Afscheidsdiner en bezoek Finnmarken

Zondag 16 december -2 gr
Nou, niet dus he. Gewoon doorgeslapen; niemand die ons naar het dek riep. We hoorden later wel dat er wel wat noorderlicht was geweest maar dat het niet opgemerkt was. Sommige gasten hebben een klacht ingediend. Maar ja, het zou in ieder geval te weinig zijn geweest voor ons om te zien. Het was wel helder maar geen zonneactiviteit en die heb je ook nodig. Maar goed, de dag begon zoals anders. Hoewel, ik had gisteravond gedoucht en het douchegordijn zat niet goed dus was de hele badkamer ondergelopen. Opgedweild met mijn grote handdoek dus had ik er nog maar een. En ze maken vandaag niet schoon. Maar er stond wel een kar met handdoeken enz. Dus daar een handdoek van afgehaald en ook nog koffie. Ik weet niet of dat de bedoeling is maar je moet toch wat. Tijdens het ontbijt passeerden we de poolcirkel weer, nu richting zuid uiteraard. Maar ik had nog geen foto van het monument dus ging ik pontificaal voor het raam staan om te fotograferen. Ja, danke, zei een Duitser die achter me aan een tafeltje zat. Hij zag niks meer ik stond er voor. O entschuldiging zei ik maar, maar ja, ik had wel die foto. Het waren weer mooie fotomomenten vanmorgen. En…de zon kwam weer even op dus het was echt langer licht. We wilden het vanuit onze hut ook zien. Dus ging Peter ons raam aan de buitenkant met een wcpapiertje even schoonmaken. Nou, het hielp nog ook. Even met de kinderen geappt. Marius had een tv-opname (KRO-NCRV) gehad voor de kerstdienst in de Paaskerk en Louise was in de cultuurschuur naar een kerstconcert geweest. Later werden we weer geroepen want er was een zeearend. We zagen hem nog wel maar niet goed genoeg voor een foto. Bij de lunch hebben we diverse foto’s gemaakt van het eten en de entourage. En natuurlijk was er vandaag ook weer een lezing. Over het ontstaan van de Noorse fjorden. De ijstijden en de eilanden. Het was het weer interessant; we zijn halve geleerden als we van boord gaan. Natascha deed het deze keer weer. Verder konden we pas om half vier van boord. Toen waren we in Bronnoysund. Het was net alsof er 300 gevangenen gelucht werden. Ze stonden allemaal in een lange rij voor de deur om naar buiten te komen. En er was niet eens veel te beleven. Maar het winkelcentrum was open dus dat was dan wel weer leuk. We hadden ook maar een uur. Daarna hebben we nog een poos in de ligstoelen gezeten en gelezen op dek 7. We hebben al een paar dagen geen wifi maar het gaat heel goed met mijn mobiel als hotspot. De tablets werden daar goed op. Vanavond hadden we het bijzondere afscheidsdiner. Nee, wij gaan er morgen nog niet af maar een grote groep gaat al wel in Trondheim van het schip af, vandaar een dag eerder. En het was ook nog een 5 gangen diner omdat de Hurtigrute het 125jarig jubileum viert. Nounou, het kan niet op. We moesten al om 6 uur ipv half 7. En de tweede groep om half 9. Het was een gezellige boel. We werden verwelkomd met champagne en de hele bemanning stond opgesteld samen met het expeditieteam. Nou ik denk niet dat het de hele bemanning was want we moesten ook nog varen maar wel de mannen met veel strepen. Het waren bijzondere gerechten maar erg lekker. Hoofdgerecht was kabeljauw op een bepaald bedje. Rode biet geloof ik. En het toetje was superlekker met merengue en ijs. Zo lekker dat onze tafel de bordjes stiekem onder tafel op schoot deed. Net alsof we nog niet gehad hadden. O. Zei de serveerster, zijn jullie vergeten? EN wilde al snel omkeren. Maar dat lieten we toch niet toe. Nee, grapje hoor. Ze kon er hartelijk om lachen; de Noren hebben een goed gevoel voor humor. Die rare Hollanders ook. Het was erg gezellig aan tafel. Er is ook nog een veiling voor het Hurtigrutefonds. Onze tafelgenoot Hans gaat gewoon bieden op een machinedeel (dat niet meer nodig is denk ik) en Dennis op de Hurtigrute postvlag. Wij maar niet. Er is ook nog een Samimes. Vanavond lagen we tegelijk met het schip Finnmarken in de haven van Rorvik. We mochten over en weer bij elkaar op bezoek. Dus wij naar de Finnmarken met een bezoekerspasje. Het was een groter schip maar het leek ons gedateerd. Anderen vonden het fantastisch dat het nog de sfeer van vroeger had. Tja, dat kan ook. Maar ze hebben daar wel een (buiten)zwembad. Hans had het machinestuk voor 1500 (ik heb maar niet gevraagd of het kronen of euro’s waren) en Dennis de postvlag. Zaten we net weer in de hut werd er geroepen dat er een beetje noorderlicht was. Dus wij naar het dek. Met fotocamera. Nou ja, je voelt hem al. We zagen inderdaad een gloed maar eigenlijk geen kleur. Een poos gebleven en het kwam en ging maar werd niet meer. Dus heb ik weer 20 zwarte foto’s waar niets op te zien is. We keken naar een soort kerstconcert op tv. En om kwart voor 12 werden we weer geroepen. Het zou nu beter zijn dan eerder op de avond. Nou, niet dus, nog minder. Het is wel grappig om mee te maken dat alle deuren dan weer open gaan en iedereen zich naar het dek haast. Als het nou ook eens resultaat had was het nog leuker. De kleren maar weer klaarleggen vannacht. Echt de laatste kans.