Honningsvag, een teleurstelling en adrenalinekick

Woensdag 13 december 3 gr
Geen Noorderlicht vannacht. Wel veel deining want we voeren buitenom en het ging behoorlijk tekeer. Nou ja. Het ontbijt was vroeg vandaag omdat de lunch vroeg was. En de lunch was vroeg omdat een grote groep op excursie naar de Noordkaap ging. Die moesten al om half een weg. Wij konden dus rustig lunchen want de Noordkaap hoeft dus voor ons niet meer. Wel werd er omgeroepen dat de kapitein boeken zat te signeren. En voor de gelegenheid kon je aan boord boeken kopen met 25% korting en de hele crew zou dan signeren. Ja, ze weten wel hoe ze hun waar aan de man moeten brengen. Dat deden we dus niet maar, min of meer noodgedwongen, we kochten wel kaarten aan boord en die kregen een apart Noordkapp stempel en postzegel. Dus dat deden we, ook leuk. Meteen op de bus gedaan, aan boord. Even later werd er weer wat omgeroepen. Dat was niet zo’n leuk bericht. Vanwege de veelvuldige regen gaat de huskytocht morgen niet door. Hoewel ze beloofd hadden dat het wel door zou gaan haden ze nu toch wat anders te horen gekregen. Het geld zou teruggeboekt worden. Je kon nog wel mee naar de huskyfarm om de honden te aaien enzo. Nou ja, dat hoeft voor ons niet. Ten eerste hebben we al een hond thuis om te aaien en ten tweede zijn we al eens op een huskyfarm geweest. Ja dat was wel een teleurstelling. We hadden nog liever gehad dat de snowscooter niet doorging dan dit. Maar ja, niets aan t doen he. We zullen het maar op de klimaatverandering gooien. En dan is het uiteindelijk toch weer onze eigen schuld. Louise meldde ons nog dat Janis het bij Dogs Enjoy goed naar t zin heeft. Gelukkig maar. Zij ook vakantie. Na de lunch gingen we ook Honningsvag in. Het was voor het eerst vies weer. Regen en dooi. Niet het weer dat je verwacht op de meest noordelijke locatie van Europa. Wij dachten -10 ofzo hoewel met de warme Golfstroom hierlangs wordt het natuurlijk ook nooit zo koud. De havens vriezen ook niet dicht. We liepen wat heen en weer. We kwamen nog een snowschuvet tegen. Peter gleed een paar keer uit en besloot om toch maar de spikes onder de snowboots te doen; we hebben ze niet voor niks. Ook hier natuurlijk weer mooie etalages en kerstversiering. In een etalage lag een husky tussen de kerstspullen. Ach leuk. Misschien had hij morgen ook wel meegewild en mag hij nou niet. De kerstversiering in Noorwegen is zo als wij zo’n 10 0f meer jaar geleden hadden. Overal adventssterren en trappetjes. Maar dan ook echt overal. En niet zoveel poespas buiten. Geen verlichte arresleeen of kerstmannen. Best ingetogen. Nog wat souvenirs gekocht; jaja ook een glaasje. Het is te hopen dat we dat nog niet hebben want we hebben niet gekeken. Moet je maar niet 2 keer naar dezelfde plaats gaan. Er was nog een museum over de visserij en toerisme op de noordkaap en ontdekkingen en kaarten. Leuk wel. Een oude kaart van Willem Barentz. Daarna weer naar de boot terug om ons voor te bereiden op onze spannende excursie van vandaag. Geen husky’s dus maar snowscooters. Die oude mensen weten ook van gekkigheid niet wat ze moeten doen he. Ik ging nog wel even vragen of we een rijbewijs mee moesen nemen maar dat hoefde niet. De boot kwam te laat aan in Kjollefjord (spreek uit sjullefjoer) dus begon onze excursie wat later. Met ongeveer 20 man en vrouw op pad, wij waren misschien wel de oudsten maar er waren toch nog 2 andere stellen-op-leeftijd. Hm ze hadden allemaal skibroeken aan en wij niet. We zouden toch een pak krijgen? Och he. Maar Nu hadden wij eens een keer gelijk. Er lagen allemaal pakken voor ons klaar. Broek en jas, laarzen, helm en handschoenen. Het begon al goed. Mijn rits was kapot dus ik moest een nieuwe. Maar die jas rijkte zo’n beetje tot de grond. Ook niet zo’n succes. Toen kreeg ik er een die te klein was. Uiteindelijk ruilden Peter en ik en dat was goed. Dat deden we al aan voordat we de bus ingingen. Wel warm in de bus dus. We kregen een verhaal over de omgeving en over de Sami. Dat de noren hier zo vrij allemaal in de natuur leven donker geeft niet. En dat het eerstvolgende ziekenhuis 275 km verderop is daar geven ze ook niet om. Na 20 minuten waren we op de plaats van bestemming. Uiteraard stikdonker maar helderwitte sneeuw. Nog maagdelijk wit zelfs vanwege de sneeuw van de afgelopen dagen, met een dubbel skispoor. Er was al een groep ons voorgegaan gisteren. Eerst werden we in 3 groepen verdeeld. Toen liepen we naar de snowscooters We kregen uitleg hoe zo’n ding werkt. Nou dat viel echt wel mee in theorie. Het was hoge sneeuw. Ik ging meteen al onderuit. Nou beter zo dan met de scooter. Maar met die zware kleren kom je maar moeilijk overeind. (We zullen maar zeggen dat het aan de kleren lag) We vertrokken. Gewoon een hendel gebruiken en wel met je lichaam meehellen naar links of rechts als je een bocht neemt. Dat deden we en dat werkte ook nog. Een erg mooie ervaring. De lucht zo zwart en de grond zo wit en wij ertussen. Eerst durfde ik niet om me heen te kijken maar later wel. Ik waande me in Siberië. Heel mooi en leuk. Na 20 minuten een stop. Onze groepsleider maakte wat foto’s van ons. En toen we stilstonden zagen we weer wat Noorderlicht. Peter zag het zelfs wat dansen.Ik niet maar het was toch mooi. Laag boven de horizon. Maar goed zichtbaar. Foto’s nemen ging natuurlijk niet. Wij gingen weer terug. Nu met de wind tegen. Maar ja, het waaide wel flink maar het was niet echt koud. Wel onder nul want we zaten op een berg. Het werd weer een gave rit. Nu ging het ietsje harder dan op de heenweg want wij waren nu natuurlijk ervaren snowscooteraars. Dus bij elkaar een uur daar geweest. Toen weer in de bus. De boot was inmiddels naar de volgende plaats gevaren. De bus bracht ons daarnaartoe en, te laat natuurlijk want we waren ook later vertrokken, konden we aan boord. De boot vertrok meteen. Voor onze groep was het diner verlengd. Wij mochten om 8 uur aan tafel. We zaten eerst aan het verkeerde tafeltje. We hadden ons moeten melden. Er was voor onze groep gereserveerd dus liepen wij met onze borden naar de andere kant.een heerlijk buffet met allerlei visproducten, schaaldieren, rendiervlees en meer van dat lekkers. Ik zal maar zeggen: er kwamen heel wat kerstdiners langs. Daarna naar onze hut en dat was het wel. Misschien zo nog een spelletje. En natuurlijk weer de kleren klaarleggen voor vannacht. Want je weet maar nooit.