Laatste dag en terugreis

Dinsdag 18 december
Laatste dag dus. Maar voordat we aan de dag begonnen…… Half twee ’s nachts: Er werd wat omgeroepen. Ik dacht dat het ochtend was en dat we uit bed moesten. Hup eruit, in zulke gevallen doe ik eerst en denk dan pas na. Maar, het was nog maar half twee en er werd omgeroepen dat er wat noorderlicht te zien was. Het best te zien op dek 5, ons dek dus. Ja, nu lagen de nachtkleren natuurlijk niet over de stoelleuning maar die zaten al in de koffer. We hadden het ook niet meer verwacht zo beneden de poolcirkel. Maar in no time stonden we al op het dek. De camera al op de goede stand gezet. Waarschijnlijk weer klaar voor tig zwarte foto’s zoals de vorige keer. Maar zie daar, we hadden nu de camera niet nodig om iets te zien. We zagen het met het blote oog. Prachtig, echt groen licht. Natuurlijk wel gefotografeerd ook. En Claudia kon met haar smartphone ons zelfs op de foto krijgen met het noorderlicht erachter. Uiteraard was vooral onze tafel weer aanwezig. Niet iedereen was zijn bed uitgekomen. Waarschijnlijk dachten veel mensen: tja, het zal wel weer niks zijn. Nou die hadden het toch echt mis. Ok. Het moet gezegd worden: het was niet het fantastische spektakel dat je op die speciale noorderlichtfilms ziet. Er waren geen dansende figuren in de lucht. Daar was de zonneactiviteit te beperkt voor. Maar wat we zagen was al prachtig. Na een uur zijn we weer naar bed gegaan. Nu was onze noorderlichtgarantie helemaal verkeken. Die hield in dat als er op onze reis helemaal geen Noorderlicht waar te nemen was je kosteloos 6 dagen mocht overdoen. Natuurlijk zonder vliegreis; alleen aan boord. Maar goed dat was al van tafel maar nu heemaal. Om 8 uur opgestaan. We moesten voor 9 uur de koffers bij de lift zetten. En wijzelf moesten om 10 uur uit de hut zijn. Maar eerst gingen we ontbijten. Nog even overal uitgebreid van al het lekkers genoten. Want dat mag je toch wel zeggen: genieten. Om half elf naar dek 7. Daar werd, om tot rust te komen, klassieke muziek gedraaid van Noorse componisten. En dat zijn er meer dan alleen Grieg als kwamen uiteraard Morgenstimmung en Ases Tod uit Peer Gynt wel langs. Tegelijkertijd voeren we door een mooi fjord dus de beelden klopten erbij. Natascha zei vooraf: iedereen moet stil zijn. Als je wilt praten en lachten ga je maar ergens anders zitten. Ida kwam naast ons zitten; Joop hield er niet zo van. Achter ons zaten wat Australiërs toch te kletsen. We vroegen of ze please stil wilden zijn. Dat ging toen redelijk. De luistersessie duurde bijna een uur. Het was gewoon een voor de gelegenheid samengestelde Spotifylijst. Om 12 uur ging iedereen nog eenmaal aan de lunch. Gereserveerde plaatsen, geen buffet maar er werd geserveerd zoals anders het diner. Wij zaten aan onze eigen tafel. Mailadressen en what’sapp werd gedeeld met als groep: Hurtigrute. Zo kunnen we elkaar nog bereiken. Nog eenmaal een rondje dek en schip en toen zat het er toch echt op. We kwamen in Bergen aan. Met ons pasje naar buiten; Naar de Hurtigruteterminal waar onze koffers op ons wachtten. En toen stonden er bussen klaar om ons naar het vliegveld te vervoeren. Allemaal uiteraard weer keurig geregeld. Ruim op tijd op het vliegveld. Wij waren nog niet digitaal ingecheckt en deden dat op het vliegveld. Wij kregen meteen ook labeltjes voor de bagage en hoefden niet in de rij te staan maar konden ook zelf de bagage droppen. Kalmpjes aan naar de gate. Om half zes vertrokken we. Stoelen 22 E en F. Maar nee op F zat als iemand. Huh? Bleek dat Peter 23 F had dus we zaten niet naast elkaar. Peter zat tussen Maria en Ton in. Het waren nu wel allemaal bekenden in het vliegtuig want alle Nederlanders (en Duitsers) van de boot. We kregen een hapje. Nou daar valt KLM vies tegen zeg. We kregen een doosje met daarin twee droge soort Tarvoboterhammetjes met kaas. Ik heb er een gegeten maar nee… en dat komt niet doordat we de laatste tijd zoveel beter gewend waren. We waren mooi op tijd op Schiphol maar we moesten nog een kwartiertje taxiën. En toen we stilstonden, stonden we niet bij een pier maar op een platform. Moesten we weer wachten op een bus die ons naar de aankomsthal zou brengen. Wij hadden nog twee zitplaatsen maar niet iedereen kon in de bus. Nounou, KLM. Maar goed, we kwamen er we en de koffers kwamen ook snel genoeg. Met de trein naar Hoorn. Onze auto stond nog in de parkeergarage van het ziekenhuis. Wij wilden ons trucje toepassen. Drukken op de knop: bonnetje verloren’ en 2,50 betalen, maar…die knop was er niet meer. Een nieuw apparaat. Gelukkig had Peter nog wel het oude bonnetje. Die er in gestopt. Resultaat 64 euro. Oei, dat komt wel even aan. Maar geen boete omdat we het bonnetje nog wel hadden, dat had ook nog gekund. Tja, dat kan gebeuren, we hebben er vaak genoeg van geprofiteerd. En toen zeiden we steeds: Ja moeten ze het maar veranderen. Nou dat hebben ze nu dus gedaan. Moeten we voortaan wat anders verzinnen. Thuis was alles in orde. Janis halen we morgen pas. Woensdag 19 december. Janis stond al tegen het hek aan toen we kwamen. Ze was erg blij. Ze had het heel goed gehad. Thuis wilde ze wel steeds geknuffeld worden. Dat had ze dus best gemist. Nou meisje, dat doen we dan toch….

We kunnen terugkijken op een fantastische vakantie. Veel meegemaakt en gezien. Alleen, tja, die huskytocht he. Dat moeten we dan toch nog een keertje overdoen.