Windhoek, rondje om de kerk
Blijf op de hoogte en volg Oetske
24 Oktober 2019 | Namibië, Windhoek
Dinsdag 22 oktoberr, windhoek, 28 gr
Dat uitslapen tot half lukte niet eens; zo gewend zijn we inmiddels aan vroeg opstaan. Het slapen ging ook niet zo goed. Een mug stak door de klamboe heen. Maar muggenspul erop en weg was het. Dus eerst uitgebreid gedoucht en rustig ingepakt. naar het terras m te kijken of de wifi het deed. Ja, dat wel maar niet genoeg om het verslag te sturen. Dat moet dan later maar. Met zijn allen ontbeten en om 9 uur in de bus. Op naar Windhoek. Maar dat zou wel weer een ritje worden. Och, we vermaakten ons met lezen, puzzelen en muziek luisteren. Andries vertelde nog het e.e.a. Over namibie maar eigenlijk begreep ik het niet. Hij had het over de Duitsers en concentratiekampen en de oorlog. Ik dacht: hoe kan dat nou, de Duitsers zaten toch al als koloniale macht in Namibie. En Andries vertelde dat de helft van de Namibiers in Windhoek woont. Eerst had hij het over 85000 inwoners en later over 380000. Wat was het nou. En Windhoeka was een dorp. Nou, later toen we wifi hadden opgezocht. Die Herrerastam die zo'n beetje uitgemoord is: dat hadden de Duitsers gedaan toen ze Namibie als kolonie innamen, dus in 1880. Ze hadden toen concentratiekampen geintroduceerd door de vader van Hermann Goering. Dus dat zat er al vroeg ingebakken bij die familie. Het is door de VN gekenschetst als de Namibische genocide, de eerste genocide in de vorige eeuw. Erg hoor. We kwmen langs een heldenveld waar alle Herreralegeeraanvoeerders begraven lagen. Wordt elk jaar herdacht. En hetaantal inwoners in Windhoek is een zevende deel, dus de helft was wel erg overdreven. Er was een begin van een weg aangelegd die van het zuiden naar het noorden moet gaan. Maar er is nog maar 60 km aangelegd dus dat duurt nog wel 100 jaar. Deze weg ook weer met hulp van de Chinezen. Die jongens moet je wel in de gaten houden want ze hebben hun tentakels over de hele wereld uitgespreid en met name in de infrastructuur. Natuurlijk hebben ze belang bij die wegen want zij willen best profiteren van de bodemschatten die ze hier hebben. Uiteraard moesten we inkopen doen en plassen bij de Spar. Ik denk dat Andries aandelen heeft in de Spar. We hebben er al heel wat gezien. Wat zijn dat toch gigantische winkels. Broodjes, koekjes en slaatje gekocht. Maar dit keer hadden we het slaatje moeten laten wegen. Foutje. In een dorpje gestopt want daar konden we onze namibische dollars opmaken om souvenirs te kopen. Je werd daar volgens Andries niet afgezet. Waarschijnlijk zijn tweede aandelenpakket. Een hele markt vol met allemaal dezelfde spullen en dezelfde mannetjes en dezelfde vrouwen met lieve, mooie kindertjes die de toeristen naar binnen riepen vanwege de goed prijs. Wat een ellende eigenlijk. Er zaten best mooie dingen bij maar die agressieve manier van verkopen. Brrr. Ik vond bv een bushman mooi. De verkoper schreef de prijs op zijn arm. Ik zei, nee teveel en liep door. Ergens anders kochten we 2 dingetjes, erg afgedongen tot minder dan de helft maar waarschijnlijk toch nog niet genoeg. Toen we later, na een ijsje gegeten te hebben, weer in de bus stapten kwam dat mannetje me achterna. Bushman? Bushman? Ikhad beloofd terug te komen, mooi prijs. Jaja, toch maar gauw de bus in. Niks voor ons dit. Andries had braai voor ons geregeld in Windhoek. In het hotel. Dat was nog compensatie voor het feit dat we in Sossusvlei niet alles gezien hebben. Nou, mooi. Maar dat betekende wel dat we Windhoek dus helemaal niet in zouden gaan. Zo'n eind rijden om Windhoek niet te zien. Alleen even een rondje rond de 'beroemde' kerk gereden. Daar kregen we een fotomoment. De groep was daar wel wat ontstemd/teleurgesteld over. We bewegen toch al zo weinig.Maar ja, als we over 2 dagen weer fantastische dingen meemaken dan vergeet je dit weer. Windhoek is ook gevaarlijk dus ik denk dat Andries het ook niet aandurfde. Nolan moest heel moeilijk doen om de bus netjes op de binnenplaats te parkeren. Het zl een wonder zijn als hij er morgen weer goed uit kan komen. Mooie kamer en genoeg wifi. Dus het volk was weer tevreden. Glaasje witte wijn wat wil je nog meer. De braai werd aangestoken. Een hele grote bbq dus. Alleen is het niet zo dat je dan het vlees meteen van de braai krijgt. We gingen binnen zitten aan de lange tafel en het braaivlees kwam gewoon als buffet. Nou, t was wel lekker hoor maar erg lawaaiig in die ruimte. Je moest schreeuwen om elkaar te verstaan. Op de kamer nog even op het balkon gezeten want….je raadt het al: morgen om half zes op en 7 uur weg. Weer een lange reisdag want dan gaan we naar Botswana. We moeten allemaal 2 paar schoenen mee want we moeten door de anti pestbak. Nou afwachten maar wat dat inhoudt.en ookweer formulieren invullen. Het kan aan de grens lang duren.
Dat uitslapen tot half lukte niet eens; zo gewend zijn we inmiddels aan vroeg opstaan. Het slapen ging ook niet zo goed. Een mug stak door de klamboe heen. Maar muggenspul erop en weg was het. Dus eerst uitgebreid gedoucht en rustig ingepakt. naar het terras m te kijken of de wifi het deed. Ja, dat wel maar niet genoeg om het verslag te sturen. Dat moet dan later maar. Met zijn allen ontbeten en om 9 uur in de bus. Op naar Windhoek. Maar dat zou wel weer een ritje worden. Och, we vermaakten ons met lezen, puzzelen en muziek luisteren. Andries vertelde nog het e.e.a. Over namibie maar eigenlijk begreep ik het niet. Hij had het over de Duitsers en concentratiekampen en de oorlog. Ik dacht: hoe kan dat nou, de Duitsers zaten toch al als koloniale macht in Namibie. En Andries vertelde dat de helft van de Namibiers in Windhoek woont. Eerst had hij het over 85000 inwoners en later over 380000. Wat was het nou. En Windhoeka was een dorp. Nou, later toen we wifi hadden opgezocht. Die Herrerastam die zo'n beetje uitgemoord is: dat hadden de Duitsers gedaan toen ze Namibie als kolonie innamen, dus in 1880. Ze hadden toen concentratiekampen geintroduceerd door de vader van Hermann Goering. Dus dat zat er al vroeg ingebakken bij die familie. Het is door de VN gekenschetst als de Namibische genocide, de eerste genocide in de vorige eeuw. Erg hoor. We kwmen langs een heldenveld waar alle Herreralegeeraanvoeerders begraven lagen. Wordt elk jaar herdacht. En hetaantal inwoners in Windhoek is een zevende deel, dus de helft was wel erg overdreven. Er was een begin van een weg aangelegd die van het zuiden naar het noorden moet gaan. Maar er is nog maar 60 km aangelegd dus dat duurt nog wel 100 jaar. Deze weg ook weer met hulp van de Chinezen. Die jongens moet je wel in de gaten houden want ze hebben hun tentakels over de hele wereld uitgespreid en met name in de infrastructuur. Natuurlijk hebben ze belang bij die wegen want zij willen best profiteren van de bodemschatten die ze hier hebben. Uiteraard moesten we inkopen doen en plassen bij de Spar. Ik denk dat Andries aandelen heeft in de Spar. We hebben er al heel wat gezien. Wat zijn dat toch gigantische winkels. Broodjes, koekjes en slaatje gekocht. Maar dit keer hadden we het slaatje moeten laten wegen. Foutje. In een dorpje gestopt want daar konden we onze namibische dollars opmaken om souvenirs te kopen. Je werd daar volgens Andries niet afgezet. Waarschijnlijk zijn tweede aandelenpakket. Een hele markt vol met allemaal dezelfde spullen en dezelfde mannetjes en dezelfde vrouwen met lieve, mooie kindertjes die de toeristen naar binnen riepen vanwege de goed prijs. Wat een ellende eigenlijk. Er zaten best mooie dingen bij maar die agressieve manier van verkopen. Brrr. Ik vond bv een bushman mooi. De verkoper schreef de prijs op zijn arm. Ik zei, nee teveel en liep door. Ergens anders kochten we 2 dingetjes, erg afgedongen tot minder dan de helft maar waarschijnlijk toch nog niet genoeg. Toen we later, na een ijsje gegeten te hebben, weer in de bus stapten kwam dat mannetje me achterna. Bushman? Bushman? Ikhad beloofd terug te komen, mooi prijs. Jaja, toch maar gauw de bus in. Niks voor ons dit. Andries had braai voor ons geregeld in Windhoek. In het hotel. Dat was nog compensatie voor het feit dat we in Sossusvlei niet alles gezien hebben. Nou, mooi. Maar dat betekende wel dat we Windhoek dus helemaal niet in zouden gaan. Zo'n eind rijden om Windhoek niet te zien. Alleen even een rondje rond de 'beroemde' kerk gereden. Daar kregen we een fotomoment. De groep was daar wel wat ontstemd/teleurgesteld over. We bewegen toch al zo weinig.Maar ja, als we over 2 dagen weer fantastische dingen meemaken dan vergeet je dit weer. Windhoek is ook gevaarlijk dus ik denk dat Andries het ook niet aandurfde. Nolan moest heel moeilijk doen om de bus netjes op de binnenplaats te parkeren. Het zl een wonder zijn als hij er morgen weer goed uit kan komen. Mooie kamer en genoeg wifi. Dus het volk was weer tevreden. Glaasje witte wijn wat wil je nog meer. De braai werd aangestoken. Een hele grote bbq dus. Alleen is het niet zo dat je dan het vlees meteen van de braai krijgt. We gingen binnen zitten aan de lange tafel en het braaivlees kwam gewoon als buffet. Nou, t was wel lekker hoor maar erg lawaaiig in die ruimte. Je moest schreeuwen om elkaar te verstaan. Op de kamer nog even op het balkon gezeten want….je raadt het al: morgen om half zes op en 7 uur weg. Weer een lange reisdag want dan gaan we naar Botswana. We moeten allemaal 2 paar schoenen mee want we moeten door de anti pestbak. Nou afwachten maar wat dat inhoudt.en ookweer formulieren invullen. Het kan aan de grens lang duren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
