Okanagan Valley

Zondag 26 juni West Kelowna 27 gr
Vandaag ging onze autorondreis echt beginnen. Om half 9 richting Avis gelopen. We waren vroeg, zei ze. Waarschijnlijk mochten we de auto pas om 11 uur ophalen maar we waren er al dus kregen we hem mee. Even op een terrein tegenover het hotel geparkeerd want het is zonde om nu nog de parkeergarage te gebruiken voor die paar minuten. Uitgecheckt en op weg. Het is een Kia. Lijkt niet zo groot maar dat valt alles mee. Vooral de ruimte voorin is goed. Een koffer op de achterbank. En we kunnen een open dakje hebben, dat vind ik leuk maar dan moet Peter ook in de auto een petje op als de zon schijnt. We kwamen Vancouver goed uit. Het was nog lang druk, dat viel wat tegen. Maar dat kan ook aan de wegwerkzaamheden gelegen hebben. Pas na een uur werd het rustiger op de weg. Zoals je dat graag wil hebben in Canada. We zagen een hoge berg met een flinke sneeuwkap. Meteen riepen we: dat is vast mount Robson want die is het hoogst. Nou dat was hem natuurlijk helemaal niet want die ligt nog een eind verderop maar het is de enige berg die we van naam kennen dus bombarderen we elke hoge berg tot MT Robson. Een hele mooie weg was het. En het was prachtig weer. Onderweg zagen we verschrikkelijk veel oldtimers. Tja, dat hebben ze zeker gedaan in navolging van Wieringerwerf op wielen, want dat is ook vandaag. Het kan ook zijn dat men hier de laatste zondag van de maand met die oude auto’s de weg op mag. Wie zal het zeggen, in ieder geval zagen we er wel meer dan 100. En ook veel motorrijders. De meesten zonder motorpak, zo in een shirtje. Eerst bij Tim Horton’s een kop koffie en een koek genuttigd en later op de dag een hamburgermaaltijd bij een van de vele hamburgertenten langs de weg. In Princeton ook nog even rondgelopen. Daar zagen we 2 herten. Mooi hoor. We moesten 500 km overbruggen en dat lukte; we kwamen ongeveer 5 uur in Kelowna aan. We hoopten niet dat het B&B in de stad zou liggen want daar zoeken we Canada niet voor op maar nee hoor. Het was ergens anders maar ja waar? We konden het eerst niet vinden. Waren bij de voorkant, dachten we maar het was aan de achterkant want vertelde de mevr die aan kwam lopen, de auto moest aan de achterkant gezet worden want dat was eigenlijk de voorkant. Ja, dat zal inderdaad wel. Nou in ieder geval een mooie B&B dichtbij het strand en het meer. Leuke kamer en een gezamenlijke huiskamer en keuken met 2 andere gasten. Daar maakten we ook kennis mee. Echtpaar uit Calgary maar oorspronkelijk uit Roemenie. We hebben voor onszelf een terras met een gezellig zitje buiten en daar dronken we koffie. Daarna een wandeling gemaakt langs het meer. Heel veel boten en ook eentje die zo hard ging en zo verschrikkelijk veel herrie maakte dat het een vliegtuig leek. Verder vanavond een restaurant gezocht en gevonden. Een Irish Pub waar ze om ons duistere redenen in Schotse kilts liepen. Maar het was er gezellig en het eten goed. We zaten buiten. Wat wil je nog meer. Wel raar dat zo’n leuk restaurant dan zo’n beetje op de parkeerplaats van een groot shoppingcenter staat, maar goed. We konden de weg naar onze kamer nu wel goed vinden. Volgens de huisregels was het de bedoeling dat we om half 10 nog naar de huiskamer kwamen om een dessert te eten. Nou daar hadden we echt zin in na zo’n maaltijd! Om dan nog een soort zoete, geglazuurde cake te eten. Brr. Toch maar gedaan. Vanavond nog geskypt met Marius. Het was bij hem 8 uur ’s morgens.

Maandag 27 juni, Kelwona. 26 gr
Deze dag was voor driekwart goed gelukt maar niet helemaal dus. Dat gebeurt altijd wel een keer in een vakantie en nu hebben we dat maar gehad. (hoop ik) Maar goed: Om 8 uur aan het ontbijt. Alles hier is met appeltjes versierd en zo ook de schortjes en het giletje van onze host. Het heet hier Apple blossom en het is gelegen aan de Apple ave, vandaar. Een gezellig en uitgebreid ontbijt. Eerst fruit, toen een eigengebakken broodontbijt en daarna nog een warm ontbijt. Genoeg voor de hele dag. Dana een van de andere gasten was jarig en er werd voor haar gezongen en ze kreeg een muffin met sterretje. Het gesprek verliep verder geanimeerd. Er kwamen heel wat onderwerpen over de diverse landen langs. Zelfs Geert Wilders. Die kennen ze hier dus ook. Dna en haar man zijn genaturaliseerde Roemenen en ze vertelden hoe zij hierheen geemigreerd zijn enzo.Na het ontbijt gongen wij op pas naar de grootste Winery in de buurt. We waren vroeg genoeg voor de volgende toer. Daar deden we aan mee. We waren de enige buitenlanders. We hoorden van alles over wijn maken in deze doorgaans zonnige omgeving. Maar dit voorjaar was heel slecht geweest en nu nog eigenlijk want vanmiddag was de zon weg. We kregen ook les in wijnproeven en we mochten 3 soorten proeven. Grappig hoor. We kochten een fles wijn (met korting) en liepen weer terug naar ons huis. Eerst nog brood gekocht want we wilden niet weer junkfood eten ed. We hebben zelf jam en pindakaas.Vanmiddag zouden we een route hiken over een oude railway oid. Onze host legde uit waar we heen moesten. Wel een stukje van de kaart af maar dan zagen we het wel. Nou wij op pad, eerst door Kelowna heen wat we al niet leuk vonden, en toen vonden we het hikingpad niet. Uiteindelijk gevraagd aan een paar woest uitziende (niet woest aantrekkelijk maar gewoon woest) motorrijders. O, we waren way too far, we moesten terug of eigenlijk toch verder want dat was beter en dan zouden we het vinden. Nou niet dus, we kwamen wel op een gravelroad terecht maar verder niks hoor. Dit was niet echt de bedoeling. Nog een keer een bordje gezien: railway 500 m. Mooi niet. Uiteindelijk kwamen we een beetje in de richting maar het verhaal had geen Amerikaans happy end. Wel hebben we om 5 uur pas, zelf een pad gevonden en hebben daar gelopen langs een snelstomende rivier. Wel nog 2 keer een hert gezien en een marmot. Om het een beetje goed te maken. . Thuis vroeg John of we het leuk gevonden hadden. Nee, dat pad niet gevonden dus. Wij op de kaart aangewezen waar hij gezegd had dat we heen moesten…. Oh, kreunde hij, ik heb niet goed gekeken, ik heb de verkeerde weg aangewezen. Heel veel excuses. Nou jammer, maar het lag dit keer dus niet aan ons. Dat scheelt weer. Vanavond waren er weer 4 gasten bij. Uit Vancouver en uit Australie. Die mensen hadden elkaar op een trip in Europa ontmoet en kwamen hier bij elkaar. Aardig hoor. Ze waren ook al met elkaar in Jasper geweest en hadden heel wat beren gezien. Dat belooft wat…Morgen weer op pad, naar Revelstokehet begin van de Rocky Mountains.