Vliegen over Okavango delta

Donderdag 24 oktober, 38 gr Maun
We hebben heel goed geslapen vannacht. Dat mag ook wel weer eens. We hoefden niet zo vroeg dus pas half acht op. Alles natuurlijk weer ingepakt. Dat is haast een dagelijks ritueel. Ontbijt, koffers buiten en weer weg. We hoefden niet zo ver met de bus. Tijdens de rit vertelde de leider dat we de braai van eergisteren in Windhoek nog moesten betalen. De receptie had ten onrechte gezegd dat de company dat betaalde. Of we maar even zoveel rand of dollars wilden betalen. Ja, he, dat hebben we niet meer. We kunnen immers alles per credit card betalen en het cashgeld maken we natuurlijk op. Verder heeft de leider, volgens mij, gezegd dat Fox dat zou betalen omdat we de dodenvlei misgelopen waren. Dat heb ik toch geschreven? ik zal het er nog wel eens op nalezen. De anderen zeiden dat dat gold voor het buffet bij de boerderij. Nou ja, het zal wel maar we hadden het dus niet. Toen we in Moun aankwamen zouden we daar lunch eten. Eerst naar de kamers en dan lunch. We kregen de lunchkaart en wilden een tosti bestellen. Niet te zwaar, net goed. Maar nee, zeiden ze later, we konden kiezen: beefburger of vegetarisch. Dan maar beefburger. Er waren mensen die het maar een shittent vonden. Is misschien ook wel zo maar goed, we blijven er maar een nacht en beefburger is ook food. Je kon ook laten wassen hier. Maar toen een van ons zijn was bracht kon alles gewassen worden behalve onderbroeken; dat deden ze niet. Nou had hij niet genoeg. Ook al niet goed dus. Het volk murmureerde weer. We vertelden A dat we het geld niet hadden. We konden vanmiddag, voordat we de lucht ingingen, nog pinnen. 385 pula voor het eten. Ok dan maar. Maarre…ik rekende het eens uit, dat was wel een hele dure braai geweest dan. Kan toch niet? O nee, 185 moest het zijn. Dat klonk beter. Hm. Eerst nog Maun in. Er waren ook stalletjes met leuke houtsnijwerken maar de mensen waren gelukkig niet zo agressief als een paar dagen geleden. Alleen hadden we de portemonnee (wel expres maar achteraf jammer) in de bus gelaten dus we konden niets kopen. Het was aardig warm en bewolkt. Men denkt dat binnenkort de grote regen komt. Nou als die regen dan maar even wacht tot wij weg zijn, hoe erg droog het ook is. Het was niet helemaal duidelijk maar gelukkig hadden we er op gerekend, we gingen meteen door naar het vliegveld. Internationaal vliegveld Maun. Van daaruit zouden we met een klein vliegtuigje over de Okavango delta vliegen. Hoeveel mensen in dat kleine vliegtuigje pasten wisten we niet. Zo! We moesten eerst de vlucht betalen, cash. Daarna door security. Londen is er niks bij. Schoenen uit, tassen leeg, riem en horloge af en door de screener. Paspoortcontrole. Secuur allemaal hoor. Hallo, we gaan alleen een rondje boven de delta vliegen hoor, meer niet. En dan kom je in een vertrekhal waar ongeveer 50 mensen inkunnen. Al gauw werden we (18 man) met 3 busjes opgehaald en naar de vliegtuigjes gebracht. Wij konden met 5 passagiers in een vliegtuig. Nou ja, het paste maar net. Ik zat met mijn knieen in de rug van een van de jongens. British Airways is er zeer ruim bij. Maar het was grandioos. Eerst moest hij twee keer starten, de piloot was nog maar 22. Gaat dat goed. Ja natuurlijk. Erg mooi allemaal. We zagen dat de Okavango erg droog is. Waar alles moeras, water en groen moest zijn was er veel bruin, droog en dor. We zagen vooral heel veel olifanten. Maar ook giraffen en ik zag nijlpaarden. Ook nog veel kleinere dieren zoals kudu's en zebra's. Het was wel heel moeilijk om goede foto.s te maken want als je een dier ofzo in beeld had doken we er al weer voorbij. Toch kwamen we ook nog over een groot groen ggebied heen waar inderdaad olifanten en andere dieren zich bij het water ophielden. Ik zat steeds naar links te kijken uit mijn raampje. Op het laatst kon ik mijn nek niet meer naar rechts draaien, zat aardig vast. Komt wel weer goed. Ik ben al lang blij dat ik zover kon draaien. Het was een fantastische ervaring die ik niet had willen missen. Morgen kamperen we in het gebied zelf. In het hotel gedoucht en ons geijkte wijntje/bier genomen. Om half zeven zou er een verrassing zijn. Dus waren we allemaal op tijd paraat. We moesten achter de leider aan naar een soort tribune. Daar kregen we een leuke Afrrikaanse zang- en dansshow voorgeschoteld. Het leek het begin van de lion kiing wel. Ze moesten even op gang komen maar dan had je ook wat. Natuurlijk moesten wij ook mee gaan doen. Eerst de jongeren en toen de vrouwen. We moesten zingen en een soort kreet leren die de mannen met een soort leeuwenschreeuw beantwoordden. De mannen deden het vol overgave. De gekooide leeuw binnenin schreeuwde zich een weg naar buiten. T blijven allemaal toch macho's. We leerden ook het woord voor goeden dag/avond/morgen. Maar helaas, (ongelukkig) ben ik het vergeten. Vanavond weer aan een lange tafel buffet gehad. En de rugtas ingepakt voor de komende twee dagen/nachten in het kamp. Ik had voor deze dagen speciaal een safaribroek gekocht. Maar ik had er niet mee gerekend dat we a. Zo lekker zouden eten en b. Zo weinig beweging zouden hebben. Dus ben ik aangekomen en past de broek niet meer. Nou ja, andere dan maar. Gaat er thuis wel weer af. Peter zal wel afgevallen zijn, dat gaat meestal zo. (Oneerlijk verdeeld)