Namibie

We hoefden niet zo erg vroeg uit de veren. Redelijk geslapen. 7 uur ontbijt. Wee een lekker buffet en hier hadden ze wel gewone vleeswaren. half 9 vertrekken. We hadden een hele lange reisdag voor de boeg dus daar moet je je dan wel op instellen. Dus puzzelboekjes, boeken en muziek bij de hand. We kozen een plek uit aan de kant van de bus waar volgens ons de zon minder zou schijnen. Maar hoe gaat de zon. Van links naar rechts zoals bij ons of andersom? Ik denk andersom maar het effect was niet zo groot want hij gaat tamelijk recht boven ons omdat we zo dicht bij de evenaar zitten. We reden naar het noorden, richting Namibië. Andries vertelde ons het e.e.a. Over Namibie. Het is een van de armste landen te wereld. Hoewel kinderen tegenwoordig wel vanaf hun zesde leerplichtig zijn is het analfabetisme nog groot. Behalve een bepaalde stam, dat zijn nog nomaden, die vestigen zich dus niet. En vervolgens vertelde hij wat er allemaal gedolven wordt: Olie, steenkool, diamant, kopermijnen. Hoezo arm land. Hoe dan? Nou ja, zoals het in veel landen gaat; de corruptie is groot. Maar er is sinds kort een nieuwe president en de hoop is erop gevestigd dat hij het beter doet. Ja, dat hebben we in meer landen gehoord. Zo gauw ze de macht hebben worden ze vaak geen haar beter. Maar het is afwachten. Namibie is 90 jaar lang van Duitsland geweest. Dat merken we wel als we in bepaalde steden komen. De bevolking woont eigenlijk voor 97% in de steden en Windhoek is het grootst, als hoofdstad. Alleen Walvisbaai heeft nog lang tot Zuid Afrika behoord. Pas in 1993 zelfstandig. De voertaal is Afrikaans en duits. . Het was erg droog buiten. Stuwmeren zonder water enz. Toch stond er nu water in een rivier die 2 maanden geleden nog droog stond. Veel druiven gezien, die zijn voornamelijk voor de export, niet voor de wijn. Onderweg was er een geplande 'noodstop'. Dames achter de bus en mannen voor de bus plassen. Wildplassen dus. Ik twijfelde, zal ik wel, zal ik niet. Ik deed het niet maar volgende keer doe ik voor de zekerheid maar met alles mee. We kochten weer lunch bij een grote Sparsupermarkt. Met toilet. Iedereen hield voor elkaar de deur open want stel dat je hier 1 rand (7 cent) aan moet spanderen; veel te veel geld…Bij de grens was het best spannend. In de bus hadden we al een formulier in moeten vullen met heel ons doopceel. Mochten niets overslaan. Dat gaf al aardig wat hilariteit. Andries dicteerde. Maar de bus hobbelde nogal. Bij de Zuid Afrikaanse grens eruit. Oei, de hitte sloeg ons echt om de oren. Ze spreken wel eens van een muur, nou zoiets. We Moesten netjes in een rijtje gaan staan en wachten. Strenge controle. Duurde een poosje maar we mochten door. Een van ons werd extra gescreend met vingerafdrukken en extra controle. De groep riep al (toch beetje nerveus): boetes openstaan? Toen door niemandsland richting Namibische grens. Weer wachten en met extra stempels in het paspoort weer verder. Mooi landschap maar wel steeds hetzelfde. Toen we dichtbij onze lodge kwamen zagen we dikke rookpluimen. Och he, het staat toch niet in de fik? Nee, kennelijk de druivenplantages aan het afbranden. Hoezo klimaatverandering? Prachtige stek verder. Het stonk wel van de brand en er kwamen slierten afgebrande bladeren ofzo naar beneden maar verder: idyllisch. Meteen moesten we ons diner uitzoeken en opgeven. Daarna zwempak aan en naar het zwembad. Even lekker gepoedeld en verder op een ligbed gelegen met een glas wijn/ biertje. Wat decadent lekker. Toen we weggingen gooide Peter het glas kapot. Nou ja, daar laten staan hoor. We zagen een prachtige zonsondergang. Heel wat foto's aan gespendeerd. De gaan ze wel selecteren. Het diner was gezellig. Met de hele groep aan een tafel. We zaten nu bij een groepje waar we nog niet eerder echt bij gezeten hadden. Hoor je weer andere verhalen. Iedereen is wel bereisd. Ik had game besteld. Dat betekend wild. En heel opzienbarend: ik kreeg een hele stellage met een soort kachelpook en spies eraan waar het vlees aan hing. Het sap droop op een schotel eronder.beetje moeilijk eten maar lekker!! Het was Kudu,, een soort springbok.Om kwart voor 9 naar onze lodge en tot 22.45 buiten gezeten. Wat een luxe. De kikkers gaven een speciaal kwaakconcert. Prachtig. Lekker gedoucht (de douche heeft geen raam alleen een hor dus eigenlijk open lucht) en naar bed. Het is een goed bed.
Goed geslapen, heerlijk bed. De wc heeft geen deur, lekker open. Goed ontbijt, verder lekker gerelaxt. Verschillende vogels gezien. 2 keer een hop en ook bv gele vogel met zwart kopje. Een wever. We konden onze spullen niet goed opladen want we hadden niet de juiste stekker. De wereldstekker doet het niet in Afrika. Hoort zeker niet bij de wereld. Sommigen uit de groep zeiden dat er een speciale stekker in de la ligt. O, dat zou mooi zijn. Ja, er lag een stekker in maar dat was voor een luchtverfrisser. Peter naar de receptie. Eerst kwamen ze met flesjes voor de luchtverfrisser. Nee, dat niet maar een adapter. Je kun hier gewoon Nederlands spreken. Nee, hadden ze toch niet. Maar bij de Spar stoppen zodat we een adapter kunnen kopen. We konden rustig aan doen vanmorgen. En eerst hadden we ook nog lunch. We namen een licht gerecht. Tosti ham/kaas. We zaten bij een stel waar we nog niet eerder bij gezeten hebben. Ook leuk. We gingen nog even naar de wc in onze lodge. Ze waren al aan het schoonmaken maar op dat moment was er niemand. Dus Peter ging nog even. Terwijl hij erop zat (open wc he, zonder deur) kwam de schoonmaakster weer binnen. O sorry. Nou ja ze ging gauw weer weg. Terug naar het restaurant. Andries zei dat we kalm aan mochten doen we konden ook na 13.00 uur vertrekken. Nou dat klopte. Om 1 over 1 zei hij: kom we gaan en iedereen stond holderdebolder op. We hadden onze truien gisteren in de bus gelaten. We wilden daar weer gaan zitten maar de moeder en dochter zaten daar. O, waren die vesten van jullie? Dat wisten we niet. Neenee, zal wel. Nou verder naar achteren gezeten dan maar. Maakt ook niet uit, als we maar meekomen. Het was maar een kort ritje dit keer. Ongelukkig (volgens Andries) was de Spar dicht omdat het zondag is. Dus geen stekker. Verder naar Ai ais. We telden voor de grap in hoeveel landen we al geweest zijn. We kwamen tot 32. Deze reis inbegrepen. Andries vertelde nog van de struikjes die we zagen. Alleen de Kudu kan ervan eten. (Heb ik gisteren gegeten) Alle andere bokken en dieren gaan eraan dood. De bosjesmannen gebruiken die struikjes om het gif aan hun pijlen te doen om zo de andere dieren te schieten. De dieren gaan er niet dood aan als ze stilstaan. Maar als ze gaan rennen dan vermengt het gif zich met adrenaline en dat is dan wel dodelijk. Snugger van de bosjesmannen he. Om 3 uur kwamen we in Ai Ais aan. Dat betekent vuurwater. Er is nl een heet waterbron. Mooie lodge weer. En goede stopcontacten zodat we alles gewoon kunnen opladen. Alleen geen wifi; je kunt niet alles hebben. De Limburgers hadden geen water. Daarom kregen ze een andere kamer. Wij ook proberen, nee, geen water. Nou, lekker zeg. Maar wat bleek? Niemand had water. Dat moest eerst even gerepareerd (of misschien gewoon aangedaan) worden. We gingen aan de wandel over het terrein. Je mag er niet af. Binnen was al een spa maar buiten ook een heel groot zwembad. En dus die heet waterbron. Peter voelde en inderdaad: gloeiend heet, 65 gr. Even naar de kamer om om te kleden. Peter pakte de sleutel. Maar….het was de verkeerde sleutel. Hoe kan dat nou? Bleek dat hij de sleutel van onze vorige lodge nog in zijn zak had. Niet zo snugger. We waren daar wel uitgecheckt maar geen sleutel ingeleverd. Tegen Andries gezegd. Nou zei Andries, gewoon weggooien, jammer dan. We gingen dus zwemmen samen met de Achterhoekers.Zij zwemt zo goed dat je denkt dat ze de zwemvierdaagse in een dag deed. Een uur zelfs. Denk je verkoeling te krijgen. Maar het water was warm. Toch wel lekker gezwommen. De rest van de groep kwam ook. Het was 36 gr. Vijf uur en vakantie: dat betekent voor ons: een wit wijntje. Dat deden we dus. Daarna een poos op ons balkon gezeten. Het is een mooie kamer met wel twee airconditioning apparaten. Om half acht eten met de hele groep. Het Nederlands elftal speelde tegen Wit Rusland. Onderwijl keken we daarnaar. Ze speelden weer niet best maar wonnen wel met 2-1. Dat ze dat hier ook rechtsreeks uitzenden he. Peter had nu oryx vlees. Steenbok ofzo. Ook lekker en ik had rund. Vast ook van een wild rund. Er was geen witte wijn meer en ook geen zoete rode. De rode wijn was warm, soort gluwein geworden.Dan maar rose. Dochter bestelde een griekse salade en was vervolgens gepikeerd dat er geen feta in zat. Want dat hoort in die salade. Ja dat kan wel maar hoor eens je zit hier niet in Griekenland. Kudu smaakt waarschijnlijk in Griekenland ook heel anders dan in Afrika. Ze at hem niet op. Tot 22.15 buiten gezeten op het balkon. Daarna naar bed want we moeten om 6 uur op.
14 oktober
6 uur ging en de wekker. Bed was wat minder dan gisteren. Half 7 koffers buiten gezet en ontbijt en 7 uur rijden. Voor de warmte en drukte uit naar de Canyon. Een na grootste ter wereld (zeggen ze) na de Grand Canyon. Terwij we reden zagen we in de verte iets wat niet met Namibie te rijmen valt. Een regenbui. Andries zei dat hij in de twintig jaar dat hij hier reisleider is nog nooit een bui in de Canyon heeft gezien. Bijzonder. Ja, dat misschien wel maar wij wilden eigenlijk geen onderdeel van die primeur zijn. Geef ons maar zon. Onderweg maakten we enkele keren een soort noodstop. Omdat we dieren zagen. Spiesbokken, zebra's (hartman oid) bruin met witte buik, bavianen en springbok. Maar ook een keer omdat er een het raam open deed en met het foto maken zijn per afwoei. Terug om de pet te halen.Ook nog bijzondere bomen. Een noemen ze hier half mens. Lijkt op een mens maar dan zonder armen en benen en een kokerboom. Wordt door de bosjesmannen gebruikt om de pijlen te bewaren. Na anderhalf uur een plaspauze. De wc's waren netjes maar stonken erg. Toen ik naar buiten kwam zag ik de bui hangen. En meteen (wel in de verte gelukkig) een enorme bliksemschicht. Nou, zo ga ik de Canyon niet in hoor. Maar gelukkig, toen we daar waren was het redelijk zonnig en de bui was weg. Andries drukte ons op hethart dat we niet te dicht langs de rand mochten lopen en ook geen selfies maken. Nou, zo steil was het nou ook weer niet. Maar niets teveel gezegd: erg mooi. Uiteraard leek het op de Grand Canyon; wat minder diep. We zagen twee of drie rivieren onderin; dat waren kennelijk de veroorzakers van de Fish River Canyon. Door erosie uitgesleten. Daar bovenop verschillende plateaus, wat eerst gletsjers waren geweest. En dan hoor je niemand he. Hier zijn ook de gletsjers verdwenen hoor! Maar ja dat zal wel een miljoen jaren geleden zijn gebeurd. We maakten een wandeling van 2 km. Eerst allemaal een steen op een torentje gelegd. Daarmee zeg je dat je de natuur in Afrika zult respecteren. Doen we ook zonder steen wel maar goed. Prachtige wandeling. Wel grappig dat de bus eerst halverwege stond om eventueel mensen op te vangen die de hele route niet konden volbrengen. Nou ja, veiligheid voor alles dan maar. Weer verder. Al gauw kwamen we bij een roadhouse aan. Nounou, wat een samengeraapt zooitje van hele oude auto's, wrakken eigenlijk, nummerplaten en andere curiosa. Dikke Bries was er niks bij. Erg leuk. Maar, surprise: ze hadden ook een Afrikastekker. Bingo! Eerst koffie en daarna lunch gehad. Er was zowaar even wifi. Met de kinderen gechat. Zo kom je een reisdag wel door, met al die vrolijke en mooie stops. Er kwam ook nog een spiesbok kijken of er nog wat te halen viel. Vlakbij. Weer verder. Onderweg zagen we weer springbokken en daarboven een adelaar. Te laat om een foto te maken maar die hadden we al van die spiesbok (oryx) gemaakt. Dwars door de woestijn voert een spoorbaan. En soms zomaar een bordje wat een station moet voorstellen. Midden in de woestijn ook dadelplantages met boerderijen. Bij het dorpje Betanie nog een sanitaire stop en er was een winkeltje. Kennelijk een zendingspost geweest. Veel bijbelteksten en wel 3 kerken. Uiteindelijk kwamen we in de namib woestijn. Ik zag eigenlijk geen verschil met het andere landschap. Ook veel kleine struikjes maar geen grote gele zandbak. En wat helemaal erg, (nou ja, Andries noemt het bijzonder) het regende een beetje. Dat hebben ze hier graag. Nou, eerlijk gezegd, wij niet. Wij hebben het liever hier zoals het altijd is. Het was ook niet warm. Zo'n 25 gr. Maar pluspunt is wel dat we er geen last van zullen hebben dat onze lodge van vannacht geen airco heeft. In de bus werd gekeken wie de vlucht over de Okavango wil. Bijna iedereen. Komt goed uit want minimum was 6. En zo kwamen we in Helminghausen. Duitse naam maar ze spreken afrikaans.