast te zitten in St Cyprien. We moesten smalle straatjes door en toen kwamen we voor een afsluithek te staan. Er was markt. Zie dan maar eens dat je terug komt. Daarna wilde hij ons allerlei kleine weggetjes in laten slaan. Nou ja, uiteindelijk gingen we ook via hele kleine kronkelweggetjes. Ook wel leuk natuurlijk. Gelukkig kwamen we inderdaad uit bij Lascaux. We waren er dus. Het was helemaal niet druk. Maar ja, dit was Lascaux 2 en ik had gelezen dat er inmiddels een Lascaux 4 was. Hypermodern en in december 2016 geopend. Toch naar binnen bij 2. Bij de kassa naar 4 gevraagd. Ja dat was nog een eindje terug langs de weg. Hadden wij natuurlijk niet gezien omdat we via zo’n alternatieve route waren gekomen. Tja, of toch maar Lascaux 2? Daar zie je 90% van de oorspronkelijk grot en in 4 zie je 95%. Zoveel verschil is dat toch niet? Maar, in 2 was geen engelse tour, alleen frans. Nou ja, dan toch maar naar 4. Ik vraag me wel af wat die mensen die bij Lascaux 2 waren er eigenlijk deden. Misschien wisten ze niet dat er ook een andere geopend was? Dus wij verder. En ja, een enorm gebouw en dito parkeerplaats waar toch al heel veel auto’s stonden. Wel druk dus. Naar binnen. In de rij. Maar duurde ongeveer 10 minuten. Gevraag naar de Engelse tour. Dat kon om half een. Dus dat betekende twee uur wachten. Dat hadden we ervoor over. Het leek net een luchthaven. Soms werd omgeroepen dat de mensen voor de groep van zus en zo laat zich moesten melden. En de rest zat te wachten. Onderwijl nog rondgelopen en naar de boetiek. Geen glaasjes. Er kwamen nog wat Amerikanen om half 12. Zij konden pas eind van de middag mee met de engelse tour. Viel het bij ons nog mee. Om 12 uur nog even naar de auto en gegeten. En ja, daar gingen we. We kregen koptelefoon op en kastje eraan. ZO konden we de gids goed horen. Eerst de ontdekking van de grot in 1940. En dat de echte grot in 1963 gesloten was ivm verontreiniging door uitademing en zweet van mensen. Toen is in 83 Lascaux 2 geopend. Een perfect nagemaakte replica van de echte. Lascua 3 is een replica die op wereldtentoonstellingen getoond word. En nu dus Lascaux 4. Een replica gemaakt via 3D lasertechniek. We stapten de (bijna)echte grot in. Ook de temperatuur was zoals de originele en elk scheurtje, vlekje of wat dan ook was exact hetzelfde. We zagen veel paarden, koeien, eenhoorns, rendieren, een bison etc. Ik had wel steeds de boeken over Ayla in gedachten. Knap zoals ze dat allemaal zo gemaakt hadden. Maar nog steeds tast men in het duister over het hoe en waarom van de schilderingen. Kunst? Iets sjamaans? Spiritualiteit? Ze zijn zo’n 20000 jaar geleden gemaakt door de CroMagnon mens. Maar van de mens is er maar een afbeelding gemaakt en dat is eigenlijk ook nog een karikatuur. We waren erg blij dat we toch naar Lascaux 4 zijn gegaan. We hadden toch heel wat gemist als het alleen in het Frans was geweest. Na de rondleiding van een dik uur mocht je zelf verder op ontdekking in een andere ruimte. Daar hadden we de koptelefoon en het kastje voor nodig. Als je in de buurt van een replica van een replica schildering kwam dan kreeg je uitleg. Daar mocht je wel foto’s maken. Erg interessant allemaal. Verder een 3d film en, en daar zaten we echt op te wachten, een tentoonstelling met de invloed van deze grottekeningen op de moderne kunst. Ook allemaal digitaal. Er hingen ook wat moderne kunstwerken. Vreemd genoeg was daar bijna geen publiek. Het was allemaal heel bijzonder. Een kleine kanttekening: het enige wat ik miste is een uitleg hoe die Cro Magnonmens er dan uitgezien heeft. Toen we klaar waren hoorden we het toch kletteren op het dak. Een enorme bui. Dus nog maar even wachten. Dat deden meer mensen. Het zat vol. Toch was dit volgens de gids een erg rustige dag. Dan moet je eens in juli of augustus komen…. Ja dat zal best. Sneu eigenlijk voor alle mensen die gedwongen zijn in het hoogseizoen vakantie te nemen. Alles is al duurder en dan ook nog drukker. Nou ja, hadden wij vroeger natuurlijk ook. In Frankrijk bestaat er overigens geen seniorenkorting. Je bent volwassen en klaar ben je. Toen het weer droog was terug naar huis. Het bleef nog droog. Glaasje buiten. Wel binnen gegeten maar daarna konden we toch nog even buiten zitten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
