Pompei en Vesuvius en terugreis

Dinsdag 21 aug 36 gr
Gewekt door het reiswekkertje en Alexander’s Ragtimeband (smartphone). Vrolijk wakker worden dus. Lekker geslapen op het zachte bed. Om 8 uur naar het dakterras voor het ontbijt. We dachten dat er ook Nederlanders hier zaten omdat er een Nederlandse auto naast onze op het parkeerterrein staat, maar toch niet zeker. Eenvoudig ontbijt. Croissant, juice, cappucino en yoghurt. Dat hadden we aangestreept maar ook toast maar dat zat er niet bij. Nou ja het is geen hotel maar een B&B en verder uitstekend hoor. 9 uur eerst langs het turist office om de kaart en de audiotour te halen. Op de kaart stonden de nummers die je echt moet zien voor 2 uur of voor 4 uur; anders ben je wel 3 dagen bezig, zo groot. Goed, we begonnen. Meteen na de entree was er al het grote Amfitheater. Nog heel goed in tact. Daar werden de gevechten van de gladiatoren gehouden en de gevechten met leeuwen bv. Tijdens de warme zomermaanden werden er donkere doeken gespannen boven de tribunes tegen de zon. Dat was al een mooi binnenkomertje. Daarna hadden we wat moeite met de kaart. De nummers op de kaart leken niet helemaal overeen te komen met die van de straten enz. Maar we kwamen er toch wel achter en we zagen van alles. Bakkerijen, tempels, een bordeel met tegels waar suggesties voor bepaalde posities opstonden, daar was het heel druk, je moest ervoor in de rij. Maar misschien moesten ze dat vroeger ook wel er waren veel handelaren van buiten de stad. Maar het was ook klein dus zoveel mensen konden er niet tegelijk in. Verder heel veel soorten baden (termen), huizen van rijke en ook gewone mensen, een groot en een klein odeon waar gedichten en muziekoptredens plaatsvonden, een basalica waar recht gesproken werd, en nog heel veel andere dingen. Markten en winkels die er vroeger geweest waren; Je liep gewoon door de echte straten die 2000 jaar geleden ook gewoon straten waren. Inclusief de karresporen die erin gemaakt waren en de stenen om de straat oever te steken. De voorlopers van het zebrapad. In de grote trottoirs zag je nog de gaten zitten om ezels aan vast te maken. Opvallend is wel dat er veel dingen helemaal niet veranderd zijn. Nog steeds worden de straten hier op bijna dezelfde manier betegeld en de bakker bakt ook het brood op de oude manier. Er werd veel stof bewerkt en daar gebruikte men urine voor. Die werd verzameld in grote kruiken. Daar zat natuurlijk ammonia in. En het meest indrukwekkend was toch wel de mensen die je kon zien in vitrines. De mensen die in 79 na Chr getroffen waren door de uitbarsting van de Vesuvius en die door het gas daarvan meteen gedood werden en overladen door de as. Zij zijn al die jaren bedolven geweest en worden nu versteend en wel tentoongesteld. Dat hadden ze 2000 jaar geleden ook niet kunnen bedenken. Toch wel sneu, want ze hadden in 62 AC ook al een aardbeving gehad. Hadden ze die overleefd en tempels opgericht als dank voor het overleven, krijg je dit. Toen ik 13 was had ik typeles. Toen moesten we heel wat teksten overtypen en een ervan ging over de ondergang van Pompei. Dat heb ik altijd onthouden en 46 jaar later loop je er echt, dat is best bijzonder. Er waren ook overal kranen om water te kunnen tanken. Dat was ook wel nodig want het was 35t gr. Maar vroeger waren die putten er dus ook al. Om drie uur moesten we naar ons B&B want we zouden ook nog de Vesuvius op en daar hadden we de bergschoenen voor nodig. Dus weer langs de turist office. De jongen vroeg of we niet om 3 uur meewilden. Nee, hoor 4 uur hebben we afgesproken. Dus even opgefrist, schoenen aan en weer terug. Iets te vroeg dus aan de overkant gelopen. Maar we werden al geroepen. De jongen was er niet maar een meisje. Signora, voor de Vesuvio van 4 uur? Dan konden we daar in de schaduw wachten. Nou ok dan. Het werd 4 uur en Peter zei optimistisch: We zullen wel weer een half uur moeten wachten maar nee, 1 over 4 stopte er een busje. Wij stonden al op Maar nee, de baas kwam en die zei: nee we moeten op een seintje wachten van de Vesuvius, of we mogen gaan want het is druk op de top, heel veel bussen en maar een weg.. O nou, het zal wel. Het werd dus half 5 en Peter zei: zie je wel? Ok hij had (dit keer) gelijk. Nogmaals gevraagd: hoe lang duurt het nog? Nog even, want er was een ongeluk gebeurd. Nou het was inmiddels een uur later en een ander busje kwam. We waren de enige klanten. Het duurde wel erg lang. We hadden het boekje over Pompei ook al uit. Straks gaat het niet door zei Peter, de eeuwige optimist. Maar goed, hij kreeg gelijk, ze kwam met het geld aan, het gaat niet door we kunnen niet naar boven want er is een ongeluk en we kunnen er niet door. Nou, toen heb ik even van leer getrokken. (achter uut de kel gesproake, zeggen ze in Doesburg) Dat ze dat van tevoren hadden moeten zeggen en dat we alleen vandaag konden en niet morgen. Nou, ze bonden in, namen het geld terug en hup in het busje zaten we. Nou, niks aan de hand onderweg. Flauwekul, ze wilden waarschijnlijk alleen niet voor 2 pers rijden. Te duur. Onze chauffeur gaf ons de mogelijkheid om onderweg foto’s te nemen. Een lastige weg maar eerlijk gezegd hadden we het gewoon met onze eigen auto kunnen doen. Maar goed, we waren boven. Vandaar kon je met gids naar de krater. Maar boven bleek dat we nog een kaartje moesten kopen voor de tocht naar boven. Ok, gedaan en die gids? Die wacht boven. Nou, zal wel. Het was inmiddels al half 6. Een pittige klim naar boven. Onze bergschoenen niet voor niks aan. 200 m klimmen, niet echt hoog maar toch. Maar ach, toen we boven waren was er geen gids meer, te laat. Wel was er nog iemand genegen om voor ons een uitleg in het Engels te doen. Met de uitbarsting van n79 AC was de berg nl geexplodeerd. Eerst was hij 3000 m hoog en nu nog maar 1600. Vandaar het verwoestende effect. Wij liepen langs de krater van 500 m doorsnee. Nu geen leven meer in maar in 1944 is er nog een uitbarsting geweest. We hadden een mooi uitzicht over een stad, welke weten we even niet, en de zee. Helaas hadden we boven niet al te veel tijd. Wel nog even een glaasje gekocht maar verder konden we niet kijken. Onze chauffeur wachtte ons weer op. Toch een mooie ervaring en gelukkig hebben we voet bij stuk gehouden. Wat hebben we aan die maffiapraktijken. Stom gedoe. Vanavond bij een ander tentje gegeten. Spaghetti gehad en als toetje, hot cake met pistache. We verwachtten warme cake met groen ijs maar nee, geen ijs wel pistache. Een klein rondje, we zeiden nog, er kunnen er wel drie op het bord. Maar een was echt genoeg. Zoet! Nog nooit in mijn leven zoiets zoets gehad. En machtig. Maar erg lekker dat dan wel weer. Nog op het plein gezeten en niet te laat terug en naar bed.

Woensdag 22 aug, tot 41 gr
Half acht op en alles ingepakt. Weer buiten ontbijt. We kregen er nu ook wel toast bij en een schoteltje bio druiven uit eigen tuin. Bij het betalen zeiden we tegen Salvatore dat we zijn Dolce Vita op internet zouden aanbevelen. Dat doen we dan ook wel. Hij vroeg: een 10, nee zeiden we een 9. Nou moet ik jullie daarvoor betalen zei hij. (Maffia he) Auto opgehaald en weg. Een hele goede reis, kunnen we kort over zijn. Helemaal tolweg maar toch mooi. Veel bergen. We kramen door Campania, Lazio, Umbrie met bv Terni en Spoleto in de verte, Toscane met natuurlijk Firenze, Lucca, Pisa en Siena, Ligurie met Genua. Het laatste gedeelte met wel zo’n 50 tunnels. In Toscane was het erg heet, inderdaad zagen we 40 en 41 gr. En toen we ons broodje opaten zaten we nu dus wel in de schaduw, dat kon niet anders. Onderweg zagen we nog een auto slippen; de rook kwam er af en meer auto’s moesten remmen. Gelukkig liep het goed af. Ook was er een brand in de buurt van Firenze. Na Genua zouden we stoppen. We kramen in Ovada terecht. Daar vonden we meteen een hotel. Helamaal goed, wel een beetje ouderwets. Kamer met een bankstel en open haard.ebt er niets aan maar toch leuk. Wel ook airco en wifi. Weer pizza gegeten. Lekker hoor. Op het nieuws zagen we nog van de brand in Toscane.