Columbia Icefield en Beren

Zaterdag 2 juli, Jasper 18 gr
Laatste ontbijt in Canmore. Toch wel een super B&B. Nog even met Marius geskypt. We gingen de alternatieve route tot Lake Louis, dan hoefden we niet dezelfde weg als gisteren. Veel kans op wildlife. Jazeker, allemaal in het wild ronkende auto’s voor ons. Het is nou eenmaal een druk weekend in Canada. Waar we 60 mochten reden we 40. Dat was niet direct ons idee van het ruime, stille Canada maar dat zal wel meer aan onze verwachting leggen dan aan Canada. Ineens gingen er heel veel auto’s weg, naar een restaurant. Zeker de gasten van een bruiloft oid. Wij gingen de Icefields Parkway op. Er was heel wat te zien langs deze snelweg en daar hadden we de hele dag voor. We begonnen meteen al met een paar gletsjers, vandaar de Columbia Icefields ook. Daarna een prachtige Canyon en een waterval. Nog van die bloedstollend mooie meren er tussendoor. We gingen overal kijken. Vooral die Canyon was echt mooi. Geweldig hoe het geweld van zo’n watermassa door de eeuwen heen de rotsen wegspoelt. Daar is niets tegen bestand. Weer een eind gewandeld. Toen verder want er was meer te zien. Halverwege zagen we de gletsjer al. Wat een enorm ding zeg. Goed, als we hier in 1890 of zelfs 1976 geweest waren hadden we nog veel meer gezien want o, o door de klimaatverandering trekt hij helemaal terug, maar nu viel hij nog wel op hoor. Wij de bergschoenen aan. Op dat moment kwam er een andere auto naast ons en daar waren de Duitsers toevallig. Nou moe. Wij de stokken mee en een moeilijk pad genomen naar de gletsjer, over stenen en moeilijke stroompjes. Kwamen we bij de rand van de gletsjer aan en daar stonden die Duitsers ook al. Bleek dat zij gezien hadden dat ze met de auto nog dichterbij konden komen, de lafaards. Tja en wij moesten natuurlijk zo nodig de moeilijke route doen. Maar ja wij doen er graag moeite voor om iets moois te zien als beloning. We mochten niet echt op de gletsjer. Verder naar de Suwapta Falls en de Weeping Wall zagen we ook nog van afstand weepen. Je kunt ook wel 2 dagen doorbrengen langs deze weg. Er waren ook nog fietsers onderweg. Nou niet mijn hobby. Hopen dat ze een slaapplaats geboekt hadden. Want overal: No vacancy. Heb je 200 km gefietst. Kom je op de camping en dan blijkt hij dit weekend vol te zitten. Moet je nog 60 km. Om 18.15 kwamen we bij ons nieuwe B zonder B aan. Geen breakfast hier. Broodjes moeten we zelf halen in de eigen bakkereij van onze hosts. Zal ook geen straf zijn. We werden verwelkomd door Kim en de hond.Grote kamer met eigen ingang en keuken. Lekker makkelijk. We zouden wel bij ‘Earls’ kunnen eten, zei ze dus wij naar downtown Jasper. Daar fish and chips gegeten want het was tenslotte zaterdag. Die serveersters in zo’n restaurant lopen heel wat af. Maar ja, zij krijgen ervoor betaald en wij lopen ook veel en wij hebben er geld op toe moeten leggen. Nog even Jasper doorgelopen. Veel eetentjes en activiteiten. Nou wij gaan ook wildwater raften hoor. Klasse 2 dus niet al te wild. Voor beginners. Het gaat tot 5.

Zondag 3 juli, Jasper, 17 gr (ook 7 gr)
Vanmorgen regende het maar het klaarde snel op. Ons ontbijt bij de bakker gehaald. Alle winkels zijn in Canada op zondag gewoon open. Valt een beetje tegen van dit land. Het was toch nog 20 min lopen op een nuchtere maag. Morgen toch maar even met de auto. We hadden ook genoeg voor de lunch, dat scheelt dan weer. In de winkel maakten we kennis met Stewart, onze host hier. Thuis startten we het laptopje maar, o schrik, helemaal geen leven meer in. Gecrasht. Jammer. Dus geen verslagen meer op Petoet en ook de foto’s kunnen we niet meer uploaden. En ook niet meer skypen en mailen. Tegenvaller. Peter heeft gelukkig wel gisteren alle foto’s geupload naar de skydrive. Toen kwam er nog een schrik bovenop: We gingen eens kijken voor welke excursies/activiteiten we nog vouchers hadden. En toen bleek dat we een bootcruise moesten hebben op 3 juli. Huh? Dat is vandaag! En we zijn vandaag helemaal niet in Blue River. En morgen wildlife en kanovaren? Dat kan helemaal niet.We zitten nog niet in Clearwater. Ook een verkeerde datum. Blijkt dat ze bij Askja geen rekening gehouden hebben dat wij 3 dagen extra hebben. Wat nu? Nou ja die boottocht zal niet zo’n probleem zijn maar die dagexcursie? Dan maar even bellen. Gelukkig kon het verplaatst worden naar 7 juli. Gelukkig zagen we het toch nog redelijk op tijd maar wel een beetje slordig van Askja. Naar Maligne Canyon. Was daar ook weer druk maar gelukkig maakt dat voor de natuur niet uit. Dat blijft mooi, ook als er meer mensen naar kijken. Peter zei dat we een bui zouden krijgen. Nou, niet gezien hoor, tenminste niet tijdens deze wandeltocht. Heel goed weer, wisselend bewolkt. Echt woeste rivier. Het was een Karstgebergte dus ook ondergrondse gangen in de bergen en het water kwam overal vandaan en kwam samen in Maligne River. Toen naar het Maligne Lake. Moest ook heel mooi zijn tenminste als het mooi weer is. Want tja, en toen kwamen we toch in die bui van Peter terecht. Jammer. Deze tocht zou een teleurstelling zijn geweest als we niet een BEER hadden gezien. Ineens wat auto’s langs de weg. Ik zag iets zwarts langs de weg en hop, meteen de auto uit en naar voren gehold. Fotocamera mee. En toen op een afstand van 10 meter (greppel ertussen maar geen hek oid) stond ik het beest te fotograferen. Pas toen dacht ik: o nee, dat mocht niet, te gevaarlijk, je moet in de auto blijven! SUFFERD. Maar ja, adrenaline he. Gauw terug en verder vanuit de auto gefilmd /gefotografeerd. Later zagen we nog een beer langs die weg. Of misschien was het wel dezelfde, ze lijken best op elkaar. Ze zien er eigenlijk best schattig uit maar ondertussen... Leuk hoor.