Naar de Rocky Mountains

Dinsdag 28 juni Revelstoke, 20 gr

Vanmorgen weer om 8 uur ontbijt. Nu met blueberries en andere vruchten, scones en pancakes (wel meergranen want dat is gezonder, jaja) met maple syrup. De 2 nieuwe echtparen zaten ergens anders en wij ontbeten weer met Dana en Catlin (dat is een man).We heben elkaars e-mailadressen dus we kunnen contact houden. Het zat John nog steeds dwars dat hij ons verkeerd had gestuurd gisteren en wilde ons nu een andere route naar Revelstoke adviseren. Duurt langer maar met meer wilderness. Of hij ons volgende B&B moest informeren dat we later zouden arriveren. Nou nee, laat maar, wij gaan ons eigen gang wel. We kregen nog het dessert van gisteren mee. Dat lusten we vandaag wel bij de koffie ofzo maar niet na een maaktijd.We kozen toch de kortere weg, dan kun je tenminste onderweg nog wat doen. En zo gingen we op naar Revelstoke. Het was bewolkt maar het zou opklaren dus korte broeken aan. Nou opklaren; vergeet het maar. Er vielen steeds spetters uit de lucht. Jammer, als je bergen met sneeuw ziet is het toch mooier tegen een blauwe lucht maar niets aan te doen. Wel mooie meren en leuke plaatsjes gezien maar geen dieren dit keer. Zo;n 30 km voor Revelstoke kwamen we bij 3 Valley Gap. We gingen eens kijken wat dat was. Er stond in onze beschrijving dat er oude huizen zouden zijn. Nou dan deden ze dit geheel toch te kort. We kochten tickets. Die mevr. vroeg of we recht op korting hadden. (vanaf 65, dat pleit niet voor ons) Eerlijk als we zijn zeiden we natuurlijk nee. Het waren zo’n beetje 4 musea in een. Een openluchtmuseum met allerlei authentieke gebouwen en andere dingen van zo’n 100 jr geleden allemaal samengebracht op een plek. We zagen o.a een gevangenis, saloon, schooltjes, kerk, winkels, drukkerij; erg leuk allemaal. En er was een oude auto;s en rijtuigen museum en een groot treinenmuseum bij met een eigen rangeerunit. Allemaal door een familie bijeengebracht. Knap hoor. Daar wel 2 uur doorgebracht. In Revelstoke hadden we ons B&B gauw gevonden. Een groot, statig Victoriaans huis met een niet zo.n statige maar wel aardige bewoonster. Op de derde verdieping zijn de kamers dus we lieten de koffers maar in de auto en gingen alleen met de rugtassen met de spullen voor een nacht naar binnen. We kregen koffie met een schaaltje koekjes erbij. Het gesprek ging vooral over het weer, (want ze hadden zo’n verschrikkelijke winter en lente gehad met wel 5 meter sneeuw), over het huis, (dat in 1905 gebouwd was door iemand van de Pacific Railway, die rijk was maar het allemaal aan goede doelen uitgaf) en over de beren (in 100 jaar zijn er slechts 69 mensen door beren omgebracht dus het verkeer is gevaarlijker). Doordat er nog zoveel sneeuw op de bergen ligt komen de beren deze zomer wel verder naar beneden om voedsel te zoeken dus ook wel op de hikingtrails. We moeten morgen eerst wel een parkpas hebben; die geldt dan voor alle parken. Ze vertelde ook dat er nog andere gasten zijn en allemaal Nederlands. Hm dat is jammer. Wij houden altijd onze mond als we Nederlanders horen. Na de koffie gingen we naar het touristoffice. Gevraagd of er een hikingpad in de buurt was. Er was er een langs de rivier en ook verder de berg op maar misschien zou het gaan onweren, of we die dan wel wilden? Nee, natuurlijk willen we niet op de berg zijn als het onweert. Langs de rivier dan maar. Dat deden we maar het ging nu echt regenen dus na een half uur weer terug. Meteen als een duveltje uit een doosje, verscheen Edna May (hostess) weer. O, het regent he. Even in onze kamer gebivakkeerd, het dessert opgegeten maar dat viel niet lekker, veel te machtig. en om half 7 uit eten. Op de woonverdieping kwam nu ineens David, de host, naar voren. Je kunt kennelijk niet stiekem de trap af. Kennis gemaakt. In het stadje trad een groepje folkzangeressen op. Ze zongen heel goed, zoiets als Twarres ooit, maar het was natuurlijk een zielig gezicht zo in de regen. Een handjevol mensen onder afdakjes en overkappingen. Maar ze hielden stug vol. Wij wilden eigenlijk chinees eten maar de 3 Chinese restaurants zagen er niet zo uitnodigend uit dus gingen we naar een Italiaans restaurant. Ook daar zaten weer 4 Nederlanders. Wat doen die mensen hier toch. Lekker gegeten. De mensen kijken steeds wel vreemd naar onze manier van eten. De Canadezen en Amerikanen leggen na het snijden van een stukje vlees altijd het mes neer en dan prikken ze het met de rechterhand aan de vork. Wij hebben de vork gewoon links natuurlijk. Maar dat is een groot verschil. In het B&B kwam David weer om een hoekje kijken. Lekker gegeten? Ja hoor. Wel een mooie grote kamer in victoriaanse stijl met in de badkamer een authentiek bad op pootjes. Een bubblebath staat erbij maar ik denk dat je daarvoor zelf moet blazen. We zullen zien…..

Woensdag 29 juni Canmore, Alberta, 18 gr
Toen we om 8 uur naar het ontbijt gingen zaten de andere gasten al op het terras. Wij kregen koffie en gingen erbij zitten. Een pasgetrouwd stel uit Den Haag en een moeder en zoon uit Brabant. Alleen Nederlanders dus. Hm. Maar het viel toch mee en het gesprek tijdens het ontbijt kwam best op gang. De hosts aten ook mee dus het ging niet alleen in het Nederlands. Het ontbijt was iets minder uitgebreid (gelukkig) dan bij het vorige B&B. Om half tien vertrokken we richting Canmore; over de Rogers Pas door het Revelstoke National Park. Gisteren had ik het weerbericht bekeken op internet en daar was ik niet vrolijk van geworden. Voor vandaag stond er een donkergrijze wolk met lichtflitsjes. Nou lekker dan. Maar een ander weerbericht toverde ons een ander beeld voor met wolkjes, regen en zon. Ik wilde graag die tweede geloven maar het eerste uur deed vermoeden dat het onderdaad een petdag zou worden. Wat jammer, net nu we over de pas gingen. Op het hoogste punt hebben we koffie gedronken. En een parkpas voor 8 dagen gekocht. We kregen korting omdat het vrijdag Canadaday is. Die dag is gratis. Het regende dus. Vroeger zei ik ook wel eens: Aan de andere kant van de berg schijnt vast de zon. Meestal was het niet waar maar vandaag wel. Het klaarde op en de rest van de reis was het zeer behoorlijk weer. We zagen de Rockies nu echt. Gigantisch mooi gezicht. Indrukwekkend. In Yoho National Park werd een ritje naar de ‘Kicking Horseshoe en the Natural bridge’ (lijkt wel een countrybandnaam) aanbevolen. We wisten niet hoe ver dat weg was maar we deden het toch maar. En het was de moeite waard. Een kolkende rivier die een rots zodanig uitgesleten had dat er een hele geul inzat. Mooi hoor. En een eindje verder konden we het Emerald Lake nog bekijken. Of emerald nu een kleur is, een gesteente of een mineraal; dat weet ik eigenlijk niet maar het heeft een mooie kleur. Soort groenblauw. Ik zou zo’n kleur nooit dragen maar in de natuur is het mooi. We wilden nog een eindje verder lopen maar dat mocht niet ivm met berengevaar. Toen we weer bij de auto kwamen schrokken we: Een grote barst in de voorruit, precies achter het spiegeltje. Hoe kon dat nou? Misschien ergens een opspattend steentje ofzo? Niks van gemerkt in ieder geval. Nou moeten we de verzekering en Avis er maar over bellen. Het belemmert het zicht niet gelukkig maar jammer is het wel. Een eindje verder was er nog een spiraaltunnel voor treinen. Wij gingen kijken en nog vele mensen met ons maar er was eigenlijk niet zoveel te zien. De tijd moest een uur vooruit en we kwamen netjes op tijd bij ons B&B in Canmore aan. Toen we aankwamen wilde een eekhoorntje gelijk met ons naar binnen maar dat mocht niet. Het zag er weer chic uit. We moesten onze schoenen wel weer uit doen maar dat zijn we inmiddels gewend. Een mooie kamer en huiskamer. We kunnen wassen, koffie en thee maken enz. Een eigen terras en er is een gigantische tuin met schommelbanken en een eigen waterval, wat wil je nog meer. Er is hier nog een ander Nederlands echtpaar. (Wat doen die Nederlanders toch allemaal in Canada. Laat ze thuisblijven als wij op reis zijn.) In Canmore gegeten. Onderweg naar de stad zagen we twee elk’s (herten) heel rustig langs het pad grazen. Mooi gezicht. Bij een plaatselijke pub, een soort saloon, zei de serveerster dat het menu van de dag wings was maar ze hadden ook….... Tja ik zei: ik weet niet wat dat is. O zei de serveerster: begin er dan ook maar niet aan en toen werden het dus de wings. Kippenvleugeltje in een mandje met hete saus erbij. Geen bestek, geen bord, gewoon kluiven. Leuk en lekker hoor. Terug in het B&B koffie gedronken met de andere Nederlanders. Het blijken hele aardige mensen uit Gouda te zijn. Doen ongeveer dezelfde reis maar dan in omgekeerde volgorde (ook bij Askja). Zo te horen hebben we og heel wat tegoed. Niet te laat naar bed.