De Gstoder beklimmen

Vrijdag 12 juli 26 gr
De rugtassen goed ingepakt omdat we de Gstoder zouden beklimmen. Die berg moest vlak in de buurt zijn want we moesten bij St. Ruprecht, bij het houtmuseum omhoog met de auto en dan tot de slagboom. Daar geld in de automaat gooien en hopen dat de slagboom open gaat. En het geschiede zoals het geschreven stond. Na de slagboom volgde 7 km een heel klein weggetje. Een forsterweg heet dat dan. Onverhard en met kuilen. Als we maar geen tegenliggers tegenkomen. Nee, het zal wel eenrichtingsverkeer zijn, dachten we. Nou, mooi niet, wel een tegenligger dus. Gelukkig was dat een 4WD dus die kon wel het bermpje in. We kwamen boven aan. Er stonden nog wat auto’s dus we waren niet de enigen. Het was stralend weer dus een goede dag om dit te ondernemen. We begonnen met de klim op 1740m. Het ging meteen al behoorlijk steil. Goed dat we stokken hadden. Het was een klein paadje. Wel goed aangegeven met roodwitte tekens. We hadden luchtige kleren aan maar we kwamen een groep tegen die aan het afdalen was en die waren allemaal goed ingepakt. De leider zei zo ongeveer in het Oostenrijks: op de top waait het erg hoor. Nou ja, wij hebben ook meer kleren mee hoor, we gaan niet zomaar op weg. Het was een mooie route. Toen we een top bereikt hadden rustten we even uit. We zagen de Hohe Tauers aan de andere kant liggen met echt hoge besneeuwde toppen. Het was wel heiig in de lucht dat was een beetje jammer. We zagen dat we door moesten naar een andere top, dat was dus de Gstoder. Het was echt klimmen geblazen. Prachtig uitzicht. We namen wel veel foto’s maar konden niet al te lang stilstaan want er achtervolgde ons nog een echtpaar. En die mochten we natuurlijk niet laten passeren he. Onderweg moesten we nog over een hekje klimmen omdat de koeien niet naar de top mochten. Het werd inderdaad wat winderiger maar onder het klimmen is het toch warm genoeg. En zo bereikten we de 2161 meter. Op de top hebben we wel onze trui/jas aangedaan. Er kwam later ook een hele groep van de andere kant af naar boven. Er hingen een soort postbussen maar wij zijn niet zo brutaal dat we daarin gaan kijken. We zeiden wel: nou hier kun je je kaart nog posten. Maar later zagen we iemand wel zo’n ding openen dus gingen we toch ook maar eens kijken. Er zat een gastenboek in. Je kon je naam en ervaring erin zetten. Hebben we gedaan. We wilden op de top ons brood opeten en dat moment had een zwerm vliegen afgewacht. Te veel insecten om rustig bij te eten. Dus een beetje lager gaan zitten en aan de andere kant en daar ging het wel. We probeerden het maken van panoramafoto’s uit. Met wisselend succes, bleek later maar je moet het toch ergens mee uitproberen. Toen de terugtocht weer. Nu kwam het op andere spieren en gewrichten aan. De afdalingsspieren. Die deden het ook goed. Het echtpaar na ons volgde ook. Maar die zijn we onderweg kwijtgeraakt en er stond ook nergens meer een auto. Dus waar zij zijn gebleven? In het niets opgelost.Als we ergens van een vermissing horen dan melden we ons wel. Thuis lekker in de zon gezeten, nu mocht het, na deze prestatie. Vanavond nog een prestatie: ik had 5 keer Yahtzee in drie potjes. Dat is ook een unicum.

Zaterdag 13 juli 27 gr
Een mooie dag. Vanmorgen al weer weg. Richting Neumarkt, het dorp waar het Trachtenfest zou zijn. Brood mee. Nou ja, dat was natuurlijk niet nodig. Toen we daar kwamen was het een en al horeca. Lange tafels met bierdrinkende mensen. (Het was half 12) Maar er klonk ook al vrolijke Oostenrijkse muziek. En heel veel mensen in traditionele kleding. Alle mannen in lederhosen en meestal een roodgeblokt overhemd of een soort shirtje met Steiermarktekentje (denk ik). De vrouwen hadden soms hele mooie jurken maar ook wel lederhosen. En iedereen, van oud tot jong. Ook tieners. Er waren spelletjes voor kinderen en er waren optredens. Volksdansen van jongens in lederhosen met van die dijenkletsersmuziek. Later nog jonge mensen met andere voksdansen. Er zat ook nog een walsje tussen. We konden wel, als enige buitenlanders, aan de kant blijven staan maar het is toch leuker om er tussen te gaan zitten. En dat deden we. We bestelden, nee geen bier, maar wel een schnitzel en een bratwurst met kartoffelsalat ….. kan het Oostenrijkser? En lekker hoor. Ons meegebrachte brood bleef dus in de rugtas. Later ook nog een bierpul met jus d’orange. Een vrolijke dag. En als hoogtepunt: de grote optocht. Nou, zoals oma zou zeggen: als alles meeloopt is het een optocht, dat klopte wel aardig. De volksdansers, de fanfare veel van de mensen die aan de tafels zaten. Leuk hoor. De burgemeester kwam ook kijken. Maar toch was het niet zo’n lange optocht. Het verkeer werd stilgelegd en dat is heel wat want er gaat een doorgaande weg dwars door het dorp. Goed, de optocht was voorbij maar iedereen bleef nog staan. Een soort bisbis, want de optocht kwam nog een keer langs. Weer groot applaus natuurlijk. En nog ging men niet weg. Ze kwamen gewoon nog een keer langs. Ja, als je het doet moet je het goed doen. Daarna nog een optreden van de fanfare en daarna zijn we weggegaan. Het was nog moeilijk (voor mij) om van de parkeerplaats te komen. Aan de ene kant stond een scheve motor en aan de andere kant een auto met een fietsenrek. Peter stapte maar even uit om aanwijzigen te geven en toen ging het net goed. Mensen keken wel. Ach ja, buitenlanders he. Met een omweg naar huis. Nog even boodschappen gedaan bij de Spar en thuis nog een poos in de zon gezeten. Vanavond met Louise geskypt. We hebben nu voor een week internet gekocht. Louise was naar de bruiloft van Marry geweest en het was een mooie dag geweest.