Close encounters in de Dordogne
Blijf op de hoogte en volg Oetske
22 Juni 2017 | Frankrijk, Sagelat
Maandag 19 juni, 34gr
Vanmorgen het gebruikelijke ritueel. Hoewel, ik was al eerder wakker en zat in mijn pyjama buiten. Beter dan in bed te blijven liggen. Weer lekker ontbeten. Met fruit dit keer. Eerst niet zoveel gedaan. Later ook niet trouwens. Wat wil je. We kunnen hier van alles. Zonnen, zwemmen, lezen, puzzelen en muziek luisteren. Het lijkt wel een strandvakantie. Tussendoor je hapje en je drankje en klaar ben je. Nou, toch niet helemaal.Vanmiddag gingen we er toch op uit. We wilden Belves bekijken. Dat is weer een van de mooiste dorpen van Frankrijk…. Ja dat zal wel, waar hebben we dat eerder gehoord. En ja, best mooi hoor. Grote parkeerplaats, dat is in ieder geval al fijn. Met de trap omhoog het dorp in. We zagen meteen al een overdekte hal. Daar kon van alles plaatsvinden. Verder echt middeleeuwse straatjes. Bij het office de tourisme gevraagd wat er deze dagen te doen is in de regio. Nou, toevallig is op 21 juni de dag van de muziek. Lijkt leuk. En we kregen een plattegrond van Belves mee met een wandelroute met uitleg. Een deel van die route hebben we gelopen. We kwamen bij een soort bisschopsklooster met nog authentieke torens en een ziekenhuis uit met een prachtig uitzicht. We dachten wel dat we bijna ons huis konden zien. In ieder geval zagen we de hoogspanningskabels die boven ons huis hangen. Bovenin was het nogal smal allemaal. Er kwam een auto aan en we moesten even aan de kant. Toen de mevrouw uit de auto stapte zei ze tegen ons; excuser moi’ och he, ze gaat toch niet iets vragen? Wij zijn hier niet bekend hoor. Dat zei ik ook in het frans. Nee, nee, dat was het niet. Ze verontschuldigde zich omdat wij voor haar aan de kant moesten. O, is dat het? Geeft toch niet. `het was bijna wel te warm om verder de route te lopen. Dus de enige oplossing daarvoor is….. een ijsje. Nu was er wel een restaurant open. Pourquoi pas, inderdaad, waarom niet? dus wel een ijsje. Beetje moeilijk uitgelegd dat we allebei twee bolletjes wilden hebben en een glas water. Nou het werd netjes geserveerd hoor dus gelukt. In Belves moest ook een station zijn. Wij op zoek. Tomtom ingesteld. Maar waar die ons heenbracht….Dat was niet best. Naar een straatje waar je niet in mocht, en ook bijna niet kon keren. Weer verder naar onmogelijke weggetjes. Nou zeg, als je het niet weet zeg het dan en laat ons niet zo ploeteren. Dus maar weer naar huis. Maar vlakbij ons weggetje zal ik ineens een bord: Gare. Dus het stuur omgegooid en het weggetje in. Ja onderdaad, daar was het station. Maar het was dicht. Op het bord zagen we dat er alleen treinen van en naar Perigieux gaan. Dus niet Bergerac. Dat moet dan toch vanuit Siorac. Daarna weer naar huis en verder buiten gezeten en gezwommen. Lekker hoor. Vanavond nogmaals Yahtzee gedaan.
Dinsdag 20 juni, 36 gr
We moesten wat boodschappen hebben dus naar de Carrefour in Siorac geweest. Sjonge wat een winkel is dat zeg. Supermarkt en warenhuis ineen. Van alles te krijgen tot tv’s en fietsen aan toe. We kochten onder andere ook doekjes. Want ze zijn wel vergeten om doekjes en een afwasborstel en een theedoek neer te hangen. Dus hebben wij dat maar zelf gekocht. Gezocht naar containers voor afval en flessen. Nergens te vinden. Wel konden we tanken. Dat is dan ook weer mooi meegenomen. Auke appte dat ze op weg gingen. Nou best een hele reis met de caravan. Zo’n 300 km. Ze zouden op een camping hier vlakbij neerstrijken. Wij waren best nieuwsgierig hoe die camping eruit zou zien dus wij gingen alvast een poolshoogte nemen. Mooie camping hoor, 5 sterren. Het enige wat erg overduidelijk opviel was dat er alleen maar Nederlanders zaten. Maar goed wel mooi. Wij gingen eens op zoek naar mogelijke restaurants in de buurt. Op weg naar Siorac was er een en in Coux. Dat was wel een hele leuke maar helaas is die op woensdag dicht. Maar we zagen wel dat daar ook het weggetje naar le plage begon. Dat wilden we wel bekijken dus lopend daarheen. Zo’n km van de parkeerplaats af. Niks mee, geen water en geen camera. En inderdaad een mooi plekje aan de Dordogne. Niet veel mensen. Ze lieten er wel paarden in het water uit. Het was erg grappig. Een paard kreeg ineens door dat hij met zijn hoeven op het water kon stampen. Dan kreeg hij nog meer water. Eerst voorzichtig maar later spetterde hij steeds harder. Net als een peuter in een kinderbadje. Daar kunnen we nog wel eens heen. We kregen van Auke weer een appje. We zijn er. Mooie camping maar allemaal Nederlanders. Ja, dat hadden we dus al gezien. Gewoon een Nederlandse RCN camping. We hebben afgesproken dat ze morgen met de koffie hiernaartoe komen. Nou ja, wij zorgen voor de koffie.
Woensdag 21 juni 36 gr
Al vroeg bij de boulanger. Brood en lekkers-voor-bij-de-koffie gekocht. Citroen merengue. Bij de Carrefour stonden de mensen buiten te wachten totdat hij om 9 uur openging. Ook wel laat voor een supermarkt. Daar ook nog boodschappen gedaan. De huisbewaarster (ik weet gewoon haar naam niet) kwam. Ze nam een monster van het zwembadwater . Vanwege het warme weer (zeg maar gewoon: heet) moest ze een bepaald goedje in het water gooien. En dan mochten we tot 5 uur vanmiddag niet zwemmen. Nou ja, we krijgen toch visite en wat moet dat moet he. Ik vroeg nog naar de sleutel van het schuurtje waar de fietsen instaan. Ja, die had zij. Ze zou de sleutel brengen. Dat deed ze later ook wel en de fietsen werden buitengezet maar de banden moesten nog opgepompt. Dat zou haar man doen. Misschien fietsen we niet eens maar goed, ze horen er wel bij. Om half elf kwamen Auke en Joke. Nou, leuk natuurlijk. Eerst hier de boel bekeken. Vonden ze uiteraard wel leuk. We hoorden al wat vogels en ze waren het ermee eens dat het een groene specht was en een zwarte roodstaart. Ook kwam er nog een wouw over. En dat eentonige geluid was toch waarschijnlijk van een soort uil. We praatten heel wat af. Voornamelijk zaten we in de schaduw want de zon is dan natuurlijk niet te doen. We lunchten ook gezamenlijk. Om twee uur naar de camping. Naar hun plek. Nou een mooi stekje hoor. Best een grote plaats. Verder nog over de camping gelopen. Het toiletgebouw bekeken en de glampingplaatsen. Het zag er prima uit. Misschien gaan wij ook nog eens over op een soort kamperen maar dan uiteraard met een camper. Een caravan is ons toch iets teveel kamperen, hoe mooi ook ingedeeld. Op het terras van de camping trakteerde Auke ons op bier (mannen) en ijsje (vrouwen). T viel bij iedereen in de smaak. We bekeken het Acsi kampeerboek. De kampeerbijbel zeg maar. Je kunt er uithalen wat voor jou van toepassing is. Van alles besproken. Erg gezellig. Om vijf uur weer naar ons huis. De tijd was om dus we mochten ook weer in het zwembad. En dat deden we dus. Auke en Joke wilden ook wel even afkoelen. Nou…..het moet gezegd het water was minder koel dan de afgelopen dagen. In de hitte van de zon warmt het natuurlijk wel op. Maar het was toch nog wel aangenaam. Ze stonden zo leuk over de rand van het zwembad te kijken dat ik er een foto van gemaakt heb. Ons dagelijks glaasje koude witte wijn met z’n vieren genuttigd. Om 7 uur naar Belves. Daar zou het fete de musique ook zijn en uiteraard gingen we uit eten. Er was nog niet zoveel te beleven. De terrassen waren nog leeg en verder leek het ok nog niet zo feestelijk. Alleen waren er wat wegen afgezet. Auke vroeg, in zijn beste frans en dat is toch heel wat, wanner het feest zou beginnen. Nou om half negen. Wij vonden in een straatje een aardig restaurant. Het tafeltje dat wij wilden was eigenlijk gereserveerd maar ach, ze deed niet moeilijk, ze zette het bordje gewoon op een ander tafeltje en wij konden gaan zitten. We bestelden als voorgerecht 2 soorten salades en als hoofdgerecht tapas. En een fles rosé met z’n vieren. Echt geslaagd. Toen ons water op was haalden we gewoon het ijswater dat de rose koelde uit de emmer. Ook lekker. Toen de zangeres en band gingen zingen werd het helemaal vol. En het leuke was…..geen Nederlander, nee zelfs geen buitenlander, dus voor ons juist allemaal) te bekennen. Iedereen zoende er op los. Het was geen orgie maar het betekende gewoon dat iedereen elkaar kende. Gewoon allemaal dorpsgenoten. De zangeres zong o.a: oud Amsterdam en dat deed ze zeer hartstochtelijk en mooi. Daarna vroeg ze (in het Frans) of er ook mensen aanwezig waren die engels spraken of waren. Nou wij onze hand omhoog en de jongelui aan het tafeltje naast ons wezen naar ons. De zangeres zei: ik spreek niet goed engels maar het volgende lied zou ze dan voor ons zingen. Nou dat klopte: ze sprak niet goed engels. Maar toch leuk en we klapten hard. Ze zong wel goed; het was erg leuk. Na de koffie besloten we nog even verder te kijken. In de Halle moest nog meer muziek zijn. Nou nee, het was een dooie boel daar. Auke ging even op onderzoek uit. Hij vroeg diverse mensen of er nog wat muziek zou komen. Nou, zeiden ze, (volgens Auke dan) de muzikant is even weg om te koken en later komt hij wel weer terug. Het kan een kwartier of een halfuur duren maar ook twee uur. Nou ja, daar gingen we niet op wachten. Dus scheidden onze wegen zich hier en gingen wij ieder ons weegs. Auke en Joke naar hun caravan op de camping en wij naar ons tijdelijke huis. Het was een zeer geslaagde dag. Ze kwamen al voor de vierde keer langs op ons vakantieadres. Volgend jaar gaan wij misschien naar Noorwegen. Maar of ze dan ook langskomen? Ik denk het niet.
De foto van de drie zwemmers opgestuurd naar Auke en ook Lydia. Lydia reageerde meteen en vond hem ook leuk.
Vanmorgen het gebruikelijke ritueel. Hoewel, ik was al eerder wakker en zat in mijn pyjama buiten. Beter dan in bed te blijven liggen. Weer lekker ontbeten. Met fruit dit keer. Eerst niet zoveel gedaan. Later ook niet trouwens. Wat wil je. We kunnen hier van alles. Zonnen, zwemmen, lezen, puzzelen en muziek luisteren. Het lijkt wel een strandvakantie. Tussendoor je hapje en je drankje en klaar ben je. Nou, toch niet helemaal.Vanmiddag gingen we er toch op uit. We wilden Belves bekijken. Dat is weer een van de mooiste dorpen van Frankrijk…. Ja dat zal wel, waar hebben we dat eerder gehoord. En ja, best mooi hoor. Grote parkeerplaats, dat is in ieder geval al fijn. Met de trap omhoog het dorp in. We zagen meteen al een overdekte hal. Daar kon van alles plaatsvinden. Verder echt middeleeuwse straatjes. Bij het office de tourisme gevraagd wat er deze dagen te doen is in de regio. Nou, toevallig is op 21 juni de dag van de muziek. Lijkt leuk. En we kregen een plattegrond van Belves mee met een wandelroute met uitleg. Een deel van die route hebben we gelopen. We kwamen bij een soort bisschopsklooster met nog authentieke torens en een ziekenhuis uit met een prachtig uitzicht. We dachten wel dat we bijna ons huis konden zien. In ieder geval zagen we de hoogspanningskabels die boven ons huis hangen. Bovenin was het nogal smal allemaal. Er kwam een auto aan en we moesten even aan de kant. Toen de mevrouw uit de auto stapte zei ze tegen ons; excuser moi’ och he, ze gaat toch niet iets vragen? Wij zijn hier niet bekend hoor. Dat zei ik ook in het frans. Nee, nee, dat was het niet. Ze verontschuldigde zich omdat wij voor haar aan de kant moesten. O, is dat het? Geeft toch niet. `het was bijna wel te warm om verder de route te lopen. Dus de enige oplossing daarvoor is….. een ijsje. Nu was er wel een restaurant open. Pourquoi pas, inderdaad, waarom niet? dus wel een ijsje. Beetje moeilijk uitgelegd dat we allebei twee bolletjes wilden hebben en een glas water. Nou het werd netjes geserveerd hoor dus gelukt. In Belves moest ook een station zijn. Wij op zoek. Tomtom ingesteld. Maar waar die ons heenbracht….Dat was niet best. Naar een straatje waar je niet in mocht, en ook bijna niet kon keren. Weer verder naar onmogelijke weggetjes. Nou zeg, als je het niet weet zeg het dan en laat ons niet zo ploeteren. Dus maar weer naar huis. Maar vlakbij ons weggetje zal ik ineens een bord: Gare. Dus het stuur omgegooid en het weggetje in. Ja onderdaad, daar was het station. Maar het was dicht. Op het bord zagen we dat er alleen treinen van en naar Perigieux gaan. Dus niet Bergerac. Dat moet dan toch vanuit Siorac. Daarna weer naar huis en verder buiten gezeten en gezwommen. Lekker hoor. Vanavond nogmaals Yahtzee gedaan.
Dinsdag 20 juni, 36 gr
We moesten wat boodschappen hebben dus naar de Carrefour in Siorac geweest. Sjonge wat een winkel is dat zeg. Supermarkt en warenhuis ineen. Van alles te krijgen tot tv’s en fietsen aan toe. We kochten onder andere ook doekjes. Want ze zijn wel vergeten om doekjes en een afwasborstel en een theedoek neer te hangen. Dus hebben wij dat maar zelf gekocht. Gezocht naar containers voor afval en flessen. Nergens te vinden. Wel konden we tanken. Dat is dan ook weer mooi meegenomen. Auke appte dat ze op weg gingen. Nou best een hele reis met de caravan. Zo’n 300 km. Ze zouden op een camping hier vlakbij neerstrijken. Wij waren best nieuwsgierig hoe die camping eruit zou zien dus wij gingen alvast een poolshoogte nemen. Mooie camping hoor, 5 sterren. Het enige wat erg overduidelijk opviel was dat er alleen maar Nederlanders zaten. Maar goed wel mooi. Wij gingen eens op zoek naar mogelijke restaurants in de buurt. Op weg naar Siorac was er een en in Coux. Dat was wel een hele leuke maar helaas is die op woensdag dicht. Maar we zagen wel dat daar ook het weggetje naar le plage begon. Dat wilden we wel bekijken dus lopend daarheen. Zo’n km van de parkeerplaats af. Niks mee, geen water en geen camera. En inderdaad een mooi plekje aan de Dordogne. Niet veel mensen. Ze lieten er wel paarden in het water uit. Het was erg grappig. Een paard kreeg ineens door dat hij met zijn hoeven op het water kon stampen. Dan kreeg hij nog meer water. Eerst voorzichtig maar later spetterde hij steeds harder. Net als een peuter in een kinderbadje. Daar kunnen we nog wel eens heen. We kregen van Auke weer een appje. We zijn er. Mooie camping maar allemaal Nederlanders. Ja, dat hadden we dus al gezien. Gewoon een Nederlandse RCN camping. We hebben afgesproken dat ze morgen met de koffie hiernaartoe komen. Nou ja, wij zorgen voor de koffie.
Woensdag 21 juni 36 gr
Al vroeg bij de boulanger. Brood en lekkers-voor-bij-de-koffie gekocht. Citroen merengue. Bij de Carrefour stonden de mensen buiten te wachten totdat hij om 9 uur openging. Ook wel laat voor een supermarkt. Daar ook nog boodschappen gedaan. De huisbewaarster (ik weet gewoon haar naam niet) kwam. Ze nam een monster van het zwembadwater . Vanwege het warme weer (zeg maar gewoon: heet) moest ze een bepaald goedje in het water gooien. En dan mochten we tot 5 uur vanmiddag niet zwemmen. Nou ja, we krijgen toch visite en wat moet dat moet he. Ik vroeg nog naar de sleutel van het schuurtje waar de fietsen instaan. Ja, die had zij. Ze zou de sleutel brengen. Dat deed ze later ook wel en de fietsen werden buitengezet maar de banden moesten nog opgepompt. Dat zou haar man doen. Misschien fietsen we niet eens maar goed, ze horen er wel bij. Om half elf kwamen Auke en Joke. Nou, leuk natuurlijk. Eerst hier de boel bekeken. Vonden ze uiteraard wel leuk. We hoorden al wat vogels en ze waren het ermee eens dat het een groene specht was en een zwarte roodstaart. Ook kwam er nog een wouw over. En dat eentonige geluid was toch waarschijnlijk van een soort uil. We praatten heel wat af. Voornamelijk zaten we in de schaduw want de zon is dan natuurlijk niet te doen. We lunchten ook gezamenlijk. Om twee uur naar de camping. Naar hun plek. Nou een mooi stekje hoor. Best een grote plaats. Verder nog over de camping gelopen. Het toiletgebouw bekeken en de glampingplaatsen. Het zag er prima uit. Misschien gaan wij ook nog eens over op een soort kamperen maar dan uiteraard met een camper. Een caravan is ons toch iets teveel kamperen, hoe mooi ook ingedeeld. Op het terras van de camping trakteerde Auke ons op bier (mannen) en ijsje (vrouwen). T viel bij iedereen in de smaak. We bekeken het Acsi kampeerboek. De kampeerbijbel zeg maar. Je kunt er uithalen wat voor jou van toepassing is. Van alles besproken. Erg gezellig. Om vijf uur weer naar ons huis. De tijd was om dus we mochten ook weer in het zwembad. En dat deden we dus. Auke en Joke wilden ook wel even afkoelen. Nou…..het moet gezegd het water was minder koel dan de afgelopen dagen. In de hitte van de zon warmt het natuurlijk wel op. Maar het was toch nog wel aangenaam. Ze stonden zo leuk over de rand van het zwembad te kijken dat ik er een foto van gemaakt heb. Ons dagelijks glaasje koude witte wijn met z’n vieren genuttigd. Om 7 uur naar Belves. Daar zou het fete de musique ook zijn en uiteraard gingen we uit eten. Er was nog niet zoveel te beleven. De terrassen waren nog leeg en verder leek het ok nog niet zo feestelijk. Alleen waren er wat wegen afgezet. Auke vroeg, in zijn beste frans en dat is toch heel wat, wanner het feest zou beginnen. Nou om half negen. Wij vonden in een straatje een aardig restaurant. Het tafeltje dat wij wilden was eigenlijk gereserveerd maar ach, ze deed niet moeilijk, ze zette het bordje gewoon op een ander tafeltje en wij konden gaan zitten. We bestelden als voorgerecht 2 soorten salades en als hoofdgerecht tapas. En een fles rosé met z’n vieren. Echt geslaagd. Toen ons water op was haalden we gewoon het ijswater dat de rose koelde uit de emmer. Ook lekker. Toen de zangeres en band gingen zingen werd het helemaal vol. En het leuke was…..geen Nederlander, nee zelfs geen buitenlander, dus voor ons juist allemaal) te bekennen. Iedereen zoende er op los. Het was geen orgie maar het betekende gewoon dat iedereen elkaar kende. Gewoon allemaal dorpsgenoten. De zangeres zong o.a: oud Amsterdam en dat deed ze zeer hartstochtelijk en mooi. Daarna vroeg ze (in het Frans) of er ook mensen aanwezig waren die engels spraken of waren. Nou wij onze hand omhoog en de jongelui aan het tafeltje naast ons wezen naar ons. De zangeres zei: ik spreek niet goed engels maar het volgende lied zou ze dan voor ons zingen. Nou dat klopte: ze sprak niet goed engels. Maar toch leuk en we klapten hard. Ze zong wel goed; het was erg leuk. Na de koffie besloten we nog even verder te kijken. In de Halle moest nog meer muziek zijn. Nou nee, het was een dooie boel daar. Auke ging even op onderzoek uit. Hij vroeg diverse mensen of er nog wat muziek zou komen. Nou, zeiden ze, (volgens Auke dan) de muzikant is even weg om te koken en later komt hij wel weer terug. Het kan een kwartier of een halfuur duren maar ook twee uur. Nou ja, daar gingen we niet op wachten. Dus scheidden onze wegen zich hier en gingen wij ieder ons weegs. Auke en Joke naar hun caravan op de camping en wij naar ons tijdelijke huis. Het was een zeer geslaagde dag. Ze kwamen al voor de vierde keer langs op ons vakantieadres. Volgend jaar gaan wij misschien naar Noorwegen. Maar of ze dan ook langskomen? Ik denk het niet.
De foto van de drie zwemmers opgestuurd naar Auke en ook Lydia. Lydia reageerde meteen en vond hem ook leuk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
