Pyreneeen

Dinsdag 10 aug Albaniz

We zijn inmiddels al 3 dagen onderweg. Vanmorgen niet eerst ontbeten. We hadden nog krentenbollen en broodjes en dat kunnen we niet langer bewaren. En we hebben immers ook koffie, dus dat kon ook. Om kwart voor 9 op pad. Gisteravond de kaart er nog eens bij gehad omdat we nog steeds niet wisten waar we langs moesten rijden. De TOmtom het werk maar laten doen. En snelwegen vermijden anders gaat hij zo’n eind om. Het was nog helemaal niet zo warm dus lange broek aan. We volgden een supermooie route. Helemaal door de Pyreneeen. Een keer ging heet iets te lekker. Opeens een flits. Geen onweer maar ik reed ietsje te hard. Kan nooit veel zjn geweest. Nou we zien wel of er een bekeuring komt. Verder dus. We zagen ook bekende beelden en alle namen op de weg. Bij een gehuchtje koffie gedronken. Het was daar 17 gr en lekker in het zonnetje. De mist in de bergen was net opgetrokken. Toen verder met de mooie, maar eveneens langzamer route. Even zagen we nog wat besneeuwde toppen. Prachtig. Geen woorden voor. O ja toch een, fenomenaal. Op een gegeven moment kwamen we langs een parkeerplaats waar een groep wielrenners om een monument heenzat. Dat was natuurlijk het de plaats waar Casartelli toen, tien jaar geleden, verongelukte. Wij een eindje verderop gekeerd en ook het monument en de plek waar het gebeurde bekeken. Er lagen bloemstukken. Echt bijzonder. Nog meer auto’s keerden om. Toch weer verder. Tussen de middag werd het toch ineens warm. Dus de korte broeken aan. Meteen op die plek ook gegeten. We hadden nog steeds krentenbollen. Om half vier kwamen we in Albaniz aan. De Tomtom voerde ons naar de binnenstad. En toen: uitstappen maar. Maar ja, waar? We konden niet zomaar parkeren. Toch stonden we even op een verboden plaats dichtbij het VVV kantoor. Volgens mij kon dat wel even want dan konden we daar vragen naar een parkeerplaats. We stapten uit en…meteen twee agenten. We mochten daar niet parkeren ook niet eventjes. Nee, dat was duidelijk dus wij weer ingestapt en weggereden. Ergens toch een plekje gevonden en nog vrij parkeren ook. Daar gingen we dus niet meer weg. Naar de binnenstad gelopen. Was niet ver maar wel klimmen. Bij de Turist info gevraagd naar hotels. En precies op de plek waar we niet mochten parkeren was de ingang van een hotel. En dat hotel namen we. Zoveel keus was er trouwens niet. De mevr acher de receptie sprak aalleen Spaans en wij dus niet. Toch wat woorden uit Wat en Hoe Spaans onthouden. Een kamer met bad konden we vragen. En dat lukte. Goede kamer met airco. Mooi. Weer terug naar de auto gelopen natuurlijk (met een omweg want we konden hem toch iet meteen terugvinden) en de spullen gehaald. Meteen naar buiten. We zaten middenin het oude stadscentrum. Heel bedrijvig allemaal. De kerk bezichtigd. Beetje kaal vonden we. Wel mooie zijbeuken. Op een terrasje een glaasje witte wijn en een bier besteld. Hadden we wel verdiend. Om 8 uur werd het ineens verschrikkelijk druk. Maar wij wilden eigenlijk wel wat eten. Overal gezocht naar eettentjes. Nergens te bekennen. Nou ja, je moet om 8 uur toch ergens kunnen eten? Bij het hotel gevraagd. Ja, daar konden we eten…om half tien. O, nou ja dan nog maar een glaasje op hetzelfde terras. De serveerster wist het al. Tja, er waren ook helemaal geen buitenlandse toeristen verder. En ziedaar, op het terras kwamen vanaf 9 uur de tapas tevoorschijn. Overal werden er hapjes besteld. Dat kan dus ook. Doen wij voortaan ook. Zo leer je er wel van. Maar in het hotel werd om half 10 een driegangenmenu voor ons en wat andere gasten geserveerd. Ik nam capaccio, dacht ik maar het was koude tomatensoep. Ook lekker. Peter had kip en sla. Een glas wijn vroegen we erbij maar we kregen een fles. Beetje veel. Het eten ging wel snel. Drie gangen volgden elkaar in rap tempo op. Daarna maar gauw onze kamer opgezocht. De rest wijn namen we mee. Zonde om te laten staan.