Van Ardeche naar Dordogne
Blijf op de hoogte en volg Oetske
18 Juni 2017 | Frankrijk, Sagelat
Donderdag 15 juni, 33 gr
Vandaag maar weer even niets. Het was vanmorgen meteen al vervelend warm. Dat is het nog niet geweest. We zagen de vochtigheidsgraad, 67 %. Wat een verschil. Eerst was het 38%. Vandaar. En er zat nog steeds onweer in de lucht. Dus dan maar niet. We moesten nog wel wat boodschappen hebben. Met name brood. Dus even naar Villeneuve de Berg. Alles ging keurig in het frans, zowel bij de boulanger als bij de intermarche (tje). “ Dat er zaterdag een fete de musique is maar dat wij dan helaas niet meer hier zijn maar in een ander dorp” enzo. En dat het wit brood moet zijn en geen bruin. Alles ging goed. Dus ik snap die mensen van Ik Vertrek niet. ZO moeilijk is het toch niet om de taal een beetje machtig te worden. Soms zie je ze hakkelen bij de bakker. Maar dat moet misschien wel van de programmamakers. Maar goed, dat was alles voor vandaag. Nou ja, nog wel gewassen en alvast wat ingepakt en opgeruimd. Want ja, het zit er hier dus bijna op. Jammer, maar dat we het nog voortzetten in de Dordogne. Het lichtte vanmiddag nogal en ook vanavond. Goed dat we niet zijn gaan zwemmen oid. Het boek: Vrijdag van Loes den Hollander gelezen. Nounou, dat raad ik niemand aan. Zo schreven wij vroeger ook een opstel. Ik ging even kijken of we de eindschoonmaak er nu wel of niet bijhadden. Niet dus. We moeten zelf schoonmaken. Dat is geen punt maar ik zag ook dat we de borgsom en het linnenpakket helemaal niet betaald hebben. Ik dacht dat dat contant moest bij aankomst maar nee we hadden het voor 6 mei al moeten betalen. Nou ja, doen we het alsnog zo nodig. Het vogeltje kwam vanavond niet. Misschien kwam dat doordat er nog vieze, natte sokken van gisteren over het hek hingen. En de schoenen zijn ook nog nat. Maar goed dat droogt verder wel.
Vrijdag 16 juni, 31 gr
Peter lag vanmorgen nog in bed en zei toen: kijk eens wat een raar gruis er in bed ligt. Allemaal op zijn kussen en daarnaast. Ik had het niet. Zou dat uit zijn haar komen, nog van die regenbui? Maar dat leek wel heel vreemd. Vanmorgen eens goed gekeken. Wat bleek: er waren een paar grote spinnnenwebben boven zijn bed en daar kwam het uit. Toch brrr, viezig hoor. Maar goed. Snel de stofzuiger gepakt en de boel schoongemaakt. Het voelde vanmorgen buiten al een stuk beter aan. Gewoon lekker in de zon. Uiteraard weer buiten ontbijt. Ik denk dat we een keer niet buiten gegeten hebben. Nu gingen we er wel op uit. We hadden van de week een leuke plek gezien in de rivier de Ibie. Daar gingen we nu heen. Wel vlak aan de weg maar niet zoveel verkeer. Er waren wel wat mensen maar we hadden een mooie plek. Het was wel lastig lopen want overal riviersteen. En ja, WIJ hadden de waterschoenen niet mee. Want ik stond er thuis (in Wwerf) mee in mijn handen. Moet dat ook mee? Nee, niet nodig, vonden we, we gaan toch niet naar zee. Nee, niet naar zee, maar wel naar een rivier met stenen en dan heb je ze ook nodig. Sufferds. Dus gingen we maar plat op ons gatje naar het water. Dan kun je ook niet vallen. Misschien wel een stom gezicht maar ala. Het water was koud! Eerst tenminste. Ik was er het eerst door. Zoals Peter al eerder opmerkte; vrouwen zijn er altijd dapperder in dan mannen. En als je oplet klopt dat ook, dan ben ik geen uitzondering. Maar het was toch lekker hoor. En wat vooral leuk was: er waren twee watervalletjes. Daar kon je onder gaan zitten. Een geweld op je nek en rug. Daar kan geen massage tegenop. Erg leuk. Je kon er bijna niet onder blijven want dan dreef je af. Het leek een beetje (beetje hoor, eigenlijk alleen het watervalletje) op de plekken waar we in Australië gezwommen hebben. En zo zaten we daar. Als we op onze handdoek zaten konden we ons bijna niet verroeren want dan zat of lag je ook op die stenen. En voor fakir zijn we kennelijk niet in de wieg gelegd. Ons brood opgegeten. We hadden de koeltas mee. Vanmiddag werd het een stuk drukker. Kennelijk een hele of halve schoolklas. Toen kwam er iemand volledig gekleed in het water. Een moslima met kennelijk een moslimazwempak. Nou ja ze kon wel goed zwemmen en ze had niet eens een man bij zich. Dat pleit dan weer voor haar. Dat ze het dan toch maar doet met haar kinderen. Op de stranden mag het geloof ik niet eens in Frankrijk. Nog een keer in het water, rondje zwemmen, watervalletje, opdrogen en weer naar huis. Half vijf weer thuis. Leuk dagje. Thuis keken we naar al het verkeer dat er langskomt. Peter vond het druk en ik vond het relatief druk. Het ligt eraan wat je verwacht. Als er gemiddeld twee auto’s per minuut langskomen dan is dat niet echt druk. Maar je verwacht het niet van zo’n weg. Wel kwam ook de schoolbus nog een paar keer langs. Hij zette de kinderen af en ging verder naar Mirabel. Restjes gegeten. Dat is dan ook weer op. Na het eten ingepakt, schoongemaakt en nog een keer dus buiten gezeten. En dat was het dan. Morgen zetten we koers naar Sagelat 400 km en 5 uur verder. Dat zal ook wel weer leuk zijn. Maar ik denk dat het uitzicht minder zal zijn want dat is hier wel super; ondanks de ‘drukke weg’.
Zaterdag 17 juni, 31 gr
Ja, nu natuurlijk wel vroeg op. Nou ja, half acht. Restjes ingepakt en in de auto gedaan. Gezorgd dat alles schoon was. Vuilnis bijelkaar en rijden maar. Eerst t vuil en flessen ed weggebracht. De TomTOm zei dat we over 400 km 6. Uur zouden doen dus daar hielden we hem aan. We gingen ook niet over tolwegen maar dwars over. Dus over en door de bergen. Het moest dan ook meteen een mooie route worden. En dat werd het ook. Echt prachtig. Het eerste deel hadden we al gedeeltelijk gehad toen we naar het kratermeer gingen. Het was nu nog net zo mooi als vorige week. We gingen over heel veel kleine weggetjes waar bijna geen kip langs kwam. Ook opvallend weinig Nederlanders. Maar ja die gaan van Noord naar Zuid en wij van Oost naar West. Onderweg wilden we een kopje koffie maar ja je ziet ook zo gauw geen restaurant natuurlijk. Toen we er een zagen zeiden ze dat ze pas om 12 uur open gingen maar een kopje koffie kon wel. Nou mooi. Om 3 uur naar Sagelet gebeld volgens afspraak. Beetje moeizaam in het Frans. We moesten nog maar een keer bellen als we er waren. Ok doen we. Dus precies 4 uur kwamen we aanrijden. De TomTom bracht ons naar een adres dat ons niet bekend voorkwam. Nee dat kon het niet zijn. Maar ik had net ergens een schoorsteentorentje gezien dat wel erg op de foto leek. Dat was het waarschijnlijk. De coördinaten brachten uitkomst. Inderdaad dat was het goede huis. Er stond al een auto en er was iemand bezig bij het zwembad……het zwembad???? Ja, toch. We vroegen, is het de bedoeling dat wij hier zijn? Ja, voor hetzelfde geld sta je zo bij een vreemde op het erf. Maar inderdaad het was de bedoeling. Ze was bijna klaar met het zwembad. Alleen haar man zou zo nog komen om de robot eruit te halen. Een schoonmaakrobot dus. Ze liet ons van alles in en om het huis zien. Wel grappig. Zij sprak een beetje engels en ik een beetje frans maar het is toch echt duidelijk. Leuk authentiek frans huis. Voormalige boerderij denk ik aan de muren en de indeling te zien. Niet zo hygiënisch als het vorige huis maar wel met meer privacy en rust. Uitzicht is hier ook niet verkeerd hoor. Omzoomd door bos. We moesten aan haar ook nog wel de borg betalen. Gedaan; dit keer dus wel.Toen zij weg was (en haar man even later ook) pakten we de boel uit. En daarna….hup het zwembad in. Het trapje wiebelde wel. Eerst aan de ene kant trapje op en dan aan de andere kant het water in. Het is 6 bij 3 meter en ongeveer 1.25 diep. Lekker om af te koelen. Bofkonten zijn we. In eerste instantie stond er in de advertentie: voor kinderen staat er een badje. En later had ik gelezen van dit zwembad. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. Maar dit dus. Ravioli gegeten uit blik, lekker makkelijk. Maar bij het afwassen bleek er wel iets vergeten. Er was geen afwasborstel en ook geen theedoek. Ook geen vaatdoekjes. Gelukkig hebben we nog een soort handdoeken van ooit de reis naar Australië bij ons. Heel dun en goed drogend. Morgen maar kijken of we dat kunnen kopen. De stoelen buiten zitten niet zo lekker. Zijn van smeedijzer dus hard. En binnen ook zelfs. Er staat wel een makkelijk stoel, soort rookstoel en een in de slaapkamer. Dus hebben we de boel een beetje verbouwd. De makkelijke stoelen in de kamer gezet. Wel eerst een foto gemaakt zodat we op het eind de boel weer kunnen terugzetten. We hebben hier zowaar tv. Vanaf 10 uur een soort show gezien waarin het beste chanson van het jaar werd gekozen. Nou het was niet onze smaak, het lied dat won maar wat kan het schelen. En toen naar bed. Wel een smal bed voor onze begrippen. De badkamer is wel groot. Daar had best een bad in gekund maar dat hebben ze dus niet gedaan. Er zijn wel veel spinnenwebben. En ik telde 5 spinnen tegen het plafond in de slaapkamer. Nou ja, tijdens het slapen maar wel onze mond dichthouden. Beetje brrr.
Zondag 18 juni, 30 gr
Vaderdag. Eh. O ja… Niet aan gedacht. Is ook lastig als je onderweg bent maar evengoed gefeliciteerd. Niet zo best geslapen, even wennen natuurlijk. Half 9 op. Wel lekker buiten ontbijt enzo. Dat gaat hier net zo goed. Hoewel….. we wilden de waterkoker gebruiken maar die zit onder de kalk. Dan maar een pannetje water om thee te zetten; kan ook. Zoals gezegd is het hier met de hygiene wat minder gesteld. Krijgen we niks van…..denk ik. Om half 12 naar St. Cyprien want daar zou op zondag een markt zijn. Nou nou, en wat voor markt. Het is maar 10 km verderop. Erg leuk, een echte grote franse markt. We zagen meteen al een kraam met grote rieten manden, geschikt voor het formaat baguettes. Kan het franser? En verder van alles. Ook wat kramen met hoedjes. Ik heb toch en soort rieten hoedje met luchtgaten gekocht want het is misschien soms toch beter om wel iets op mijn hoofd te hebben maar het moet wel luchtig zijn. En Peter kreeg (voor zijn vaderdag) een leuk zomers overhemd met palmbomen erop. Zonnig hoor. Er was er nog een en die paste. Verder was er veel froie gras maar dat doen we natuurlijk niet. Dat wordt verkregen door pure dierenmishandeling (ganzen). En truffels, de specialiteit van deze regio. Maar die waren te duur. Maar goed, ook noten horen bij deze regio en dat ging nog. Die hebben we wel gekocht. Ter plekke gebrand. En ook nectarines en kersen; die zagen er zo lekker uit. Gelukkig waren we al vanmorgen erheen want de markt eindigde om 13 uur. In de buurt was de Carrefour. Wat boodschappen gedaan alleen was er geen vers brood meer te krijgen. Eerst naar huis om te eten. Vanmiddag Siorac. 5 km van hier. Leuk dorp maar alles was dicht. Ook de restaurants dus we konden geen ijsje nemen. We zagen wel dat er nog winkels zijn en ook een station. Je kunt naar bv Sarlat en Bergerac. Nou die laatste lijkt me wel leuk om met de trein heen te gaan. Sarlat kan wel met de auto. Auke stuurde een berichtje. Of we in de buurt van Belves zitten. Nou wat heet, 2 km van ons af. Dan willen ze woensdag bij ons langskomen ‘als het ons schikt’. Nou we hebben vakantie. Het schikt ons uiteraard. Leuk. Het lijkt haast traditie te worden. Als wij in een zuid Europees land zitten dan komen zij langs. Vorig jaar in Ierland hebben we ze gemist… Vanmiddag ons verder hier in onze tuin vermaakt. Zwemmen, zonnen, puzzelen, lezen. Vakantie eigenlijk, zo voelt dat wel. Uitgeplozen wat we verder kunnen doen. Het wordt later deze week 37 gr. Ik denk dat een wandeltocht er niet inzit. Dat zou een beetje stom zijn in de hitte. Maar in de ochtenden kunnen we wel wat ondernemen. Net zoals de Fransen. En dan siësta. Zondagse maaltijd met gebakken aardappeltjes. Hele avond buiten gezeten. Nog met Lydia geskyped. Later wel vest aangetrokken.
Vandaag maar weer even niets. Het was vanmorgen meteen al vervelend warm. Dat is het nog niet geweest. We zagen de vochtigheidsgraad, 67 %. Wat een verschil. Eerst was het 38%. Vandaar. En er zat nog steeds onweer in de lucht. Dus dan maar niet. We moesten nog wel wat boodschappen hebben. Met name brood. Dus even naar Villeneuve de Berg. Alles ging keurig in het frans, zowel bij de boulanger als bij de intermarche (tje). “ Dat er zaterdag een fete de musique is maar dat wij dan helaas niet meer hier zijn maar in een ander dorp” enzo. En dat het wit brood moet zijn en geen bruin. Alles ging goed. Dus ik snap die mensen van Ik Vertrek niet. ZO moeilijk is het toch niet om de taal een beetje machtig te worden. Soms zie je ze hakkelen bij de bakker. Maar dat moet misschien wel van de programmamakers. Maar goed, dat was alles voor vandaag. Nou ja, nog wel gewassen en alvast wat ingepakt en opgeruimd. Want ja, het zit er hier dus bijna op. Jammer, maar dat we het nog voortzetten in de Dordogne. Het lichtte vanmiddag nogal en ook vanavond. Goed dat we niet zijn gaan zwemmen oid. Het boek: Vrijdag van Loes den Hollander gelezen. Nounou, dat raad ik niemand aan. Zo schreven wij vroeger ook een opstel. Ik ging even kijken of we de eindschoonmaak er nu wel of niet bijhadden. Niet dus. We moeten zelf schoonmaken. Dat is geen punt maar ik zag ook dat we de borgsom en het linnenpakket helemaal niet betaald hebben. Ik dacht dat dat contant moest bij aankomst maar nee we hadden het voor 6 mei al moeten betalen. Nou ja, doen we het alsnog zo nodig. Het vogeltje kwam vanavond niet. Misschien kwam dat doordat er nog vieze, natte sokken van gisteren over het hek hingen. En de schoenen zijn ook nog nat. Maar goed dat droogt verder wel.
Vrijdag 16 juni, 31 gr
Peter lag vanmorgen nog in bed en zei toen: kijk eens wat een raar gruis er in bed ligt. Allemaal op zijn kussen en daarnaast. Ik had het niet. Zou dat uit zijn haar komen, nog van die regenbui? Maar dat leek wel heel vreemd. Vanmorgen eens goed gekeken. Wat bleek: er waren een paar grote spinnnenwebben boven zijn bed en daar kwam het uit. Toch brrr, viezig hoor. Maar goed. Snel de stofzuiger gepakt en de boel schoongemaakt. Het voelde vanmorgen buiten al een stuk beter aan. Gewoon lekker in de zon. Uiteraard weer buiten ontbijt. Ik denk dat we een keer niet buiten gegeten hebben. Nu gingen we er wel op uit. We hadden van de week een leuke plek gezien in de rivier de Ibie. Daar gingen we nu heen. Wel vlak aan de weg maar niet zoveel verkeer. Er waren wel wat mensen maar we hadden een mooie plek. Het was wel lastig lopen want overal riviersteen. En ja, WIJ hadden de waterschoenen niet mee. Want ik stond er thuis (in Wwerf) mee in mijn handen. Moet dat ook mee? Nee, niet nodig, vonden we, we gaan toch niet naar zee. Nee, niet naar zee, maar wel naar een rivier met stenen en dan heb je ze ook nodig. Sufferds. Dus gingen we maar plat op ons gatje naar het water. Dan kun je ook niet vallen. Misschien wel een stom gezicht maar ala. Het water was koud! Eerst tenminste. Ik was er het eerst door. Zoals Peter al eerder opmerkte; vrouwen zijn er altijd dapperder in dan mannen. En als je oplet klopt dat ook, dan ben ik geen uitzondering. Maar het was toch lekker hoor. En wat vooral leuk was: er waren twee watervalletjes. Daar kon je onder gaan zitten. Een geweld op je nek en rug. Daar kan geen massage tegenop. Erg leuk. Je kon er bijna niet onder blijven want dan dreef je af. Het leek een beetje (beetje hoor, eigenlijk alleen het watervalletje) op de plekken waar we in Australië gezwommen hebben. En zo zaten we daar. Als we op onze handdoek zaten konden we ons bijna niet verroeren want dan zat of lag je ook op die stenen. En voor fakir zijn we kennelijk niet in de wieg gelegd. Ons brood opgegeten. We hadden de koeltas mee. Vanmiddag werd het een stuk drukker. Kennelijk een hele of halve schoolklas. Toen kwam er iemand volledig gekleed in het water. Een moslima met kennelijk een moslimazwempak. Nou ja ze kon wel goed zwemmen en ze had niet eens een man bij zich. Dat pleit dan weer voor haar. Dat ze het dan toch maar doet met haar kinderen. Op de stranden mag het geloof ik niet eens in Frankrijk. Nog een keer in het water, rondje zwemmen, watervalletje, opdrogen en weer naar huis. Half vijf weer thuis. Leuk dagje. Thuis keken we naar al het verkeer dat er langskomt. Peter vond het druk en ik vond het relatief druk. Het ligt eraan wat je verwacht. Als er gemiddeld twee auto’s per minuut langskomen dan is dat niet echt druk. Maar je verwacht het niet van zo’n weg. Wel kwam ook de schoolbus nog een paar keer langs. Hij zette de kinderen af en ging verder naar Mirabel. Restjes gegeten. Dat is dan ook weer op. Na het eten ingepakt, schoongemaakt en nog een keer dus buiten gezeten. En dat was het dan. Morgen zetten we koers naar Sagelat 400 km en 5 uur verder. Dat zal ook wel weer leuk zijn. Maar ik denk dat het uitzicht minder zal zijn want dat is hier wel super; ondanks de ‘drukke weg’.
Zaterdag 17 juni, 31 gr
Ja, nu natuurlijk wel vroeg op. Nou ja, half acht. Restjes ingepakt en in de auto gedaan. Gezorgd dat alles schoon was. Vuilnis bijelkaar en rijden maar. Eerst t vuil en flessen ed weggebracht. De TomTOm zei dat we over 400 km 6. Uur zouden doen dus daar hielden we hem aan. We gingen ook niet over tolwegen maar dwars over. Dus over en door de bergen. Het moest dan ook meteen een mooie route worden. En dat werd het ook. Echt prachtig. Het eerste deel hadden we al gedeeltelijk gehad toen we naar het kratermeer gingen. Het was nu nog net zo mooi als vorige week. We gingen over heel veel kleine weggetjes waar bijna geen kip langs kwam. Ook opvallend weinig Nederlanders. Maar ja die gaan van Noord naar Zuid en wij van Oost naar West. Onderweg wilden we een kopje koffie maar ja je ziet ook zo gauw geen restaurant natuurlijk. Toen we er een zagen zeiden ze dat ze pas om 12 uur open gingen maar een kopje koffie kon wel. Nou mooi. Om 3 uur naar Sagelet gebeld volgens afspraak. Beetje moeizaam in het Frans. We moesten nog maar een keer bellen als we er waren. Ok doen we. Dus precies 4 uur kwamen we aanrijden. De TomTom bracht ons naar een adres dat ons niet bekend voorkwam. Nee dat kon het niet zijn. Maar ik had net ergens een schoorsteentorentje gezien dat wel erg op de foto leek. Dat was het waarschijnlijk. De coördinaten brachten uitkomst. Inderdaad dat was het goede huis. Er stond al een auto en er was iemand bezig bij het zwembad……het zwembad???? Ja, toch. We vroegen, is het de bedoeling dat wij hier zijn? Ja, voor hetzelfde geld sta je zo bij een vreemde op het erf. Maar inderdaad het was de bedoeling. Ze was bijna klaar met het zwembad. Alleen haar man zou zo nog komen om de robot eruit te halen. Een schoonmaakrobot dus. Ze liet ons van alles in en om het huis zien. Wel grappig. Zij sprak een beetje engels en ik een beetje frans maar het is toch echt duidelijk. Leuk authentiek frans huis. Voormalige boerderij denk ik aan de muren en de indeling te zien. Niet zo hygiënisch als het vorige huis maar wel met meer privacy en rust. Uitzicht is hier ook niet verkeerd hoor. Omzoomd door bos. We moesten aan haar ook nog wel de borg betalen. Gedaan; dit keer dus wel.Toen zij weg was (en haar man even later ook) pakten we de boel uit. En daarna….hup het zwembad in. Het trapje wiebelde wel. Eerst aan de ene kant trapje op en dan aan de andere kant het water in. Het is 6 bij 3 meter en ongeveer 1.25 diep. Lekker om af te koelen. Bofkonten zijn we. In eerste instantie stond er in de advertentie: voor kinderen staat er een badje. En later had ik gelezen van dit zwembad. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. Maar dit dus. Ravioli gegeten uit blik, lekker makkelijk. Maar bij het afwassen bleek er wel iets vergeten. Er was geen afwasborstel en ook geen theedoek. Ook geen vaatdoekjes. Gelukkig hebben we nog een soort handdoeken van ooit de reis naar Australië bij ons. Heel dun en goed drogend. Morgen maar kijken of we dat kunnen kopen. De stoelen buiten zitten niet zo lekker. Zijn van smeedijzer dus hard. En binnen ook zelfs. Er staat wel een makkelijk stoel, soort rookstoel en een in de slaapkamer. Dus hebben we de boel een beetje verbouwd. De makkelijke stoelen in de kamer gezet. Wel eerst een foto gemaakt zodat we op het eind de boel weer kunnen terugzetten. We hebben hier zowaar tv. Vanaf 10 uur een soort show gezien waarin het beste chanson van het jaar werd gekozen. Nou het was niet onze smaak, het lied dat won maar wat kan het schelen. En toen naar bed. Wel een smal bed voor onze begrippen. De badkamer is wel groot. Daar had best een bad in gekund maar dat hebben ze dus niet gedaan. Er zijn wel veel spinnenwebben. En ik telde 5 spinnen tegen het plafond in de slaapkamer. Nou ja, tijdens het slapen maar wel onze mond dichthouden. Beetje brrr.
Zondag 18 juni, 30 gr
Vaderdag. Eh. O ja… Niet aan gedacht. Is ook lastig als je onderweg bent maar evengoed gefeliciteerd. Niet zo best geslapen, even wennen natuurlijk. Half 9 op. Wel lekker buiten ontbijt enzo. Dat gaat hier net zo goed. Hoewel….. we wilden de waterkoker gebruiken maar die zit onder de kalk. Dan maar een pannetje water om thee te zetten; kan ook. Zoals gezegd is het hier met de hygiene wat minder gesteld. Krijgen we niks van…..denk ik. Om half 12 naar St. Cyprien want daar zou op zondag een markt zijn. Nou nou, en wat voor markt. Het is maar 10 km verderop. Erg leuk, een echte grote franse markt. We zagen meteen al een kraam met grote rieten manden, geschikt voor het formaat baguettes. Kan het franser? En verder van alles. Ook wat kramen met hoedjes. Ik heb toch en soort rieten hoedje met luchtgaten gekocht want het is misschien soms toch beter om wel iets op mijn hoofd te hebben maar het moet wel luchtig zijn. En Peter kreeg (voor zijn vaderdag) een leuk zomers overhemd met palmbomen erop. Zonnig hoor. Er was er nog een en die paste. Verder was er veel froie gras maar dat doen we natuurlijk niet. Dat wordt verkregen door pure dierenmishandeling (ganzen). En truffels, de specialiteit van deze regio. Maar die waren te duur. Maar goed, ook noten horen bij deze regio en dat ging nog. Die hebben we wel gekocht. Ter plekke gebrand. En ook nectarines en kersen; die zagen er zo lekker uit. Gelukkig waren we al vanmorgen erheen want de markt eindigde om 13 uur. In de buurt was de Carrefour. Wat boodschappen gedaan alleen was er geen vers brood meer te krijgen. Eerst naar huis om te eten. Vanmiddag Siorac. 5 km van hier. Leuk dorp maar alles was dicht. Ook de restaurants dus we konden geen ijsje nemen. We zagen wel dat er nog winkels zijn en ook een station. Je kunt naar bv Sarlat en Bergerac. Nou die laatste lijkt me wel leuk om met de trein heen te gaan. Sarlat kan wel met de auto. Auke stuurde een berichtje. Of we in de buurt van Belves zitten. Nou wat heet, 2 km van ons af. Dan willen ze woensdag bij ons langskomen ‘als het ons schikt’. Nou we hebben vakantie. Het schikt ons uiteraard. Leuk. Het lijkt haast traditie te worden. Als wij in een zuid Europees land zitten dan komen zij langs. Vorig jaar in Ierland hebben we ze gemist… Vanmiddag ons verder hier in onze tuin vermaakt. Zwemmen, zonnen, puzzelen, lezen. Vakantie eigenlijk, zo voelt dat wel. Uitgeplozen wat we verder kunnen doen. Het wordt later deze week 37 gr. Ik denk dat een wandeltocht er niet inzit. Dat zou een beetje stom zijn in de hitte. Maar in de ochtenden kunnen we wel wat ondernemen. Net zoals de Fransen. En dan siësta. Zondagse maaltijd met gebakken aardappeltjes. Hele avond buiten gezeten. Nog met Lydia geskyped. Later wel vest aangetrokken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
