tweede week

Zaterdag 29 juni 19 gr
Het leek ergens op vandaag. Je kon het haast zomer noemen. Dus al gauw zaten we boven op onze alm koffie te drinken. Ook als de zon weg was was het nog lekker. Later werd het weer wat bewolkter maar op het bankje voor was het toch aangenaam. We zouden niet zoveel doen vandaag en dat deden we dus niet. Ik sms te de kinderen dat we zouden proberen om 5 uur te skypen. Peter keek naar de TT en de eerste dag van de Tour. Om 4 uur naar de Spar om nog wat toetjes ed. Daarna naar het hotel waar we eerder zijn geweest vanwege de Wifi. We gingen als geroutineerde hotelstamgasten in de lobby zitten, bestelden koffie en pakten het lappietoppie erbij. Marius en Lydia waren al on line zagen we. Dus Marius gebeld. De ontvangst was niet altijd even goed maar we konden elkaar zo toch spreken. Louise kwam om precies 5 uur en zo hadden we een driehoeksgesprek. Alles bij hun was goed gelukkig. Marius vertelde natuurlijk nog over zijn nieuwe huis. Hij zou vanavond naar Lydia gaan voor de patat en het verhaal. Louise had zelf alleen patat gebakken met de nieuwe frituur en zelfs een cake.(zonder frituur neem ik aan). Daarna Lydia nog gebeld maar dat liep technisch niet zo goed dus we hielden daar maar mee op. Ze hoort het wel van Marius. Verder vanavond nog tv gekeken. Dat is het voordeel en nadeel van een Nederlands huis. Je hebt ook Nederlandse televisie. Morgen kijken we wel of we de Kreischberg opkunnen met de kabelbaan.

Zondag 30 juni, 21 gr
We gingen toch niet met de kabelbaan naar boven. Het was nog niet helemaal zonnig vanmorgen. Dus eerst ontbeten met een eitje erbij en daarna maar zitten lezen ed. Vanmiddag werd het wisselend bewolkt. Dus helemaal geschikt voor een leuke wandeling. We gingen richting Stadl. Van daaruit waren er meerdere wandelingen uitgezet. We vonden het niet meteen maar het bleek gewoon tegenover de parkeerplaats van de supermarkt te beginnen. Het ging meteen steil omhoog en dat bleef een poosje doorgaan. Wel een prachtige wandeling. We hadden de stokken niet nodig want het was een geasfalteerd pad. Wel mee. Er waren nog enkele bloemetjes te fotograferen. Als je eenmaal ergens mee begint moet je ook doorgaan, net als met de glaasjes. Daar stoppen we ook niet mee. Maar goed we waren aan de wandel. Prachtig wandelweer, geen jassen of truien meer. We kwamen op een splitsing. We konden nog verder omhoog of volgens de route via een andere weg weer naar beneden. We zouden weer naar beneden. Het pad werd anders dus we hadden toch nog baat bij de stokken. We passeerden een huis waar een groep mensen vrolijk zaten te zijn. We riepen Gruss Gott zoals iedereen hier. We liepen verder maar we zagen geen bordjes meer. Wel werden de paden onduidelijker. Eerst het ene pad geprobeerd toen het andere. Nee, het klopte volgens ons toch niet. Terug naar het huis. Vroegen waar ons pad zou moeten lopen. De man was een beetje moeilijk te verstaan, type ruwe bolster…, soort Maarten. We zouden toch een bordje gemist hebben maar we konden wel zo naar beneden. Hij liep een stukje met ons mee om het pad aan te wijzen. Nee, dat zouden we zelf niet uitgekozen hebben. We volgden het pad. Maar och, een kabel over de weg. We mochten niet verder. Nou ja, we konden erover heen. Dus dat deden we. Ging best. Een eind verder weer een hek. Maar daar stond op dat we op eigen risico verder konden en op moesten passen voor loslopend vee. Ja, we zagen wat nieuwsgierige jonge stieren die voor het hek stonden. Wij vroegen ze beleefd om aan de kant te gaan en dat deden ze. Ik had wel rood aan maar deze stieren kenden die kleur nog niet gelukkig. Onderweg zagen we nog een salamander of hagedis, dat weet ik niet precies. We kwamen goed uit, wel een heel eind om maar langs het Murradweg liepen we weer terug naar Stadl. Een prachtige wandeling die we afsloten met een lekker ijsje. Dat hadden we wel verdiend. Thuis konden we nog in de zon op ons balkon zitten. Helemaal lekker. Het ziet er zonnig uit voor de komende dagen.

Maandag 1 juli 26 gr
Het zag er dus goed uit voor vandaag, vooral in het zuiden. Dus gingen we tamelijk vroeg weg, richting Slovenie. Dat ligt tenslotte in het zuiden. De weg ernaartoe was werkelijk prachtig en niet druk dus we hadden alle gelegenheid om goed om ons heen te kijken. We wisten eigenlijk niet eens of Slovenie wel lid van de Eu is en welke munt ze daar hebben. Kroatie is vnnacht lid van de Eu geworden. Daar kwamen we gauw genoeg achter. Nou, gauw, doordat we zo’n mooie route kozen duurde de rit wel langer dan we gedacht hadden. Maar goed, we passeerden rond 12.30 de grens. We konden wel zien dat er douaneposten waren geweest maar deze waren niet meer in gebruik. Dus ja, lid van de EU. We volgden een heel eind de rivier Drava die in Oostenrijk Drau heet. In Grad, aan de Drava aten we ons brood op. Heerlijk weer. Ons einddoel was Maribor, ik weet niet of ik er eerder van gehoord heb maar als je het een paar keer zegt lijkt het wel zo. In ieder geval stond er een lijntje om op de kaart dus het moest het bezichtigen waard zijn. En dat was ook zo. Een mooi, middeleeuwse stad met moderne accenten. En als je er zo doorliep leek het een groot terras. Werkelijk overal stonden tafeltjes en werden er drankjes ed geserveerd. Dus wij deden ook mee. Eerst orange. Er kwamen nog wat authentieke Oostenrijkers naast ons zitten. Ze hadden allemaal lederhosen aan, ook de dames (op leeftijd) hmmm. We moesten nog wel op zoek naar een glaasje natuurlijk want zo’n eind rijden en dan terug zonder glaasje, dat kan natuurlijk niet. Een onooglijk winkeltje, stond niet op dat er souvenirs verkocht werden, toch maar eens gekeken en ja hoor. Gelukt. Verder gekeken. Twee kerken bezichtigd. Ook in Slovenie zijn de kerken gewoon open. En er is heel wat katholieke pracht en praal. Niemand die dat bewaakt, het kan gewoon. Waarom in Nederland dan niet?? Bij de informatie een stadsplattegrond gehaald. Ze vroegen of we ook ’s avonds er nog zouden zijn want er was van alles te doen. Maar nee, dat kan niet. Er zou straattoneel zijn en we zagen langs de oever van de Drava talloze eettentjes en een groot en een kleiner podium. Het zou een feest worden. Maar voor ons was het na een cappucino weer tijd om de auto op te zoeken. M.b.v. de navigator. Onderweg, helaas, lag er (alleen voor mij) weer een oneffenheid op de weg. Zoals in elke vakantie moest ik weer zo nodig vallen. Peter probeerde me nog te pakken maar onbegonnen werk. De zwaartekracht won. Gelukkig weer niets aan de hand. Ik kwam gauw overeind. Geschaafd plekje op de elleboog en beetje stijf. Gelukkig kan ik de rest van de vakantie op de been blijven; dit heb ik nu gehad. We gingen nu langs de snelweg naar huis. Twee tunnels van ieder bijna 10 km onderweg. Daar moesten we wel tol voor betalen. Toen we bijna thuis waren spetterde het en de temperatuur zakte naar 20 gr. Maar verder was het toch mooi zomers vandaag. Heerlijk. Nog gauw even macaroni gegeten.

Dinsdag 2 juli 25 gr
Rustig aan gedaan vandaag. Onze zgn stranddag. Niet dat we naar het strand gingen, dat hoeft niet om van de zon te genieten. Dan kan hier op onze eigen alm. En ergens aan een meer zitten zou ook kunnen maar je kunt toch nog niet in het water, daar is het te koud voor. Dus gingen we gewapend met onze rugtas met spullen naar boven en hebben we een dag gelezen Met dank oa aan Jolanda want zij heeft me nog vlak voor vertrek een e-book gestuurd van Khaleid Hoeseinie en Peter zat verdiept in Dan Brown’s Inferno. Actuele boeken dus. in de zon. Ook goed voor mijn knie want die is nog wat stijf. Tussen de middag werd het even bewolkt maar later klaarde het weer op. Op onze alm bevinden zich niet alleen heel veel bloemen maar, en hoe kan het ook anders, ook heel veel insecten. Dus het kriebelt wel de hele dag door. Maar ze willen niet ons maar de bloemen hebben dus steken of bijten doen ze (bijna) niet. Het zou later op de dag gaan regenen en onweren maar dat was hier niet. Wel zaten we tegen de avond op ons balkon in de zon terwijl het hard regende. Gelukkig hebben we een dakje. Marius sms te nog dat hij samen met de hypotheker een hypotheek had uitgekozen. Nou mooi toch.

Woensdag 3 juli, 25 gr
Meteen al mooi weer vanmorgen dus we zaten al vroeg op de alm. Waarschijnlijk zou het niet lang duren want er zou zwaar weer op komst zijn met veel Gewitter en Unwetter. Nou, daar laten we ons liever niet mee in dus blijven we lekker in de buurt. Maar het bleef toch lang goed. We lazen, puzzelden, luisterden muziek en ontdeden ons van de overtollige insecten. O ja, en Peter gooide zijn koffie om. En dat was het dan wel tot ongeveer 13.00 uur. Toen gewoon in de keuken gegeten. Het ging nu toch wel bewolken dus na het eten de Spar maar weer opgezocht. Onze boodschappen gedaan. Ook blokjes voor de vaatwasser want we bleken alleen maar af te wassen met zout. Nou ja dat gaat ook wel eigenlijk. Bij het Turistburo ons afgemeld voor de wandeling van morgenochtend. Dat lijkt nog een beetje te veel voor mijn knie. En we weten ook niet of het weer wel goed genoeg is. Wel een kaartje gekocht voor de Dampfbummelzug voor morgen. We gaan dan met de stoomtrein naar Tamsweg en 2 uur later weer terug. Dat is ook leuk. De lucht betrok erg dus gauw naar huis. Maar er kwam niks uit. We gingen op ons balkon zitten maar de zon was weg. Peter haalde de andere stoelen om ons balkon te zetten want dat zit beter dan het bankje. Later ging het enorm hard waaien en werd het frisser. Vanaf 4 uur binnen. Rest van de Tour nog gezien. We zien wel wat het morgen voor weer wordt. Kan alle kanten op.

Donderdag 4 juli 22 gr
Beetje zon vanmorgen en meteen al 18 gr. Dat is veel voor de vroege ochtend hier. Om half elf op het station van St Lorentzen. Wat een mensen…. Nou ja kinderen. Ook wel met fietsen en fietsjes want die mogen op donderdag gratis mee, maar toch ook veel mensen zonder. Zo, zou dat allemaal in de trein kunnen? Nou ja, dachten we, kinderen is weer eens wat anders dan altijd maar tussen de (bijna) ouwetjes te zitten. Toch, aan het gekrijs dat ons soms ter ore kwam, waren we toch blij dat al die kleine kinderen niet bij ons zaten. We zaten wel krap. Ik zat naast de deur dus elke keer als er iemand doormoest moest ik me smal maken. De Oostenrijker naast mij zei al dat volgens hem de mensen vroeger veel dunner waren geweest. Dat sloeg dan eigenlijk nog meer op zijn omvang dan op de mijne (hoop ik). Of komt het door het smalspoor? We passeerden ons huis. Ik maakte een praatje met de Oostenrijkers die een dagje uit waren. Ze woonden in Bruck am Muhr 100 km verderop. Een leuke tocht zo langs de Muhr steeds. Veel mensen langs de route die zwaaiden. Onderweg kwam er een accordeonspeler in de coupe die volksmuziek ten gehore bracht. Alle Oostenrijkers zongen mee. Vrolijke boel dus. Om half twaalf waren we in Tamsweg en liepen in colonne naar het centrum. Mooi plein en vandaag hadden ze net een equivalent van Wieringerwerf op Wielen. Tamsweg op wilen dus. Maar hier waren het allemaal Rolls Royces en Bentleys. Zo, wat een auto’s zeg. Stel dat je hier met je dikke BNW of Audi hier aan komt en wil pronken. Dan ben je niks in Tamsweg vandaag vergeleken bij die prachtige Engelse auto’s. We wilden een cappucino bestellen maar de ober moest ook ijsjes uitdelen dus dat duurde zo lang dat we maar naar de buren gingen. Of we daar achteraf blij mee moeten zijn is een tweede; de cappucino daar was niet erg lekker. Wel had ik daar wifi. Ik zag dat er een What’s app van Auke was. Of we nu goed weer hebben. Zij wel, 35 gr. Ik wilde net antwoorden dat het hier ook goed gaat en…. Batterij leeg. Nou moe! We aten ons brood op een bankje op en bekeken Tamsweg. We zagen dat er aanstaand weekend een Middeleeuws feest is rond het slot in de buurt. Misschien gaan we daarheen. Lijkt erg leuk met zang en dans.(alleen om te zien, niet om te doen, dat willen we de mensen hier niet aandoen). Thuis was het weer weer opgeklaard dus we konden de rest van de middag buiten zitten. Vanavond voor het eerst deze vakantie weer eens een spelletje Yahtzee gedaan. Doen we anders ook in de vakantie maar omdat we hier Nederlandse tv hebben blijven we wel eens bij Knevel en vd Brink hangen. Dat komt ook door de ontwikkelingen in Egypte.

Vrijdag 5 juli 22 gr
Het was redelijk weer. Eerst maar eens gewassen. Moet ook wel eens gebeuren. Er lagen van de week wel schone lakens op het balkon. Die had de buurvrouw gewassen. En we zagen dat de afvalbak geleegd was. Na de koffie op pad. De Kreischberg moest er aan geloven. Dit is de belangrijkste berg in de buurt. In de winter zal het daar wel een drukte van belang zijn. Het centrum van het skigebeuren. We zouden op zondag of woensdag met de kabelbaan naar boven maar je kunt ook met de auto. En lopend natuurlijk maar we wilden liever boven aan de wandel. Het was een bijzondere weg naar boven. Een hobbelpad dus heel langzaam rijden. Maar mooi was het wel. Boven bij de Riegelerhutte en de kabelbaan was een meertje. We aten ons brood daar op. En we hoorden een geploemp om ons heen. Overal kringen in het water. Regen? Nee, forellen. Wat een gespring. Leuk gezicht. We voerden ze wat brood en daar doken ze op af. Het was wel moeilijk om er foto’s van te maken. Misschien zien we alleen maar kringen. Maar goed, dan weten we toch dat daar ergens een forel moet zitten. Toen we ons eten op hadden ging het regenen. Omdat we toch in de buurt van de Riegelerhutte zaten gingen we daarheen en vroegen of ze ook soep hadden. Ja, ze hadden soep met gebakken erwten of gefrituurde pannenkoekreepjes. We namen beide. Bijzonder, nooit geweten dat je erwten kon opbakken of frituren. We vroegen de restauranthouder hoe lang het nog zou regenen. Nou, zei hij, een half uur en daarna gaat het sneeuwen. Nou van dat halve uur, dat klopte de rest gelukkig niet. Dus wij vertrokken weer. Het was mooi weer. Wij wandelden naar de kabelbaan en naar een hooggelegen meertje. Daar wordt in de winter sneeuw gemaakt voor de pistes. We gingen ook verder op pad maar we kwamen op onze route een weiland vol koeien tegen met daar tussen een imposante stier die alvast maar eens ging staan toen hij ons zag aankomen. Omdat we ook niet zeker wisten of het de goede route was, keerden we maar om. We waren dit keer niet zo dapper om langs die stier te gaan. Er was verder niemand in de buurt. Goed, we zijn schijters, helemaal waar. Nou ja, toch een leuke wandeling verder. Er werden nieuwe tunnels met skipistes eroverheen aangelegd. Dat moet natuurlijk wel in de zomer gebeuren. Thuis eerst nog buiten gezeten en daarna naar de pizzeria in St Lorenzen. Heerlijke suppa pommodori en pizza rusticana en inferno. Ik had een pittige. Lekker maar het glas water kwam ook goed van pas. Als toetje panacotta. Gezellig. Volgens mij kwam de accordeonspeler uit de trein er ook net eten. Toch maar niet gevraagd of hij het was. Vanavond naar de finale van x factor gekeken. Ik sms te Louise er nog over. Ze vond het ook wel grappig dat we het hier ook konden zien.