Kanovaren? en Whistler

Donderdag 7 juli 21 gr Clearwater
Het weer zag er reddelijk uit, dus korte broek aan. Nou toch maar niet want dan geef je de muggen ook meer oppervlak om hun gang te gaan. Dan maar lange broek. 2 Andere gasten van ons B&B gingen ook mee met de tocht van vandaag. Het zijn Duitsers en ze denken dat wij wel Duits met ze praten of dat wij het wel vertalen als ze iets niet snappen. Nou, ze moeten maar Engels spreken hoor we zijn tenslotte in Canada. We waren het er met elkaar wel over eens dat het nasynchroniseren van Engelse films niet goed is voor de Duitsers. En zij vonden ook dat er veel dezelfde stemmen nasynchroniseren. Een Duits hulpje van Regina ging ook mee en verder een Engels echtpaar. Justin met busje was onze gids voor vandaag. We moesten bij de ranch starten. Eerst werden we volgespoten met antimuggenspul, Het is tegen de muggen maar ze spuiten er zoveel op dat jezelf bijna het loodje legt. We gingen eerst naar The tower of the green mountain. Daar zijn we gisteren gelukkig niet op geweest. We konden een heel eind kijken. Helaas zagen we daardoor ook dat er donkere wolken onze kant uitkwamen. Hm, maar het zou nog kunnen overdrijven natuurlijk. Naar Bailey’s Chute. Nou ja, daar waren we gisteren dan wel geweest maar het was mooi genoeg om het nog een keer te zien. En Justin vertelde veel over alle planten die we zagen en over The First Nations people (indianen)en wat zij ervan gebruikten tegen ziekte en zon ed. En dat alles in zo’n rainforest heeel langzaam groeit behalve de bessen, maar dat moet ook wel want het is hier maar een korte zomer. En we hoorden veel over het landschap dat eerst is gevormd door vulkanen en daarna kwam de ijstijd er overheen. Dit in tegenstelling tot de Rockies want die zijn niet door vulkanen gevormd maar meer door het schuiven van de platen. Aardbevingen dus, zou je kunnen zeggen. Toen naar Dawson Falls. Inderdaad lijken die watervallen op de Niagara Falls. Mini Niagara. Erg mooi, met mist zoals de maid of the mist. Als het bovenop de berg regent dan is dat in 6-8 uur al te merken aan de rivier die dan enorm opzwelt; dus altijd uitkijken. In Bailey’s Chute keert de zalm in september na 4 a 5 jaar naar hun geboortegrond, nou ja water, terug om te sterven. Ze springen altijd tegen de stroom in Maar kunnen er niet tegenop komen. Ze springen wel maar redden het niet en gaan dood. Beetje stom; dan moeten ze niet terugkeren maar dat dringt niet tot hun zalmhersentjes door. Maar goed, ze kunnen dan wel gevangen worden en lekker geconsumeerd door beer of mens, dat is dan weer mooi meegenomen. Eerst koffiedrinken bij een restaurantje. Toen betrok de lucht echt en het regende een beetje. We deden regenkleding aan (ons plastic jasje van de Action ging al kapot toen we hem aantrokken, dus we moeten toch een fatdoenlijke regenkleding aanschaffen) en we kregen weer zwemvesten aan. Toen uitleg over het kanoën, (dus niet kajakken). We legden met vereende krachten de kano’s in het water. We namen als groep foto’s van elkaar en we werden al wat lacherig. Zo van, in ieder geval hebben we de foto’s nog als we ten onder gaan. Het regende enorm en ik hoorde het gerommel dichterbij komen. Iedereen ging de kano’s in, Nou zei ik, ik vind het eigenlijk niet zo lekker om het meer op te gaan als het onweert. Kunnen we niet een poosje wachten tot het beter wordt? Justin zei: tja, het weer is nooit voorspelbaar. Je moet het zelf weten maar de kans dat je geraakt wordt is veel kleiner dan een auto ongeluk krijgen. Ja ja, dat zal best maar er zitten ook meer mensen in een auto dan er in een onweer op een meer kanoën. Nou ja, het groepsgevoel won en toch de kano in. De eerste slagen waren hoopgevend. Het ging gesmeerd. Leuk….maar toen kwam er zo’n enorme lichtflits vlakbij. Huh! Wij zeiden: we doen het niet, dit is te gek. Dan maar uitzondering in de groep zijn. De anderen gingen wel verder. Een wolkbreuk en het onweerde hevig. Justin gaf ons de sleutels van het busje en wij liepen, zwemvest nog aan, terug. Maar…waar was het busje? Niet op de plaats waar wij hem het laatst gezien hadden. Justin had hem dus nog verplaatst. Wij zoeken en na 5 min zag ik hem een parkeerplaats verderop. Met enige moeite kreeg ik hem open maar waar was Peter.?! Ik roepen maar geen effect. Niemand. We waren elkaar kwijt. Na een poosje zag ik hem en konden we toch samen in het busje. Wat een weer maar wij zaten nu droog. Volgens ons een goede beslissing. Na 10-15 min werd het rustiger en ik had Peter er net van overtuigd dat we nu toch ook wel konden gaan proberen, ook zonder gids. Wij, dapper op weg naar de kano’s maar. …kijk daar kwamen de anderen ook terug, echte verzopen katten. Ze waren ook niet ver gekomen. Zie je wel, hadden wij het goed gezien. Als we een half uur gewacht hadden had het wel gekund. Dus helaas, niet gekanood. Er werd een vuur gemaakt. Geprobeerd althans. We moesten droge takken zoeken. Nou dat valt niet mee na een wolkbreuk. Uiteindelijk lukte het met papier. Iedereen kon de kleren een beetje drogen en we kregen een bbq hotdog. Dat smaakte wel. Als alternatief kregen we een lange hike van 8 km naar de achterkant van Helmken Falls. 141 m hoog. Heenweg ging goed, mooi pad En het zicht op de waterval was ook prachtig. Maar terug ging het weer onweren. Op een gegeven moment lichtflits en klap tegelijk. Dan weet je het wel; vlak voor ons. Brrr. Iedereen schrok zich rot natuurlijk. De Engelse kwam eigenlijk niet meer vooruit. Ze kon niet meer. Toch gehaald (natuurlijk). Uiteindelijk ook de waterval aan de voorkant nog gezien. Pas om 7 uur thuis. Meteen de natte zooi uit en de kachel aan. Tot overmaat van ramp waren de magnetronmaaltijden die we gisteren gekocht hadden beschimmeld maar we hadden nog witte bonen en ravioli. Ook lekker. Regina wist al van ons avontuur van vandaag. Ze had trouwens mail gehad van Shelley vanj Original Holidays:’ het blijft nog dagen slecht weer in Wells Gray, vertel het de gasten maar niet’ . Jaja, nou wij gaan hier morgen weg en hopen dat het verderop beter weer is. Morgen een lange rit naar Whistler. Weer: onzeker.

Vrijdag 8 juli tussen 6 en 23 gr
We begonnen met regen. Het zal in Well’s Gray niet verbeteren. Ik vraag me af of die Engelsen van gisteren vanddag wel gaan paardrijden zoals hun bedoeling was. Ze kon gisteren al bijna niet meer lopen. De Amerikanen (de 2 homo’s) hadden gisteren nog wel aan ons moeten denken. Zelf hadden ze hele dikke hagelstenen gehad. Het is me de zomer wel hier heel unusual. Jaja. Om 9.15 uur op pad.9 gr. Lange rit maar het weer werd steeds beter. Een zeer gevarieerd landschap ging aan onze ogen voorbij. Eerst een regenwoud waar het uiteraard nog regende. Daarna landbouwgebied, meren, heuvels en steppe zoals rond Kamloops en later weer echte bergen inclusief haarspeldbochten. In een klein gehuchtje koffie gedronken. We wilden blueberry muffins en die stonden ook op het bord, maar die hadden ze niet; wel banana/pecan. Nou wij zijn daar niet moeilijk in dus doe die maar. Nou de pecan was lekker maar banana nooit geproefd. Ze probeerden daar het woord merengue op het bord te zetten maar niemand van de aanwezigen wist hoe het gespeld moest worden. Tja, ik zei maar niks. We reden een rustige route en zagen nog 2 herten. De temp was ineens 22 gr dus korte broek aan. Maar in de bergen werd het weer 6 gr. Gepicknickt in de bergen. Om 5 uur kwamen we in Whistler aan. Goed gevonden m.b.v TOmtom hoewel Marius er vaak naast zat. Mooi B&B. Wel weer schoenen uit. Ruime kamer, badkamer en lounge. En, en dat is ook wel eens lekker, geen andere gasten. Om te eten naar het dorp. Daar was alles nog gericht op de Olympische Spelen van 2010 die o.q. hier gehouden werden. De medailles werden hier op het plein uitgedeeld. De ringen waren er en ook het logo. We wilden nu wel eens pizza. Maar druk dat het overal was. Poe! Bij de pizzeria was de wachttijd voor een tafeltje een half uur. Nou dat deden we niet. Uiteindelijk een leuk grillrestaurant gevonden. Lekker en leuk. Na het eten nog de weg op naar het Olympisch Park. Daar zouden we beren kunnen spotten volgens onze host. En ja hoor, echt grandioos, wel 5 beren gezien. 2 kleine schatjes en ook een bruine. Mooi hoor. Thuis koffie gedronken in de lounge.