Ruiladres Kamloops

Woensdag 15 juni 19 gr
Half 8 lukte natuurlijk niet. Tot 4 uur geslapen. Om 6 uur eruit. We hadden nog twee krentenbollen dus die opgegeten en koffie op de kamer. Hoewel we maar een uur van tevoren op het vliegveld hoeden te zijn voor een binnenlandse vlucht zijn we toch al eerder met het busje meegegaan. Dus konden we op het vliegveld uitgebreid koffie drinken met een koek. Het was een leuk gezicht. Iedereen had zich gehuld in de shirtjes van het hockeyteam. Net zoals wij in het oranje was hier alles in het blauwgroene shirt van de ploeg. En iedereen hoorde je erover praten. Echt heel leuke, spannende sfeer. Het was een best of 7 en het stond nu 3-3. Dus een echte finale. Bij de security piepte het apparaat nogal bij mij. Dus werd ik uit de rij gehaald, gefouilleerd en bekeken. Uiteindelijk bleek het mijn horloge te zijn. Dus ik mocht toch mee. Het was een klein vliegtuigje; er konden maar 50 mensen mee en die waren er ook. In eerste instantie zaten we niet naast elkaar maar iemand was zo aardig om zijn plaats af te staan. Er was maar 1 stewardess en zij schonk toch nog koffie/fris. De vlucht duurde maar 45 minuten. Er was in het begin afgesproken dat de zoon van Bob en Linda ons zou halen maar verder was daar nooit meer over gesproken. Dus de vraag was: was hij er wel en zo niet: hoe zouden we dan het huis binnen kunnen komen? Maar het antwoord kwam al gauw. We zagen een man speurend om zich heen kijken en we vroegen hem of hij naar ons speurde? Jazeker, het was Doug Neigel. Aardige vent. Hij bracht ons naar het huis en maakte ons wat wegwijs. Hij is ook bankier en kon makkelijk even weg van zijn werk. Nou het is weer een prachtig onderkomen hoor. Tegen een berg aan; je overziet Kamloops helemaal. Soort Drive-in woning. Grote tuin met terras en een groot balkon aan de andere kant. Binnen ook, een zitkamer met eetgedeelte en een eetkamer met zitgedeelte. We dachten eerst dat er een badkamer was maar het bleken er toch twee te zijn. Bijna identiek. En een grote inloopkast aan de slaapkamer. Beneden ook een groot gedeelte met kantoor en wijnmakerij en kelder. Maar brood was er niet in huis. Dus gingen we vanmiddag al met de auto op pad naar de supermarkt. Het rijden viel mee. Het leek eerst geen automaat te zijn maar je hebt twee standen. Je kunt hem op automatisch zetten. De Safeway. Grote supermarkt maar niet gigantisch. Alles zo’n beetje ingekocht. Bij de kassa werd gevraagd of we zo’n klantenkaart hadden. Hadden we uiteraard niet, we zijn er net, maar ze ging er een voor ons halen. Dat scheelde toch weer zo’n 15 dollar. Aardig. Bier en wijn zijn niet in de supermarkt te koop maar in een aparte winkel net als in Noorwegen. Thuis verder uitgepakt en wat rondgelummeld. De belangrijke wedstrijd begon. Honderduizenden mensen (jaja, voor ijshockey!) die niet in het stadion konden zijn volgden het ook op grote schermen. Maar de wedstrijd liep voor de Vancouverfans op een fiasco uit. Ze verloren met 4-0. En hoewel er veel politie op de been was liep het uit op een verschrikkelijke veldslag. Politieauto’s werden vernield en in brand gestoken. Mensen gingen vechten en winkels werden beroofd. En de politie kon haast niets uitrichten. Ze gebruikten wel traangas maar bv geen waterkanon. Het was de hele avond op tv. Dus dat kan hier ook. Ik dacht dat zulke dingen vooral in Nederland voorkwamen. Wij gingen niet te laat naar bed. Nu zullen we wel aan de tijd gewend zijn.