sterren, vlinders en muziek
Blijf op de hoogte en volg Oetske
15 Augustus 2012 | Italië, Monopoli
Gian Carlo (zo heet ie dus) kwam al om 5 over 10 met zijn vriendin Vanessa. Toen we klaar waren reden we achter hun aam de berg af. Maar via de andere kant, dat ging veel geleidelijker. Via een smal weggetje kwamen we in de tuin-waar-het-zou-gebeuren terecht. We hoefden inderdaad niet te betalen maar we waren veel te vroeg. Dus met elkaar gebabbeld. Vanessa spreekt niet zoveel Engels hoewel het wel zou moeten want zj studeert communicatie in Bare’ Hij studeert in Milaan dus zovaak zullen ze elkaar niet zien. Of misschien was dit wel hun eerste afspraakje want zij had wel een nieuwe jurk aan, zei ze. Beetje koud voor deze avond. Peter en Vanessa zagen tegelijk een vallende ster. Dat begon al goed. We vroegen of de jeugdwerkloosheid hoog is: wel 34 %. Maar hij dacht wel dat hij een baan zou krijgen na zijn studie, goede richting gekozen. De organisator van de avond maakte een foto van ons vieren. Om 23.20 begon de wandeling pas. Er waren wel zo’n 45 mensen. Een heel donker pad verlicht met wat fakkels, spannend hoor. Onderwijl vertelde onze gids het e.e.a. GIan Carlo vertaalde veel maar later maar niet meer want dan zou hij ook dingen missen. In ieder geval was de tuin, meer park dan Il Parco, 25 jaar oud. We kregen uitleg over vlinders. Met een Ipad werden ze getoond.Wij dachten dat ze allemaal al overvlogen maar dat bleken vleermuizen te zijn. We begrepen wel waar het praatje over ging maar we verstonden het natuurlijk niet. Mooie vlinders maar ze kwamen niet. Maar toch leuk. Verder gewandeld; door een soort grot en daarna kregen we biologische thee uitgedeeld. Daarna een optreden van een folkband. De mensen hadden dekens meegenomen om op te zitten maar ja dat hadden we niet. Dan maar plat op het gatje. Mijn witte broek moest er maar tegen kunnen en ik zou heus wel weer omhoog kunnen komen. Het was een leuk, vrolijk optreden. Aan het eind van de wandeling konden we op strobalen zitten en kregen we uitleg over de sterrenhemel. Met een laserstraal werden de stelsels aangewezen en werd er een verhaaltje bij verteld. En we zagen al een ster vallen. Grappig al die mensen die naar boven keken. En ja hoor, ineens een algemeen oooh en aaah. Zoiets als met een vuurwerk maar nu als je collectief een vallende ster in het oog krijgt. Een geslaagde avond. Gian Carlos bracht ons na afloop naar de weg en hij ging Vanessa naar huis brengen en wij terug. Het was inmiddels half twee…
Zaterdag 11 aug. 32 gr
Toch niet zo laat op al was het een kort nachtje. Vanmorgen niks bijzonders gedaan; alleen weer een wasje gedraaid. Een kleurig wasje want de wespen kwamen er op af. Dachten zeker dat het bloemetjes waren. Na het eten richting Egnazia, een archeologische plek vlak in de buurt. Bij het strand zo’n beetje. Gauw gevonden. We konden kiezen museum en veld samen 3 euro. Of apart dan 2 euro. Nou voor dat bedrag kun je alles wel nemen. Eerst het buitenterrein. Dat was heel groot. We begonnen in de 4e eeuw voor chr. Er waren graven die nog goed in tact waren. Ook echte overdekte tombes. Deze waren zelfs in de middeleeuwen nog als onderdak gebruikt. Verder zagen we een complete stad gemaakt eerst tussen de 1e voor en 1e eeuw na chr. We zagen Romeinse waterleidingen, baden, huizen, een basiliek, een plein en een Amphitheater. En een stadsmuur die alles moest bewaken. Heel interessant allemaal, je kon het echt nog zien. Die weg was ook helemaal authetiek. De Via Traina die net als de Via Appia Jeruzalem met Rome verbond. Alleen was deze weg korter. Dus daar heeft Paulus overheen gelopen toen hij naar de Romeinen ging. Vreemd idee. We waren de enige bezoekers buiten. Maar ja het was half 2 en men zei vroeger in Amerika al: rond die tijd zijn alleen gekken en Nederlanders buiten. Gelukkig zijn wij Nederlanders. We hebben er wel anderhalf uur over gedaan. En dat voor 3 euro. Daarna het museum bekeken. Ook leuk, Daar zagen we bv de mozaïek van de 3 gratien die ook opgegraven was. Maar die hebben ze maar binnen gestald want anders vergaan de kleuren. Verder veel potten en scherven en amfora’s, kruikjes voor olie, olielampjes (ook bijbels) en andere mooie dingen. Bijzonder. Een soort Kunst en kitsch maar dan anders. Mevr Aardewerk (of is het Zilversmid?) zou in haar nopjes zijn. Er werd ook nog een video gedraaid. Maar daar zaten net een paar oude Italiaanse vrouwtjes naar te kijken. Gevraagd of ze daarna de Engelse versie wilden draaien en ja dat kon. Hebben wij toch meer aan. Toen we klaar waren hebben we nog wat boodschappen gedaan bij de Familia. Die supermarkt is toch nog goedkoper dan Deen. En ze hebben ook alles. Hele goedkope wijn bv hier uit de streek. Misschien wel van de druiven die aan onze tuin grenzen. We aten weer pasta (want je bent in Italie of niet en patat hebben we hier niet) Ook moesten alle planten en struiken weer een grote beurt hebben met de slang. Een hele klus. Louise nog een fijne vakantie gewenst want zij is nu bij Marius en gaat morgen naar Duitsland. Ze had er zin in gelukkig. Vanavond nog een half uur buiten gezeten om al die vallende sterren op te vangen. Verder dan een kwamen we niet maar hij viel wel langzaam en ver, dus een hele goeie. Maar het was kennelijk de laatste; nu zijn ze op, volgend jaar weer.
Zondag 12 aug, 31 gr
Vroeg op, van alles ingepakt om op alles voorbereid te zijn. Bergschoenen, zwemkleding, truien, 2 liter water, want we wilden richting binnenland en bergen(heuvels) om eens te kijken of we konden wandelen. Helemaal waarnaartoe dat wisten we niet maar we gingen het proberen. Dus om half 10 reden we al door Putingano. Er waren daar heel veel mannen op de been maar je zag geen enkele vrouw. Zeker mannenzondag. Na anderhalf uur rijden kozen we een meer uit om naar toe te gaan. Lago Guigliano. Er was een bezoekerscentrum bij, daar zouden ze ons wel wat kunnen vertellen over de wandelmogelijkheden. Er was eerst nog een groepsrondleiding. Daar wachtten we op maar we zagen op de kaart al wel wandelende poppetjes dus dat zat wel goed. De jongen sprak net zoveel Engels als ik Italiaans dus we kwamen er wel. Maar een wandeling, trekking?, nee dat kon niet echt. Ja , een kilometer, meer niet. En hij duidde uit waar we heen moesten en dat lukt. Toch gek dat ze hier helemaal niet wandelen buiten een stad. Maar wij naar het meer en daar konden we toch een stuk langslopen. Ook nog wat klimwerk verricht en aten ons brood op. Er zat ook een kleine zilverreiger maar de vissen die hij wilde eten zwommen aan de andere kant langs. Om te pesten kwamen ze dan even boven water en zwommen weer verder. Maar het is wel een mooie vogel. Verder met de auto rond het meer. Mooi onverhard weggetje. Daarna naar een bergstadje bovenop een berg. Toen we daar rondliepen was er niemand op straat. Werkelijk stil, het was dan ook 2 uur, maar vanuit de ramen kwam een kakofonie van geluid bestaande uit converserende mensen, schreeuwende of spelende kinderen en het geluid van bestek en potten en pannen. Iedereen zat dus binnen. Verder een mooi dorp. We wilden met bijzondere andere route weer terug. Maar de Tomtom was helemaal de weg kwijt links, rechts, zoeken, omdraaien enz. en de plaats waar we heen wilden stond ook niet op de borden. Dus eerst een poosje rondjes gedraaid maar uiteindelijk kwamen we toch goed terecht. Onderweg een ijsje genomen. En uiteindelijk kwamen we toch nog bj een echt bos terecht. Maar ook daar weer etende, kletsende en rommelmakende mensen. Daar eerst langs gewandeld maar het werd niet veel beter. Daar was dat bos kennelijk voor bedoeld. Maar aan de overkant was nog meer bos maar min of meer afgezet. Er stond Servicio op het hek. Maar we konden er wel door en wat een rust heerste daar. Dus toch nog gewandeld en een poosje in alle rust gezeten. Nou ja rust, een oorverdovende herrie van die chicades. We zagen nog wel enkele salamanders en mooie vlinders. Toen naar huis en om half 7 waren we er weer. Vanavond sluiting van de Olympische Spelen gezien. We zijn er dit keer emotioneel niet erg bij betrokken geweest maar ja, je kunt moeilijk je vakantie ervoor afzeggen.
Maandag 13 aug 31 gr
Een nieuw fenomeen hier. Het was bewolkt vanmorgen. En dat niet alleen, het regende een beetje. Een heel zacht regentje maar genoeg om niet buiten te kunnen zitten. Dat duurde even en dus zaten we binnen. Maar toen het weer droog was zag je aan de aarde niet eens dat het geregend had. Vanmorgen deden we verder niets. We hadden nu een soepje bij het brood. Toen het zo warm was hadden we daar geen zin in. Om 2 uur richting Conversano. Dan konden we daar tenminste goed parkeren. En ja dat kon inderdaad, geen kip te beleven dus we stonden weer exact op hetzelfde plekje als vorige keer. Nu zagen we dat we van 17 tot 22 uur moesten betalen. De stad doorgelopen. Heel stil natuurlijk. Maar het is wel een mooie stad. Na een tijdje in het park op een bakje gezeten, niet helemaal in de schaduw want dat is ook weer jammer. Helaas hadden we de boeken en puzzelboekeje niet mee maar ik haalde mijn smartphone en daar zit tetris op. Dat ging ook. Om 5 uur wat gaan drinken. Orange juice ofzo kenden ze niet dus het werd cola. Wat een grote koude plonns zeg. We keken hoe de jeugd elkaar begroet. Met twee kussen. Eentje was spelbreker, die gaf er drie. En verder hangen, vooral de jongens, maar wat rond. De haren zijn kennelijk erg belangrijk. Zorgvuldig met een kuif en opgeschoren. Keurige bakkebaarden en een half baardje. We wilden naar de openbare wc maar die is van 19 tot 22 uur geopend. Overdag moet je het maar ophouden. Dus maar weer naar een restaurant. We namen koffie. Nog niet eens een slok, wel een glaasje water erbij. We besloten om hier ook maar te eten maar wel eerder dan ze hier normaal doen. Want we konden niet pas om 8 uur beginnen. Het concert begon immers om 9 uur. Dat is te krap. Dus gevraagd of we om 7 uur konden eten. Werd nagevraagd in de keuken en ja het kon. We bestelden wat in het wilde weg van de kaart. Peter had een soort rollade van restjes vlees (leek het en het was maar zozo) met gebakken aardappeltjes en ik had steak. Cappucino na. Nog een rondje door de stad gelopen. Het was nu wel druk. Uit alle hoeken en gaten kwamen nu mensen. Ze zaten allemaal nog aan de apperativo. En daarna gaan ze dus nog eten. We haalden een jasje, trui uit de auto want het kon natuurlijk wel frisjes worden. We hoorden het koor en de spelers al inzingen. Voor de kassa stond al een rij. Maar het waren besproken plaatsen dus zo vroeg gingen we niet. Half negen leek ons vroeg genoeg. En dat deden we dus. We hadden kaarten, zelfs met onze namen erin, dus we liepen zo door de controle. Nee, dat was niet goed, we moesten nog in de nadere rij want er zat geen bonnetje in. Wij even in die andere rij, maar ja we hadden al betaald. Wij weer terug. Uitgelegd dat we al betaald hadden bij het Offizio Turistico. Er werd nog iemand bijgehaald en die vroeg weer iemand ons naar onze plaatsen te brengen. Bleek dus dat we het afrekenbonnetje in de kaarten hadden moeten doen. Nou, weten wij veel. De plaatsen waren helemaal aan de buitenkant terwijl we, dachten we, gereserveerd hadden voor de binnenkant. Meer mensen dachten dat ze verkeerd zaten. Waarschijnlijk hadden ze de nummertjes verkeerd opgeplakt. Ipv van links naar rechts van rechts naar links. Nou ja, we zaten toch goed. Het was 4 voor 9 en het was nog lang niet vol. Toch niet uitverkocht dus. Maar ja, iedereen en alles liep nog, dus het zal wel wat later worden. Nou dat werd het. Om 10 over half 10 gingen ze beginnen met het aantal sponsonrs te noemen. En ja hoor, kwart voor begon het maar nog steeds kwamen er mensen doodgemoedereerd binnen. Tja, andere mentaliteit. Ze verdoen hier veel tijd met wachten. Maar die vullen ze wel met praten. Hele verhandelingen over hoe je bepaalde spaghetti klaar moest maken. Maar goed, Madama Butterfly dus. Groot harmonieorkest en koor. We verstonden het natuurlijk niet maar gaandeweg begrepen we het wel. En ik kwam tot de conclusie dat het hetzelfde verhaal ongeveer was als Miss Saigon. Het was wel eenzijdig gejubel. Madam Butterfly was bijna een solo rol voor de titelfiguur. Er waren mooie stukken bij. Om half elf stopte het en namen de spelers applaus in ontvangst. Huh, toch nog niet klaar? Die bekende aria was nog niet geweest.Maar nee, einde eerste akte. Er volgden er nog twee. En ja ook die mooie aria. Ze kreeg toen groot applaus. Het we dramatisch.. Op een ernstig stuk hoorden wij haar zingen: ‘o, wat een mooie’ en de man zei toen: ‘grapje, grapje’. Dus wij moesten daarom nogal lachen terwijl iedereen ernstig naar de verwikkelingen keek. Het slot was, zoals een opera betaamt, zeer dramatisch en ze gaat natuurlijk dood. Maar zelfs een lied was ongeveer hetzelfde al in Miss Saigon. Waar ze het comite oprichten om de half Vietnamese kinderen samen te brengen met hun Amerikaanse vaders. Wel mooi.Om kwart voor een was het afgelopen en riep iedereen Brava, brava voor medame Butterfly (in het echt ook een Japanse). We hadden onderwijl ook al wel veel straatgeluiden gehoord want ja het was natuurlijk buiten, maar toen we de stad weer ingingen wist je niet wat je zag. Kinderen met stepjes, overal mensen het was zo druk als bij ons een zaterdagmiddag in een stad. En dat op een doordeweekse maandag. Hoe kunnen die mensen dan ’s ochtends vroeg weer gewoon werken? Geen wonder dat ze hier nog meer crisis hebben. Op weg naar huis was het ook nog druk. Half 2 thuis, we wennen er al aan. We gaan zo nog meedoen in het ritme, alleen ’s middag niksen, dat lukt nog niet.
Dinsdag 14 aug 29 gr. Weer bewolkt vanmorgen. Dat moet geen gewoonte worden. En fris, eerst maar 26 gr. Er was een mailtje op mijn smartphone binnengekomen van Roberto. De smartphone had gisteren dus ergens wifi gevonden. Roberto schreef dat ze het fijn hebben en dat hij vergeten was te vertellen dat er ook een zonneligbed in huis was. Na enig zoeken gevonden. Wij dachten dat het een visuitrusting was. Nou zeg al die tijd op de grond gezond en nu was er toch een ligbed, maar ja geen zon vanmorgen.
Later kwam de zon er toch bij en konden we gebruik maken van het bed. In de verte hoorden we onweer maar ja in de verte is hier niet. Tussen de middag een soepje bij het brood; het was nu toch niet zo warm. Vroeg gegeten vanavond en om 7 uur richting Monopoli. Het belangrijkste festijn van het jaar zou gaan gebeuren. De beeltenis van de Madonna di Mare kwam aan uit zee. Rugtas mee met muggenspul, jasje/trui en zelfs de regenkleding. Je kunt nooit weten. We hadden bedacht de auto bij de supermarkt neer te zetten. Plek zat en de Garmin (GPS app voor wandelen en fietsen) vertelde ons dat het maar 1,5 km lopen was naar de stad. Dat kon mooi. We vroegen ons alleen af of het hek van de parkeerplaats dicht zou gaan na sluitingstijd. Voor de zekerheid de auto maar buiten het terrein gezet. Het was inderdaad niet ver lopen. Maar het verschil in warmte bij ons op de berg en in de stad was duidelijk te voelen. Daar liepen we dan met onze kleren in de hitte. Al gauw zagen we heel veel mensen een bepaalde kant opgaan en het leek ons verstandig om niet tegendraads te zijn en nu met de massa mee te gaan. Eerst bij de kathedraal gekeken. Daar stelden groepen geestelijken in kleurige gewaden zicht op voor de processie ofzo. Een bedrijvigheid, nou nou. Maar er moest nog meer zijn. Wij lieten ons weer met de massa meevoeren. We volgden met name een non, die zou wel weten waar we zijn moesten. En ja, we kwamen op een punt waar echt dui-zen-den mensen stonden en op daken hingen. Met uitzicht op de haven. Wij stonden op een stoepje, derde rij maar we konden alles redelijk goed zien. Beneden was er een soort mis gaande en een koor zong en er was ook andere muziek. Door de hele stad galmde de stem van de priester. Op een gegeven moment stootte iemand die voor ons stond ons aan en wees in de verte naar de zee. En ziedaar, daar dobberde de Madonna op een bootje onze kant uit. Het leek de intocht van Sinterklaas wel. Het duurde erg lang voor ze de wal bereikt had. En de priester maar steeds hetzelfde roepen en veel mensen prevelden mee. De mis werd trouwens mede door een vrouw geleid. Toen de Madonna goed in het zicht was barstte een groot vuurwerk boven haar hoofd los. De priester hield stil. Madonna zal zich rot geschrokken zijn. Maar het was erg mooi en het duurde best lang. We stonden goed. Toen de Madonna aan land was werd de beeltenis op een draagbaar gehesen en de processie kon beginnen. Meerdere mensen liepen weg dus wij ook. De stad was heel mooi verlicht en we dachten wel dat de processie daar langs zou komen. We zochten een goed plekje, eerste rij dit keer, en dachten dat we nog wel een poosje zouden moeten wachten. Maar nee, de Madonna had ons bijna ingehaald want ze kwam al gauw. Al die kleurige geestelijken, priesters, misdienaars en wat het allemaal zijn, kwamen langs. Ook nog mensen die bidprentjes uitdeelden en daarvoor moest je betalen. Nou wij niet dus. Het was een mooie optocht maar niet zo indrukwekkend als we toen in Mariazell gezien hadden. Maar ja, dat waren allemaal bedevaartgangers die uiteindelijk hun doel bereikt hadden en dit was gewoon een optocht. Toen alles langs was keken we verder in de stad. Je kon werkelijk over de hoofden lopen, tenminste als je lenig genoeg was en geen hoogtevrees hebt. Er was een grote markt waar Afrikanen hun spullen verkochten. Vooral tassen, sieraden, schoenen en de lokale bevolking had kraampjes met vooral olijven, noten enz. We hebben niks gegeten want het was zo druk. Wel heb ik een jurk (je) gekocht want iedereen loopt in een luchtige jurk, nou ja de vrouwen dan. Er werd in een muziekkoepel een concert gegeven. Daar bleven we een poos staan. En verder lieten we ons maar weer meevoeren. Wat een mensen, wat een mensen. Monopoli telt 46000 inwoners en ze waren er allemaal. En dan ook nog toeristen maar wij waren zo te zien de enige buitenlanders. Wel een ervaring. Om half 12 vonden we het genoeg en zochten de auto m.b.v de Garmin weer op. Ging snel. En ja, het hek van de supermarkt was dicht dus maar goed dat we hem erbuiten hadden gezet. Gauw thuis want het is niet zover weg. In Monopoli was het 27 gr en hier op onze berg (heuvel) 21 dus dat scheelt nogal.
Zaterdag 11 aug. 32 gr
Toch niet zo laat op al was het een kort nachtje. Vanmorgen niks bijzonders gedaan; alleen weer een wasje gedraaid. Een kleurig wasje want de wespen kwamen er op af. Dachten zeker dat het bloemetjes waren. Na het eten richting Egnazia, een archeologische plek vlak in de buurt. Bij het strand zo’n beetje. Gauw gevonden. We konden kiezen museum en veld samen 3 euro. Of apart dan 2 euro. Nou voor dat bedrag kun je alles wel nemen. Eerst het buitenterrein. Dat was heel groot. We begonnen in de 4e eeuw voor chr. Er waren graven die nog goed in tact waren. Ook echte overdekte tombes. Deze waren zelfs in de middeleeuwen nog als onderdak gebruikt. Verder zagen we een complete stad gemaakt eerst tussen de 1e voor en 1e eeuw na chr. We zagen Romeinse waterleidingen, baden, huizen, een basiliek, een plein en een Amphitheater. En een stadsmuur die alles moest bewaken. Heel interessant allemaal, je kon het echt nog zien. Die weg was ook helemaal authetiek. De Via Traina die net als de Via Appia Jeruzalem met Rome verbond. Alleen was deze weg korter. Dus daar heeft Paulus overheen gelopen toen hij naar de Romeinen ging. Vreemd idee. We waren de enige bezoekers buiten. Maar ja het was half 2 en men zei vroeger in Amerika al: rond die tijd zijn alleen gekken en Nederlanders buiten. Gelukkig zijn wij Nederlanders. We hebben er wel anderhalf uur over gedaan. En dat voor 3 euro. Daarna het museum bekeken. Ook leuk, Daar zagen we bv de mozaïek van de 3 gratien die ook opgegraven was. Maar die hebben ze maar binnen gestald want anders vergaan de kleuren. Verder veel potten en scherven en amfora’s, kruikjes voor olie, olielampjes (ook bijbels) en andere mooie dingen. Bijzonder. Een soort Kunst en kitsch maar dan anders. Mevr Aardewerk (of is het Zilversmid?) zou in haar nopjes zijn. Er werd ook nog een video gedraaid. Maar daar zaten net een paar oude Italiaanse vrouwtjes naar te kijken. Gevraagd of ze daarna de Engelse versie wilden draaien en ja dat kon. Hebben wij toch meer aan. Toen we klaar waren hebben we nog wat boodschappen gedaan bij de Familia. Die supermarkt is toch nog goedkoper dan Deen. En ze hebben ook alles. Hele goedkope wijn bv hier uit de streek. Misschien wel van de druiven die aan onze tuin grenzen. We aten weer pasta (want je bent in Italie of niet en patat hebben we hier niet) Ook moesten alle planten en struiken weer een grote beurt hebben met de slang. Een hele klus. Louise nog een fijne vakantie gewenst want zij is nu bij Marius en gaat morgen naar Duitsland. Ze had er zin in gelukkig. Vanavond nog een half uur buiten gezeten om al die vallende sterren op te vangen. Verder dan een kwamen we niet maar hij viel wel langzaam en ver, dus een hele goeie. Maar het was kennelijk de laatste; nu zijn ze op, volgend jaar weer.
Zondag 12 aug, 31 gr
Vroeg op, van alles ingepakt om op alles voorbereid te zijn. Bergschoenen, zwemkleding, truien, 2 liter water, want we wilden richting binnenland en bergen(heuvels) om eens te kijken of we konden wandelen. Helemaal waarnaartoe dat wisten we niet maar we gingen het proberen. Dus om half 10 reden we al door Putingano. Er waren daar heel veel mannen op de been maar je zag geen enkele vrouw. Zeker mannenzondag. Na anderhalf uur rijden kozen we een meer uit om naar toe te gaan. Lago Guigliano. Er was een bezoekerscentrum bij, daar zouden ze ons wel wat kunnen vertellen over de wandelmogelijkheden. Er was eerst nog een groepsrondleiding. Daar wachtten we op maar we zagen op de kaart al wel wandelende poppetjes dus dat zat wel goed. De jongen sprak net zoveel Engels als ik Italiaans dus we kwamen er wel. Maar een wandeling, trekking?, nee dat kon niet echt. Ja , een kilometer, meer niet. En hij duidde uit waar we heen moesten en dat lukt. Toch gek dat ze hier helemaal niet wandelen buiten een stad. Maar wij naar het meer en daar konden we toch een stuk langslopen. Ook nog wat klimwerk verricht en aten ons brood op. Er zat ook een kleine zilverreiger maar de vissen die hij wilde eten zwommen aan de andere kant langs. Om te pesten kwamen ze dan even boven water en zwommen weer verder. Maar het is wel een mooie vogel. Verder met de auto rond het meer. Mooi onverhard weggetje. Daarna naar een bergstadje bovenop een berg. Toen we daar rondliepen was er niemand op straat. Werkelijk stil, het was dan ook 2 uur, maar vanuit de ramen kwam een kakofonie van geluid bestaande uit converserende mensen, schreeuwende of spelende kinderen en het geluid van bestek en potten en pannen. Iedereen zat dus binnen. Verder een mooi dorp. We wilden met bijzondere andere route weer terug. Maar de Tomtom was helemaal de weg kwijt links, rechts, zoeken, omdraaien enz. en de plaats waar we heen wilden stond ook niet op de borden. Dus eerst een poosje rondjes gedraaid maar uiteindelijk kwamen we toch goed terecht. Onderweg een ijsje genomen. En uiteindelijk kwamen we toch nog bj een echt bos terecht. Maar ook daar weer etende, kletsende en rommelmakende mensen. Daar eerst langs gewandeld maar het werd niet veel beter. Daar was dat bos kennelijk voor bedoeld. Maar aan de overkant was nog meer bos maar min of meer afgezet. Er stond Servicio op het hek. Maar we konden er wel door en wat een rust heerste daar. Dus toch nog gewandeld en een poosje in alle rust gezeten. Nou ja rust, een oorverdovende herrie van die chicades. We zagen nog wel enkele salamanders en mooie vlinders. Toen naar huis en om half 7 waren we er weer. Vanavond sluiting van de Olympische Spelen gezien. We zijn er dit keer emotioneel niet erg bij betrokken geweest maar ja, je kunt moeilijk je vakantie ervoor afzeggen.
Maandag 13 aug 31 gr
Een nieuw fenomeen hier. Het was bewolkt vanmorgen. En dat niet alleen, het regende een beetje. Een heel zacht regentje maar genoeg om niet buiten te kunnen zitten. Dat duurde even en dus zaten we binnen. Maar toen het weer droog was zag je aan de aarde niet eens dat het geregend had. Vanmorgen deden we verder niets. We hadden nu een soepje bij het brood. Toen het zo warm was hadden we daar geen zin in. Om 2 uur richting Conversano. Dan konden we daar tenminste goed parkeren. En ja dat kon inderdaad, geen kip te beleven dus we stonden weer exact op hetzelfde plekje als vorige keer. Nu zagen we dat we van 17 tot 22 uur moesten betalen. De stad doorgelopen. Heel stil natuurlijk. Maar het is wel een mooie stad. Na een tijdje in het park op een bakje gezeten, niet helemaal in de schaduw want dat is ook weer jammer. Helaas hadden we de boeken en puzzelboekeje niet mee maar ik haalde mijn smartphone en daar zit tetris op. Dat ging ook. Om 5 uur wat gaan drinken. Orange juice ofzo kenden ze niet dus het werd cola. Wat een grote koude plonns zeg. We keken hoe de jeugd elkaar begroet. Met twee kussen. Eentje was spelbreker, die gaf er drie. En verder hangen, vooral de jongens, maar wat rond. De haren zijn kennelijk erg belangrijk. Zorgvuldig met een kuif en opgeschoren. Keurige bakkebaarden en een half baardje. We wilden naar de openbare wc maar die is van 19 tot 22 uur geopend. Overdag moet je het maar ophouden. Dus maar weer naar een restaurant. We namen koffie. Nog niet eens een slok, wel een glaasje water erbij. We besloten om hier ook maar te eten maar wel eerder dan ze hier normaal doen. Want we konden niet pas om 8 uur beginnen. Het concert begon immers om 9 uur. Dat is te krap. Dus gevraagd of we om 7 uur konden eten. Werd nagevraagd in de keuken en ja het kon. We bestelden wat in het wilde weg van de kaart. Peter had een soort rollade van restjes vlees (leek het en het was maar zozo) met gebakken aardappeltjes en ik had steak. Cappucino na. Nog een rondje door de stad gelopen. Het was nu wel druk. Uit alle hoeken en gaten kwamen nu mensen. Ze zaten allemaal nog aan de apperativo. En daarna gaan ze dus nog eten. We haalden een jasje, trui uit de auto want het kon natuurlijk wel frisjes worden. We hoorden het koor en de spelers al inzingen. Voor de kassa stond al een rij. Maar het waren besproken plaatsen dus zo vroeg gingen we niet. Half negen leek ons vroeg genoeg. En dat deden we dus. We hadden kaarten, zelfs met onze namen erin, dus we liepen zo door de controle. Nee, dat was niet goed, we moesten nog in de nadere rij want er zat geen bonnetje in. Wij even in die andere rij, maar ja we hadden al betaald. Wij weer terug. Uitgelegd dat we al betaald hadden bij het Offizio Turistico. Er werd nog iemand bijgehaald en die vroeg weer iemand ons naar onze plaatsen te brengen. Bleek dus dat we het afrekenbonnetje in de kaarten hadden moeten doen. Nou, weten wij veel. De plaatsen waren helemaal aan de buitenkant terwijl we, dachten we, gereserveerd hadden voor de binnenkant. Meer mensen dachten dat ze verkeerd zaten. Waarschijnlijk hadden ze de nummertjes verkeerd opgeplakt. Ipv van links naar rechts van rechts naar links. Nou ja, we zaten toch goed. Het was 4 voor 9 en het was nog lang niet vol. Toch niet uitverkocht dus. Maar ja, iedereen en alles liep nog, dus het zal wel wat later worden. Nou dat werd het. Om 10 over half 10 gingen ze beginnen met het aantal sponsonrs te noemen. En ja hoor, kwart voor begon het maar nog steeds kwamen er mensen doodgemoedereerd binnen. Tja, andere mentaliteit. Ze verdoen hier veel tijd met wachten. Maar die vullen ze wel met praten. Hele verhandelingen over hoe je bepaalde spaghetti klaar moest maken. Maar goed, Madama Butterfly dus. Groot harmonieorkest en koor. We verstonden het natuurlijk niet maar gaandeweg begrepen we het wel. En ik kwam tot de conclusie dat het hetzelfde verhaal ongeveer was als Miss Saigon. Het was wel eenzijdig gejubel. Madam Butterfly was bijna een solo rol voor de titelfiguur. Er waren mooie stukken bij. Om half elf stopte het en namen de spelers applaus in ontvangst. Huh, toch nog niet klaar? Die bekende aria was nog niet geweest.Maar nee, einde eerste akte. Er volgden er nog twee. En ja ook die mooie aria. Ze kreeg toen groot applaus. Het we dramatisch.. Op een ernstig stuk hoorden wij haar zingen: ‘o, wat een mooie’ en de man zei toen: ‘grapje, grapje’. Dus wij moesten daarom nogal lachen terwijl iedereen ernstig naar de verwikkelingen keek. Het slot was, zoals een opera betaamt, zeer dramatisch en ze gaat natuurlijk dood. Maar zelfs een lied was ongeveer hetzelfde al in Miss Saigon. Waar ze het comite oprichten om de half Vietnamese kinderen samen te brengen met hun Amerikaanse vaders. Wel mooi.Om kwart voor een was het afgelopen en riep iedereen Brava, brava voor medame Butterfly (in het echt ook een Japanse). We hadden onderwijl ook al wel veel straatgeluiden gehoord want ja het was natuurlijk buiten, maar toen we de stad weer ingingen wist je niet wat je zag. Kinderen met stepjes, overal mensen het was zo druk als bij ons een zaterdagmiddag in een stad. En dat op een doordeweekse maandag. Hoe kunnen die mensen dan ’s ochtends vroeg weer gewoon werken? Geen wonder dat ze hier nog meer crisis hebben. Op weg naar huis was het ook nog druk. Half 2 thuis, we wennen er al aan. We gaan zo nog meedoen in het ritme, alleen ’s middag niksen, dat lukt nog niet.
Dinsdag 14 aug 29 gr. Weer bewolkt vanmorgen. Dat moet geen gewoonte worden. En fris, eerst maar 26 gr. Er was een mailtje op mijn smartphone binnengekomen van Roberto. De smartphone had gisteren dus ergens wifi gevonden. Roberto schreef dat ze het fijn hebben en dat hij vergeten was te vertellen dat er ook een zonneligbed in huis was. Na enig zoeken gevonden. Wij dachten dat het een visuitrusting was. Nou zeg al die tijd op de grond gezond en nu was er toch een ligbed, maar ja geen zon vanmorgen.
Later kwam de zon er toch bij en konden we gebruik maken van het bed. In de verte hoorden we onweer maar ja in de verte is hier niet. Tussen de middag een soepje bij het brood; het was nu toch niet zo warm. Vroeg gegeten vanavond en om 7 uur richting Monopoli. Het belangrijkste festijn van het jaar zou gaan gebeuren. De beeltenis van de Madonna di Mare kwam aan uit zee. Rugtas mee met muggenspul, jasje/trui en zelfs de regenkleding. Je kunt nooit weten. We hadden bedacht de auto bij de supermarkt neer te zetten. Plek zat en de Garmin (GPS app voor wandelen en fietsen) vertelde ons dat het maar 1,5 km lopen was naar de stad. Dat kon mooi. We vroegen ons alleen af of het hek van de parkeerplaats dicht zou gaan na sluitingstijd. Voor de zekerheid de auto maar buiten het terrein gezet. Het was inderdaad niet ver lopen. Maar het verschil in warmte bij ons op de berg en in de stad was duidelijk te voelen. Daar liepen we dan met onze kleren in de hitte. Al gauw zagen we heel veel mensen een bepaalde kant opgaan en het leek ons verstandig om niet tegendraads te zijn en nu met de massa mee te gaan. Eerst bij de kathedraal gekeken. Daar stelden groepen geestelijken in kleurige gewaden zicht op voor de processie ofzo. Een bedrijvigheid, nou nou. Maar er moest nog meer zijn. Wij lieten ons weer met de massa meevoeren. We volgden met name een non, die zou wel weten waar we zijn moesten. En ja, we kwamen op een punt waar echt dui-zen-den mensen stonden en op daken hingen. Met uitzicht op de haven. Wij stonden op een stoepje, derde rij maar we konden alles redelijk goed zien. Beneden was er een soort mis gaande en een koor zong en er was ook andere muziek. Door de hele stad galmde de stem van de priester. Op een gegeven moment stootte iemand die voor ons stond ons aan en wees in de verte naar de zee. En ziedaar, daar dobberde de Madonna op een bootje onze kant uit. Het leek de intocht van Sinterklaas wel. Het duurde erg lang voor ze de wal bereikt had. En de priester maar steeds hetzelfde roepen en veel mensen prevelden mee. De mis werd trouwens mede door een vrouw geleid. Toen de Madonna goed in het zicht was barstte een groot vuurwerk boven haar hoofd los. De priester hield stil. Madonna zal zich rot geschrokken zijn. Maar het was erg mooi en het duurde best lang. We stonden goed. Toen de Madonna aan land was werd de beeltenis op een draagbaar gehesen en de processie kon beginnen. Meerdere mensen liepen weg dus wij ook. De stad was heel mooi verlicht en we dachten wel dat de processie daar langs zou komen. We zochten een goed plekje, eerste rij dit keer, en dachten dat we nog wel een poosje zouden moeten wachten. Maar nee, de Madonna had ons bijna ingehaald want ze kwam al gauw. Al die kleurige geestelijken, priesters, misdienaars en wat het allemaal zijn, kwamen langs. Ook nog mensen die bidprentjes uitdeelden en daarvoor moest je betalen. Nou wij niet dus. Het was een mooie optocht maar niet zo indrukwekkend als we toen in Mariazell gezien hadden. Maar ja, dat waren allemaal bedevaartgangers die uiteindelijk hun doel bereikt hadden en dit was gewoon een optocht. Toen alles langs was keken we verder in de stad. Je kon werkelijk over de hoofden lopen, tenminste als je lenig genoeg was en geen hoogtevrees hebt. Er was een grote markt waar Afrikanen hun spullen verkochten. Vooral tassen, sieraden, schoenen en de lokale bevolking had kraampjes met vooral olijven, noten enz. We hebben niks gegeten want het was zo druk. Wel heb ik een jurk (je) gekocht want iedereen loopt in een luchtige jurk, nou ja de vrouwen dan. Er werd in een muziekkoepel een concert gegeven. Daar bleven we een poos staan. En verder lieten we ons maar weer meevoeren. Wat een mensen, wat een mensen. Monopoli telt 46000 inwoners en ze waren er allemaal. En dan ook nog toeristen maar wij waren zo te zien de enige buitenlanders. Wel een ervaring. Om half 12 vonden we het genoeg en zochten de auto m.b.v de Garmin weer op. Ging snel. En ja, het hek van de supermarkt was dicht dus maar goed dat we hem erbuiten hadden gezet. Gauw thuis want het is niet zover weg. In Monopoli was het 27 gr en hier op onze berg (heuvel) 21 dus dat scheelt nogal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
