De natuur in

Zondag 19 juni 24 gr
Het was vaderdag vandaag dus ik ging eerst het bed uit om voor een ontbijtje te zorgen.We hadden eieren maar het bleek dat de helft kapot was. Toch nog twee hele eruit gevist en gekookt.Jus d’orange en een stukje Deens gebak. Dat is verschrikkelijk mierzoet maar voor een keer wel lekker en het hoort bij een Canadees ontbijt net als donuts. Het zag er wat hoopvoller uit maar nog niet zo dat de lucht helemaal blauw was. Temperatuur was wel zo dat we de korte broek aandeden. Peter dacht even dat we de kerkdienst in Wieringerwerf nog wel konden horen want we waren 9 uur kant en klaar maar ja,in Nederland was het natuurlijk al 18.00 uur dus dat had je gedacht. De bedoeling was om een wandeling in de buurt te maken. Een makkelijk pad om te beginnen. We hadden een kaartje van het VVV gekregen. Om 11 uur op pad. Met de auto want het was toch verder dan ik gedacht had. 12 km? Ik dacht dat het dichterbij was. Peter had het precies op de tomtom ingevoerd en inderdaad konden we de aangegeven plek vinden. Maar ja, waar was het pad dat we moesten hebben; er liepen er drie maar allemaal dood of naar een huis. We stonden er nog besluiteloos bij toen een auto die ons net gepasseerd was weer terugkwam en stopte. Of ze ons konden helpen. Tja, we willen een wandeling maken en het zou hier beginnen… O ja, dan moet je daar door de afrastering heen en dan zie je wel een soort paardenpad. Nou, wij zagen nog niks. Dus ging zij mee en liet ons zien dat er een lus zat waarmee je een stuk prikkeldraad kon losmaken zodat je er door kon. Nou dat zouden wij nooit gevonden hebben want een duidelijk pad was er ook niet. Wij klommen naar boven. Nogal steil en over allerlei omgevallen bomen heen. Wie had het hier over ‘ een rustig pad om te beginnen’ gehad? Daar boven begon een breder pad. Erg mooi maar nog steeds flink klimmen. We moesten steeds links aanhouden dan zouden we goed uitkomen. Op een gegeven moment zagen we een boom die we al eerder gezien hadden. (Ja, knap om dat in een bos te herkennen he) Iets te ver linksaf, we gingen weer terug. Dus moesten we weer een eind omhoog. Plotseling zagen we vlakbij een hert. Hij schrok niet maar keek verbaasd naar ons: he, jullie ook hier? Hoewel ik de camera vlakbij had duurt het toch altijd nog even om hem fotoklaar te hebben. Dus ik denk dat hij net wegloopt. Maar mooi was het wel. We kwamen tussen mooie groene, glooiende heuvels. Prachtig landschap. We hadden van alles meegenomen voor onderweg: eten, drinken, pleisters, jassen maar helaas geen antimuggenspul. Dus helaas, nogal opgegeten door de muggen. Net toen we gezegd hadden dat het er goed weer voor was ging het regenen. Zomaar. Geschuild maar het duurde niet lang. We zagen op het kaartje niet meer waar we waren. Nou er zijn niet zoveel wegen dus we kunnen niet verdwalen zeiden we maar ja, als die wegen er wel zijn maar niet op de kaart staan dan raak je de kluts kwijt. Uiteindelijk zijn we maar omgedraaid want we wilden toch liever wel weer bij de auto uitkomen. Dus waren we om 4 uur weer bij de auto. Precies toen we beneden aangekomen waren kwam die auto met diezelfde mensen weer langs. Ze stopten weer en vroegen hoe we het gehad hadden. Ook toevallig. 300 m geklommen volgens Peter zijn hoogtehorloge.. Nou voor een eerste keer weer gaat het wel. Thuis verder kalm aan gedaan. Peter had een vaderdagbericht van Louise. We wilden morgen naar Barkerville, dat hadden Bob en Linda aangeraden, maar dat blijkt toch te ver weg te zijn. 500 km. Te veel voor een dag heen en weer.



Maandag 20 juni 29 gr
Bijtijds op. Het weer was nog steeds niet stralend maar volgens de voorspelling zou het om 11 uur schoner zijn en daarna ook verder opklaren. Dat gebeurde ook wel. De stoelen van het balkon voor naar achterin de tuin verplaatst. Op het gras gezet want op het terras was geen zon. Lekker dus buiten koffie gedronken, gelezen en het verslag weer aangevuld. Vroeg geluncht. Geprobeerd of de kapotte eieren nog goed waren en gebakken. Ze roken nog goed dus we waagden het erop. Als er iets aan mankeert merken we het vanzelf. We hadden een autorondje naar het noorden uitgezocht. Daar komen we tijdens onze rondreis niet langs dus dat konden we wel doen. De TomTom was eerst danig in de war. Stuurde ons links en rechts en verkeerd. Dus de kaart er maar ouderwets bij gepakt. Het was een mooie route. Zo zagen we Canada zoals we gedacht hadden dat het eruit zou zien. Buiten de steden. Op de Highway zagen we voornamelijk vrachtverkeer en allerlei auto’s met campers in welke vorm dan ook. Daarom hebben ze hier ook allemaal van die pick-ups. Dan kunnen ze de caravan zo erop zetten en hebben ze een camper. En er zijn knapen bij hoor. Soms zelfs een hele bus. Daar kun je wel een jaar mee rondtoeren. Of altijd in wonen. Als je de huizen in Kamloops ziet dan staat er om het nadere huis wel zo’n camper in de tuin. We gingen wel steeds langs Thompsonriver naar het Noorden. Naar Barriere. Dat was maar een klein plaatsje met een winkelcentrum en meer niet. Verder met ons rondje. Er was ineens een wolk en daar viel vanuit het niets zomaar een regenbui uit. Nou moe. Dat kan hier wel heel plotseling. Maar ja, wij zaten droog. Op de kaart werd de volgende weg aangegeven als restricted. Wij dachten dat zo’n weg in de winter misschien niet begaanbaar was en nu wel. Nou, bijna goed. Het bleek een onverharde weg, een dirtroad, te zijn. We gingen toch maar door. Het ging wel, hij was wel goed te rijden maar door die regenbui nogal modderig geworden. Je hoorde het helemaal spetteren onder en tegen de auto. En dat 12 km lang. Wel een hele mooie weg langs het Adams lake. Aan het eind zag je niet meer dat de auto zilverkleurig was. Een ijsje gegeten bij een ander klein dorpje. Ik liep er wel schandalig bij met dikke plakkaten modder op mijn been. Met uitstappen gebeurd. Dat wassen we er wel weer af. Net als de auto, die moet dan maar door de wasstraat. Weer in Kamloops zagen we een wasstraat. Wij erheen maar toen we ervoor stonden dachten we dat het misschien toch snuggerder was om te wachten tot vrijdag. Misschien komen we nog wel eens zo’n weg tegen en dan moet je weer. Wel even de achterruit weer schoon gemaakt. En zo weer naar huis. We zagen een trein met meer dan 100 wagons en dan ook nog met dubbele containers. Hier rijdt zowel de Trans Canada Railway als de Canadian Pacific. Dus altijd heel veel goederentreinen.Op het terras onze maaltijd genuttigd.
Op de foto's van gisteren bleek het hert toch nog op te staan. Mooi zo.