Verjaardag Peter voor het eerst bij 25 graden

Woensdag 7 december, Peter 60 jaar
Vroege verjaardag, om 10 voor 4 ging de wekker. Kussens mee want dat was ons aangeraden. Mooi op tijd in de lobby. Onze tasjes met ontbijt stonden klaar. Ik ging nog even plassen. Er kwam een bus aan dus die zou het wel zijn. Maar och heden, de bus reed weer weg. Marius er nog achteraan maar de bus reed door. Had ik maar niet meer moeten gaan plassen. Maar ja, het was toch nog niet eens 4.40? We waren echt op tijd. Bij de receptie gevraagd hoe of wat maar die man wist er ook niet veel van. Alleen dat er ‘ nog meer bussen naar luxor gaan’ STja te hopen dat dit waar was. En ja, na vijf minuten kwam er nog een bus(je) En dat was de goede. Maar 12 mensen gingen mee, allemaal Nederlanders en onze gids Mina, sprak ook Nederlands (of zoiets). EN toen op reis, een lange reis. Door de woestijn dus. De zon kwam op voor zes uur. Wel een mooi gezicht maar we zagen het niet heel goed ivm de bergen die je dus toch ook hebt in de woestijn. Maar owestijn wwas het, helemaal niks alleen zand, steen en zo nu en dan een struikje. En daar sus een weg doorheen met heel veel securitycheckpoints. De toeristenpolitie kwam nog langszij en we dachten, och he, we hebben de paspoorten niet mee maar ze kwamen niet controleren. Om 7 uur een sanitaire en koffiestop en meteen al weer verkopers die om ons heen zwermden. Ook waren er gesluierde dames met kindertjes, met ezeltjes waarop geitjes stonden. Wel zielig eigenlijk. Vooral die kindertjes natuurlijk. Wij naar de wc (moesten we wel betalen) koffie/thee gedronken. Na 20 minuten weer verder. Later zagen we zomaar een stad opdoemen vanuit het zand. En alles werd groen, kwestie van irrigatie. Er was een kanaal met water ujit de Nijl. Het was wel een chaos van jewelste. En echt iedereen in traditionele kleding. Overal waren ze op het land aan het werk met bv suikerriet en de karren werden door ezeltjes getrokken. Elk huis leek wel een ezeltje te hebben. Om half 10 waren we in Luxor. We gingen meteen naar de tempel. Timbel zei Mina steeds. Wat een complex zeg, heel indrukwekkend. AL die zuilen en gangen en zgn kamers. Van Ramses de tweede en de vierde enz. Mina heeft een heleboel verteld maar het was een beetje lastig om alles te verstaan en te onthouden. We hadden vantevoren nog wel een lesje gekregen tegen verkopers. We mochten niets kopen want dat zou de groep ophouden.
Maar lastig was het wel die lui die als vliegen om ons heen zwermden. Met sjaals,shirts beeldjes (vooral nep), fotoboekjes, en andere Egyptedingen. Maar goed,het tempelcomplex was heel bijzonder. Soms zag je og de kleuren maar die waren over het algemeen verdwenen en men kon veel restaureren maar de kleuren konden ze niet terugkrijgen. Het is immers al 4000 jaar geleden dat het gemaakt is. Bijna niet voor te stellen dat men toen al tot zo’n bouwwerk in staat was. Er stond nog een scarabee op een sokkel. Daar moest men vroeger 7 keer rond lopen tegen de klok in en dan zou de wens in vervulling gaan. Waarom 7 keer wist Mina niet maar ik denk dat dit ook hier het getal van volheid is. Dat deden wij ook Marius was vergeten wat te wensen dus eigenlijk moest hij nog een keer. Daarna met de bus naar de twee grote pilaren die nog over waren gebleven van een gravenstad voor gewone burgers. Maar men had de rest gesloopt en er huizen op de graven gebouwd. Dus alleen de pilaren stonden er nog. Nu gingen we lunchen. In een restaurant dat van de maatschappij zelf was dus wel vertrouwd. Goede lunch hoor, Mina deed zelf niet mee. Hij vertelde dat hij 800 pond per maand verdient en dat kan aanvullen dmv bonus en fooien tot 3000 pond maar dan kun je het in Hurghada nog maar net redden. Alleen al aan water zijn ze veel geld kwijt; benzine is veel goedkoper. 1 pond en water 2 per liter. Een filter kan wel maar dat is ook 1000 pond en 2 maanden te gebruiken. Na het eten naar een fabriek waar men handmade spullen maakten. Daar kon je volgend Mina rustig kopen zonder afgezet te worden. Nu begrepen we eigenlijk wel waar hij dan zijn bonus vandaan haalde, We zagen enkele mensen kruikjes en andere albasten en (nog iets hards) maakten. We kochten wat beeldjes die echt waren. Ook voor Annemarie en Rob. We wilden nog wat van de prijs af en zeiden dat Peter jarig is maar toen werd het niet goedkoper maar we kregen er nog beeldjes bij. Verder kregen we thee en als zgn cadeautje wat scarabee’s. Allemaal wel echt maar toch ook weer doorgestoken kaart. Weer de bus in en naar de volgende bestemming: de vallei der koningen. Water meenemen en hoedjes op want daar zou het erg warm zijn. Hoewel, nu wel te doen maar in de zomer echt te heet. Er waren drie graven van Ramsessen. Betekent eigenlijk Ramsessan oid. Zoon van Ra. De mooiste was pas heel laat ontdekt want toen hadden ze het zand van de andere graven daar bovenop gegooid. We mochten in de graven geen foto’s maken. Het was heel indrukwekkend om alle hieroglyfen te zien met alle Egyptische goden. Zoals Ramses met de valk dus en Nefertite oid. En over Anubis die de koningen mummificeerde en Isis en Osiris de oppergoden. En Horus met de vogelkop. De tekens voor leven en macht en nog veel meer. Onvoorstelbaar dat dit 4000 jaar geleden is gemaakt. De plaats voor de koningsgraven was zo gekozen omdat het in de vallei erg droog is en dat is dus goed voor mummies. Daarbij is er een piramideberg.Piramide is Ra. De zijden van de piramide zijn de armen dus liggen de koningen in de armen van Ra. Het eerste graf was het grootst maar het laatste, van Ramses de 4e, het mooist omdat daar de kleuren nog echt waren. Tenslotte gingen we nog naar het graf van Hapseptoet. Een belangrijke vrouwelijke farao die wel 30 jaar geregeerd heeft. Cleopatra nog langer maar toch.. Ze bracht veel voorspoed. Ook hier gingen we weer met een treintje naar boven.Daar mocht wel gefotografeerd worden maar deze was eerlijk gezegd niet zo spectaculair. Er was wel weer een soort soek. Zelfs kleine jongetjes verkochten spullen. Best zielig. We hadden een mooi uitzicht over het dal. Na al deze indrukken aanvaardden we weer de terugtocht. Mina vroeg nog of Peter echt jarig was. Ja zei ik en toen kreeg Peter nog een beeldje. Hij kan zelf een handeltje beginnen. Maar wel leuk.Weer vijf uur voor de boeg. Er was eerst nog veel te zien. Weer al die ezels (de dieren dan) en het echte Egypte trok aan onze ogen voorbij. Na een half uur werd het donker. We konden de zon nu goed onder zien gaan. Het werd een rode bal. Toen kwam de mp3speler tevoorschijn en Peter en ik luisterden ieder met een oortje. Er kwam toepasselijke muziek langs zoals: Exodus, Egyptische mars, een liedje uit de Lion King enzo. Bij hetzelfde cafetaria als op de heenweg gestopt. En ja, de ezeltjes met geitjes waren er ook nog steeds. Even naar de wc en verder niks. Geen eten maar wel koekjes gekocht. We gaven een van de kindertjes daar ook nog een koekje. De chauffeur reed best wel wild. Het leek wel weer een jeepsafari. Soms waren er gewoon gaten in de weg. De andere weggebruikers trouwens ook. Sommigen hadden iet eens licht en sommige grote bussen passeerden soms onverantwoord. Maar goed, we kwamen heelhuids thuis. We gingen eerst naar onze kamer om onze spullen weg te brengen. En wat schetste onze verbazing? Een prachtige taart stond in de kamer te wachten met bordjes en servetje. Leuk geregeld. Had denk ik Jeanette gedaan. Hadden we nu geen zin meer in maar morgen vast wel. Om 10 uur. We konden nog bij een restaurant eten. Dat is wel mooi geregeld. Marius en Louise gingen na het eten naar hun kamer en wij namen nog een glaasje op de verjaardag. Morgen doen we het kalm aan.