Thomson River en Paul Lake

Donderdag 23 juni 23 gr
Helemaal geen slecht weer zoals we verwachtten. Zonnig maar niet zo warm. Om 10 uur ma vd Kuijl gebeld en gevraagd of ze op skype kon komen. Dat lukte niet meteen daarom hebben we Louise gevraagd oma te bellen via skype en zo met ons te verbinden. Dat lukte. Ze vond het leuk om zo met ons te kunnen praten. En wij zijn ook weer op de hoogte dus. Mooi dat het zo kan. We konden al weer buiten koffie drinken en de korte broek aan. En ik had de tuinstoelen gisteren al naar de voorkant gedaan omdat ik dacht ze toch niet meer nodig te hebben…. Om 11 uur op pad. We wilden toch wat dichter bij Thompson River komen en we hadden op de kaart een plek uitgezocht waar dat mogelijk was. Nou, waar we terecht kwamen. Wel dicht bij de rivier maar het was bij de fabriek waar we de rookpluim vanuit ons huis van zien. Waarschijnlijk een kunststoffabriek. Maar zo te ruiken zuiveren ze hun eigen afvalwater, en laat dat nou net zijn waar wij bij de rivier wilden zitten. Foei, wat een stank. Wij gauw weer weg. Op de kaart zagen we een weg helemaal buitenom en zo zouden we weer terug moeten kunnen. Het was een dirtroad maar dat gaf niet want de auto is toch nog vies. Maar de weg werd toch wat lastiger begaanbaar; dat durfden we niet aan. Dus maar weer terug langs die vieze fabriek. Een andere plek uitgezocht. Onderweg moesten we wachten voor een van de vele goederentreinen die hier langskomen. Mooie gelegenheid om te tellen. En ja, 126 wagons (allemaal met 2 grote containers)en drie locomotieven. Dan sta je wel een poosje. We zouden naar Paul’s Lake. Tomtom ingesteld dus de kaart was u niet nodig. Maar we werden toch anders geleid dan ik dacht. Langs het indianenreservaat. Nou ja, dat kan ook, er ging een weg er doorheen. Maar ja, daar mochten we iet door vanwege de indianen. Deze wel gezien. Nou ja, niks bijzonders hoor, gewone huizen, gewone mensen. Maar wel een reservaat dus. We aten ons brood op aan de rivier. Dat kon hier wel. Toen weer dezelfde weg terug en de volgende weg naar het Pauls’s Lake genomen. Mooie weg en het meer was zoals je van Canada verwacht. Een groot recreatie/picknickgebied aan het meer waar je ook kunt bbqen en bv kajakken. Om het plaatje compleet te maken zwom er een familie Canadeze ganzen. Het nadeel van deze ganzen was dat je niet lekker even in het gras kon zitten want dat lag vol ganzenpoep. Maar wel aan een picknicktafel. Er was net een luidruchtige familie aan het weggaan en wij zaten er daarna alleen. Opeens zag ik een kopje boven de grond uitkomen…en nog een. Twee eekhoorntjes (squirls) keken over de rand van hun holletje om te zien of de kust vrij was: zijn die herrieschoppers weg? Ja die wel maar ik niet en ik zat er doodstil te zitten. Ze kwamen dichtbij en gingen steeds rechtop staan, zo schattig. Peter zat een eindje verderop en filmde. Na een poosje ging het wat harder waaien en gingen we weer op huis aan. Eerst nog de auto schoongemaakt bij de wasserette. Die staat op het indiaans gebied en het was voor mij wel lastig om die jongen te verstaan en andersom verstond hij mij ook niet zo best. Maar toen we vertelden dat we nog nooit semi-automatisch een auto hadden gewassen was hij heel behulpzaam en ging hij het uitleggen. Want ja, waar vind je toch zulke provinciaaltjes die niet eens weten hoe ze een auto moeten wassen? Maar het lukte en de auto is weer toonbaar.

Vrijdag 24 juni 22 gr
Nog steeds goed weer. Hele zware wolken waarvan je denkt: die verduisteren zo de zon, maar het gebeurde niet dus weer buiten koffie gedronken. Toen lukte het om met Lydia te skypen. Ze had ons zelf toegevoegd aan de contacten dus dat was gelukt. Leuk. Na de lunch aan het werk. Het huis moest natuurlijk weer netje en de koffers economisch ingepakt. Dat was niet zoveel werk. Er is hier zo’n stofzuigsysteem zoals Louise in Noorwegen toen ook had. Geen stofzuiger maar je koppelt de slang via een gat in de muur aan een centraal systeem in de kelder en hij zuigt. Gaat goed hoor. Later vanmiddag ging het wel even regenen en rommelen maar dat was best, wij moesten toch binnen bezig zijn. Als diner nu een magnetronmaaltijd om zo min mogelijk weer vuil te maken. Nog even tv gekeken maar dat is hier bijna vermoeiender dan het beklimmen van een berg. Tussen de reclames nog even een programma bekijken en dat zijn dan ook nog steeds dezelfde programma’s. Elke keer zag je lady Gaga weer een show openen. Wel aardig was de halve finale van The Voice. Overgenomen uit Nederland immers. Maar verder is het niks. Morgenochtend om 8 uur komt Doug ons halen. En zo zit ons (betrekkelijk kalme) verblijf in Kamloops erop en wacht ons een nieuwe uitdaging. We zijn benieuwd.