Raften en Welsh Gray Park
Door: Oetske
Blijf op de hoogte en volg Oetske
15 Juli 2011 | Canada, Jasper
Maandag 4 juli 21 gr
Nou, vandaag een nieuwe uitdaging. Voor het eerst in ons leven raften. We hadden extra vakantiegeld gekregen en dit was een mooie gelegenheid om het ervoor uit te geven. Want dit is ook iets extra’s. Dit raften was klassen 2 natuurlijk niet te zwaar. Om half 10 waren we al aanwezig op de parkeerplaats We zagen al een bus met mensen. Maar zo te zien aan hun leeftijd hoorden wij daar niet bij. Het waren allemaal energieke jongeren. Bleken later ook de gidsen te zijn. We werden om kwart voor 10 verwelkomd door onze gids. We waren de enigen die naar het startpunt gebracht werden. En daarna….kwamen er nog een heleboel uitgelaten Amerikanen (4 juli Amerikaanse onafhankelijkheidsdag. Eentje zei dat ze een lijstje had met dingen die ze voor haar dood nog moest doen. Zo te zien was de lijst te lang t.o.v haar rimpelige hoofd. We kregen een wetsuit aan en waterschoenen (met plastic zak erin) en een jack. En natuurlijk ook nog een zwemvest dus het was weer een elegant geheel. We kregen uitleg hoe we moesten zitten. Ik dacht gewoon op de banken maar nee, op de buitenrand. Want als je op de bank zit kun je gelanceerd worden als je over een waterhobbel gaat. En de voeten moesten stevig onder de bank geplaatst worden zodat je niet kon losschieten. Hooguit je voet eraf maar dat komt niet veel voor. En uitleg over hoe je moet peddelen en op welk moment. Spannend hoor. We moesten uiteraard tekenen dat we de gevaren onderkenden en voor elkaar ook tekenen dat we de ander het formulier hadden zien tekenen. Toen van start. Mijn teen zat aardig klem maar ik durfde mijn voet niet weg te halen. Bij stroomversnelllingen en eilandjes ed moesten we flink meepeddelen en we werden flink nat. We hopsten en we botsten op de golven dat het een lieve lust was. Veel stroomversnellingen en wild water maar geen echte watervallen. Echt hartstikke leuk. Volgende keer kunnen we klasse 3 best aan. Op rustige stukjes werd ook nog wat van de bergen en de omgeving verteld. Het water was de laatste 20 uur van de bergen gekomen, zo snel gaat dat. Het water was 4 gr dus het nodigde niet uit om erin te vallen. Naderhand weer omkleden en terug met de bus. Nog een mannetjeselk gezien (wapitihert). Bij onze hostbakker ons ontbijt gehaald en dat als lunch gegeten. Toen naar de andere grote attractie in Jasper, The Tramway. Geen tram maar een kabelbaan.Het was best druk, zoals gebruikelijk. We moesten met de flight van 10 voor 3 dus nog een half uur wachten tot we konden boarden. Nou net alsof we op een luchthaven stonden. We dachten eerst: is dit nou alles omdat het niet zo hoog leek te gaan. Maar achter de horizon verscheen nog een horizon dus we gingen best hoog 1300 m Whistler mountain op. En daar boven kon je weer een eind omhoog wandelen, nog 200 m. En Peter deed dat op zijn zgn ‘zondagse’ schoenen. Had er niet op gerekend dat hij wandelen moest. Ging toch goed. Prachtig uitzicht en ook echt helder. We kwamen bij een sneeuwveld. Glibberig met die schoenen. En zo kwamen we op de top. Daar waren natuurlijk niet zoveel mensen meer. Terug over de sneeuw ging minder. Toen zag ik een ander glijden. Soort skiën op schoenen dus dat deed ik ook en dat ging leuk. Terug kwam het op onze knieën aan. Terug zagen we een Caribou. Bij het raftingkantoor haalden we de USBstick met de foto’s van vanmorgen. Hopen dat het de goed zijn want we kunnen ze niet controleren. Nog een ijsje gehad, nou ja ijs want in Canada is alles ook groot dus ijs ook en dan hadden we ook nog twee bollen. Een hele maaltijd
Dinsdag 5 juli, Clearwater 13 – 28 gr
Alles weer ingepakt, koffie gedronken met nog een ‘danish’ van gisteren. Even naar het dorp want Peter wilde nu na 12 jaar Paw Socks toch een nieuw petje en wel van de Rockies. Bij de Paw Bear afscheid genomen van Stewart en op naar Clearwater. Een mooie rit, niet zo druk meer want de feestdagen hier zijn achter de rug. Genoeg Elk’s weer gezien. We zagen nu Mount Robson wel in het echt. (toen we net Vancouver uitreden aan het begin van onze reis dachten we hem al te zien, 500 km verderop)In Valemount, een dorpje van niks, koffie gedronken bij een heel klein tentje maar wel met lekkere koffie. Lekker buiten gezeten. Op driekwart van de reis kwamen we in Blue River. Daar hadden we vouchers voor een tochtje met de jetboat. Er waren al wat meer mensen, We kregen weer een zwemvest aan, het begint al te wennen, en gingen met 10 mensen in de boot. Wij stonden achteraan. Dacht ik natuurlijk weer: wij weer hoor, achteraan, dus laatste (geen) keus.. Maar nee, wij werden juist voorin geplaats en anderen moesten wachten. Waar hadden we dat aan te danken. Leeftijd? Of waren het eerste klas vouchers. Kan ons niet schelen, wij zaten riant. We gingen eerst superhard en dat was lekker in de wind maar als we stillagen was het tamelijk heet. We probeerden wildlife op te sporen toen onze boot een fluisterboot werd maar het water was nogal hoog dus veel zagen we niet. Wel een beer die door het water ging en over een boomstam liep bessen ging plukken. Erg leuk we konden hem helemaal volgen. Meestal zijn beren vegetariërs maar het hoeft niet. Die ochtend was er een elk verdronken in het hoge water en die had een beer toch wel lekker opgepeuzeld .Ze jagen er niet op maar als het opgediend wordt… Beren slapen hier wel 6 maanden en moeten daarna veel eten en worden niet zo oud als op Vancouver Island omdat het daar minder koud is. Daar slapen ze ook niet de hele winter. Na dit leuke intermezzo weer verder. We zagen een ernstig ongeluk. Een truck lag helemaal in elkaar ondersteboven. Dat kan de chauffeur niet overleefd hebben. In Clearwater bleek dat we nog 25 km verderop moesten het wildernesspark in. Er is verder geen benzine te krijgen. Oei hadden we moeten tanken? Na 25 km niks doemde the Blue Grouse op, ons B&B. Onze host Regina verwelkomde ons hartelijk. Moet ze natuurlijk ook wel, dat is haar beroep maar het leek in ieder geval oprecht. En of we dinner wilden? Dat is verder niet te krijgen alleen in de ranch, 3 km verderop. Nou goed dan he. Er was nog een ander stel. En toen ze hun deur uitkwamen hadden wij een deja vu. Want daar waren ze weer….die Duitsers. Nee, we kennen elkaar al zeiden we. Dus dinner in the black horse Saloon. We zaten gezellig in de huifkar buiten. Pilsje erbij en rood wijntje. Nou ja wijntje, ik geloof dat ze nog ergens in een kastje wijnazijn hadden staan en dat gebruikt hebben. Maar eten kregen we niet. Na een uurtje eens gaan informeren. Ja het voorafje kwam net. We moesten langslopen met het bord en het werd opgeschept zoals in de gaarkeuken. Weer eens wat anders. We zagen vlinders vliegen, of nee, geen vlinders, insecten. Nee ook niet, het lijken wel vogels maar zo klein?. Winterkoninkjes? Nee, het lijken wel…Kolibri’s! Ja, hier in Canada? Wie zou dat nou denken. Prachtig gezicht. Maar ze waren best agressief/territoriaal naar elkaar. Verder thuis op de veranda gezeten. Hier zijn ook kolobri’s Ze komen uit Mexico, meestal rond 26 april zei Regina maar nu waren ze later. Eentje komt altijd vooruit om te kijken of het kan en dan komt de rest. Als het voer op is gaan ze als een gek tekeer tegen het raam vertelde ze.
Woensdag 6 juli 28 gr
Prachtig weer dus korte broek aan. Goed ontbijt. De Duitsers gaan vandaag naar Whistler. Er waren ook 2 Amerikanen, echte homo’s, eerg aardig. Regina legde ons wat hikingtrails uit. We zouden er 2 doen vandaag. Eerst gaan tanken, 25 km terug en daar hadden ze ook een supermarkt en een internetcafé. Eventjes internet gebruikt om een berichtje op Petoet te zetten van onze gecrashte laptop. Toen een mooie route gelopen naar een waterval. Er zullen er nog wel meer volgen hier want in Wells Gray Park stikt het ervan. En van de muggen maar dat is minder. De spray helpt wel maar niet erg lang. We liepen bijna alleen in het bos. Erg mooi maar geen wildlife buiten ons. In ons B&B gegeten en weer op pad naar onze volgende hike. Eerst een eind rijden over een dirt road. Een route vlak langs Clearwater River met veel watervallen en stroomversnellingen. Op een gegeven moment leek het geluid net een zee met golven. Er was een strandje. Daar gezeten en onze waterfles gevuld met het cleare bergwater. Natuurlijk hield ik er ook natte voeten aan over want het water leek een eindje verder net ietsje helderder. Flauwekul natuurlijk. Terug door het dichte regenwoud vergezeld door een legertje muggen. Nog even naar de farm van de grondleggers van dit park. Was niet veel van over. Toen we terugwaren betrok de lucht. Het leek te gaan onweren en dat was ook zo. Toen hoorden we een enorm gehuil en een soort geblaf. Leek niet van honden. Het waren coyotes die het onweer aan voelden. We gingen onze maaltijd opwarmen in de magnetron. Lukte wel alleen is er geen gootsteen/water in die eetruimte. Da’s wel gek. Buiten gegeten. Er kwamen nog nieuwe gasten. Zijn wij maar naar binnen gegaan. Morgen dagtrip en kayakken. We zien wel. Hopen op een beetje goed weer. Ietsje mnder dan vandaag zei Regina. Onze buren hoorden we klagen over de tv die het niet doet. Nou dan kijk je toch niet.
Nou, vandaag een nieuwe uitdaging. Voor het eerst in ons leven raften. We hadden extra vakantiegeld gekregen en dit was een mooie gelegenheid om het ervoor uit te geven. Want dit is ook iets extra’s. Dit raften was klassen 2 natuurlijk niet te zwaar. Om half 10 waren we al aanwezig op de parkeerplaats We zagen al een bus met mensen. Maar zo te zien aan hun leeftijd hoorden wij daar niet bij. Het waren allemaal energieke jongeren. Bleken later ook de gidsen te zijn. We werden om kwart voor 10 verwelkomd door onze gids. We waren de enigen die naar het startpunt gebracht werden. En daarna….kwamen er nog een heleboel uitgelaten Amerikanen (4 juli Amerikaanse onafhankelijkheidsdag. Eentje zei dat ze een lijstje had met dingen die ze voor haar dood nog moest doen. Zo te zien was de lijst te lang t.o.v haar rimpelige hoofd. We kregen een wetsuit aan en waterschoenen (met plastic zak erin) en een jack. En natuurlijk ook nog een zwemvest dus het was weer een elegant geheel. We kregen uitleg hoe we moesten zitten. Ik dacht gewoon op de banken maar nee, op de buitenrand. Want als je op de bank zit kun je gelanceerd worden als je over een waterhobbel gaat. En de voeten moesten stevig onder de bank geplaatst worden zodat je niet kon losschieten. Hooguit je voet eraf maar dat komt niet veel voor. En uitleg over hoe je moet peddelen en op welk moment. Spannend hoor. We moesten uiteraard tekenen dat we de gevaren onderkenden en voor elkaar ook tekenen dat we de ander het formulier hadden zien tekenen. Toen van start. Mijn teen zat aardig klem maar ik durfde mijn voet niet weg te halen. Bij stroomversnelllingen en eilandjes ed moesten we flink meepeddelen en we werden flink nat. We hopsten en we botsten op de golven dat het een lieve lust was. Veel stroomversnellingen en wild water maar geen echte watervallen. Echt hartstikke leuk. Volgende keer kunnen we klasse 3 best aan. Op rustige stukjes werd ook nog wat van de bergen en de omgeving verteld. Het water was de laatste 20 uur van de bergen gekomen, zo snel gaat dat. Het water was 4 gr dus het nodigde niet uit om erin te vallen. Naderhand weer omkleden en terug met de bus. Nog een mannetjeselk gezien (wapitihert). Bij onze hostbakker ons ontbijt gehaald en dat als lunch gegeten. Toen naar de andere grote attractie in Jasper, The Tramway. Geen tram maar een kabelbaan.Het was best druk, zoals gebruikelijk. We moesten met de flight van 10 voor 3 dus nog een half uur wachten tot we konden boarden. Nou net alsof we op een luchthaven stonden. We dachten eerst: is dit nou alles omdat het niet zo hoog leek te gaan. Maar achter de horizon verscheen nog een horizon dus we gingen best hoog 1300 m Whistler mountain op. En daar boven kon je weer een eind omhoog wandelen, nog 200 m. En Peter deed dat op zijn zgn ‘zondagse’ schoenen. Had er niet op gerekend dat hij wandelen moest. Ging toch goed. Prachtig uitzicht en ook echt helder. We kwamen bij een sneeuwveld. Glibberig met die schoenen. En zo kwamen we op de top. Daar waren natuurlijk niet zoveel mensen meer. Terug over de sneeuw ging minder. Toen zag ik een ander glijden. Soort skiën op schoenen dus dat deed ik ook en dat ging leuk. Terug kwam het op onze knieën aan. Terug zagen we een Caribou. Bij het raftingkantoor haalden we de USBstick met de foto’s van vanmorgen. Hopen dat het de goed zijn want we kunnen ze niet controleren. Nog een ijsje gehad, nou ja ijs want in Canada is alles ook groot dus ijs ook en dan hadden we ook nog twee bollen. Een hele maaltijd
Dinsdag 5 juli, Clearwater 13 – 28 gr
Alles weer ingepakt, koffie gedronken met nog een ‘danish’ van gisteren. Even naar het dorp want Peter wilde nu na 12 jaar Paw Socks toch een nieuw petje en wel van de Rockies. Bij de Paw Bear afscheid genomen van Stewart en op naar Clearwater. Een mooie rit, niet zo druk meer want de feestdagen hier zijn achter de rug. Genoeg Elk’s weer gezien. We zagen nu Mount Robson wel in het echt. (toen we net Vancouver uitreden aan het begin van onze reis dachten we hem al te zien, 500 km verderop)In Valemount, een dorpje van niks, koffie gedronken bij een heel klein tentje maar wel met lekkere koffie. Lekker buiten gezeten. Op driekwart van de reis kwamen we in Blue River. Daar hadden we vouchers voor een tochtje met de jetboat. Er waren al wat meer mensen, We kregen weer een zwemvest aan, het begint al te wennen, en gingen met 10 mensen in de boot. Wij stonden achteraan. Dacht ik natuurlijk weer: wij weer hoor, achteraan, dus laatste (geen) keus.. Maar nee, wij werden juist voorin geplaats en anderen moesten wachten. Waar hadden we dat aan te danken. Leeftijd? Of waren het eerste klas vouchers. Kan ons niet schelen, wij zaten riant. We gingen eerst superhard en dat was lekker in de wind maar als we stillagen was het tamelijk heet. We probeerden wildlife op te sporen toen onze boot een fluisterboot werd maar het water was nogal hoog dus veel zagen we niet. Wel een beer die door het water ging en over een boomstam liep bessen ging plukken. Erg leuk we konden hem helemaal volgen. Meestal zijn beren vegetariërs maar het hoeft niet. Die ochtend was er een elk verdronken in het hoge water en die had een beer toch wel lekker opgepeuzeld .Ze jagen er niet op maar als het opgediend wordt… Beren slapen hier wel 6 maanden en moeten daarna veel eten en worden niet zo oud als op Vancouver Island omdat het daar minder koud is. Daar slapen ze ook niet de hele winter. Na dit leuke intermezzo weer verder. We zagen een ernstig ongeluk. Een truck lag helemaal in elkaar ondersteboven. Dat kan de chauffeur niet overleefd hebben. In Clearwater bleek dat we nog 25 km verderop moesten het wildernesspark in. Er is verder geen benzine te krijgen. Oei hadden we moeten tanken? Na 25 km niks doemde the Blue Grouse op, ons B&B. Onze host Regina verwelkomde ons hartelijk. Moet ze natuurlijk ook wel, dat is haar beroep maar het leek in ieder geval oprecht. En of we dinner wilden? Dat is verder niet te krijgen alleen in de ranch, 3 km verderop. Nou goed dan he. Er was nog een ander stel. En toen ze hun deur uitkwamen hadden wij een deja vu. Want daar waren ze weer….die Duitsers. Nee, we kennen elkaar al zeiden we. Dus dinner in the black horse Saloon. We zaten gezellig in de huifkar buiten. Pilsje erbij en rood wijntje. Nou ja wijntje, ik geloof dat ze nog ergens in een kastje wijnazijn hadden staan en dat gebruikt hebben. Maar eten kregen we niet. Na een uurtje eens gaan informeren. Ja het voorafje kwam net. We moesten langslopen met het bord en het werd opgeschept zoals in de gaarkeuken. Weer eens wat anders. We zagen vlinders vliegen, of nee, geen vlinders, insecten. Nee ook niet, het lijken wel vogels maar zo klein?. Winterkoninkjes? Nee, het lijken wel…Kolibri’s! Ja, hier in Canada? Wie zou dat nou denken. Prachtig gezicht. Maar ze waren best agressief/territoriaal naar elkaar. Verder thuis op de veranda gezeten. Hier zijn ook kolobri’s Ze komen uit Mexico, meestal rond 26 april zei Regina maar nu waren ze later. Eentje komt altijd vooruit om te kijken of het kan en dan komt de rest. Als het voer op is gaan ze als een gek tekeer tegen het raam vertelde ze.
Woensdag 6 juli 28 gr
Prachtig weer dus korte broek aan. Goed ontbijt. De Duitsers gaan vandaag naar Whistler. Er waren ook 2 Amerikanen, echte homo’s, eerg aardig. Regina legde ons wat hikingtrails uit. We zouden er 2 doen vandaag. Eerst gaan tanken, 25 km terug en daar hadden ze ook een supermarkt en een internetcafé. Eventjes internet gebruikt om een berichtje op Petoet te zetten van onze gecrashte laptop. Toen een mooie route gelopen naar een waterval. Er zullen er nog wel meer volgen hier want in Wells Gray Park stikt het ervan. En van de muggen maar dat is minder. De spray helpt wel maar niet erg lang. We liepen bijna alleen in het bos. Erg mooi maar geen wildlife buiten ons. In ons B&B gegeten en weer op pad naar onze volgende hike. Eerst een eind rijden over een dirt road. Een route vlak langs Clearwater River met veel watervallen en stroomversnellingen. Op een gegeven moment leek het geluid net een zee met golven. Er was een strandje. Daar gezeten en onze waterfles gevuld met het cleare bergwater. Natuurlijk hield ik er ook natte voeten aan over want het water leek een eindje verder net ietsje helderder. Flauwekul natuurlijk. Terug door het dichte regenwoud vergezeld door een legertje muggen. Nog even naar de farm van de grondleggers van dit park. Was niet veel van over. Toen we terugwaren betrok de lucht. Het leek te gaan onweren en dat was ook zo. Toen hoorden we een enorm gehuil en een soort geblaf. Leek niet van honden. Het waren coyotes die het onweer aan voelden. We gingen onze maaltijd opwarmen in de magnetron. Lukte wel alleen is er geen gootsteen/water in die eetruimte. Da’s wel gek. Buiten gegeten. Er kwamen nog nieuwe gasten. Zijn wij maar naar binnen gegaan. Morgen dagtrip en kayakken. We zien wel. Hopen op een beetje goed weer. Ietsje mnder dan vandaag zei Regina. Onze buren hoorden we klagen over de tv die het niet doet. Nou dan kijk je toch niet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
