Dorpsfeesten, kunst en vulkanisch erfgoed

Zaterdag 10 juni 29 Gr
Een lang programma vandaag dus niet te lang over het ontbijt gedaan. Wel eerst maar weer een blaar doorgeprikt. Nog van de wandeling. Daar heb ik een probaat attribuut voor; een oorbel. Even in het vuur en dan in de blaar. Werkt meestal prima. We gingen de bergen in. We zitten er steeds tegenaan te kijken dus wil je ze ook wel in het echt meemaken. Meteen een doel uitgezocht dat nogal ver van ons verwijderd ligt. Een meer hoog in de bergen. Dat hadden we gisteren al gedacht maar Weather underground zei dat het daar maar 16 gr was en zwaar bewolkt dus dan gaan we vandaag. Ik reed want dat hebben we afgesproken. Als er veel te zien is onderweg rij ik want ik kijk toch wel om me heen ook als ik rij. Meestal gaat dat wel goed…. Dus langs leuke dorpjes de bergen in. Eerst getankt want je weet nooit. En het ging leuk hoor. Haarspeldje hier, haarspeldbochtje daar. Geen saai weggetje. Soms verbaas je je erover dat in zo’n afgelegen oord toch ook weer mensen wonen. En vaak heeft zo’n gehucht ook nog een mairie, soort gemeentehuisje. Na anderhalf uur kwamen we bij het meer aan. Een kratermeer. Dus er waren hier een paar jaar geleden, zo’n 78000 om precies te zijn, nogal wat vulkanen. En daaruit ontstond bijvoorbeeld dit prachtige meer. Lac d’ Issaire (of zoiets). Met strand erbij nounou. Het was nog helemaal niet druk dus een mooi plekje opgezocht. En nee, we hadden geen zwemkleding mee. Je gaat dus naar een meer, 65 km verderop en je neemt geen zwemkleding mee…. `nou ja, het water is toch vast veel te koud. Dat bleek best mee te vallen. Er gingen mensen zwemmen en wij gingen pootje baden. Korte broek opgerold naar boven. Peter zijn broek werd toch nog nat. Er zat wel een stel hinderlijk in het zicht te flikflooien. Het leken wel twee padden die ook steeds aan elkaar vastzitten. Een eindje verder gaan zitten. Gepuzzeld, dat had ik dan wel bij me. `veel `fransen gingen lunchen. Ze kwamen met dienbladen met glazen langs en de champagnekurken knalden. Wij hadden brood in een zakje en water in een Afas flesje. Dat voldeed ook. Terug langs een andere route, er moest ook nog ergens een waterval zijn en die moesten we natuurlijk zien. Maar de bewegwijzering in Frankrijk is niet altijd je van het. Nergens te vinden. Het was wel weer een prachtige route. Hele smalle weggetjes, soms a la de route van vorig jaar in Ierland maar dan zonder schapen.Wel hele grote roofvogels, geen idee welke. We kwamen in een dorpje en toen ineens een klein bordje, aan de verkeerde kant: Cascade. Meten het stuur omgegooid. (Sorry, meneer die achter me reed…) De weg vervolgd. Maar het duurde en duurde en dat mens van de TomTOm maar roepen: probeer om te draaien.. EN voila, ineens waren we er toch. Nou ja, van bovenaf zagen we hem in de verte. En een eind verderop een informatieplaats met het ontstaan ervan. Dat kwam dus weer door die vulkanen. Van vuur en water krijg je een krater en als het water overwint dan wordt het een waterval. Zoiets in het kort. We konden nog een eind afdalen maar dat duurde dan een uur. Wij gingen weer verder. `om 6 uur thuis. Even gezeten, opgeknapt voor zover mogelijk, verkleed en klaar om naar een restaurant te gaan in Villeneuf de Berg. Het werd een italiaans restaurant. We kregen een tafeltje aan de uiterste rand buiten want wij hadden niet gereserveerd. Nou, het zat goed hoor, gezellig en lekker. Peter een echt gerecht uit de Ardeche (soort worst maar wel lekker) en ik entrecote met rockefortsaus. En patat, het was tenslotte zaterdag. ``en een Franse Dame `blanche toe. Heel veel verschil met de nederlandse is er niet. Alleen geen warme saus erbij. Naar huis. Maar niet voor lang want we zouden ook nog naar het dorpsfeest in Mirabel met als slot een vuurwerk om 11 uur. `om kwart over 10 waren we er. Gelukkig lange broek en trui aan. Het waaide verschrikkelijk al was het nog 24 gr. `Echt dorpsfeest. Je kon zelf wijn tappen (deden we niet) en eten pakken (hoefden we niet). Er was een redelijk goede zanger. Op een gegeven moment zaten wij nog alleen op de stoelen. Wij ook staan en kijken wat er verder te doen was. Waar ging iedereen heen? Bleek dat alle kindertjes zich verzamelden met een lampion.En iedereen achter de kindertjes aan in optocht door de smalle, middeleeuwse straatjes van het dorp. Een leuk gezicht. En ons begon iets te dagen. Hadden we het soms verkeerd begrepen. Was het wel het feest van het vuur maar bedoelen ze daar de lampionnen mee? ja dus. `geen vuurwerk. Taalfoutje. Wel een optreden van een zanggroepje oude mannen. Ze zongen oa Connemara en iedereen zong mee. Een dolle boel. Wij deden ook een beetje mee. Om twaalf uur gingen wij weer de berg af. Dat viel nog niet mee in het donker. We reden nog even verkeerd. Maar wel mooi. Al die lichtjes beneden en het felle maanlicht. Dus een drukke maar welbestede dag.

Zondag 11 juni, 33 gr
Meteen al warm. Eerst na het ontbijt even naar Villeneuve. We moesten brood hebben. Het was gewoon druk in het dorp. En dat om half elf op zondag. De brandweer was aan het oefenen, terrasjes zaten vol en er gingen ook nog mensen naar de kerk en Frankrijk moest ook stemmen vandaag voor het parlement). Dus stokbroden en wat lekkers gekocht. Thuis meteen (de helft van ) het lekkers bij de koffie genuttigd. Verder rustig aangedaan. Om 2 uur naar ST Alba la Romaine. Daar waren we van de week ook al geweest. Toen zagen we dat er iets te doen was vandaag. En wij houden van dorpsfeesten ed dus wij erheen. Het zag er niet echt druk uit. Maar aan het begin van het dorp zaten wel twee dames achter een tafeltje waar foldertjes op lagen. Dus dat was niet zomaar. Gevraagd of dit was ter ere van het festival? Ja, ze ging het uitleggen. Kon het misschien in t Engels? Nee, dat sprak ze niet. Maar de andere dame wel een heel klein beetje. Nou vooruit.Er waren allemaal kunstenaars in het dorp die exposeerden in huizen, tuinen en andere locaties. Waar het was kon je zien aan de gele linten en het foldertje met aanwijzigingen. En er was ook nog iets in het kasteel. Ja, ook muziek. Nou daar wilden we wel heen. Ze wilde ons wel begeleiden. Dus pakte ze haar tas en nam ze ons mee naar het kasteel. Ze had zeker geen zin meer om achter dat tafeltje te zitten voor anderhalve gast. Of ze vond het interessant om met buitenlanders engels te spreken dat kan natuurlijk ook. Maar goed ze liet ons eerst nog even zien wat de bedoeling was van de linten en de cijfers. Ik zei, ja we vinden het wel maar we zagen er zeker niet snugger genoeg uit. Ze begeleidde ons tot in het kasteel en voor de zaal waar muziek was. Daar zaten toch nog heel wat mensen. Ik had de rugtas even afgedaan maar vergat hem mee naar binnen te nemen. En je kunt natuurlijk een rugtas tegenwoordig nergens onbeheerd achter laten. Dus na het eerste liedje me toch maar over diverse benen en knieën naar buiten gewurmd om de tas te halen. De voorstelling bestond uit een zangeres-met=gitaar en een vertelster zonder. De liedjes waren leuk. De vertelster sprak heel mooi frans, dat zeker, maar waar het over ging? Geen idee. Woorden en flarden van zinnen maar verder geen idee waar ze het over had. Het moet best leuk zijn geweest want het publiek vermaakte zich best. Na drie kwartier zijn we toch maar opgestapt tijdens het applaus. Zo konden we ook verder mooi het kasteel bekijken. Dat was de vorige keer immers dicht. In verschillende ruimtes presenteerde kunstenaars zich. Best mooi. Naar buiten. De kunstroute gevolgd. Het leek eigenlijk op Doesburg. Daar hebben we ook eens zo’n kunstzondag meegemaakt. Alleen waren daar ook veel muzikale optreden bij en dat was hier niet. Maar erg leuk. Het ging van sculpturen naar schilderijen en van animatiefilms tot merklappen en alles wat daar tussen lag. En wat helemaal leuk was: je kwam zo ook achter de muren. Bij mensen in de tuin of binnen. Zo kon je zien hoe er geleefd wordt binnen de stadsmuren en eigenlijk in de muren. Sommige huizen hadden geen ramen. Heel bijzonder Ook nog naar de vesting la Roche gelopen. Vorige keer gingen we met de auto maar het was vlakbij. Daar kon je ook iets te eten of drinken krijgen. We bleven daar tot half zes. Toen weer naar huis. Weer lekker buiten gegeten en de hele avond ook buiten gezeten. Nog met Lydia geskyped. Nu lukte het wel. Eerder deze week niet. En ze is natuurlijk morgen jarig.